ท่านประธานคนใหม่

หงุดหงิดจังกลับบ้านไปนอนพักดีกว่า พรุ้งนี้เห็นพี่ๆในที่ทำงานบอกจะมีท่านประธานย้ายมาใหม่ ขอหล่อๆหน่อยนะ ในออฟฟิศมีแต่คนแก่ๆ ไม่ค่อยมีอาหารตาเท่าไหร่เลย ‘

ริษาเดินออกมาจากผับแท๊คซี่ก็ขับผ่านมาพอดี เหมือนรู้ว่าเธอจะออกมายังไงยังงั้น เธอมาถึงห้องก็อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวถึงแม้เธอจะมั่วจะเอากับคนอื่นไปเรื่อยๆ แต่เธฮก็ไม่เคยลืมที่จะพกถุงยางไปด้วยทุกครั้ง เธอก็กลัวพวกผู้ชายลืมพกมานะสิ เธอเลยต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน เธอเลือกพกทุกไซส์เลยไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่

"เฮ้อเซ็งชะมัด วันนี้ไม่ถึงใจเลย"

เธอนอนลงบนที่นอนที่นุ่มดั่งปุ๋ยฝ้ายก่อนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

กริ๊งๆๆๆ''

เสียงนาฬิกาปลุกทุกเช้าเวลาตี 5 ไม่ว่าริษาจะเที่ยวดึกหรือเมาแค่ไหนเธอก็ไม่เคยที่จะไปทำงานสายเลยครั้งสัก เธอเป็นพวกแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไว้คนละเรื่องกัน ตอนไปทำงานเธอก็จะแต่งตัวเรียบร้อยในเกียรติที่ทำงาน ส่วนตอนไปเที่ยวเธอก็จัดเต็มเช่นกัน ถือว่าปลดปล่อยตัวเอง วันนี้เธอก็ใส่เสื้อผ้าเรียบๆอย่างที่เธอเคยใส่ และทำกับข้าวกินเล็กๆน้อยๆก่อนออกไปทำงาน

เสียงรถที่วิ่งไปมาด้วยความเร่งรีบกับการไปทำงานและสภาพรถติดทุกวันอย่างที่เคยเห็นจนคุ้นหูคุ้นตา ผู้คนต่างพากันเดินสวนกันไปมามาพากันรีบไปที่ทำงานก่อนที่จะสายรวมทั้งตัวริษาเองด้วย เมื่อเธอลงจากรถเมย์สายที่เธอขึ้นมาทำงานในทุกๆเช้า เธอก็รีบเดินให้ถึงที่ทำงานก่อนจะเข้าทำงานสาย และเมื่อมาถึงโต๊ะทำงานเธอก็เจอเข้ากับเพื่อนที่ทำงานของเธอ เข้ามาทักเธอทันทีที่เห็นหน้า

"นี่ๆ ตอนเข้ามาฉันเห็นประธานคนใหม่แว๊บๆ หล่อมากเลย"

เดียร์เพื่อนที่ทำงานของเธอ เดียร์ก็ไม่รู้หรอกว่าริษาเป็นคนชอบเที่ยว เธอไม่อยากให้คนที่ทำงานรู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไร

"เธอนี่เห็นคนหล่อๆไม่ได้เลยนะ "

ริษารีบตอบกลับไปเมื่อคนเพื่อนพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

"นี่ริษาถ้าเธอเห็นนะ เธอต้องว่าเขาหล่อเหมือนฉันแน่ๆ คนอะไรหล่ออย่างกับเทพบุตรขออย่าให้เขามีเมียเลย "

"ฮะ ฮ่า คนหล่อๆเดี๋ยวนี้ไม่มีเมียแล้ว ก็น่าจะมีผัวมากกว่านะ"

ประสบการณ์ของริษาเมื่อคืนนี้มันทำให้เธอจดจำขึ้นใจเลย ไม่ว่าจะหล่อแค่ไหนก็อาจจะมีแฟนเป็นผู้ชายก็เป็นได้

"ไม่แน่นะ เขาอาจจะโสดก็ได้ ไปทำงานดีกว่าเบื่อคนเชยๆแบบเธอจัง"

เดียร์มองดูริษษหัวจรดเท้าก่อนพูดออกมาอย่างที่เธอเคยพูดอยู่เรื่อยมาจนริษาเองก็ชินกับคำพูดของเธอไปแล้ว

"จร้า แม่สาวสุดเซ็กซี่ พริกร้อยสวน"

เดียร์เดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอ ส่วนริษาก็ตั้งใจทำงานในส่วนของเธอ

"ทุกคนเดี๋ยววันนี้เวลา 10.00 น . เข้าไปพบกันที่ห้องประชุมทุกคนเลยนะ วันนี้ท่านประธานคนใหม่ของเราได้เข้ามารับตำแหน่งเลยอยากพบทุกๆคนที่ทำงานอยู่ที่นี่ อย่าเลทนะ "

หัวหน้างานของริษาได้เดินเข้ามาบอกทุกๆคนก่อนเดินออกไป เธออยากรู้เหมือนกันว่าหล่อของเดียร์จะหล่อสักแค่ไหนกันนะ ดูสิว่าเลด้าเธอจะเป็นยังไง เมื่อถึงเวลาทุกคนก็ลุกจากโต๊ะทำงานของตัวเองไปที่ห้องประชุม เดียร์ได้เดินมาหาริษาแถมยังมากอดแขนเธอไว้อีกด้วย สงสัยเขาจะหล่อจริงๆสินะ ที่ทำให้เดียร์เขินได้ขนาดนี้

"เขาหล่อขนาดนั้นเลยรึไง ถึงได้เขินจนตัวบิดแล้วเนี้ยะ " ริษาถามออกไปด้วยความสงสัย

"ฉันแพ้คนหล่อนี่น่า เดี๋ยวเธอเห็นก็จะรู้เองว่าความหล่อของเขามันเหมือนของคมที่มาเชือดเฉือนเนื้อหัวใจของฉันได้เลยละ "

"จร๊าๆ ฉันจะคอยดูนะ"

พนักงานเดินมาถึงที่ประชุมก็ได้พากันนั่งที่ประจำของตัวเอง ริษาได้นั่งใกล้ๆหัวหน้าใกล้เก้าอี้ของท่านประธานคนใหม่พอสมควร

"สวัสดีครับทุกท่าน ขอโทษที่ให้รอนะครับ ผมชื่อเมธวินหรือเรียกสั้นๆว่าธาวินก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกๆท่าน"

ทันทีที่ริษาได้ยินเสียงของเขามันช่างคุ้นหูเหมือนได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่ง เธอเงยหน้าขึ้นไปมองประธานคนใหม่ ก็จำได้ทันที นี่มันคนเมื่อคืนที่เธอชวนเขากลับห้องด้วยนี่หน่า เธอรีบหลบสายตาและก้มหน้าลงทันที

และคิดเพียงในใจว่า

’เขาคงจำฉันไม่ได้หรอกมั่ง ฉันแต่งตัวไม่เหมือนเมื่อคืนนี้สักหน่อย ฟ้าแกล้งฉันหรือยังไงเนี่ยะทำไมถึงส่งเขามาเป็นประธานคนใหม่ด้วยนะเวรซ้ำกรรมซ้อนจริงๆ ‘

"สวัสดีครับผมเป็นหัวหน้าของแผนกนี้ คุณรู้จักผมแล้วผมไม่แนะนำตัวนะครับส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมคือผู้ช่วยผมเองเธอชื่อวริษาครับ "

หัวหน้าของริษาได้แนะนำตัวของเธอให้รู้จักกับประธานคนใหม่ เธอไม่เข้าใจทำไมเขาไม่แนะนำคนอื่นก่อนนะ ทำไมต้องเป็นเธอด้วย เขาเดินมาหาเธอเพื่อที่ทักทาย ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นดังโครมครามออกมาข้างนอก ได้แต่หวังว่าเขาจะจำเธอไม่ได้เธอคงจะหลบเขาไม่ได้ต้องจำใจเงยหน้าขึ้นเพื่อทักทายกับเขาไป

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณวริษา"

"สวัสดีค่ะ คุณธาวิน ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ เรียกฉันริษาเหมือนทุกคนในที่ทำงานก็ได้ค่ะ"

เขามองดูใบหน้าของเธฮก่อนจะหันไปทักทายคนอื่นต่อ ตอนนี้ริษาโล่งอกขึ้นมาทันที เขาจำเธอไม่ได้แน่ๆ โชคดีหน่อยเวลาอยู่ที่ทำงานเธอจะได้ไม่อึดอัด

เมื่อทักทายกันเสร็จแล้วท่านประธานก็ให้ทุกคนกลับไปทำงานของตัวเองริษาก็เช่นกัน เธอเดินออกมาพร้อมกับเดียร์ที่ตอนนี้ดี้ด๊าเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ริษาก็พอเข้าใจเธอหรอกนะ เพราะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าท่านประธานหล่อมากๆ ริษาว่าเจอเมื่อคืนหล่อแล้ว ตอนเช้ายิ่งเห็นเขาชัดยิ่งหล่อกว่าเดิมใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาไม่มีหนวดเคราที่หลกรุงรังและชุดสูทที่เขาใส่มาวันนี้มันช่างเขากับรูปร่างของเขายิ่งนัก

"เธอเห็นมั้ย เชื่อฉันรึยังว่าเขานะหล่อขนาดไหน "

"ฉันเชื่อแล้วย่ะ แล้วเมื่อไหร่เธอจะปล่อยมือออกจากแขนฉันสักทีเขินไม่เข้าเรื่อง หล่อขนาดนั้นเขาอาจจะมีเมียอยู่แล้วก็ได้เลิกฝันกลางวันแล้วไปทำงานกันเถอะ"

"เธอนี่นะดักฝันฉันตลอดเลย ไปทำงานดีกว่าคุยกับเธอไม่สนุกเลย"

เดียร์ก็ได้กลับไปทำงานที่โต๊ะของเธอ สายตาเธอที่มองไปที่ห้องทำงานของท่านประธานอย่างกับอยากจะกลื่นกินเขาทั้งตัว