บทที่่ 5 ดินเนอร์
เมื่อต้องหาหนุ่มหล่อข้างกายนันท์นลินเลือกที่จะลองไปออกเดตตามบริษัทจัดหาคู่ ทางบริษัทจัดอันดับหนุ่มหล่อรวยโปรไฟล์ดีมาให้เธอทั้งนั้น แต่ก็ยังไม่มีใครถูกใจเธอสักคน เธอจึงลองเลือกแบบสุ่มดู
“สวัสดีครับน้องอ้อมวันนี้แต่งตัวสวยจังเลยนะครับ” เขามองเธอด้วยสายตาเจ้าเลห์เธอไม่ชอบใจเอามากๆ คนนี้ถูกปัดตกไปทันที แต่เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ยังอยากลองดูอีกสักตั้งสองตั้งว่าจะมีใครที่จะมาเป็นแฟนเธอได้หรือไม่ เมื่อคนแรกไม่ผ่านก็ลองไปเดตกับคนที่สอง วันนี้เธอมีนัดที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยและหายากเพราะแต่ละเมนูคัดสรรวัตถุดิบมาจากต่างประเทศทั้งนั้นเลย
“สวัสดีครับคุณอ้อม ผมริชาร์ดครับ”
“สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณริชาร์ด” เธอทักทายชายหนุ่มตรงหน้ากลับอย่างสุภาพ เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่เพราะเป็นลูกครึ่ง ผิวขาวจัด ตากลมโต
“ผมดีใจจังเลยครับที่คุณอ้อมเลือกผม” เขาดีมากเมื่อได้รับสายว่ามีหญิงสาวโปรไฟล์ดีเช่นกันกับเขามาขอให้เขาออกเดตด้วย
“อะ เอ่อมันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ อ้อมแค่คิดว่าถ้าได้พูดคุยเพิ่มเติมเราถึงจะได้รู้จักนิสัยใจคอกัน”
“ครับผมยินดีให้คุณอ้อมศึกษาผมได้เต็มที่เลยครับ” เขาตอบกลับยิ้มๆ
“ค่ะ คุณริชารืดเป็นลูกครึ่งอะไรหรอคะ”
“ลูกครึ่งเบลเยี่ยมครับ แม่ของผมเป็นคนไทยแต่ว่าท่านไปเรียนต่อที่เบลเยียมจึงได้รู้จักกับพ่อของผมครับ”
“อ่อ อย่างนี้นี่เอง อยู่คนละฟากฟ้าก็ยังได้มารักกันนะคะ”
“เหมือนในอนาคตของคุณอ้อมกับผมไงล่ะครับ” ริชาร์ดรู้สึกพอใจหญิงสาวมา ตลอดเวลาที่พูดคุยและร่วมรับประทานอาหารชายหนุ่มตรงหน้าพยายามจะลวมลามเธอตลอดทั้งสายตาและการพยายามยื่นมือมากอบกุมมือบางของเธอ
“อ้อมอิ่มแล้วค่ะ”
“แล้วไปดื่มกันต่อดีไหมครับ” เขาส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้เธอรู้สึกกลัวเขาอยู่ลึกๆ
“อะ เอ่ออ้อมว่า...”
“อย่าปฎิเสธเลยนะครับคุณอ้อม น้องครับเช็คบิลด้วยครับนี่บัตรของผมครับ” แน่นอนว่ามื้อนี้เขาเป็นคนเลี้ยงเธอจนอิ่ม
“อ้อมมีธุระค่ะคุณริชาร์ด”
“คุณกำลังจะหาข้ออ้างไม่ยอมไปดื่มกับผมใช่ไหมครับ”
“คะ คือ...”
“ไปเถอะครับเราไปสนุกด้วยกันเถอะนะครับ”
“ผู้หญิงเขาไม่อยากไปก็อย่าไปบังคับเขาเลยนะครับ”
“แกเป็นใครมายุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ”
“คุณคณิน!” ชายหนุ่มถือวิสาสะโอบไหล่บางของหญิงสาวเอาไว้อย่างสนิทสนม เธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อยเพราะการจู่โจมของเขาไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัวเหมือนผู้ชายคนอื่นแต่กับให้ความรู้สึกปลอดภัย
“นี่คุณอ้อมรู้จักเขาด้วยหรอครับ”
“ค่ะอ้อมรู้จักเขา”
“จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะครับในเมื่อผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนผม คุณงอนอะไรผมครับถึงได้หนีมานัดบอดแบบนี้ คุณอยากจะโดนลงโทษหรอครับ”
“มันอะไรกันครับคุณอ้อมไหนว่าคุณโสดไง”
“คะ คือว่าฉัน...”
“คุณคงโดนบริษัทที่ไปนัดบอดหลอกแล้วล่ะครับ ไม่มืออาชีพเลยนะครับที่มาหลอกลูกค้าแบบนี้”
“ฮึ ฝากไว้ก่อนเถอะ” ริชาร์ดเดินเลี่ยงไปอีกทางอย่างหัวเสียที่เหงื่อสาวหลุดมือไป
“ปะ ปล่อยได้แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“ยินดีครับ ดูก็รู้ว่าคุณกำลังต้องการความช่วยเหลือ”
“ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”
“มาหาเพื่อนน่ะครับ”
“อ่อ ขอบคุณอีกครั้งนะคะถ้าไม่ได้คุณช่วยไว้มีหวัง...”
“ไม่น่ารอดครับ”
“เฮ้อ ก็จริงค่ะ แต่ละคนน่ากลัวจริงๆ”
“อย่านัดบอดอีกเลยนะครับเพราะคุณอ้อมอาจจะไม่ได้โชคดีแบบครั้งนี้ก็ได้นะครับ” เขาเอ่ยเตือนน้ำเสียงห่วงใย
“ค่ะ ฉันไม่กล้าแล้วค่ะ”
10 นาทีก่อนหน้า
คณิตกำลังพูดคุยกับเพื่อนสมัยมัธยมอยากสนุกสานแต่แล้วเขาก้สังเกตุเห็นว่าเจ้านายคนสวยของตนมานั่งทานข้าวกับหนุ่มตาน้ำข้าวสองต่อสอง ชายหนุ่มแอบสังเกตุพฤติกรรมของผู้ชายคนนั้นอยู่ตลอดและเขาก็ลงความเห็นว่าไอ้หนุ่มตาน้ำข้าวคนนั้นน่ะแสนจะเจ้าชู้แน่นอน แต่ที่สำคัญเหมือนกับว่ามันกำลังจะพยายามลวนลามหญิงสาวซึ่งข้อนี้เขาทนไม่ได้จึงบอกลาเพื่อนและขอไปจัดการเรื่องของหญิงสาวแทน
