เจ๊บอลกับรักครั้งใหม่

เมื่อถึงเวลาริษาก็มานั่งที่โต๊ะประจำ วันนี้เจ๊บอลมาช้ามาก เธอนั่งมาเป็นครึ่งชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มา ระหว่างนั่งรอเจ๊บอลก็มีชายมากหน้าหลายตาเข้ามาหาเธอ แต่วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยอยากเท่าไหร่ เพราะเหนื่อยกับงานด้วยละมั่ง เธอขอนั่งดื่มชิวๆ และคิดว่าให้น้องสาวของเธอได้พักผ่อนบ้าง ถ้าน้องสาวของเธอด่าเธอได้นะ หูของเธฮคงจะฉีกไปแล้วแน่ๆ

“มานั่งรอนานรึยัง ขอโทษทีนะพอดีวันนี้ฉันติดลูกค้าเลยมาช้านะ “

ไม่นานเจ๊บอลก้เดินมาที่โต๊ะที่ริษานั่งดื่มอยู่คนเดียว

“ติดลูกค้าหรือว่าติดผู้ชายจ๊ะเจ๊บอลคนสวย”

ปกติเจ๊บอลไม่เคยมาสายริษาเลยแกล้งหยอกเธอไป

“ติดลูกค้าจริงๆ ย่ะ ฉันนะต่อจากนี้จะหยุดหาเหยื่อแล้วล่ะ เธอจำคนที่เจ๊คว้าไปคืนก่อนได้มั้ย เขาบอกว่าเขาชอบเจ๊และขอให้เจ๊มีแต่เขา เจ๊ให้สัญญาว่าจะมีเขาเพียงคนเดียว”

ริษาเธอแทบจะไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย จะมีจริงๆ หรือที่เจอกันเพียงครั้งเดียวแล้วจะชอบกันได้ขนาดนั้น

“ระวังนะเจ๊ ฉันละกลัวเจ๊อกหักเสียจริง” เธอเตือนพี่สาวด้วยความหวังดีจริงๆ

“ไม่หรอกย่ะ เขาสัญญากับเจ๊ว่าจะไม่มีวันทิ้งเจ๊แน่นอน” เจ๊บอลตอบกลับมาด้วยความมั่นใจในความรักครั้งนี้ของเธอ

“ฉันขอให้เจ๊เจอคนดีๆ แล้วกัน ส่วนฉันไม่ขอยึดติดอยู่กับใครหรอก อยู่แบบทุกวันนี้ฉันก็มีความสุขแล้วล่ะ ฉันไม่สามารถกลับไปศรัทธาในรักอีกแล้ว “

เจ๊ลูบหลังริษาเบาๆ ก่อนจะเข้ามากอดเธอด้วยความเอ็นดูและสงสารกับเรื่องที่ผ่านมาของริษา

“เจ๊เชื่อนะ เดี๋ยววันหนึ่งความรักดีๆ จะเข้ามาหาเธอเองเมื่อคนคนนั้นคือคนที่ใช่ในเวลาที่สมควร”

“หึ หึ มันจะมีวันไหนมั้ยละเจ๊ “

“เออจริงสิ ไหนเรื่องที่เธอบอกจะเล่าให้เจ๊ฟัง เล่ามาเร็วๆ เจ๊คาใจตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วเนี้ยะ”

เจ๊บอลทำหน้าตาสงสัยขยั้นขยอให้ริษาพูดให้ฟัง

“อ้อ เรื่องท่านประธานคนใหม่นะเจ๊”

“ทำไมย่ะ หล่อมากเลยรึไง”

“ไอ้หล่อก็หล่ออยู่นะ หล่อมากเลยล่ะ แต่ว่าท่านประธานคนนี้คือคนที่ฉันชวนเขาไปนอนที่ห้องเมื่อคืนนี้นะสิเจ๊”

เจ๊บอลรีบขยับเก้าอี้มาหาริษาอย่างใกล้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“แล้วไง ๆ”

“ฉันไม่ได้พาเขาไปหรอกนะเขาปฏิเสธฉันนะสิ อีกอย่างเหมือนเขาจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ โชคดีของฉันแล้วล่ะ ฉันยิ่งไม่อยากให้ที่ทำงานรู้ว่าฉันเป็นคนยังไงแถมเขาก็ดุมากๆ เลย มาวันแรกฉันก็โดนเขาเรียกเข้าไปด่าที่ห้องเลย วันนี้ฉันเลยอารมณ์เสีย ไม่มีกระจิตกระใจไปกับหนุ่มๆ คนไหนเลยเนี้ยะ”

“ก็ดีแล้วไง ที่เขาจำเธอไม่ได้ แล้วก็ดีอีกอย่างนะที่เขากับเขาไม่ทันได้มีอะไรกันไปมากกว่านี้”

“ก็ใช่นะสิ “

“นี่ๆ อย่ามาพูดเรื่องปวดหัวกันเลยเรามาเปลี่ยนเรื่องกันดีกว่า ฉันมองคนนั้นมานานแล้วดูเหมือนเขาจะสนใจเธอนะ ไม่สนใจพาเขาไปที่ห้องจริงๆ นะเหรอ หล่ออยู่นะ “

เจ๊บอลชี้ไปทางหนุ่มกลุ่มหนึ่งที่มาเที่ยวที่นี่ กลุ่มใหญ่มากเลยทีเดียวแต่หนึ่งในนั้นที่สะดุดตาที่สุดน่าจะเป็นคนที่มองมาที่ริษานั่นแหละ

“ก็หล่อดีนะเจ๊ แต่เหมือนจะเด็กกว่าฉันหรือเปล่าฉันไม่ค่อยๆ ชอบคนเด็กกว่านะวันนี้ขอนั่งดื่มชิวๆ ดีกว่า”

“ตามใจเธอเลย แต่อีกสักพักเจ๊จะกลับแล้วนะ นัดกับไมเคิ้ลไว้”

“นั่นไง พอมีแฟนแล้วทิ้งน้องเลยนะ จากนี้ฉันต้องฉายเดี่ยวใช่มั้ยเนี้ยะ”

“ขอโทษด้วยนะ เจ๊ขอให้เธอเจอคนที่ใช่เร็วๆ นะจะได้ไม่ต้องมาเที่ยวแบบนี้ทุกคืน”

ริษานั่งมองแสงสีเสียงและมองผู้คนมากมายที่เข้ามาเที่ยวในผับแห่งนี้ เวลาที่เธอมาเที่ยวที่นี่มันเหมือนกับตัวตนของเธอได้ปลดปล่อย ไม่ใช่แค่ชอบมีเซ็กซ์อย่างเดียวแต่เธอเสพติดบรรยายกาศของผับไปแล้วล่ะ และแล้ววันนี้เธอก็กลับมาที่ห้องแบบไม่มีอะไรกับใครนานๆ ครั้งเลยที่เธอได้พักร่างกายแบบนี้

ติ่งๆๆๆ” ” ”

ทุกๆ เช้าก็วนมาอย่างนี้เช่นเคยนาฬิกาก็ปลุกอย่างที่มันเคยทำทุกๆ วัน

ริษาก็มาทำงานกับร่างกายที่ไม่ได้อ่อนเพลียมาถึงก็พบเดียร์เดินเอาข้าวกล่องเข้าไปให้ท่านประธานที่ห้องและเห็นเธอเดินออกมา เดียร์เธอจะรู้มั้ยว่าเขาโหดและปากเสียขนาดไหน ริษษละอยากจะบอกเดียร์ให้หนีไปไกลๆ เสียจริงๆ

“ทำอะไรอะ”

เดียร์ได้ยินเสียงริษาถึงกับสะดุ้ง

“นี่ยัยริษาเธอเกือบทำฉันหัวใจวายตายเลยนะเนี่ยะ”

เดียร์เอามือมาทาบที่อกของเธอ และสีหน้าที่ขาวเผือกของเธอทำให้รู้ว่าเธอตกใจจริงๆ

“จะตกใจอะไรกันย่ะ ทำไมไม่รอให้ท่านประธานมาแล้วค่อยให้กับเจ้าตัวล่ะเขาจะได้รู้ว่าเธอเป็นคนเอามาให้เขาน่ะ”

“ฉันอายนะสิ ฉันกลัวเขาจะไม่รับข้าวของฉัน แอบให้แบบนี้ฉันก็มีความสุขแล้ว แค่เขากินข้าวกล่องฝีมือฉันฉันก็ดีใจมากแล้วล่ะ”

“นี่ๆ เดียร์คนที่พูดเยอะๆ คนไม่ขี้อาย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้น่ะ”

เดียร์ยืนบิดไปบิดมา ใบหน้าเธอเริ่มแดงระเรื่อขึ้นเหมือนมะเขือเทศ

“ก็เพราะฉันชอบท่านประธานจริงๆ นะสิ เธออย่าไปบอกใครนะ เดี๋ยวคนที่ทำงานจะมาล้อฉัน เธอรู้มั้ยเมื่อคืนนี้ฉันฝันถึงท่านประธานด้วยล่ะ ฉันไม่อยากจะตื่นเลยจริงๆ :”

เมื่อเดียร์บรรยายความฝันให้ริษาฟังเธอคงมีความสุขจริงๆ เธอยิ้มไม่หุบเลยถ้าเธอรู้ว่าท่านประธานที่เธอชอบนักชอบหนาปากหมาอย่างกับอะไร เธอจะเป็นอย่างไรนะ

“ฉันไม่บอกใครหรอกนะ ฉันขอให้เธอสมหวังนะจ๊ะ ไปทำงานกันเถอะ”

“ขอบใจนะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉันมากๆ เลย”

“อย่างนี้ต้องมีของมาปิดปากฉันแล้วแหละ ฮาฮ่า”

“เธอนี่นะ ได้สิเดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะเลี้ยงข้าว”

“โอ้ยดีใจจังเลย เบากระเป๋าไปอีกวัน หึหึ”

เดียร์ได้เดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอ ริษาเองก็หันมาดูงานของเธอ