ตอนที่ 4 คุณปู่ใจดี

ตอนที่ 4 คุณปู่ใจดี

ในขณะที่น้ำชากำลังนั่งรถไปกับคุณปู่ เธอมีอาการรู้สึกเกร็งเล็กน้อย ส่วนแอร์ในรถเย็นจนเธอรู้สึกหนาว ในใจรู้สึกตื่นเต้นปนกังวล เธอไม่รู้ว่าคนที่โน่นเป็นคนยังไง จะดีกับเธอไหม โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น

"ยัยหนูทำตัวตามสบายเถอะ ไม่ต้องเกร็ง หนาวหรือเปล่าลูก" น้ำเสียงของคุณปู่ฟังดูเป็นห่วงเป็นใย

"หนูรู้สึกหนาวนิดหน่อยค่ะ" ฝ่ามือของเธอเย็นเฉียบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแอร์ภายในรถหรือเป็นเพราะความรู้สึกตื่นเต้นปนกังวลของเธอกันแน่

"เบาแอร์ได้นะลูก"

"ขอบคุณค่ะ รถของคุณปู่สวยจังเลยค่ะ" ภายในรถหรูหราสะอาดสะอ้านแถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ราคาคงแพงมากแน่ๆ

"ถ้าหนูชอบปู่ยกให้" ท่านพูดด้วยรอยยิ้ม น้ำชารู้สึกได้ถึงความใจดีของท่าน

"ไม่เอาค่ะ ไม่เอา" น้ำชารีบปฏิเสธด้วยความเกรงใจ

"นั่งสบายไหมล่ะ" คุณปู่พยายามชวนหลานสะใภ้คุย ท่านต้องการให้น้ำชารู้สึกผ่อนคลาย

"สบายค่ะ เบาะนิ๊มนิ่ม" เธอรู้สึกอย่างที่ปากพูดจริงๆ

"ปรับเบาะเอนลงนอนได้นะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก็สบายมากแล้ว"

"หนูรู้ใช่ไหม ว่าหลานชายของปู่ มันไม่ยอมพูด" คุณปู่เริ่มพูดเข้าเรื่องทันที คำว่ามันไม่ยอมพูดของคุณปู่ ทำให้น้ำชารู้สึกเอะใจ แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรมากไปกว่านี้ เพราะเกรงว่าท่านจะหาว่าเธอรังเกียจหลานชายของท่าน

"พอทราบมาบ้างค่ะ"

"แล้วหนูรู้สึกยังไง"

"ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงจะโกหก เอาเป็นว่า ถ้าเขาดีกับหนู หนูก็จะดีกับเขาค่ะ" คุณปู่รู้สึกพอใจในคำตอบนี้ของหลานสะใภ้มาก ท่านไม่ได้คาดหวังอะไรมาก หวังแค่เพียงให้หลานชายมีคู่ชีวิตที่ดี คอยดูแล คอยเป็นเพื่อนยามเจ็บป่วย ยามเหงา ยามทุกข์ และยามสุข

"ปู่มีหลานชายคนเดียว แล้วตาภัทรก็มีปู่แค่คนเดียว ปู่อยากให้หนูมาช่วยดูแลหลานชายของปู่" สำหรับเรื่องนี้คุณสุริยันขอพูดตรงๆ

"ต้องดูแลด้วยเหรอคะ เขาโตแล้วนี่คะ พูดไม่ได้อย่างเดียวไม่ใช่เหรอคะ" ประโยคเมื่อสักครู่นี้ของคุณปู่ทำให้น้ำชาคิดไปไกล เธอยิงคำถามใส่คุณปู่รัวๆ นั่นจึงทำให้ท่านต้องรีบอธิบาย

"ใจเย็นๆยัยหนู ปู่หมายถึงดูแลในแบบสามีภรรยา ดูแลกันและกัน คอยเป็นเพื่อนเป็นกำลังใจ ไม่ได้หมายความให้ไปดูแลเหมือนเด็กน้อยหรอก" ประโยคนี้ของคุณปู่ทำให้น้ำชารู้สึกโล่งอกโล่งใจ

"ค่อยยังชั่วหน่อย"

"ปู่ขอบใจหนูมาก ที่หนูยอมมาเป็นภรรยาให้กับตาภัทร" คุณสุริยันไม่ได้คาดหวังว่ายงยุทธกับสุนีย์จะตอบตกลง แต่ในเมื่อท่านได้น้ำชามาแล้วก็ถือว่าน้ำชามีวาสนา ต่อไปนี้น้ำชาคือหลานสะใภ้ของท่าน

ส่วนเรื่องเงินก้อนนั้น เมื่อนานมาแล้ว ท่านไม่ได้คิดจะเอาคืนจริงๆตั้งแต่แรก เหตุผลที่ท่านให้เงินก้อนนั้นกับยงยุทธฟรีๆ ก็เพราะคุณพ่อของยงยุทธเคยช่วยเหลือท่านไว้เช่นกัน การช่วยเหลือของคุณสุริยันในครั้งนั้น ท่านไม่ได้คิดอะไรมาก ช่วยเพราะอยากช่วยเท่านั้น

"ที่หนูยอมมา เป็นเพราะหนูไม่อยากเห็นคุณพ่อกับคุณแม่ลำบากใจค่ะ" ประโยคนี้ของน้ำชา คุณสุริยันเข้าใจได้ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร ท่านก็ต้องขอบคุณ

"ถ้าหลานชายของปู่มันรังแกหนู หนูสามารถมาฟ้องปู่ได้ เดี๋ยวปู่จัดการให้" คุณปู่ดูใจดีมาก อาการเกร็งก่อนหน้านี้ของน้ำชาค่อยๆจางหายไป

"ขอบคุณคุณปู่มากค่ะ คุณปู่ใจดีจังเลย" น้ำชาเป็นผู้หญิงพูดเก่ง เข้ากับคนง่าย แต่ก็รู้จักกาลเทศะ ไม่เหมือนกับม่านฟ้า นิสัยของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก รายนั้นพูดน้อย ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้างเท่าที่ควร

"สิ่งแรกที่ปู่จะให้หนูได้ก็คือทะเบียนสมรส พอเราไปถึงบ้านจะมีเจ้าหน้าที่มาจัดการเรื่องนี้ให้" จดทะเบียนสมรสต้องใช้เอกสาร เธอหวังว่าจะไม่มีปัญหาอะไร ระหว่างการเซ็นเอกสาร

"ทะเบียนสมรสหรือคะ"

"ทะเบียนสมรสมีประโยชน์มากนะ อย่างน้อยๆก็การันตีว่าหนูคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของตาภัทร" คำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย สื่อความหมายได้กว้างไกลนัก แต่หลักๆคือเธอจะมีสิทธิ์ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ สิ่งเหล่านี้จะเป็นเกราะป้องกันให้น้ำชาอยู่ที่บ้านหลังใหม่ได้อย่างมีความสุขและไร้คำครหาของผู้ที่ไม่หวังดี

"พี่เขายินดีจดทะเบียนสมรสกับหนูไหมคะ" ประโยคนี้ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะไม่กล้าถามออกมาตรงๆ แต่น้ำชากล้า

"ฮ่าๆๆ ก็ต้องยินดีอยู่แล้ว" เสียงหัวเราะของคุณปู่ ทำให้น้ำชารู้สึกว่าเขาคนนั้นอาจจะพบชะตากรรมเดียวกับเธอ คือเต็มใจแต่ถ้าเลือกได้ก็คงไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จักและไม่เคยเห็นหน้า

"เขาพูดไม่ได้ คุณปู่คงไม่ได้บังคับเขาหรอกใช่ไหมคะ"

"บังคับนิดหน่อย ไม่เห็นมันว่าอะไร ไม่ได้คัดค้านก็แสดงว่าเต็มใจ" น้ำชาพยักหน้ารับทราบ เธอพอจะเข้าใจได้ในความรู้สึกนี้ของอีกฝ่าย ไม่มีใครยินดีร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกที่จะต้องแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จัก

"พี่เขาดุไหมคะ"

"ถ้ามันดุ หนูมาฟ้องปู่ได้เลย"

"เวลาหนูอยู่กับเขา หนูควรทำตัวยังไงดีคะ"

"เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด แต่ก็อย่าลืมเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วย" น้ำชามีนิสัยซุกซนเหมือนเด็กยังไม่โต แต่เธอก็ยินดีรับฟังในสิ่งที่ผู้ใหญ่สอนเสมอ ส่วนณภัทรมีนิสัยสุขุมตามประสาผู้ใหญ่ทั่วๆไป เขาไม่ใช่คนใจดี แต่ก็ไม่ใช่คนใจร้าย อะไรที่เขาได้ตัดสินใจทำลงไปแล้ว เขาก็จะทำมันออกมาให้ดีที่สุด

"ค่ะ หนูจะจำเอาไว้ อยู่กับพี่เขา หนูต้องทำอะไรบ้างคะ"

"อยากทำอะไรก็ทำ แต่บ้านหลังนั้นมีแม่บ้าน มีคนขับรถ มีคนทำสวน หนูไม่ต้องทำอะไร ถ้าหนูอยากไปไหนมาไหนก็ให้คนขับรถพาไป" นี่มันชีวิตคุณนายชัดๆ...น้ำชาคิดในใจ!

"สบายขนาดนี้เลยเหรอคะ" น้ำเสียงตื่นเต้นเอ่ยถามคุณปู่ด้วยรอยยิ้มสดใส

"แน่นอนอยู่แล้ว ช่วงไหนเบื่อๆ ก็ออกไปช้อปปิ้ง ช่วยหลานปู่มันใช้เงินหน่อย" ชีวิตที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน เธอเองก็ด้วย

"จะดีเหรอคะ" น้ำเสียงเหมือนจะเกรงใจ แต่ในใจกลับยิ้มกรุ้มกริ่ม

"หลานชายปู่มันทำแต่งาน ไม่ค่อยมีเวลาได้ใช้เงิน ให้หนูไปใช้แทนมันบ้าง จะเป็นอะไรไป" ตลอดระยะการเดินทางของน้ำชากับคุณปู่ มีบทสนทนามากมาย ทางด้านคุณปู่รู้สึกถูกใจหลานสะใภ้คนนี้มาก ส่วนน้ำชาเธอรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากที่ได้พูดคุยกับคุณปู่ใจดี

@คฤหาสน์คุณปู่

ทันทีที่รถตู้คันที่น้ำชาและคุณปู่นั่งมา จอดสนิทลงที่หน้าบ้าน น้ำชาก้าวขาลงจากรถ เธอส่งสายตามองไปรอบๆบริเวณ และบ้านสองชั้นหลังใหญ่มากตรงหน้า

บ้านหลังนี้เป็นบ้านปูนหลังใหญ่สองชั้นสีขาว บริเวณบ้านร่มรื่นเป็นธรรมชาติ สะอาดสะอ้านกว้างขวางน่าอยู่

"โอ้โห...บ้านสวยจังเลยค่ะ" น้ำชาพูดกับคุณปู่ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะได้มาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ บ้านของคุณพ่อกับคุณแม่ที่ว่าใหญ่แล้ว แต่บ้านหลังนี้กลับมีขนาดใหญ่มากกว่าหลายเท่า

"ต่อไปนี้ บ้านหลังนี้ ก็คือบ้านของหนู ไปเข้าบ้านกัน เจ้าหน้าที่น่าจะมารอแล้ว"

"กระเป๋าของหนูยังอยู่บนรถค่ะ"

"เดินไปแต่ตัวก็พอ ส่วนกระเป๋าเดี๋ยวปู่ให้คนในบ้านมาช่วยยกขึ้นไปไว้บนห้องให้" น้ำชาพยักหน้าอมยิ้มให้คุณปู่ จากนั้นเธอก็เดินตามหลังคุณปู่ไปติดๆ ในใจคิดอยากจะเห็นใบหน้าของเจ้าบ่าวของเธอนัก หน้าตาของเขาจะเป็นยังไงนะ หล่อหรือว่าขี้เหร่ อ้วนหรือผอม ขาวหรือดำ น้ำชาไม่อยากจะคาดหวังอะไรมาก ขออย่างเดียวอย่าหัวล้านก็พอ!