20. ตั้งเงื่อนไขในความพลาด

ปรางทอง รี่เข้าไปกระชากผ้าห่มออกจากร่างของลูกสาว แต่ภาพเปลือยเปล่าปราศจากเสื้อผ้าของลูกสาวก็ทำให้นางรีบห่มผ้าคลุมกลับไปเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว

“ยัยแมว…”

สมร เข้ามาเขย่าตัวของน้องสาวอีกแรง เมื่อเห็นว่ามารดายืนนิ่งตาค้างไปชั่วครู่

นภาพร เริ่มจะขยับตัว หล่อนยกมือขยี้ตาไปมา พอรู้ว่ามีคนมายืนล้อมเตียงอยู่หล่อนก็ตกใจจะลุกขึ้น แต่อะไรบางอย่างในร่างกายทำให้ต้องรีบคว้าผ้าห่มมากอดแน่นไม่ยอมลุกขึ้นนั่ง

“งามหน้าดีนักนะ…นังลูกไม่รักดี ทำไมแกถึงทำตัวง่ายแบบนี้..บอกฉันมาสิ…บอกมา”

ปรางทอง เข้าไปใช้มือทุบลูกสาวด้วยความแค้นใจ มาร์คเห็นดังนั้นก็รีบเข้ามาโอบร่างของนภาพรเอาไว้ เขาจึงถูกลูกหลงซัดเข้าให้เต็ม ๆ หลายอึก

“สมร…ห้ามแม่ของคุณด้วย..ได้โปรด..”

มาร์ค ขอร้องสมร สีหน้าตกใจด้วยความไม่เข้าใจ

“ทำไมมันรวดเร็วอย่างนี้ด้วย...”

สมร หันไปถามมาร์ค โดยไม่คิดที่จะห้ามปรามมารดาแต่อย่างใด จนกระทั่งปรางทอง เป็นฝ่ายเหนื่อยแล้วก็หยุดไปเอง แต่นภาพรนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น

“คนไทยถือเรื่องแบบนี้ คุณจะต้องรับผิดชอบการกระทำของคุณ” สมรบอกมาร์คเสียงเรียบ

“ไม่นะพี่หมอน…มาร์ค เขาไม่ผิด”

นภาพร พูดขึ้นด้วยความตกใจ

“เธอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นยัยแมว ปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่กับแม่..” สมร หันไปสั่งน้องสาวเสียงเข้ม

“ผมยินดีที่จะรับผิดชอบทุกอย่าง ” มาร์คบอกสมร

“ดี…งั้นคุณก็คงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะต้องแต่งงานกับน้องสาวฉันให้เร็วที่สุด…”

“ไม่มีปัญหา ผมพร้อมที่จะทำตาม”

มาร์ค บอกด้วยความเต็มใจ เพราะการมาเมืองไทยครั้งนี้เขาก็หวังว่าจะได้ภรรยาชาวไทยติดไม้ติดมือกลับประเทศอยู่แล้ว และภรรยาที่เขาหวังไว้ก็คือ นภาพร นี่เอง

สมร หันไปบอกมารดาตามที่มาร์คพูด ทำให้ปรางทองดูสงบลงไปได้

“ถ้ามาร์ค ทำได้อย่างที่รับปาก แม่ก็ต้องยอมรับเพราะคงไม่มีวิธีไหนจะดีไปกว่านี้แล้วล่ะ..”

“แม่…พี่หมอน..ทำไมจะต้องยัดเยียดแมวให้กับมาร์คเขาด้วย..แมวไม่ยอมให้แม่กับพี่หมอนทำแบบนี้กับแมวหรอกนะคะ…”นภาพร พูดปนสะอื้น

“แกจะเสียตัวฟรีไม่ได้หรอกนะยัยแมว…แค่นี้ฉันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว แกทำให้ฉันผิดหวังเสียใจขนาดนี้ ถ้าขืนแกไม่ยอมแต่งงานกับมาร์คแกกับฉันก็ไม่ต้องมาเป็นแม่ลูกกันอีกต่อไป… “

ปรางทอง ยื่นคำขาดด้วยหยาดน้ำตาแห่งความเสียใจ

“แม่!…” นภาพรหน้าซีด

“เธอเตรียมตัวแต่งงานกับมาร์คไว้ก็แล้วกันยัยแมว…”

สมร หันไปบอกน้องสาวก่อนจะจูงแขนมารดาออกจากห้องของมาร์คไป

นภาพร ขยุ้มผ้าห่มปิดตัวพร้อมกับค่อย ๆ นั่งพิงหัวเตียงด้วยความรู้สึกเหมือนถูกใครเอาฆ้อนทุบศีรษะ

หล่อนนึกทบทวนเหตุการณ์ต่าง ๆ ด้วยความงุนงง ทุกอย่างมันช่างรวดเร็วเหมือนความฝัน มันเป็นความผิดของหล่อนเองที่เมามายจนไม่ได้สติ หล่อนเคลิบเคลิ้มไปกับมาร์คด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แท้ ๆ

นภาพร ซบหน้าร้องไห้อย่างเจ็บใจตัวเอง มาร์ค เข้ามาโอบกอดพร่ำขอโทษหล่อนตลอดเวลา หล่อนไม่ได้โกรธมาร์ค คนที่หล่อนโกรธคือตัวหล่อนเองต่างหาก ที่อ่อนไหวไปกับมาร์ค ไม่ได้หักห้ามใจตัวเอง

“คุณไม่จำเป็นต้องทำตามที่แม่กับพี่สาวฉันบอกหรอกนะมาร์ค”

“ผมยินดีที่จะทำตามด้วยความเต็มใจนะครับ”

มาร์ค บอกด้วยความยินดี

“แต่ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้”

นภาพร มีน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว มาร์คหน้าซีด

“ทำไม….คุณถึงแต่งงานกับผมไม่ได้” มาร์ค ถามเสียงเศร้า

“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักคุณ….”

“ผมรักคุณฝ่ายเดียวก็ได้นี่ครับ…”

“ฉันมีคนรักแล้วนะมาร์ค..คุณลืมไปแล้วหรือยังไง ฉันไม่มีวันที่จะทำให้ธีมเสียใจ”

“แต่ถ้าเขารู้ว่าคุณกับผมมีอะไรกัน เขาก็ต้องเสียใจแน่นอน”

คำพูดของมาร์ค ทำให้นภาพร ต้องเงียบไป หล่อนปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาช้า ๆ ด้วยความรู้สึกคับแค้นใจที่ตัวเองดื่มเหล้าเมามายจนทำในสิ่งที่ไม่สมควร

ถ้าธีรยุทธ รู้ว่าหล่อนไม่ซื่อสัตย์กับเขาแบบนี้เขาก็คงจะเสียใจมาก หล่อนจะให้เขารู้ไม่ได้เด็ดขาด

“ผมจะไม่เร่งรัดให้คุณต้องแต่งงานกับผมหรอกนะครับ ผมพร้อมที่จะรอคุณเสมอ”

"ไม่ต้อง…คุณไม่ต้องรอคำตอบเลยค่ะมาร์ค ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคุณหรอก คุณก็ไม่ต้องบ้าจี้ตามแม่ ตามพี่สาวของฉันด้วย เข้าใจไหม..”

หล่อนบอกเขาเสียงคล้ายตะคอก

“เอาเถอะครับ…สิ่งไหนที่คุณสบายใจผมจะทำตามทุกอย่าง…ผมสัญญา”

“ทุกอย่างจริงเหรอคะ…”

นภาพร ถามเขาด้วยสีหน้าที่ดีขึ้น เขาพยักหน้าให้หล่อนช้า ๆ

“คุณยังจำคำพูดคุณได้ไหม…ที่จะให้ความช่วยเหลือฉันกับคนรักในเรื่องธุรกิจ..”

นภาพร พูดเกริ่นขึ้นมาด้วยแววตามีความหวัง

“จำได้ …”

“ถ้าคุณอยากจะรับผิดชอบในตัวฉัน ก็ช่วยเหลือคนรักของฉันสิคะ เพราะนั่นคือความรับผิดชอบที่ฉันอยากให้คุณทำให้ฉัน เพื่อที่ฉันกับธีมจะได้มีโอกาสแต่งงานกัน คุณทำได้ไหมล่ะมาร์ค..”

นภาพร ไม่คิดว่าหล่อนจะยื่นข้อเสนอนี้ แต่เมื่อหล่อนได้พลาดไปกับมาร์คแล้ว และเขาพร้อมที่จะทำเพื่อหล่อน หล่อนก็จำเป็นที่จะฉกฉวยโอกาสนี้เพื่อช่วยเหลือคนที่หล่อนรัก

“ตกลงผมจะช่วยเหลือคุณกับ…เขา..”

“ขอบคุณมาก...คุณน่ารักจริง ๆ ค่ะมาร์ค”

นภาพร เผลอกอดเขาด้วยความดีใจ มาร์ค กอดหล่อนไว้ด้วยความรู้สึกปวดร้าวใจ