ตอนที่สี่ เหตุใดไม่พานางไปด้วย

ตอนที่สี่

เหตุใดไม่พานางไปด้วย

ท่าทางราวพร้อมจะกระโจนใส่ในร่องช่องทางขององค์หญิงต่างเผ่าทำให้มู่หรงเหว่ยต้องใช้น้ำเสียงทุ้มต่ำแต่หนักแน่นเพื่อปรามอีกฝ่ายเอาไว้

“ผู้บัญชาการโถวอย่าเพิ่งใจร้อน ถึงอย่างไรนางก็มีศักดิ์เป็นองค์หญิง แม้จะถูกส่งมาเป็นบรรณาการแต่ความหมายย่อมไม่ใช่เพื่อบำเรอกามแก่ผู้ใด

หากทำร้ายนางจนบาดเจ็บหรือล้มตาย การศึกระหว่างเผ่าย่อมเจรจาได้ยากยิ่ง” คำพูดที่เน้นชัดเหมือนกำลังขีดเส้นแบ่งฐานะตำแหน่งย่อมกดดันโถวหลางทำให้ออกอาการฮึดฮัด

มือขวาของเขาปาดเลือดที่ไหลซิบจากบาดแผลบนหน้าพลางถ่มน้ำลาย

“เชอะ ข้าไม่เห็นกลัว เผ่าต้าหวังของนางยามนี้ไร้กำลังรบแล้ว ทั้งผู้ปกครองยังเป็นแค่สตรีกับเด็กน้อย ช่างอ่อนแอยิ่งนัก ข้าเพียงยกทัพไปบุกแค่ไม่กี่วัน รับรองว่าขยี้ให้แหลกดังเช่นมดปลวก ไม่เหลือกระทั่งเศษซากแน่

เชอะ...คิดว่าแค่ส่งสตรีนางเดียวมาจะรอดพ้นหรือ?

ท่านข่าน ได้โปรดออกคำสั่งให้พวกเราบุกเผ่าต้าหวังเพื่อแก้แค้นด้วยเถิด” ท่าทางกระเหี้ยนกระหือรืออย่างพร้อมจะออกศึกช่างขัดตาของโยวหลัวหลันนัก

เอะอะก็จะรบ จะฆ่าคน ผู้ชายพวกนี้จะบ้าคลั่งกันไปถึงไหน

ความคิดพวกนั้นได้แต่เก็บอยู่ในใจด้วยเบื้องหน้านางคงได้แต่ก้มหน้ารับฟังคำโต้ตอบของพวกเขาโดยไม่อาจปริปากขัดแย้ง ปล่อยให้ข่านผู้นำเผ่าปลอบโยนผู้บัญชาการของตนเองด้วยเหตุและผล

“ใจเย็นๆ ก่อนเถอะ โถวหลาง เป็นความจริงที่ขณะนี้เผ่าต้าหวังอ่อนแอมาก แต่พันธมิตรของเผ่านั้นย่อมไม่อาจดูแคลนโดยง่าย

พวกเราเพิ่งเสร็จศึกใหญ่ซึ่งสูญเสียกำลังพลไปไม่น้อย ยังไม่ได้รวบรวมเสบียงและกำลังคนให้พร้อม

ข้าเห็นว่าควรพักสักหน่อยไม่ดีกว่าหรือ ขืนบุ่มบ่ามเปิดศึกหลายด้าน ย่อมไม่เป็นผลดี”

เหตุผลของท่านข่านที่ยกมาย่อมรับฟังได้ด้วยเผ่าต่างๆ ล้วนผูกมิตรกันและกันเพื่อรวมพลังต่อกรกับเผ่าที่ใหญ่กว่า

ผู้บัญชาการโถวหลางซึ่งโดนกระทุ้งของรักจึงคิดจะลงโทษจัดหนักสตรีนางนี้ย่อมฮึดฮัดไม่พอใจแต่ถึงอย่างไรก็จำต้องรับฟัง

ความจริงเขาเองใช่ว่าจะไม่อยากพักหรือจัดการเรื่องทหารที่บาดเจ็บล้มตายให้เรียบร้อย เพียงแต่ทันทีที่ได้ข่าวว่าขบวนเสด็จขององค์หญิงเผ่าต้าหวังกำลังมาถึง

จิตใจที่อยากแก้แค้นก็ปลุกให้เขาบุกไปฉุดกระชากลากตัวนางมาจากรถม้าแล้วคิดย่ำยีให้อับอาย

เมื่อไม่อาจกระทำตามแต่ใจแล้วยังโดนกรีดหน้าเป็นแผล ผู้บัญชาการหนุ่มย่อมออกอาการหัวเสียฟาดหัวฟาดหางพาลพาโล

“แล้วท่านข่านจะเก็บนางไว้เพื่อการใด คงมิใช่คิดจะปล่อยให้นางอยู่อย่างสุขสบายกระมัง อย่าลืมว่าบิดาของนางสั่งการสังหารชาวบ้านไปมากมายรวมทั้งพี่น้องของข้าหลายคนด้วย”

“ย่อมไม่ใช่ ถึงเป็นองค์หญิงแต่ก็เป็นตัวประกัน ย่อมต้องอยู่รับผลกรรมให้หนัก”

อ้าว!...

โยวหลัวหลันสะดุ้งวาบเมื่อพบว่าแม้ไม่โดนทหารเหยียบย่ำ แต่ข่านผู้นี้ก็ตั้งใจให้นางมีชีวิตอยู่แบบทุกข์ทรมาน