บทที่ 4 เจ้านายคนใหม่

ชายหนุ่มเคาะประตูตามมารยาทก่อนจ้าก้าวเดินเข้ามาภายในห้อง เขาเห็นเจ้านายสาวของตนแล้ว แต่เหมือนว่าเธอกำลังยุ่งอยู่กับแฟ้มตรงหน้าของเธอจนไม่ได้สนใจเขาเท่าที่ควรนัก

“สวัสดีค่ะเชิญนั่งเลยค่ะ” เธอบอกให้เขานั่งทั้งๆที่ยังไม่ได้เงยหน้าจากแฟ้มเลย

“ขอบคุณครับ” เขานั่งลงตรงข้ามกับเจ้านายสาว

“ก่อนอื่นแนะนำตัวเลยค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาช้าๆทำให้เขาได้เห็นใบหน้าของเธอชัดๆ ในใจบอกได้คำเดียวเลยว่าผู้หญิงตรงหน้านี่คือนางฟ้าชัดๆ เธอสวยมีเสน่าห์น่าดึงดูดใจสุดๆ

“ผมชื่อคณินครับ ผมมีประสบการณ์ทำงานด้านการบริหารมา 5 ปีแล้วครับ”

“เป็นนักเรียนทุนด้วยหรอคะเนี่ย”

“ใช่ครับเพราะทางบ้านผมฐานะค่อยข้างยากจน ผมจึงต้องสอบชิงทุนครับ”

“คุณต้องดูแลทุกคนในบ้านหรอคะ”

“คุณพ่อคุณแม่ท่านเสียแล้วน่ะครับเหลือก็แต่น้องสาวคนเดียวครับ”

“ทำไมคุณถึงเลือกที่จะลาออกจากที่ทำงานเดิมละคะ”

“เป็นเพราะผมทำงานที่นั่นแล้วไม่มีความสุขครับ”

“หืม ยังไงนะคะลองยกตัวอย่างมาหน่อยสิคะว่าอะไรคือไม่มีความสุข”

“ไม่มีความท้าทายให้ผมทำน่ะครับ ผมชอบอะไรใหม่ๆได้แก้ปัญหาได้คิดได้ฝึกทักษะไปเรื่อยๆครับ”

“งั้นก็เหมาะกับที่นี่มากๆเลยค่ะเพราะที่นี่น่ะปัญหามาไม่เว้นแต่ละวันจนฉันเองต้องจ้างผู้ช่วยเพิ่มอีกคนไงละคะ มีพี่วรรณอยู่ด้วยก็จริงแต่ฉันคิดว่าถ้ามีผู้ช่วยอีกคนต้องดียิ่งกว่าค่ะ”

“ผมพร้อมจะจัดการปัญหาทุกอย่างให้คุณอ้อมเองครับ” ประโยคของชายหนุ่มนั้นแสนจะธรรมดาแต่ทำไมคนฟังกับรู้สึกดีก็ไม่รู้

“ถ้าคุณทำได้อย่างที่พูดฉันจะดีใจมากค่ะ” เธอตอบกลับยิ้มๆ

“แน่นอนสิครับผมให้สัญญากับคุณอ้อมเลยว่าจะช่วยคุณจัดการกับปัญหาที่ยุ่งยากใจของคุณอ้อม”

“ค่ะ ฉันจะเชื่อใจคุณ อีกหนึ่งชั่วโมงมีประชุมนะคะคุณเตรียมตัวทดสอบงานแรกได้เลยค่ะ”

“ได้ครับ” เมื่อทุกคนเข้ามาประชุมกันอย่างพร้อมเพรียงก็มีกรรมการคนหนึ่งเอ่ยทักชายหนุ่ม

“นี่ใช่คุณคณินหรือเปล่าครับเนี่ย”

“ใช่ครับผมคณิน อัทวิทย์”

“คุณอ้อมนี่โชคดีจังเลยนะครับที่ได้คนเก่งๆอย่างคุณคณินมาช่วยงาน”

“เป็นโชคดีของอ้อมมั้งคะคุณลุง” หญิงสาวแปลกใจเล็กน้อยที่ใครๆต่างก็รู้จักกับชายหนุ่มคนนี้ ซึ่งในที่ประชุมวันนี้หญิงสาวโดนผู้ถือหุ้นบางส่วนดูถูกเพราะเห็นว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะมาบริหารบริษัทใหญ่โตอย่างนี้คนเดียวได้อย่างไร หญิงสาวรู้สึกโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แถมที่ประชุมยังหาเรื่องเพิ่มเติมให้เธออีก พวกผู้ถือหุ้นบอกว่าเธอควรจะแต่งงานมีครอบครัวได้แล้วเพื่อที่จะมีคนมาช่วยกันบริหารบริษัทให้เจริญก้าวหน้า พวกเขาให้เวลาเธอ 3 เดือนในการหาสามีมาแต่งงานให้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะทยอยถอนหุ้นออกเพราะรู้สึกไม่มั่นใจในการบริหารของเธอ ถ้าถึงเวลานั้นเธอคงต้องแย่แน่ๆ

“เฮ้อ ปวดหัวจริงๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ”

“คุณอ้อมใจเย็นๆนะคะทุกอย่างต้องมีทางออกค่ะ”

“ยังไงละคะพี่วรรณ” กนกวรรณส่งสายตาไปทางคณิน หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่ากนกวรรณต้องการสื่อว่าอะไร เธอจึงส่ายหัวไปมาเบาๆ ชายหนุ่มเองไม่รู้ตัวว่าถูกตกเป็นเป้าที่สาวๆพูดถึง

“ถ้าอย่างนั้นคุณอ้อมก็เลือกหนุ่มๆที่มาขายขนมจีบคุณอ้อมทุกวันสักคนสิคะ”

“อ้อมไม่ได้ชอบพวกเขานี่คะพี่วรรณก็รู้”

“งั้นคุณอ้อมก็ลองคิดทบทวนดีๆนะคะว่าใครน่ะที่เหมาะกับตำแหน่งนี้ที่สุด พี่เอาใจช่วยค่ะ”

“ค่ะ อ้อมคงจะต้องใช้เวลาทบทวนอีกพักใหญ่เลยค่ะ”