หาเรื่องได้ตลอด

ช่วงเวลาบ่ายๆหลังจากกินข้าวเสร็จเป็นอะไรที่ทำหน้าผนักงานออฟฟิตทั้งหลายต่างพากันง่วงนอน เมื่อริษากำลังเคลิ้มอยู่นั้นก็ได้มีเสียงข้อความดังขึ้น

ติ่ง''

เธอต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงข้อความดังเข้า เธอรีบหยิบขึ้นมาดูด้วยความเร็วไม่ใช่ใครที่ไหน เจ๊บอลชวนเธอไปที่ผับคืนนี้มีหรือที่เธอจะไม่ไป

"คืนนี้มาที่ผับมั้ย?"

"ไปสิเจ๊ ฉันมีเรื่องอะไรจะเล่าให้เจ๊ฟังด้วยละ เดี๋ยวเจอกันนะ ฉันทำงานก่อน” เธอพิมพ์ตอบกลับไปให้เจ๊บอล

"ตั้งใจทำไป จะได้หาเงินมาเปย์ผู้ชาย"

"ระดับฉันไม่เปย์หรอกนะเจ๊ ต่างฝ่ายต่างมีความสุขแล้วก็แยกย้ายทำไมเราจะจ่ายด้วยล่ะ ยังไงก็ได้กันได้ทั้งสองฝ่าย แล้วเจอกันนะ "

เธอวางมือถือลงแล้วตั้งใจทำงานที่อยู่ตรงหน้าให้เสร็จเธอไม่ชอบที่จะเอางานไปทำที่ห้อง มันเหมือนตัวท่วงที่ทำให้เธอไม่ได้ออกไปเที่ยวหรือแม้ว่าจะออกไปเที่ยวก็จะทำใหมีเรื่องกังวลใจอยู่ดี

เธอมองดูเวลาตลอดอยากให้ถึงเวลาเลิกงานไวๆ จนเป็นที่สังเกตของเดียร์ที่มองเห็นริษาเมื่อไหร่ก็เอาแต่จ้องมองดูเวลา เธอเลยเข้ามาถามอย่างสงสัย

"ดูแต่เวลามีนัดที่ไหนเหรอจ๊ะ"

เมื่อได้ยินเสียงของเดียร์ที่เดินมาจากข้างนอกพร้อมถือแก้วกาแฟเข้ามาด้วย ริษาก็รีบตอบออกไป

"เปล่าสักหน่อยฉันก็แค่ดูเวลาเฉย ๆ ทำไมไปซื้อกาแฟไม่บอกฉันเลยฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว"

"พอดีฉันออกไปส่งงานด้านนอกมาน่ะเลยซื้อมา ฉันไม่ลืมเธอหรอกย่ะนี่คาปูชิโน่ของโปรดเธอ"

"เธอนี่น่ารักที่สุดเลย ขอบใจนะ(^ ^)"

เดียร์ยื่นแก้วกาแฟให้กับริษาพร้อมยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

"ฉันไม่ได้ซื้อมาฝากนะ ฉันคิดเงิน ฮาฮ่า "

"เธอขี้งกชะมัด"

"งั้นเปลี่ยนจากเงินเป็นค่าตอบแทนอย่างอื่นก็ได้ เธอช่วยไปถามท่านประธานให้ฉันหน่อยสิ ว่าเขามีแฟนหรือยัง'

ริษาหันไปมองท่านประธานที่นั่งสนใจแต่งาน ก่อนหันไปบอกเดียร์

"นี่เธอหาเรื่องให้ฉันโดนดุรึไงห่ะ ทำไมไม่ไปถามเอาเอง"

"เธอก็รู้นี่ว่าฉันขี้อาย ทำเพื่อฉันหน่อยนะ น่ะ ๆ"

ท่าทางออดอ้อนของเดียร์ใครมันจะต้านได้ ริษายอมรับเลยน่ะ ว่าเดียร์เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆ คนหนึ่ง แต่เธอเองก็ไม่เข้าใจเลยคนที่ชอบพูดมากๆ แบบเดียร์ทำไมถึงอายในเรื่องแบบนี้ได้

"ก็ได้ๆ แค่ถามใช่มั้ย อย่าให้ฉันทำมากกว่านี้นะ "

เดียร์เข้ามากอดริษาด้วยความดีใจ

"ขอบใจนะริษาเพื่อนรัก"

ริษาเดินไปเคาะประตูห้องท่านประธาน เขาได้เงยหน้าขึ้นมามองแวบเดียว แค่แวบเดียวจริงๆ ก่อนบอกให้เธอเข้าไปได้

ก๊อกๆ''

"เข้ามาได้ครับ"

"เอ่อ ท่านประธานคะ พอมีเวลาสักหน่อยมั้ยคะ พอดีฉันมีเรื่องจะถามนะค่ะ"

เขาชะงักงานที่ทำอยู่ตรงหน้าแล้วหัยขึ้นมามองเธออีกรอบ ริษาเองก็มองเขาแช่นกันเวลาเขาทำงานเขาใส่แว่นตาช่างเหมาะกับรูปหน้าของเขาจริงๆ ไม่ว่าจะใส่หรือไม่ใส่เขาช่างมีเสน่ห์มากๆ ไม่แปลกเลยที่เดียร์จะชอบเขาขนาดนี้

"ฉันขอถามเรื่องส่วนตัวของคุณสักข้อได้มั้ยคะ "

เขาทำใบหน้านิ่งคิ้วเข็มๆ ของเขาเริ่มขมวดเข้ามาหากันและสงสัยในคำถามของหญิงสาวตรงหน้า

"เรื่องอะไรครับ ถามเรื่องไหนผมตอบได้ก็จะตอบให้"

"ท่านประธานมีภรรยา หรือแฟนหรือยังคะแต่ฉันไม่ได้อยากรู้อะไรเลยนะคะ พอดีเพื่อนใช้ให้มาถามให้"

ถึงแม้เธอจะเจนจัดเรื่องบนเตียงแต่เรื่องแบบนี้เธอเองก็อายไม่ใช่น้อย เธอรีบก้มลงมองพื้นและคิดในใจ

‘อ๊ายย!!! ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ยะ การขอผู้ชายนอนด้วยยังไม่ยากขนาดนี้เลย เขาคงไม่คิดว่าฉันสนใจเขาหรอกนะ’

"ยังไม่มี ผมโสด ขอตอบแค่นี้นะครับ ต่อจากนี้ถ้าไม่ใช่เรื่องงานไม่อณุญาตให้ถามเรื่องไร้สาระแบบนี้นะเชิญออกไปได้"

ริษาก้มหัวให้เขาก่อนจะเดินออกมาจากห้อง เขาคงคิดว่าเธอต้องเป็นผู้หญิงที่บ้าผู้ชายแน่ๆเขามาทำงานวันแรกแท้ๆแต่เธอดันมาถามเรื่องการมีแฟน ริษารีบออกมาจากห้องของเขาอย่างไว

"เป็นไงๆ รีบบอกมาสิ ฉันรอฟังใจจะขาดแล้วเนี้ยะ"

เดียร์รีบเข้ามาเซ้าซี้ริษาเพราะความอยากรู้ ริษาเองเลยนึกอยากแกล้งเดียร์ ที่ทำให้เธอเสียหน้า ริษาตีหน้าเศร้าใส่เดียร์

"ขอโทษด้วยนะ ท่านประธานเขาบอกว่าเขามีภรรยาและลูกแล้วนะ"

สีหน้าของเดียร์เปลี่ยนไปทันที รู้ได้เลยว่าเธอต้องผิดหวังจากที่ยิ้มอยู่ก็หุบยิ้มทันที

"เฮ้อ ไม่แปลกหรอกท่านประธานออกจะหล่อขนาดนั้น "

เมื่อริษาเห็นสีหน้าเดียร์ก็นึกสงสารเธอคงชอบท่านประธานจริงๆ

"ฉันล้อเล่น ท่านประธานยังโสดอยู่นะ "

เพี๊ยะ ''

เดียร์ตีเข้าที่แขนของริษาก่อนจะฉีกยิ้มออกมา

"เธอมันคนนิสัยไม่ดีแกล้งได้แม้กระทั่งเพื่อนเลยนะ "

"โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะ ฉันก็อยากดูหน้าเธอตอนผิดหวังไง ^ ^ รู้มั้ยฉันต้องแบกหน้าอันบางๆ ของฉันเข้าไปถาม เขาต่อว่าฉันด้วยล่ะ ทีนี้พอใจรึยัง เดินหน้าเข้าไปจีบเขาเลยสิ เดี๋ยวก็ถูกสาวๆ แผนกอื่นเอาไปกินหรอก ฉันไปตั้งใจทำงานดีกว่าอยากกลับห้องไวๆ เหนื่อยชะมัด"

เดียร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอยืมมองไปที่ห้องท่านประธานแล้วเผยยิ้มอย่างดีใจ ก่อนเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอ

เมื่อถึงเวลาเลิกงานริษาก็รีบปิดคอมเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมจะลุกออกจากโต๊ะ ท่านประธานก็ได้เรียกเธอเข้าไปพบเสียก่อน เขาช่างขัดความสุขเธอเสียจริง

"คุณริษาช่วยเข้ามาหาผมสักครู่หน่อยครับ " ใบหน้าที่เคร่งขรึมเดินออกมาเรียกริษาให้เข้าไปหาเขา เธอคิดว่าเธอต้องโดนเขาดุเรื่องอะไรแน่นอนเมื่อดูจากสีหน้าที่ไม่รับบุญของเขาแล้ว

"ได้ค่ะ "

ริษาวางกระเป๋าลงแล้วก็เดินเข้าไปในห้องท่านประธาน

"ท่านประธานมีอะไรคะ ตอนนี้ได้เวลาเลิกงานฉันแล้วนะคะ"

"ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีหรอกครับ ช่วยมาดูเอกสารตรงนี้ให้ผมหน่อยเหมือนคุณจะพิมพ์ตกไปนะครับ ต้องเอาไปแก้มาให้ผมใหม่ผมต้องการใช้ด่วนนะครับ"

เขาพูดพร้อมชี้ไปที่งานให้ริษาดู เธอตกใจเล็กน้อยนี่เธอรีบขนาดทำงานผิดพลาดเลยเหรอเนี่ยะ

"ได้ค่ะ งั้นฉันขอเอกสารด้วยค่ะ "

"เข้ามาดูที่โต๊ะของผมก็ได้"

เขาไม่ยอมเอาเอกสารให้เธอ แถมยังให้เธอไปดูงานที่โต๊ะเขาอีก เมื่อเขาต้องการแบบนั้นเธอเองก็ต้องทำตามที่เขาบอกเพราะเขาเป็นเจ้านายของเธอ

“ไหนคะ ตรงไหนที่ท่านประธานจะให้ฉันแก้ให้”

“นั่งลงที่เก้าอี้ผมสิจะได้ดูงานได้ง่ายขึ้น”

เธอเดินไปที่หน้าคอมของเขาและเขาก็ลุกให้เธอนั่งลงเผื่อจะได้ดูงานให้ง่ายยิ่งขึ้น เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะชี้ให้เธอดูเธอก็ต้องตกใจเล็กน้อยคิดว่าเขาจะเข้ามาโอบกอดเธอเสียอีก

“ตรงนี้ไงช่วยแก้ให้ผมหน่อย”

เธอมองตามนิ้วมือเรียวสวยของเขามันช่างยาวจริงๆ ถ้านิ้วมือของเขาสอดเข้าไปช่องรักของเธอมันจะเป็นอย่างไรบ้างนะ แค่คิดก็เสียวไส้ขึ้นมาทันที

“นี่คุณริษาได้ยินที่ผมบอกมั้ย คิดอะไรหรอกคุณอยู่ถึงได้เหม่อลอยขนาดนี้”

เมื่อริษารู้สึกตัวก็รีบตั้งสติดูงานที่อยู่ตรงหน้าอย่างไวและคิดในใจ

‘โอ๊ยสมองฉันคิดอะไรอยู่เนี้ยะ!!’

“ฟังอยู่ค่ะเสร็จแล้วค่ะ แค่นี้ใช่มั้ยคะ? “

เธอมองดูที่งานเรื่องแค่นี้เขาก็น่าจะแก้เองได้ทำไมต้องเรียกเธอเข้ามาด้วยนะ เธอไม่เข้าใจเขาจริงๆ

“ครั้งต่อไปตรวจดูให้เรียบร้อยก่อนค่อยส่งเอกสารมาให้ผม อย่าให้ผิดแบบนี้บ่อยๆ มันเหมือนคุณทำงานไม่มีประสิทธิภาพเอาเสียเลย”

ถึงเป็นเรื่องแค่นี้เขาก้ไม่น่าจะต่อว่าเธอขนาดนี้ แต่เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ารับความผิดไป

“ขอโทษค่ะ ต่อจากนี้ฉันจะดูให้ดีก่อนส่งมาให้ท่านประธานนะคะ ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวออกไปก่อนนะคะ”

เมื่อริษาลุกขึ้นมาจากเก้าอี้เขาก็ถามขึ้นทันที

“จะรีบไปไหนครับ ผมยังพูดไม่จบเลย “

“พอดีมันเลยเวลาเลิกงานฉันแล้ว อีกอย่างฉันนัดเพื่อนเอาไว้ ขอตัวนะคะ”

เธอไม่รอให้เขาตอบรีบเดินออกมาจากห้องของเขาและปิดประตูด้วยความเร็ว

เมื่อมาถึงที่ห้องเธอได้นอนพักเอาแรงไว้เที่ยวคืนนี้ เธอกับเจ๊บอลนัดกันไว้สามทุ่ม กว่าจะถึงก็อีกสองชั่วโมงเธอเลยขอนอนพักก่อน ทำงานหน้าจอคอมนั่งทั้งวันมันทำให้เธอปวดหลังมากเลย.

.....