บทที่3

“ถ้าโรงแรมล่ะก็ ตรงไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เจอเอง! ส่วนเรื่องที่คุณจะมาจากประเทศไหน ทวีปอะไรนั่นน่ะไม่มีใครเขาถามและอยากจะรู้”ผมตอบแบบขอไปทีก่อนจะเดินตรงต่อไปเรื่อยๆ อีกครั้งแต่ยังไม่ถึงไหนเสียงใสๆก็ดังตามหลังมาอีกเข้าจนได้

“นี่! พูดจาไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง นายไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นใคร!!”

“ก็ไม่รู้น่ะสิ และเกรงว่าตอนนี้ผมยืนอยู่สูงกว่าคุณนะครับ คุณผู้หญิง” ยัยบ้านี่...ดื้อชะมัดเลย ให้ตายสิ เราเดินหนีแล้วยังอุตส่าห์ขับรถตามมาอีก หน้าด้านหน้าทนดีจริงๆ

“นี่ อีตาบ้า!! ทำไมฉันจะต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่มาเหยียบผืนแผ่นดินไทยด้วยก็ไม่รู้นะ ให้ตายสิ!!”

จองหอง อวดดี เอาแต่ใจตัวเอง นี่เป็นนิสัยใจคอของยัยปากมากคนนี้ที่ผมประมวลได้จากสายตาที่มองเห็น ปากหม_แต่หน้าสวยแบบนี้ ให้ฟรีผมก็ไม่เอาหรอก

ผู้หญิงอะไร หน้าตาก็สะสวย หุ่นดีเกินสตรีเพศแม่ แต่น้ำเสียงและสีหน้าเวลาจ้องมองคนอื่นราวกับตัวเองอยู่สูงเสียดฟ้าแล้วคนอื่นต่ำเตี้ยกว่าหญ้านิดเดียว เกลียดชะมัดคนแบบนี้

“นั่นควรจะเป็นผมที่พูดประโยคนั้นนะคุณผู้หญิง และถ้าคุณยังมากวนใจผมอยู่แบบนี้ อีกสักประเดี๋ยวเกรงว่าคุณคงจะได้เจอดีแน่ๆ” สิ้นประโยคของผม ยัยหน้าสวยก็จัดการเบรกรถ ก่อนที่ขาเรียวในชุดกระโปรงยีนสีชมพู เสื้อเกาะอกสีขาว จะย่างกรายออกมาดักหน้าผมด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดและแสดงอาการของขึ้นให้เห็นอย่างชัดเจน

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกันยะ กรี๊ดดด!!!~” เฮ้อ~ นอกจากยัยบ้านี่จะไม่ได้มีดีแค่หน้าตาแล้วนั้น สิ่งหนึ่งที่เธอมีด้วยก็คือเสียงกรี๊ดอันทรงพลังที่ผมแทบจะยกมือปิดหูไม่ทัน

“หุบปากซะยัยบ้า!! แหกปากหาป้าเธอรึไงฮะ!” ผมตะโกนลั่นพร้อมทั้งกระโจนเอื้อมมือไปอุดปากยัยบ้าตรงหน้า เมื่อเริ่มจะมีผู้คนหันเหความสนใจมาที่เราเข้าให้แล้ว นี่มันวันซวยอะไรของผมวะเนี่ย!

“อ่อยอั๊นอ๊ะ!! (ปล่อยฉันนะ!!)” แต่ยัยนั่นก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ เธอดิ้นไปมา ทั้งถีบ เตะ ต่อยผมเป็นว่าเล่น ราวกับว่าผมไปยกเค้าบ้านเธอมายังไงยังงั้น

“บ้าชิบ!! วันนี้มันซวยอะไรของฉันกันวะเนี่ย อกหักเพราะแฟนไม่รักก็แย่อยู่แล้ว ยังจะมาเจอยัยบ้าหน้าสวยแบบเธออีก!!” เพราะความโมโหจนลืมตัว ทำให้ผมเหวี่ยงร่างบางในอ้อมกอดลงพื้น ก่อนจะตะโกนเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของตัวเองดังลั่น

“เหอะ! ที่แท้ก็อกหักมาเหรอเนี่ย ให้ตาย ฉันล่ะดีใจกับผู้หญิงคนนั้นซะเหลือเกิน ที่เลิกๆ กับคนอย่างนายไปซะได้ ผู้ชายนิสัยแย่ปากร้ายอย่างนายน่ะ ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีวันมีความรักได้หรอก”ได้ทียัยบ้านั่นก็ไม่รอช้า เมื่อยืนขึ้นได้ก็จัดการทับถมผมด้วยคำพูด ที่แค่ได้ฟังผมก็หมดความอดทนไปในทันทีดังลั่น

“เธอคงจะอยากตายมากเลยล่ะสิยัยบ้า เธอคิดว่าตัวเองรู้จักมันดีพอนักรึไงฮะ ไอ้ความรักนั่นน่ะ!!”

“หึ! ความรักมันก็แค่เรื่องงี่เง่า! ฉันล่ะเกลียดผู้ชายที่สุดเลย!!” เป็นบ้าอะไรไปอีกนั่นน่ะ จู่ๆ อยากจะแหกปากก็แหกปาก แล้วนี่ก็มาร้องไห้อีก ตกลงยัยนี่ประสาทดีรึเปล่าวะครับเนี่ย

“เมาก็กลับบ้านเธอไปซะยัยทึ่ม! เสียเวลาฉันจริงๆ” ผมกล่าวอำลาประมาณว่าชาตินี้ทั้งชาติอย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย ก่อนจะสาวเท้าเดินหลบหนีร่างบางที่ยืนร้องไห้อยู่ที่รถของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

“นายจะมาทิ้งฉันเอาไว้ในที่แบบนี้ไม่ได้นะอีตาบ้า ไอ้คนเฮงซวย ไอ้ผู้ชายนิสัยแย่ ไอ้...กรี๊ดดด!!~ หันกลับมาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ! ฉันบอกให้หันมาเดี๋ยวนี้!” โอ๊ยยยย~ นี่มันเวรกรรมอะไรของผมกันวะเนี่ย ผมแค่ต้องการอยู่เงียบๆ คนเดียวเท่านั้นนะ พระเจ้า ทำไมท่านต้องส่งยัยปากร้ายนิสัยเสียเอาแต่ใจนี่มาวุ่นวายชีวิตของผมในเวลาแบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย

ผมทำทีไม่สนใจเสียงกรีดร้องกับท่าทางที่ปัญญาอ่อนของยัยนั่น เร่งฝีเท้าเดินหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถก้าวขาได้ แต่แล้วความอดทนของผมก็สิ้นสุดลงเมื่อเธอ...

ผัวะ ถอดรองเท้าส้นสูงปาใส่หัวผม!!

เลือดสีแดงสดค่อยๆ ไหลอาบหน้าของผมอย่างช้าๆ ไม่ต้องรอให้ร่างบางของยัยตัวแสบปารองเท้าที่เหลืออีกข้างมา ผมก็กลับหลังหันไปประจันหน้ากับเธออีกครั้ง ด้วยสายตาอาฆาตแค้น

ผมยอมรับว่าถึงผมจะเลวทรามต่ำช้าแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายผู้หญิงเลยสักครั้ง

แต่ว่าครั้งนี้...เห็นทีว่าคงต้องขอยกเว้น!

“เธอ...”

“.....”

“...ตาย!!”

“กรี๊ดดดดดดด!!~” ใช้เวลาเพียงไม่นานผมก็วิ่งไปกระชากร่างบางที่เตรียมจะออกตัววิ่งหนีขึ้นรถให้หันมาประจันหน้าผมจนได้ แสบนักนะ ไม่เคยมีใครกล้าดีทำให้ผมเลือดอาบแบบนี้มาก่อน ถ้ายัยนี่ไม่ตาย ผมก็ไม่ยอมไปเกิดไปแน่ๆ เชื่อสิ

“นะ...นายจะทำอะไรฉันฮะ! กะอีแค่เลือดไหลแค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอก!!”

ให้ตายสิวะ! สีหน้าไร้ความสำนึกผิดแต่อย่างใด ยัยผู้หญิงซาดิสม์ เห็นทีว่างานนี้เธอคงจะรอดยากแล้วจริงๆ

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นใคร แต่เท่าที่ฉันรู้ ในเวลาและสถานการณ์แบบนี้...เธอเสร็จแน่ ยัยตัวแสบ มานี่!!”

ว่าจบผมก็กระชากร่างบางยัดใส่รถของเธอในที่นั่งข้างๆ คนขับ ก่อนจะวิ่งไปยังที่นั่งคนขับพร้อมทั้งกดปุ่มล็อกอัตโนมัติเพื่อกักขังยัยบ้านี่ที่ดิ้นพล่านไปมาอย่างไม่ยอมแพ้

“นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย จอดรถเดี๋ยวนี้อีตาบ้า!!”

“หุบปากสักที เธอทำฉันเลือดออก ฉันก็จะทำให้เธอเจ็บบ้าง แต่ความเจ็บนั้นมันจะมีความเสียวซ่านปะปนอยู่นิดหน่อยนะสาวน้อย” ว่าจบผมก็เหยียบคันเร่งทะยานเลี่ยงไปเส้นทางของนักซิ่งที่ผมชอบใช้อยู่เป็นประจำ โดยมีร่างบางที่แหกปากไม่ยอมหยุดอยู่ข้างๆ