บทที่ 3 ไม่มีวันเอา

“สิ้นคิด” ฉันพูดออกมาพร้อมมองไปยังซันที่ยังมีท่าทีเฉยๆ ไม่สะทกสะท้านกับสิ่งใดๆ ทั้งสิ้นแม้กระทั่งคำพูดของฉันเอง “ไปตามเมียนายซะไป ป่านนี้ไปกระโดดทะเลตายแล้วมั้ง”

ปัง!

แล้วสุดท้ายสิ้นเสียงของฉันร่างสูงก็รีบวิ่งออกจากห้องไปโดยที่ฉันเองก็เกือบพูดไม่จบด้วยซ้ำไป พึ่งมาคิดได้เหรอว่าวิธีของตัวเองมันเป็นการทำร้ายเมียตัวเองทางอ้อม สายตาของฉันมองไปรอบๆ ห้องจากนั้นก็คว้ากระเป๋าเดินทางลากออกไปทันที

พอเดินมาเรื่อยๆ ตามทางเดินที่รอบข้างทั้งสองข้างทางถูกปลูกด้วยไม้ดอกนานาชนิดอีกทั้งยังส่งกลิ่นหอมพร้อมกับสีสันมากมาย ห้องที่ฉันจองไว้มันเป็นห้องเดี่ยวที่มีชั้นเดียวนอกจากนี้ยังอยู่ใกล้ทะเลมากกว่าห้องที่พึ่งจากมาก กลิ่นอายของทะเลปะทะเข้าใบหน้าจนร่างกายเผลอสูดดมอากาศเข้าไปเต็มๆ พร้อมกับการหลับตาที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

“ป่วนครอบครัวคนอื่นพอยัง?”

แล้วร่างกายก็สะดุ้งกับเสียงทุ้มเรียบที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองจนทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมเบี่ยงไปมองร่างสูงผิวสีแทนที่พิงกับต้นไม้ใหญ่ราวกับถ่ายแบบอยู่ เขาดูดีมากขึ้นเรื่อยๆ นี่ขนาดฉันไม่เจอตั้งปีกว่า

แต่ทว่าคำทักทายของโจเนสทำให้ฉันต้องเผลอหงุดหงิดขึ้นมาทั้งๆ ที่เมื่อก่อนหน้านี้ยังมีความดีใจอยู่ด้วยซ้ำไป

“มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน” ฉันพูดตอบเขาบ้าง “แล้วอีกอย่างทำไมฉันต้องป่วนด้วย ยัยหน้าจืดคนนั้นสิที่เข้ามาป่วนคู่หมั้นของฉันเองไม่ใช่เหรอ?”

“…”

“หึ เงียบทำไมล่ะ ไม่เจอกันนานนายยิ่งพูดน้อยลง”

“แล้ว?” ผมมองหน้าเมญ่าที่เชิดขึ้นอย่างดื้อรั้นเอาแต่ใจทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเป็นสไตล์เด็กนอก “เธอเกี่ยวอะไร?”

“ก็กลัวนายจะเป็นใบ้ก่อนหาเมียได้ไง” โจเนสตั้งใจว่าให้ฉันเสือกสายตาของฉันที่ฟาดฟันกับเขายังส่งออกมาอย่างต่อเนื่องไม่มีที่สิ้นสุด

“ห่วงตัวเองเถอะ”

“ทำไมฉันต้องห่วง?”

“อีกมันนานอาจโดนถอนหมั้นไม่ใช่ถอนธรรมดา ถอนแบบเอาเธอแทบช็อคด้วยเพราะมันอาจมีของแถมเช่น เมียและลูกของไอ้ซันไง!”

ความอวดดีของผู้หญิงคนนี้มันมีอยู่เต็มเปี่ยมสำหรับผมเธอทั้งหน้าด้านมาก แรดมาก ทำตรงข้างกับสิ่งที่ผู้หญิงดีๆ เขาทำทุกประการ

“I don’t care.” ฉันทำท่าไม่เครียดกับสิ่งที่โจเนสพูด “ยังมีคนอื่นให้ฉันเลือกอีกเยอะหนึ่งในนั้นก็นายไง โจเนส..”

โจเนสรับรู้มาตลอดว่าฉันคิดอย่างไงกับเขาแต่เขาก็ไม่สนใจมันเท่าไหร่นักไม่บ่อยมากที่เขาจะเข้ามาพูดกับฉันแบบนี้สองต่อสอง การพูดจาของโจเนสก็ตามสไตล์โหดๆ นิ่ง ไม่มีการอ้อมใดๆ ทั้งสิ้น

“ขนาดมีคู่หมั้นแล้ว เธอยังแรด ได้ขนาดนี้!”

“แล้วอยากมีเมียเป็นแรดป่ะล่ะ?”

ก็บอกแล้วไงว่าถ้อยคำหรือคำพูดของโจเนสมันตรงโดยไม่มีการอ้อมค้อมอะไรเลยแม้ว่าคู่สนทนาของเขาจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กอย่างฉันก็ตามแต่

“แรดอย่างเธอชาตินี้ก็ไม่มีวันเอาแน่!”

ทีหญิงคนอื่นๆ ที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขาเองเช่นมาจีบ มาอ่อย มามั่วที่คลับที่โจเนสคุมอยู่เขายังไม่ออกหน้าออกตารังเกลียดมากกว่าฉันเลยด้วยซ้ำไปทั้งสายตาท่าทางที่โจเนสใช้มองมาทางฉันพร้อมกับสมองที่พิจารณาอยู่ตลอดเวลาทำให้ฉันรู้ดีว่าจะเอาชนะใจโจเนสได้หรือเปล่า

“งั้นเหรอ?” ฉันพูดออกมาอย่างเยาะเย้ยไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากคนนิ่งๆ ตรงหน้า “แรดแล้วไงหนักส่วนไหนไม่ทราบ!”

“…”

“หนักเท้าหนักแขนหนักมือหรือหนักบนหัวนายโจเนส!”

อารมณ์ดีใจที่เห็นหน้าคนที่รักมันหายไปหมดแล้ว ตั้งแต่วันที่ฉันบอกว่าหมั้นเขาก็เหมือนว่าจะเปลี่ยนเป็นคนละคนทั้งนิสัยที่เลวขึ้น นิ่งขึ้นรวมไปถึงโหดขึ้น ไม่เคยพูดจาดีๆ กับฉันสักครั้งเดียวหรือว่าฉันคิดไปเองก็ไม่รู้

“เพื่อนเล่นเหรอเมญ่า?”