3. ลูกสาวบุญธรรม (บดินทร์&ธิดา)

ผับหรู

"ช่วงนี้มึงอยู่บ้านบ้างไหมวะ"

"ก็อยู่ แต่อยู่ได้ไม่นาน" บดินทร์ตอบกลับนาวินที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา

"ทำไมวะ แล้วลูกสาวมึงไม่บ่นเหรอ ที่พ่อไม่อยู่บ้านด้วยเลย"

นาวินพูดขำๆ เพราะลูกสาวของบดินทร์ติดบดินทร์ยิ่งกว่าอะไรดี

บดินทร์เขาเลี่ยงที่จะไม่ตอบ ถ้าเขาบอกเหตุผลที่เขาไม่อยู่บ้านเพราะลูกสาวของตัวเองมันคงแปลกมาก

"จริงๆ หนูธิดานี่สเปกกูเลยนะตัวเล็กน่ารัก ถ้าไม่ใช่ลูกมึงนะ หึหึ" นาวินพูดอย่างไม่เกรงใจ

"ไอ้วินนั้นปากมึงเหรอ อย่ามายุ่งกับลูกกูนะ" ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนซี้บดินทร์คงปล่อยหมัดใส่นาวินแล้ว

"ก็กูถึงบอกไงถ้าไม่ใช่ลูกมึงคงเสร็จกูไปแล้ว"

"มึงนี่มัน ลูกกูอายุแค่ 22 เอง อย่าแม้แต่จะคิดอะไรกับลูกกู แล้วอย่ามาคิดอกุศลกับลูกกูนะ" เพราะนาวินก็รักสนุกไปวันๆ ยังไม่คิดจริงจังกับใครไม่ต่างจากเขา แต่เขารู้ว่านาวินไม่คิดจะยุ่งกับลูกเขาอย่างที่พูดอยู่แล้ว เพราะคนอย่างเขาและนาวินรู้ว่าอันไหนควรไม่ควร

"แหม่ แล้วไอ้เด็กที่มาติดมึงกับกู มันก็เด็กอายุเลขสองกันทั้งนั้น" ก็จริงอย่างที่นาวินพูดเพราะเด็กมหาลัยก็มาติดพวกเขามากมายและยังเด็กกว่าลูกสาวเขาด้วยซ้ำ

"เออ กูไม่เถียง แต่เว้นลูกกูไว้พอ เพราะใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่ง"

"มึงหวงลูกจังเลยวะ"

"ลูกใครใครก็หวง" เขาได้แต่ตอบแค่นั้น

"แต่มึงไม่อยู่บ้านเลยนะเดี๋ยวนี้ เพราะอะไรวะ" นาวินยังอดสงสัยไม่ได้

"มึงจะสงสัยอะไรวะ กูแค่อยากออกมาดื่มแค่นั้น"

"แต่มึงก็ไม่ได้ดื่มเลยนะ มึงออกบ้านทีไรเรียกกูมาตลอด ช่วงนี้เลยไม่ได้นอนกับเด็กเลย"

"แต่กูก็เห็นมึงหิ้วเด็กกลับทุกคืน" บดินทร์พูดพร้อมกับส่ายหัว

"ว่าแต่มึงเถอะ คืนนี้ก็นอนที่นี่เหรอ"

"อื้ม คงงั้น" เขาเป็นเจ้าของผับ ไม่แปลกที่เขาจะนอนที่นี่และมีห้องพักที่นี่ แต่ที่แปลกเพราะเมื่อก่อนเขาไม่เคยต้องมานอนที่นี่เลย

"มึงก็คงหิ้วเด็กไปนอนด้วยทุกครั้งละสิ"

"คืนนี้คงไม่ว่ะ" ก็เพราะกลิ่นลูกสาวเขายังติดตัวเขาอยู่เลย เขารู้สึกไม่อยากนอนกับใครยิ่งนานวันความรู้สึกแปลกมันก็เริ่มเข้ามาเรื่อยๆ

"หึ มึงชักทำตัวให้กูสงสัย"

"มึงคิดว่าไง...ถ้ากูจะหาแม่ให้ลูกสาว" ความคิดนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลย

"ห๊ะ มึงว่าไงนะ จะหาแม่ให้ลูก มึงเกิดมา 41ปี มึงไม่เคยคิดจะเอาใครมาเป็นเมีย ทำไมอยู่ๆ ถึงอยากมี แล้วลูกมึงล่ะ มึงปรึกษาหรือยัง"

"นั่นนะสิกูคิดได้ไง กูคิดว่าลูกกูโตแล้ว เผื่อลูกกูเหงา เผื่อจะได้มีคู่คิด การมีแม่เป็นเพศเดียวกันคงจะดีกว่าพ่อ" ในตอนนั้นพ่อแม่เขาขอให้แต่งงานเขายังปฏิเสธ แต่ตอนนี้กลับจะหาแม่ให้ลูกซะงั้น จริงๆ ความคิดนี้มันเกิดขึ้น ก็ช่วงหลังๆ นี่แหละ ถ้าเขาหาใครสักคนมาเป็นแม่เธอ เธอคงเหมือนได้เพื่อนใหม่ เธอกับเขาคงมีระยะห่างต่อกันที่มันไม่ทำให้เกิดปัญหา

"ถ้ามึงไม่รู้สึกรักใคร แต่มึงแค่อยากให้ลูกมึงมีคนดูแลเหมือนมีแม่ กูคิดว่าเรื่องนี้มึงควรปรึกษาลูกมึงจะดีกว่า มึงต้องถามว่าลูกมึงต้องการไหม" เพื่อนเขาพูดก็มีเหตุผล

"อืม กูจะลองถามลูกดู"

ห้องนอน

ธิดานอนกอดตัวเองอยู่บนเตียงกว้าง นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้นอนกอดป๊า เธอรู้สึกอยากกอดป๊าเธอมาก คืนนี้ป๊าเธอคงนอนที่ผับอีกแล้ว เธอรู้เพราะเธอก็แอบสืบเรื่องป๊าถ้าป๊าไม่นอนผับป๊าเธอคงไปนอนเพนท์เฮ้าส์

เวลาเธอนึกว่าป๊าของเธอนอนกอดกับผู้หญิงทำไมเธอรู้สึกอิจฉามาแปลกๆ ก็ไม่รู้

เธอรู้ว่าป๊าเธอเป็นที่หมายปองของสาวเล็กสาวใหญ่มาก แต่ป๊าเธอก็ไม่เคยควงใครให้เธอเห็น ถ้าเธอเห็นคงรู้สึกทำตัวไม่ถูกเป็นแน่ เพราะเธอคิดว่าเธอเป็นคนเดียวที่ได้อยู่ข้างกายป๊ามาตลอด...

บ้าน อัครตระกูล

ธิดานั่งอยู่บนโต๊ะอาหารเพื่อรอให้ผู้เป็นพ่อของเธอกลับมาทานมื้อเช้าด้วยกัน

"ป้าไพรคะ ป๊ายังไม่มาอีกเหรอคะ" ธิดาถามแม่นมของพ่อเธอ และเป็นคนที่คอยเลี้ยงเธอในวัยเด็กจนถึงปัจจุบัน ซึ่งตอนนี้ป้าไพรก็แก่มากแล้ว

"คุณหนูทานก่อนเลยค่ะ คุณท่านน่าจะกลับมาช้าค่ะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มได้เปลี่ยนเป็นผิดหวังเล็กน้อยที่พ่อของเธอยังไม่กลับมา

"หนูขอรออีกสักพัก หนูอยากทานข้าวพร้อมป๊าทุกวันค่ะ" เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้มให้กับป้าไพร

"งั้นป้ารอเป็นเพื่อนค่ะ" ป้าไพรเห็นสีหน้าเธอก็อดห่วงไม่ได้

*ฝากกดเข้าชั้น กดหัวใจ คอมเมนต์ให้กำลังใจไรต์ด้วยนะคะ??