3

“อะไรของคุณ” กระชากเสียง ถามกลับสายตาวาววับพร้อมจะมีเรื่อง

“ก็เท่าที่มอง ฉันยังหาของดีของเธอไม่เจอ”

หยามกันชัด ๆ ....หญิงสาวพยายามตั้งสติ...นายนี่แค่ตั้งใจกวนประสาทเท่านั้น...ใจเย็น ๆ เกว...อย่างน้อยพ่อของเขาก็เห็นสิ่งดี ๆ ของหล่อน ถึงขนาดรวบรัดเอามาเป็นลูกสะใภ้ล่ะน่า.....แต่ลูกชายนี่สิ..ตาต่ำเป็นตาตุ่ม...เชอะ !......

“ได้...จะเอาอย่างนั้นใช่ไหม ...ถ้าฉันอยู่กับคุณครบสองปีแล้วยังไม่มีลูก ก็เท่ากับได้ค่าจ้างฟรี ๆ แถมยังลอยหน้าเป็นสะใภ้วงศ์วิริยะกุล เท่ห์ไม่เบา ตัวก็ไม่เสีย ฮ่า....ฮ่า...ฮ่า.. เกวลิน หัวเราะชอบใจ ไม่ต้องแอ๊บสวยกันแล้ว...แรงมา แรงกลับ... ทั้งที่ทางเลือกนี้หล่อนไม่คิดจะใช้ อย่างไรเสีย เพื่อเห็นแก่คุณลุงดนัย หล่อนจะพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะผลิตทายาทของตระกูลให้ได้...แต่นั่นก็ลูกของหล่อนเหมือนกันนี่ เพราะฉะนั้นแกจะต้องเกิดมาท่ามกลางความรักของพ่อและแม่.นี่คือสิ่งที่หล่อนคิดและมุ่งมั่นที่จะทำให้ได้ โดยที่ทั้งผู้เป็นบิดาและคุณลุงดนัยก็มิอาจล่วงรู้....แต่ถ้าหล่อนทำไม่ได้ สองปีก็แยกย้าย...หล่อนไม่คิดจะกอดตำแหน่งศรีสะใภ้ไว้อย่างที่พูดหรอก

“อย่าเพิ่งทำเป็นดีใจไป บางทีกลางป่ากลางดงแบบนี้ คลำไม่มีหางก็พอแก้ขัดได้ ความจริงฉันก็ไม่ค่อยได้เจอผู้หญิงมาหลายปีแล้ว หวังว่าเธอจะทำหน้าที่ได้ดีกว่าตุ๊กตายางนะ ไหน ๆ พ่อฉันก็เสียเงินให้เธอแล้วนี่”

“นั่นไง ว่าแล้วเชียว...ไม่ทันไรก็เริ่มหวั่นไหวแล้วหรือไง ก็ฉันเตือนคุณแล้วว่าอย่ามารักอย่ามาหลง....เฮ้อ.....คุณนี่กล้ากลืนน้ำลายตัวเองด้วยเนอะ” เกวลิน ได้ทีทำเป็นส่ายหน้าระอาใจ ที่ต้องมาเจอผู้ชายน่าเบื่อ พูดจากลับไปกลับมา

“ให้มันน้อย ๆ หน่อยเถอะแม่คุณ หัดส่องกระจกดูบ้าง อย่ามโนเรื่อยเปื่อย เกินตัว”

“คุณนั่นแหละ อย่าเพิ่งพูดมากดีกว่า เวลายังเหลืออีกเยอะ ฉันไม่อยากทำให้ใครต้องน้ำตาเช็ดหัว เข่า...มันบาป” เกวลิน ยื่นหน้าท้าทาย ก่อนจะหลบวูบอย่างว่องไว สมกับเป็นศิษย์เอกนักมวยดัง เมื่อชายหนุ่มยื่นมือมาจะจับแต่ก็พลาด

“อ๊ะ..อ๊ะ...อย่าคิดว่าจะดึงร่างบอบบางของฉันเข้าไปจูบบบบ......ทำโทษให้ตัวอ่อนระทวย ตามสูตรสำเร็จของนิยายรักเลยนะ ขอบอก...ไม่ได้แอ้มฉันหรอก” เกวลินทำปากจู๋ก่อนจะยักคิ้วล้อเลียน

“ใครว่าฉันจะจูบ จะหักคอเธอล่ะไม่ว่า” อนาวินกัดฟันกรอดที่ยัยตัวแสบรู้ทัน

“จ๊อก....จ๊อก...”

“คุณ...ฉันว่าเราสงบศึกซักแป๊บนะ ฉันหิวแล้ว” ท้องของเกวลินร้องครางประท้วงขัดจังหวะขึ้นมา แต่อย่าคิดว่าเจ้าตัวจะเขินอาย เพราะมันหายไปพร้อมกับความปลื้มปริ่มในตัวของชายหนุ่มที่ลดลงอย่างฮวบฮาบ ..เพราะปากเน่า ๆ ของเขานั่นแหละ

สาวห้าว ขอสงบศึกหน้าตาเฉย เมื่อมองบรรยากาศโดยรอบที่ความมืดเข้าปกคลุมโดยไม่รู้ตัว แถมอากาศเริ่มเย็นลงอย่างรวดเร็ว นี่หล่อนยืนถกเถียงกับเขามานานเหมือนกันนะเนี่ย

“ไปหากินเองก็แล้วกัน อาหารสดอยู่ในตู้เย็น ถ้าทำไม่เป็นก็รอพรุ่งนี้เช้า จะมีคนงานเอาอาหารปิ่นโตมาส่ง” อนาวิน บอกกับเจ้าสาวหมาด ๆ ของเขาส่ง ๆ ไปไม่มีความเอื้ออาทรเลยสักนิด

“โอ้โห.....มีน้ำใจมาก ๆ เลยนะคุณ” หญิงสาวมองใบหน้าบูดบึ้ง พลางเลิกคิ้วสูงเบ้ปากนิด ๆ

“ขอบใจ” ชายหนุ่มยอมรับรับคำชม

“ประชดค่ะ...ประชดเข้าใจหรือเปล่า” หญิงสาวทำปากยื่น กลอกตามองบนอย่าง เหนื่อยหน่าย

“ฉันไม่ได้เชิญเธอมา ที่ให้เข้าบ้านก็บุญนักหนาแล้ว” ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่

“เจ้าค่ะ ดิฉันซาบซึ้งใจม๊วากกกกก….แล้วจะให้ดิฉันทำกับข้าวเผื่อด้วยไหมเจ้าคะ”หญิงไทยน้ำใจงามอย่างหล่อนยังมีแก่ใจห่วงคนปากเสีย

“ฉันกินแล้ว”

จะตอบให้ตรงคำถามหน่อยไม่ได้หรือไง จะต้องอ้อมไปอ้อมมาเพื่อ?

เกวลิน ไม่อยากโต้เถียงกับคนฟอร์มจัด หล่อนหิวจริง ๆ วันนี้ทั้งวันกินแค่โจ๊กชามเดียวก่อนออกจากบ้านเท่านั้น หญิงสาวตรงเข้าครัวที่หล่อนเล็งไว้แต่แรก เพราะอยู่ทางระเบียงด้านขวาของตัวบ้านเปิดโล่ง เห็นว่าพร้อมใช้งาน ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าของบ้านไม่ค่อยได้ใช้เพราะกินอาหารปิ่นโต

หุงข้าวก่อนเป็นอันดับแรก แล้วจึงไปรื้อค้นในตู้เย็นหลังใหญ่ ที่มีของสดแช่แข็งมากมาย ราวกับย่อซุปเปอร์มาร์เก็ตมาไว้ในบ้าน หล่อนเลือกวัตถุดิบที่จะนำมาทำแกงส้มกุ้ง กับไข่เจียวปูกรอบ ๆ อีกจานใหญ่ ถึงมิชลินจะยังไม่ได้ชิม หล่อนกล้ารับประกันว่าอร่อยไม่แพ้เจ้าดังแน่นอน กว่าจะเสร็จก็พอดี ข้าวสุกส่งกลิ่นหอมคล้ายใบเตย คงจะเป็นข้าวหอมมะลิอย่างดี ….โอย...ข้าวสวยร้อน ๆ กับแกงส้มกุ้ง แถมไข่เจียวปูฟูฟู กรอบนอกนุ่มในเห็นแล้วต้องอร่อยฝุด ๆ ยังไงก็ดีกว่าอาหารเย็นชืดในปิ่นโตแน่ ๆ คิดแล้ว สมน้ำหน้าคนกินแล้ว...ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า....นายพลาดแล้วจ้า นายอนาวิน.........

เกวลิน ยกอาหารมาจัดวางบนโต๊ะตัวเดิมที่ระเบียงหน้าบ้าน หล่อนเหนื่อยมาทั้งวัน ตอนนี้ ขอกินข้าวท่ามกลางบรรยากาศสุดแสนเย็นสบาย มีท้องฟ้าและดาวเดือน แสงไฟนวลติดอยู่ ตามหัวเสาหลายดวง อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าหล่อนแต่งงานแบบปกติ อาหารมื้อนี้ คงจะเป็นดินเนอร์ที่โรแมนติกน่าดู

“คุณ...จะกินด้วยกันอีกไหม” เกวลิน แสดงน้ำใจตะโกนถามไปตามมารยาทอย่างน้อยวัตถุดิบทั้งหมดนี่ก็เป็นของเขา เจ้าบ้านนั่งดูทีวีอยู่ ไม่คิดว่าเขาจะลุกมานั่งกินด้วยหรอกแต่ผิดคาด พ่อตัวดีย้ายตัวเองมานั่งตัวตรงรอรับบริการอย่างไม่อิดออด หญิงสาวจึงต้องตักข้าวให้เขา ก่อนจะตักให้ตัวเองแล้วนั่งลงตรงข้าม ลงมือกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย...ก็คนมันหิว...

“อร่อยไหมคุณ” เกวลินถามคนที่บอกว่ากินแล้ว แต่ตักข้าวเป็นจานที่สาม

“ก็พอกินได้” ชายหนุ่มตอบหน้าตาย ไม่ยอมเสียฟอร์ม