แครอทตัวเล็ก

ตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งข้างตนแล้วกินขนมอย่างสบายใจ ไม่คิดว่าพูดนิดพูดหน่อยแครอทก็จะเชื่อแล้วขอแม่ตามเขามาอยู่ที่ดอยในช่วงหยุดปิดเทอมนี้ แค่คิดว่าจะได้ใช้วันหยุดกับคนที่ตัวเองชอบวาฬก็มีความสุขมากแล้ว

"ถ้าเรานั่งเครื่องจะไม่ประหยัดกว่านี้หรอ"

"แล้วรถกูจะเอาไว้ไหนล่ะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงแล้ว" วาฬว่า แครอทเผลอทำหน้ามุ้ยออกมาไม่รู้ตัว

"แต่ขนมหมดแล้วนะเว้ย" พูดอย่างหงุดหงิดแถมยังคว่ำถุงขนมให้ดู

"เดี๋ยวแวะซื้อ"

"โอเค!" พอบอกจะแวะซื้อก็กลับมาดี้ด๊าใหญ่ วาฬขับรถมาเลื่อยๆ จนเริ่มรู้สึกเงียบผิดปกติพอหันมาดูคนข้างๆ ก็หลับไปแล้ว ร่างสูงเผลอยิ้มขำออกมาเล็กน้อย เขาไม่เคยอยู่กับแครอทนานขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยคุยด้วยกันเยอะขนาดนี้ ยิ่งคุย ยิ่งได้อยู่ด้วยกลับยิ่งรู้สึกว่า แครอทน่ารัก...

วาฬขับมาถึงปั้มจนจอดรถและปลุกคนข้างๆ แต่แครอทก็ไม่ตื่นสักที ตอนนี้เย็นแล้วเขาไม่อยากขับรถขึ้นเขาตอนดึกมันอันตรายเพราะงั้นต้องรีบทำเวลา วาฬเดินเข้าร้านสะดวกซื้อ ซื้อของกิน ขนมน้ำดื่มมาเยอะแยะจนพนักงานก็มาช่วยกันหยิบใส่ถุงสองสามคนพอกลับมาก็เห็นไอ้ตัวเล็กนั่งน้ำตาคลออยู่ในรถ

"เป็นไร"

"มึงหายไปไหนมาอ๊ะ!! กูคิดว่ามึงจะเอากูมาปล่อยทิ้ง ฮึก..."

น่ารัก...

"ไปซื้อขนมมาให้"

"อ้ะ ขนม...หู้ยยยย เยอะแยะเลย คิกๆๆๆ กูไม่จ่ายตังค์ให้นะมึงซื้อเอง" พอได้ขนมก็หยุดร้องไห้ทันที แครอทนี่มันเบบี้จริงๆ เลย วาฬได้แต่คิดในใจ ร่างสูงยกยิ้มไม่พูดตอบอะไรก่อนจะเตรียมตัวออกรถอีกครั้ง

"จะซื้ออะไรเพิ่ม จะเข้าห้องน้ำมั้ย ขับยาวเลยนะ" แครอทส่ายหน้าไปมา ปากก็เคี้ยวขนมตุ้ยๆ

"กินแต่ขนม ข้าวไม่กิน"

"ง่ำๆๆๆ"

"หึ.." รถสี่ประตูคันใหญ่เคลื่อนตัวออกอีกครั้งมุ่งหน้าไปทางบ้านเกิด เจ้าแครอทหัวเล็กยังคงวุ่นกับของกินก่อนที่มันจะทนความเงียบไม่ไหวเอื้อมมือเล็กๆ เหมือนอุ้งมือกระต่ายของมันมาเปิดเพลงฟัง

"สบายจังวุ้ยยย นี่ ที่สวนมึงมีผลไม้อะไรให้เก็บบ้าง" วาฬหันมามองเล็กน้อย

"สตอเบอร์รี องุ่น ส้ม ชา มีดอกไม้ด้วย"

"หึ้ยยย กูอยากถ่ายรูปจัง กูเอากล้องมาด้วยแหละ ว่าแล้วก็ถ่ายรูปดีกว่า" แครอทหยิบกล้องขึ้นมาแล้วถ่ายหน้าตัวเองบนรถหลายๆ มุม ก่อนจะเหลือบมองวาฬ

"คิกๆๆ" แอบถ่ายรูปมันตอนทุเรศๆๆ แล้วเอาไปโพสดีกว่า แครอทคิดในใจก่อนจะหันเลนส์มาถ่ายตัวเองแล้วเอียงให้เห็นวาฬ เก๊กหน้าหล่อเต็มที่แล้วกดถ่ายตอนวาฬเผลอ ทั้งที่รู้ว่าวาฬก็เห็นแต่เจ้าตัวก็ปล่อยให้ถ่ายไป

"ชิ" ไม่มีรูปไหนที่มันทุเรศเลย แครอทยู่ปากเล็กน้อย อารมณ์เสียอีกกลับมากินขนมต่อดีกว่า

ใช้เวลาหลายชั่วโมงในการเดินทางในที่สุดก็เข้าเขตจังหวัดสักที เพราะเป็นต่างจังหวัดเลยไม้ค่อยมีรถบนถนนมากเท่าไหร่ เจ้าตัวเล็กมองข้างทางที่ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีส้มจากพระอาทิตย์ตกดินแล้วค่อยๆ ยื่นหน้าไปมองจนหน้าผากติดกระจก

ปัก

"อู๊ยยย เจ็บ!"

"มึงเอาหัวไปโขกทำไมอ่ะ" วาฬอมยิ้มเล็กน้อย แครอทหันมามองคนขับด้วยตาเปร่งประกายแล้วถามอย่างตื่นเต้น

"เปิดกระจกได้มั้ยๆๆ นะๆๆๆ" วาฬชะงักเล็กน้อยเพราะความน่ารักของคนข้างๆ ก่อนจะพยักหน้าอนุญาต มือเล็กเอื้อมไปเปิดกดเปิดกระจกแล้วค่อยๆ ยื่นมือออกไปสัมผัสกับลมข้างนอก

"ฮ่าๆๆ เย็นจังงง~"

"ระวังนะ"

"ยุ่ง! มึงคงคิดอยากให้กระจกงับมือกูอยู่ล่ะซิ บู้ววว ไม่มีทาง คิกๆๆ อากาศเย็นจัง ขับเร็วๆ หน่อยยย~" แครอทชอบใจจนยิ้มกว้างโชว์ฟันทุกซี่ สักพักเจ้าตัวเล็กก็ค่อยๆ ยืนหน้าไปรับลมแรงจากภายนอก

"โฮ้ววววว เย้~" คนตัวเล็กอ้าปากจนน้ำลายไหลตามสายลม ยิ่งทำก็ยิ่งชอบใจ แครอทเอามือป้องปากแล้วตะโกนผ่านสายลมพร้อมมองวิวพระอาทิิตย์ตกตรงหน้า

"สวัสดี~~ เราชื่อแครอทน้าาา~ เราจะมากินผลไม้ที่นี่ให้หมดเยยยยยยย~~~" วาฬมองด้วยรอยยิ้ม ใจของเขามันเต้นระส่ำเพราะความชอบไปหมดแล้ว คนบ้าอะไรโคตรน่ารักเลย ถึงจะเป็นห่วงแต่ก็ยังอยากให้แครอทได้เล่นสนุกแต่วาฬก็ไม่ได้นิ่งเฉยเมื่อถึงทางเลี้ยวร่างสูงก็จับเอวเล็กไว้เบาๆ ไม่ให้ล้มลงโดยที่แครอทไม่รู้ตัว เจ้าตัวเล็กทำแบบนั้นนานจนตะวันลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเป็นสีดำถึงกลับมานั่งที่เดิมพร้อมเช็ดปากที่มีแต่คาบน้ำลายเต็มไปหมด

"สนุกมากเลย รอบหน้ามึงเล่นบ้างป่ะเดี๋ยวกูขับให้" วาฬเลิกคิ้ว

"มีแผนอะไรอีก"

"เปล่าสักหน่อย ก็ถ้ามึงเล่นน้ำลายมึงจะได้เลอะแล้วกูจะถ่ายรูปแฉมึง....อุ้ย!!....เมื่อกี้กูไม่ได้พูดอะไรเลยนะ!" แครอทอ้างตาโตเมื่อเผลอพูดแผนการร้ายในหัว วาฬแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

"หือ? โทษทีกูขับรถอยู่ไม่ได้ฟัง" แครอทยิ้มกว้าง

"ฮ่าๆ เออไม่เป็นไรกูไม่ได้พูดอะไรเล๊ย!" วาฬส่ายหน้าไปมาอย่างเอ็นดู

"ตกลงรอบหน้ามึงเล่นมั้ย สนุกน้า"

"มึงขับรถเป็นหรอ"

"เออว่ะลืม" แครอทตบหน้าผากตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันมามองทางข้างหน้าที่เริ่มเป็นดินขรุขระ

"ถึงหมู่บ้านแล้ว อันนี้ทางลัดจะชันนิดหน่อยจับดีๆ"

"อื้อ" แครอทจับเบาะแน่นอย่างกับทางข้างหน้ามันหวาดเสียวเฉียดตายซะงั้น วาฬขับรถมาอีกไม่กี่นาทีผ่านป่ามากมายก่อนจะเจอถนนใหญ่ และ

"ตลาด!! วาฬๆๆ ตลาดๆๆๆ" ใบหน้าหวานแทบมุดออกไปหน้ากระจก วาฬดึงแครอทให้กลับมานั่งดีๆ แล้วขับผ่านตลาดนัดคนเดินขนาดใหญ่โดยไม่แยแส

"ไปบ้านก่อน ที่นี่เปิดถึงเช้าตรู่ค่อยมาตอนเก็บของ หรือไม่ก็รออีกสองวันเอง"

"มีบ่อยๆ หรอ"

"พุธ ศุกร์ จันทร์"

"งี้วันเสาร์อาทิตย์ล่ะ"

"มีตลาดใหญ่อีกฝั่ง...นู้นรีสอร์ทกู" วาฬชี้ไปที่บ้านของตัวเอง แครอทไม่เคยได้มาเที่ยวภาคนี้เลยสักครั้งตากลมโตจ้องมองด้วยความชื่นชอบ เปร่งประกายไปหมด รถกะบะคันใหญ่มาจอดที่หน้าบ้านพักหลังใหญ่ พอมองไปก็เห็นหญิง ชายชรายืนอยู่หน้าประตู

"สวัสดีครับ" วาฬกับแครอทยกมือไหว้

"สวัสดีจ่ะ มากันเร็วกว่าที่คิดอีกนะจ้ะ มาๆ ยกของเข้าบ้านกันป้าเตรียมห้องพักไว้แล้ว"

"จะได้นอนที่นี่หรอครับ!" แครอทยิ้มกว้าง

"จ้ะ ป้าเตรียมห้องไว้แล้ว" แครอทยิ้มกว้างกว่าเดิม ก่อนที่สมองอันฉลาดปราดเปรื่องของเขาจะคิดแผนการชั่วร้ายที่สุดในสามภพสามชาติที่ไม่มีใครคิดได้แน่นอนยกเว้นไอ้แคคนนี้

"เดี๋ยวครับป้า" แครอทวิ่งไปดักหน้าคุณลุงคุณป้าไว้แล้วทำหน้าตาจริงจังที่สุดในชีวิต

"แคไม่รู้ว่าแคจะอยู่ที่นี่นานไหม แถมวาฬเพื่อนเลิฟสุดที่รักยังให้แคมาอยู่ฟรีกินฟรีใช้ชีวิตอย่างสุขเสมเปรมปรียินดีปรีดาอีกแคว่ามันไม่แฟร์กับแขกคนอื่นน่ะครับ คือสรุปเลยแครอทสุดแสนจะตัวเล็กคนนี้คิดว่าคงจะนอนห้องเดียวกันกับวาฬเพื่อนซี้ได้ จะได้มีห้องให้แขกคนอื่น....วาฬเพื่อนซี้เผิงโหย่ว(เพื่อนรัก)สุดเลิฟจะให้เค้านอนด้วยได้ม้ะ" ประโยคสุดท้ายแครอทหันมาทำหน้าอ้อนใส่วาฬ

ร่างสูงชะงักกับความน่ารักของแครอทจนนิ่งอึ้งไป

"ถ้าหนูแครอทจะนอนกับวาฬป้าก็ไม่ว่าจ้ะ แต่ที่ผ่านมาวาฬไม่ค่อยชอบนอนกับใคร ป้าว่า..."

"ได้ครับ!" วาฬพูดเสียงดัง คนเป็นป้าทำหน้างงเพราะหลานชายไม่ค่อยชอบให้ใครเข้าไปในห้องด้วยซ้ำ

"ผมไม่อยากให้แคลำบากใจ อีกอย่างเราสองคนก็ สนิทกันมาก" แครอทพยักหน้ารัวๆ ป้ากับลุงยิ้มออกมาด้วยควาาเอ็นดูหนูแครอทตัวเล็กคนนี้

"ก็ได้จ้ะ งั้นป้าจะไปเอาเตียงเสริมเข้าไว้ให้นะ"

"ขอบคุณค้าบบบ เย้!" แครอททำท่าเหมือนได้ชัยชนะหลังจากคิดแผนการในหัว

ถ้าได้นอนกับวาฬหรืออยู่กับวาฬยี่สิบสี่ชั่วโมงต้องมีตอนที่วาฒเผลอทำหน้าทุเรศๆ แน่ๆ แล้วตอนที่วาฬหลับเขาก็จะแอบถ่ายรูปวาฬตอนนอนน้ำลายไหล ถ่ายคลิปตอนมันกรน ถ่ายตอนมันแขะขี้มูกด้วย! หึ้ยยย แค่คิดก็เห็นชัยชนะแล้ว! รอบนี้เขาต้องทำให้มันเจ็บปวดรวดร้าวดั่งกับถูกดาบขนาดใหญ่ฟันที่ใจมันสามหมื่นแปดพันสิบสองครั้ง ให้มันเจ็บเจียนตายดั่งโลกนี้พังทลาย เหมือนกับตอนที่มันแย่งลูกชิ้นลูกสุดท้ายของเขาไป!! หึ้ยยย พูดแล้วมันขึ้น!!!

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...