บทที่ 3

“กลับมาแล้วครับ พี่อ้อมล่ะครับ” ชายหนุ่มมองไม่เห็นพี่สาวจึงถามหาจากสาวใช้

“คุณอ้อมอยู่ในห้องทำงานค่ะคุณโอม”

“ผมขอตัวก่อนครับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้

“พี่อ้อม!”

“ตาเถร! พี่ตกใจหมดเลยโอม เล่นเป็นเด็กๆไปได้นะเรา” ก็น้องชายของเธอเล่นมาไม่ให้สุ่มให้เสียงก็เป็นธรรมดาแล้วที่เธอจะตกใจ

“คิดถึงพี่อ้อมจังเลยครับ ฟอดด” คนเป็นน้องรีบออดอ้อนพี่สาว

“มาอ้อนอะไรพี่หืม อยากได้อะไรล่ะเรา”

“แค่คิดถึงน่ะครับ คิดถึงไม่ได้หรอครับ ผมไม่อยากได้อะไรหรอกครับ”

“คิดถึงได้สิจ้ะว่าแต่วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างน้องพี่ขึ้นปีสามแล้ว”

“ก็เรื่อยๆแหละครับว่าแต่พี่อ้อมทำงานเหนื่อยไหมครับ รอโอมหน่อยนะครับถ้าดอมเรียนจบโอมจะไปช่วยพี่อ้อมทำงานนะครับ”

“ได้ยินโอมบอกอย่างนี้พี่ก็สบายใจ งานน่ะมันก็มีปัญหาเข้ามาให้พี่แก้ไขเสมอแหละจ้ะ”

“เฮ้อ คิดถึงคุณพ่อจังเลยนะครับ”

“พี่ก็คิดถึงท่านเหมือนโอมนั่นแหละนะ แต่เรื่องความเป็นความตายมันห้ามกันไม่ได้ อีกอย่างก่อนท่านจะเสียโอมก็เห็นนี่ว่าท่านทรมานกับการรักษาขนาดไหน ท่านต้องอดทนมากเลยนะระหว่างการรักษา”

“ก็จริงครับ ผมทราบดี” ความจริงข้อนี้คือสิ่งที่เขาต้องยอมรับให้ได้

“หิวไหมให้พี่ทำอะไรให้ทานดีหรือเปล่า”

“ขอเป็นไข่เจียวฝีมือพี่อ้อมล่ะกันครับ”

“ฮ่าๆ โอเคจ้ะพี่ก็ถามไปงั้นแหละถ้าโอมให้ทำเมนูอื่นพี่ก็คงทำให้ทานไม่ได้หรอก โอมก็รู้ว่าเรื่องเข้าครัวพี่ไม่ค่อยถนัด” แน่ล่ะสิคุณหนูอย่างเธอเคยต้องเข้าครัวซะที่ไหนกัน ก่อนหน้านี้แม่ครัวก็จัดการให้ทุกอย่างจะมีก็แต่แอบไปให้แม่ครัวสอนทำไข่เจียวนี่แหละที่ดูจะรุ่งสุดๆ เพราะพอลองให้น้องชายชิมน้องชายกลับติดใจ

“ขอบคุณครับ ห๊อมหอม” โอมสูดดมกลิ่นหอมๆแล้วก็ชื่นใจ มันชื่นใจต้องที่คนทำเป็นพี่สาวนี่แหละ

“ทานเยอะๆนะพี่ตั้งใจทำสุดฝีมือเลย”

“รับทราบครับผม” ไม่นานไข่เจียวกับข้าวสวยร้อนๆก็หมดเกลี้ยง

“สวัสดีครับคุณคณินถือสายใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับ”

“ผมจะโทรมาแจ้งผลการสัมภาษณ์น่ะครับ”

“ครับ”

“คุณได้รับเลือกให้เข้ามาทำงานนะครับ สะดวกจะเริ่มงานพรุ่งนี้เลยไหมครับ”

“สะดวกครับ ขอบคุณมากครับ” หลังจากวางสายชายหนุ่มก็ยิ้มเต็มใบหน้า ทุกอย่างเป็นไปตามที่ใจของเขาต้องการ ตอนนี้เขาควรจะไปพักผ่อนนอนเอาแรงสำหรับการเริ่มต้นสิ่งดีๆในวันใหม่ที่กำลังจะมาถึง

“อ้าวทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังละคะ”

“พี่จะไปทำงานแล้วน่ะสิ”

“ว้าวแสดงว่าเขาตอบรับแล้วหรอคะ” เธอถามกลับน้ำเสียงตื่นเต้น

“อืม”

“เย้ๆพี่ชายของครีมสุดยอดที่สุดเลยค่ะ”

“ให้พี่ไปส่งไหมครีม”

“ไม่ต้องหรอกค่ะครีมกลัวจะทำให้พี่คณินไปทำงานสายเปล่าๆ แค่นี้ครีมไปเองได้ค่ะสบายมากๆเลย”

“โอเคงั้นตอนเย็นเจอกันนะไม่แน่พี่จะพาเราไปเลี้ยงข้าวข้างนอก”

“ว้าว โอเคค่ะรับทราบค่ะ ครีมจะรอเลย”

ณ บริษัทนรวัฒน์

คณินเดินทางมาถึงที่หมายก่อนเวลาเข้างานประมาณ 15 นาที เขาเดินตรงเข้าไปหาประชาสัมพันธ์จากนั้นทางประชาสัมพันธ์ก็ประสานให้เขาขึ้นไปยังห้องของผู้บริหารทันที แม้จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อยแต่เขาก็จะงัดเอาความกล้าที่มีออกมาข่มความประหม่าของตนให้ได้

“สวัสดีครับผมชื่อคณินเพิ่งมาทำงานวันนี้เป็นวันแรกครับ”

“สวัสดีค่ะพี่ชื่อกนกวรรณเรียกสั้นๆว่าวรรณก็ได้ค่ะ คุณคณินมาถึงแล้วเดี๋ยวพี่ขอเข้าไปแจ้งคุณอ้อมก่อนนะคะ”

“ครับ” เขารอประมาณ 5 นาที ก็ได้เข้าไปพบเจ้านายคนใหม่ของตน