ย้อนสู่อดีตชาติ /6

อิทธิมองกระดุมเสื้อของปาราวตีสองเม็ดที่หลุดออก เผยให้เห็นเนินอกอวบเต็มแน่นอยู่ในเสื้อตัวน้อยสีส้ม เป็นโชคร้ายของเธอที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวทับชุดว่ายน้ำสีส้มลายดอก แต่เป็นโชคดีของเขาที่มองเห็นความกลมกลึงใต้เสื้อที่เปียกแนบชัดเจน ลำคอของนายทหารหนุ่มแห้งผากจนต้องพึ่งน้ำบ่อน้อยอยู่หลายครั้ง เขารีบปรับสายตาที่พร่าเล็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าอิ่มน่ารักไม่น้อยในความรู้สึก

“จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เธอไม่เห็นหรือไงว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน อยากออกไปโดนข่มขืนหรือไง”

ปาราวตีขมวดคิ้วเรียวมุ่นก้มลงมองตัวเองเพื่อเห็นสภาพที่เขาบอก แล้วมือน้อยก็ยกขึ้นปิดทรวงอวบใหญ่ด้วยความตกใจ สาวน้อยปล่อยนาฬิกาหลุดมือและโชคร้ายที่ปลายเท้าเตะมันตกลงไปในสระอีกครั้ง

“อุ๊ย ว้าย!!”

ร่างน้อยตาลีตาลานมองหานาฬิกาเรือนโปรด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความตกใจหรือเพราะความลนลาน ทำให้เธอหัวทิ่มลงไปในสระอีกครั้ง มือใหญ่ที่คว้าต้นแขนเอาไว้แต่รั้งเธอไม่อยู่แล้ว ก็ฉุดร่างสูงร่วงลงสู่ผิวน้ำด้วยอีกคน ตกน้ำซ้ำๆ ซากๆ

อิทธิช้อนมือเข้าใต้สะโพกรัดร่างน้อยแนบอก เขายืนได้สบายๆ ระดับน้ำสูงเพียงอกแกร่งของเขา ปาราวตีเกาะบ่าหนาตามสัญชาตญาณทำให้เธอไขว้ขาโอบรอบสะโพกสอบ อกนุ่มหยุ่นแนบอกกว้างกำยำการสะท้อนขึ้นลงเพราะสำลักน้ำของเธอ ปลุกเร้าทุกความรู้สึกจากกายชายให้เดือดพล่าน

ปาราวตีลูบน้ำออกจากใบหน้า ลืมตาขึ้นสบตาสีอำพันที่อยู่ในระดับเดียวกัน ลมหายใจของเขาเป่ารดใบหน้าเธอทำให้มือน้อยสั่นจนอิทธิรู้สึกได้

“หนาวเหรอ” สาวน้อยส่ายหน้ารัวเร็ว

“ปะ...ปล่อยหนูได้แล้ว”

“ปล่อยไปน้องหนูก็จมน่ะสิ ตัวยิ่งเตี้ยอยู่ด้วย”

แปลกที่คราวนี้เธอกลับไม่รู้สึกโกรธที่เขาว่าเธอเตี้ย อาจเพราะรอยยิ้มจางๆ บนริมฝีปากแต่ดวงตาพราวแพรวของเขา ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นจนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

“หนูไม่ได้ชื่อน้องหนู เรียกให้ถูกด้วย” เสียงหวานอ้อมแอ้มตอบ

“ตัวแค่นี้จะเป็นอะไรไปได้นอกจากหนู แล้วก็ชอบเรียกแทนตัวเองว่าหนูอย่างนั้นหนูอย่างนี้ ฉันจะเรียกเธอว่าน้องหนูไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน”

“แล้วแต่เถอะ จะเรียกอะไรก็ได้ แต่ตอนนี้ปล่อยหนูได้แล้วค่ะ”

อิทธิยิ้มเต็มหน้ายิ่งเพิ่มความน่ามองให้กระจ่างชัดสายตา จนคนมองตาค้าง

“มองผู้ชายแบบนี้เดี๋ยวก็โดนดีหรอก”

ปาราวตีกะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงง

“อะไร คุณพูดเรื่องอะไร”

“ก็น้องหนูไง มองพี่อย่างกับจะกลืนกินแบบนี้ อย่าไปมองคนอื่นแบบนี้เชียวนะ พี่ไม่ยอมด้วย”

อิทธิตีขลุมเอาง่ายๆ เขายอมรับอย่างรวดเร็วว่ายัยเปี๊ยกที่อยู่ในอ้อมกอดมีบางอย่างที่เขาสนใจ เธอทำให้ชีวิตของเขามีรสชาติมากขึ้น ไม่น่าเบื่อหน่ายเหมือนที่ผ่านมา แม้รูปลักษณ์จะแตกต่างจากหญิงสาวที่เขาเคยควงมานักต่อนักก็ตาม

“ใครไปมองคุณแบบนั้นกัน แล้วคุณก็ไม่ใช่พี่หนู ปล่อย”

ปาราวตีเริ่มออกแรงดิ้น เธอลืมเรื่องนาฬิกาไปสนิท ตอนนี้หัวสมองมันคิดถึงแต่ลมหายใจที่เป่ารดแก้ม มันร้อนจนทำให้แก้มเธอแดงก่ำหรือมันแดงของมันเองเพราะความเขินอายกันแน่ มือน้อยออกแรงดันบ่ากว้างแต่อ้อมแขนแข็งแรงก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น

“ตัวหอมจัง แก้มจะหอมเหมือนตัวหรือเปล่านะ”

ว่าแล้วปลายจมูกโด่งก็กดบนแก้มนุ่มอย่างรวดเร็ว ซ้ำยังคลอเคลียซุกไซ้ซอกคอหอมละมุนอีกด้วย สาวน้อยที่ถูกพันธนาการตาค้างเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายมากขนาดนี้มาก่อน แค่กอดเธอก็ว่ามากแล้ว แต่นี่ยังถูกหอมจนน่ากลัวว่าจะช้ำเอาได้

“โอ๊ย! ไม่เอาแบบนี้ ปล่อยหนูนะ”

ความกลัวเริ่มเกาะกินจิตใจ รัศมีความต้องการอันแรงกล้าแผ่ออกมาจากร่างสูง เรือนกายใต้สายน้ำนั้นอุ่นจนร้อนยิ่งทำให้เธอหวาดกลัวในความไม่เคย

“อย่าคิดว่าหนูจะง่ายนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้นอิทธิก็หยุดและถอนหน้าออกอย่างเสียดาย ดวงตาคมมองกลีบปากอิ่มซึ่งเขายังไม่ได้ลิ้มลองว่ามันจะหวานสักแค่ไหน ด้านสาวน้อยเมื่อเขาหยุดเธอก็ถึงกับหอบฮักๆ

“ทำไมถึงพูดแบบนั้น ไม่น่ารักเลยรู้มั้ย”

“ก็ไม่น่ารักสักนิด คุณควรปล่อยหนูได้แล้ว หนูไม่สวยไม่น่ารักในสายตาใครทั้งนั้น ปล่อยหนูเถอะนะ...นะ”

อิทธิเอียงคอมองกลีบปากที่ขยับเรื่อยๆ ดวงตาของเขากระหายใคร่สัมผัสไม่ผิดจากดวงตาของหมาป่าผู้หิวโซ แล้วเธอก็เป็นลูกแกะเนื้อนุ่มเหยื่ออันโอชะของหมาป่า

“นาฬิกา”

ชายหนุ่มผู้มากล้นไปด้วยประสบการณ์ล่อหลอกสาวน้อยไม่ประสีประสา เขาดึงสติที่กำลังหลุดลอยของปาราวตีให้กลับคืน แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น

ปาราวตีได้สติหันซ้ายหันขวาก้มหานาฬิกา

“ตายแล้ว คุณทำให้หนูลืม พังแล้วมั้ง”

อิทธิอุ้มสาวน้อยไปวางไว้ที่ขอบสระ แล้วเดินไปเก็บนาฬิกามาให้เธอ ปาราวตียื่นมือออกไปคว้าแต่อิทธิยังไม่ส่งให้ง่ายๆ

“รางวัลของพี่ล่ะ” เขาทวงรางวัลที่เธอไม่เคยเอ่ยปากว่าจะให้หน้าตาเฉย

“เอ๊ะ! จะมาไม้ไหนอีกคนเจ้าเล่ห์”

“ไม้นี้ไง”

ปากที่เผยอออกถูกบดเคล้าด้วยเรียวปากได้รูป หัวใจของปาราวตีเหมือนจะหยุดเต้นไปชั่วขณะ ความรู้สึกแปลกใหม่แทรกซึมเข้าสู่หัวใจ มันซาบซ่านเสียวสยิวอย่างบอกไม่ถูก เรียวลิ้นหนากวาดต้อนลิ้นเล็กในโพรงปากหวาน การถูกรุกไล่เรียกร้องจากเขาทำให้สาวน้อยต้องยึดบ่ากว้างไว้แน่น เขาสูดลมหายใจไปจากเธอและคืนความวาบหวิวให้แทนที่

มือใหญ่ประคองทรวงนุ่มเต็มมือเคล้นคลึงผ่านเสื้อเชิ้ตเนื้อบาง ในขณะที่ปากหวานก็ยังถูกดูดซับย้ำๆ ถี่ระรัวราวกับคนจูบนั้นต้องการจะสูบเอาวิญญาณของเธอไปด้วย

อิทธิถอนเรียวปากให้สาวน้อยได้หายใจ มือใหญ่สอดเข้าไปในสาปเสื้อที่แยกออก ปากนุ่มถูกปิดซ้ำอีกครั้งอย่างหิวกระหาย รสชาติของเธอช่างหวานจนเขาไม่รู้สึกอิ่มเอม อยากลิ้มลองตลอดเวลาเหมือนยาเสพติดชนิดร้ายแรงที่พอได้ลองแล้วก็ติดใจอยากเสพซ้ำแล้วซ้ำเล่า