บทที่ 6 เจ้านายคนสวยของพี่ชาย

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นหญิงสาวคิดอย่างไรก็คิดไม่ตกสุดท้ายจึงลองคิดทบทวนข้อเสนอของกนกวรรณเลขาคนเก่าแก่ของผู้เป็นพ่อ จากการที่ชายหนุ่มทำงานมาสักพักเธอก็สังเกตว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง เรื่องงานไม่ต้องพูดถึงเขาทำมันออกมาได้อย่างดีเยี่ยม เธอแอบไปสืบข้อมูลของชายหนุ่มเพิ่มเติมพบว่าเขาเป็นผู้ชายที่ทุ่มเททำงานเก็บเงินระหว่างเรียนให้กับน้องสาว ข้อนี้ทำให้เอรู้สึกชื่นชมเขามากๆ นั่นก็แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนรักครอบครัวมากแค่ไหน เหมือนกับเธอที่ทั้งรักทั้งเป็นห่วงน้องชายตลอดมา เขาและเธอคงมีชะตากรรมที่คล้ายๆกัน

“คุณคณินคะอ้อมขอคุยอะไรด้วยหน่อยค่ะ”

“ได้สิครับคุณอ้อมต้องการอะไรครับ”

“อ้อมแค่อยากหาเพื่อนคุยน่ะค่ะเย็นนี้คุณคณินว่างไหมคะ”

“คืนนี้ผมมีนัดกับน้องสาวน่ะครับว่าจะพาแกไปทานข้าวข้างนอกกัน”

“งั้นอ้อมขอเป็นเจ้ามื้อเลี้ยงมื้อเย็นนี้ได้ไหมคะ นะคะอ้อมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณจริงๆ”

“อะ เอ่อ...” เพราะรู้สึกเกรงใจจึงยังไม่กล้าตอบรับ

“ไม่ต้องเกรงใจกันเลยนะคะอ้อมอยากเลี้ยงจริงๆค่ะถือว่าเป็นโบนัสเล็กๆน้อยๆที่คุณตั้งใจทำงานให้อ้อมไงคะ หรือจะเป็นการขอบคุณที่คุณช่วยเหลืออ้อมในวันนั้นก็ได้ค่ะ”

“อย่างนั้นก็ได้ครับแต่ผมต้องพาน้องไปด้วยนะครับ”

“ยินดีค่ะ” ชายหนุ่มกลับไปถึงบ้านก็พอดีกับที่น้องสาวเขามาถึง เขาบอกให้น้องแต่งตัวดีๆ คติยาเองแปลกใจแต่ก็ทำตามความต้องการของพี่ชาย

“สวยไหมคะชุดนี้ได้หรือเปล่าคะ”

“น้องสาวของพี่สวยที่สุดเลยครับ” เขาพาเธอมารับประทานอาหารที่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา สาวน้อยดีอกดีใจยกใหญ่แปลกใจที่วันนี้พี่ชายพามาทานมื้อเย็นสุดหรู

“มีอะไรดีๆหรือเปล่าคะเนี่ยถึงได้พาครีมมาทานอาหารร้านดีๆแบบนี้น่ะ พี่คณินมีอะไรปิดบังน้องอยู่หรือเปล่าเนี่ย”

“ไม่มีอะไรปิดบังหรอก แต่ใจจริงที่พี่จะพาเราไปทานน่ะไม่ใช่ร้านนี้หรอก”

“อะ อ้าวแล้วจะไปทานร้านไหนละคะแล้วพี่พาครีมมาร้านนี้ทำไมละคะ” เธองงๆกับคำตอบของพี่ชาย

“มีเจ้ามือเลี้ยงครับ เจ้านายของพี่เอง”

“จริงหรอคะ เจ้านายใหม่ของพี่คณินใจดีจังเลยค่ะที่อนุญาตให้ครีมมาทานด้วยได้”

“ใช่ ทั้งใจดีทั้งสวยด้วย” ประโยคหลังเขาบอกเสียงเบา

“พี่คณินว่าอะไรนะคะ”

“ปะ เปล่าเข้าไปกันเถอะไม่รู้คุณอ้อมเขามาถึงหรือยัง”

“โอเคค่ะ” เมื่อเดินตามพนักงานมาถึงโต๊ะครีมก็สังเกตุเห็นว่ามีสาวสวยคนหนึ่งกำลังนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีครับขอโทษที่มาช้านะครับ นี่ครีมน้องสาวของผมเองครับ ส่วนนี่คุณอ้อมเจ้านายพี่เองครีม” เข้าแนะนำให้สองสาวได้รู้จักกัน

“สวัสดีค่ะคุณอ้อม คุณอ้อมสวยจังเลยค่ะ”

“ชมกันซึ่งๆหน้าแบบนี้อ้อมก็เขินแย่สิคะน้องครีม เชิญนั่งก่อนค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะคะมื้อนี้อ้อมเลี้ยงเอง อะ เอ่อสักครู่นะคะมีสายเข้า” มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ

“ตามสบายเถอะครับพวกเรารอคุณอ้อมได้”

“ค่ะ ว่าไงโอม” หญิงสาวเดินห่างออกมาจากโต๊ะและพูดคุยกับน้องชาย

“พี่อ้อมอยู่ไหนครับโอมกลับมาบ้านแล้วหาพี่ไม่เจอ”

“วันนี้พี่มีนัดจ้ะโอม โอมทานอะไรหรือยังให้พี่ซื้ออะไรกลับไปฝากดีไหม” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความห่วงใย ในใจเธอนึกถึงน้องชายเสมอ

“ไม่เป็นไรครับ ผมก็แค่ลองโทรถามดูเป็นห่วงพี่อ้อมเฉยๆครับ”

“โอเคจ้ะงั้นพี่วางสายก่อนนะโอม แล้วพี่จะรีบกลับจ้ะ”

“ครับ พี่อ้อมตามสบายครับ” หลังจากวางสายเธอก็หันไปพูดคุยกับผู้ช่วยคนใหม่

“สั่งอาหารไปแล้วนะครับ ผมไม่ทราบว่าคุณอ้อมชอบทานอะไรก็เลยสั่งทั้งจืดทั้งเผ็ดไปเลย”

“โอเคค่ะอ้อมทานง่ายค่ะทานได้ทั้งนั้นเลย” เธอตอบกลับยิ้มๆ

“ดีจังเลยนะคะคุณอ้อมไม่เหมือนลูกคุณหนูทั่วไปเลยค่ะที่มักจะเรื่องเยอะ กินนั่นกินนี่ไม่ได้”

“ยัยครีม!” ชายหนุ่มรีบปรามเพราะรู้ว่าน้องสาวของตนนั้นคิดอะไรก็พูดออกมาแบบนั้น

“ก็ครีมพูดความจริงนี่คะพี่คณินอย่าดุครีมสิคะ” สาวสวยหน้างอเมื่อโดนดุ

“อย่าดุน้องครีมเลยนะคะแกแค่พูดตามที่ใจคิดแค่นั้นเองค่ะ อ้อมไม่ถือสาหรอกนะคะคุณคณิน”

“ขอบคุณค่ะพี่อ้อมน่ารักกว่าพี่คณินเยอะแยะเลย”

“ไปอยู่กับคุณอ้อมเขาเลยไหมล่ะเรา”

“ไปได้หรอคะ” สาวน้อยตอบกลับแทบจะทันที

“พี่ประชดไหมล่ะ”

“ฮ่าๆคุณสองคนนี่ดูรักกันดีนะคะเหมือนอ้อมกับน้องชายเลยค่ะ รายนั้นน่ะขี้อ้อนมากๆเลยค่ะ”

“ตอนนี้น้องสาวของผมกำลังเรียนมหาวิทยาลัยปีสามแล้วครับ”

“จริงหรอคะเหมือนน้องชายของอ้อมเลยค่ะ”

“บังเอิญจังเลยนะครับ”

“นั่นสิคะ บังเอิญมาก”

“คุณคณินอยากดื่มอะไรหน่อยไหมคะ”

“ครีมอิ่มแล้วค่ะ ถ้าพี่สองคนอยากไปต่อไปได้เลยนะคะครีมกลับบ้านเองได้ค่ะ”

“อะ เอ่อ...”

“พี่คณินก็ไปดื่มเป็นเพื่อนคุณอ้อมเถอะค่ะ นานๆทีจะออกมาดื่ม”

“เรียกพี่ดีกว่านะจ๊ะ ไม่ต้องเรียกคุณแล้ว”

“ค่ะพี่อ้อม งั้นวันนี้ครีมไม่กวนเวลาของพี่สองคนแล้วดีกว่าค่ะ เดี๋ยวครีมถึงบ้านแล้วจะไลน์บอกนะคะ บ๊ายบายค่ะ”