ย้อนสู่อดีตชาติ /4

“ยัยปลาดูนั่นสิ”

กิ่งกมลเพื่อนสาวชี้ไปที่ชุดว่ายน้ำสีส้มสดใส มีลายดอกไม้สีเขียวประดับอยู่ทั่วทั้งชุดดูสดใสน่ารัก แฝงความเซ็กซี่ด้วยเชือกที่ผูกเป็นก้างปลารั้งกลางหว่างอก

“ว้าว...สวยและเซ็กซี่มากเลย กิ่ง...ฉันอยากได้จัง”

กิ่งกมลมองตามสายตาละห้อยของปาราวตี เธอรู้ว่าเพื่อนสาวแฝงความเซ็กซี่ไว้เต็มเปี่ยม แม้ลำตัวจะไม่สูงชะรูดและดูบอบบางก็ตาม แต่สัดส่วน 34-25-35 ก็อวบอิ่มน่าฟัดใช่หยอกเสียเมื่อไหร่ แต่เพราะปาราวตีไม่มั่นใจในรูปร่างและผิวพรรณ เพื่อนสาวจึงไม่กล้าใส่ชุดที่มีผ้าน้อยชิ้นแบบนี้ อย่าว่าแต่ชุดว่ายน้ำเลย ขนาดกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามเอวลอย เธอยังไม่อยากจะใส่ถ้าไม่สบโอกาสดีจริงๆ แล้วล่ะก็ แล้วนับประสาอะไรกับชุดว่ายน้ำวาบหวิวแบบนี้

“อยากได้ก็ซื้อสิ หรือแกไม่กล้าใส่”

“เออน่ะสิ แกก็รู้ดีนี่นาว่าฉันไม่ใส่เพราะอะไร ไปเถอะ”

ปาราวตีเดินนำเพื่อนซี้ผ่านร้านขายชุดว่ายน้ำ กิ่งกมลหันไปมองชุดเซ็กซี่นั้นอย่างหมายมาด อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดของเพื่อนสาว เธอจะให้ชุดว่ายน้ำชุดนี้เป็นของขวัญวันเกิด ยัยปลาเพื่อนรักจะต้องใส่โดยไม่มีข้อแม้

เรืองฤทธิ์มองกล่องของขวัญเล็กๆ ในมือ กล่องสีม่วงผูกโบว์สีชมพูเป็นสองสีที่โปรดปรานของเจ้าของวันเกิด เขาเลือกของขวัญชิ้นนี้อยู่นาน นึกอยู่หลายวันว่าจะให้อะไรปาราวตีดี แล้วก็จบลงที่นาฬิกาเรือนน่ารักเรือนนี้

“ของขวัญใครเหรอวะ”

เรืองฤทธิ์ยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นคนที่ยืนกอดอกพิงประตูบ้าน ร่างสูงของอิทธิวันนี้อยู่ในชุดสบายๆ เสื้อยืดและกางเกงยีนส์สีซีดๆ ดูผ่อนคลายกว่าปกติ

“สวัสดีครับหมวด ของขวัญน้องปลาน่ะครับ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดน้องปลา”

“อ้าวเหรอ ยัยนั่นมีวันเกิดกับเค้าด้วยเหรอ”

“คนนะครับ ไม่ใช่ปลากัด” เรืองฤทธิ์พูดติดตลก

อิทธิเห็นหนทางเอาคืนยัยเด็กแสบ เขาเริ่มวางแผนในใจเงียบๆ พรุ่งนี้ยัยเปี๊ยกจะได้เห็นดีกัน วันเกิดของเธอจะเป็นวันสนุกของฉัน เขาอยากหัวเราะโห่ร้องเมื่อวางแผนเสร็จสรรพ แค้นนี้ต้องชำระ…

“พรุ่งนี้กูว่าจะวานให้มึงไปทำธุระให้อยู่เชียว พอดีตอนกลางวันกูไม่ว่างว่ะ มึงไปแทนกูหน่อยได้มั้ยวะ”

“ธุระอะไรครับ” เรืองฤทธิ์สงสัย

“กูมีเอกสารจะต้องเอาไปให้ผู้กองโจ้ที่สระบุรีน่ะ เป็นเอกสารของทางราชการแล้วต้องรีบใช้ด้วย ถ้าไม่ติดว่าต้องพาแม่ไปตรวจร่างกาย กูก็คงเอาไปให้เองแล้ว” อิทธิหาข้ออ้างจากสมองอันปราดเปรื่อง

“แต่ว่า...พรุ่งนี้ผมนัดน้องปลาไว้”

เรืองฤทธิ์ลังเล เขาไม่อยากผิดนัดปาราวตีในวันสำคัญแบบนี้ น้องน้อยคงไม่พอใจถ้าเขาจะทำลืมวันเกิดของเธอไป

“มึงนัดไว้กี่โมง กูกลับมาทันหรอกมั้ง เดี๋ยวกูเอาของขวัญไปให้เอง”

“แต่...”

“มึงไม่ไว้ใจกูเหรอไอ้จ่าฤทธิ์ หรือมึงหวงน้องมึงมากนัก มึงคิดว่าน้องมึงน่าปล้ำนักรึไงวะ ถึงได้กลัวว่ากูจะหน้ามืดใส่น้องมึง”

“มะ...มะ...ไม่ใช่นะครับ” เรืองฤทธิ์ถอนใจ สงสัยต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วอย่างนั้นคงไม่พ้นหน้าที่ งานต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด “งั้นผมฝากของขวัญให้น้องปลาด้วยนะครับ”

“เออๆ มึงไม่ต้องบอกนะว่าไม่ไป เดี๋ยวกูจัดการเอง”

สำเร็จ! แผนการของอิทธิเดินหน้าไปอีกก้าว ร่างสูงเบือนหน้าซ่อนยิ้มไว้อย่างมิดชิด ดวงตาเป็นประกายแฝงความเจ้าเล่ห์ราวกับหมาป่าหนุ่มจอมกระหาย แล้วเหยื่อตัวน้อยๆ อย่างปาราวตีจะหลุดรอดปลอดภัยจากภัยร้ายได้หรือไม่

ปาราวตีมองชุดว่ายน้ำสีส้มในมือ ใบหน้าใสอิ่มนั้นยิ้มกว้างจนตาหยีอยู่คนเดียวในห้อง ยัยกิ่งเพื่อนรักมอบชุดว่ายน้ำนี้ให้เธอเป็นของขวัญวันเกิด แถมยังกำชับด้วยว่าต้องใส่ให้ได้ แล้วเพื่อเป็นหลักฐานยืนยันเธอจะต้องถ่ายรูปตอนใส่ชุดว่ายน้ำไปให้กิ่งกมลดู

สาวน้อยปลดเสื้อผ้าออกแล้วสวมชุดว่ายน้ำ เธอยืนมองตัวเองที่สะท้อนจากกระจกเงา ตั้งแต่ช่วงอกลงไปถึงสะโพกก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร แต่ต้นแขนที่อวบและผิวบริเวณเรียวขาที่ไม่เรียบเนียนอย่างคนอื่นนี่สิคือปัญหา ใกล้จะถึงเวลานัดกับเรืองฤทธิ์เต็มที พี่ชายร่วมโลกของเธอจะพาเธอไปหัดว่ายน้ำในสระว่ายน้ำที่สโมสรแห่งหนึ่ง เรืองฤทธิ์รู้จักกับเจ้าของสโมสร เขาจึงได้สิทธิ์เข้าไปว่ายน้ำหลังเวลาปิดทำการ ปาราวตีว่ายน้ำไม่เป็นและเห็นเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้หัดว่ายน้ำ จึงตอบตกลงเขาไปง่ายๆ ไม่ได้คิดมากอะไร

แต่ตอนนี้เธอกำลังสองจิตสองใจว่าจะไปดีไหมนะ ก็ชุดว่ายน้ำของเธอมันช่างอวดรูปร่างเหลือเกินนี่นา พี่ชายต่างสายเลือดของเธอจะตะบะแตกไหมน้อ

เมื่อคิดถึงเพื่อนที่สั่งกำชับว่าต้องใส่ให้ได้ เธอจึงตัดใจสวมชุดเก่งทับบิกินีเซ็กซี่ซะเลย

“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ยังไงก็มืดแล้วคงไม่เห็นหรอกมั้ง”

ปาราวตีปลอบใจตัวเอง สาวน้อยมองนาฬิกาข้างฝาแล้วคว้ากระเป๋าพกพาความมั่นใจไม่เต็มร้อยออกจากห้อง หากรู้ว่ากำลังจะไปเจอใครแทนล่ะก็ ร่างน้อยจะต้องวิ่งพรวดกลับเข้าห้องปิดประตูขังตัวเองอยู่ในนั้นแน่

เมื่อไปถึงสโมสรที่นัดพบกับเรืองฤทธิ์ ปาราวตีต้องห่อปากเมื่อพนักงานออกมาต้อนรับและพาเธอไปยังห้องอาหารของสโมสร ภายในห้องนั้นจุดเทียนเต็มไปหมดเติมเต็มบรรยากาศให้โรแมนติกมากขึ้น นี่เรืองฤทธิ์กำลังคิดว่าพาผู้หญิงมาออกเดทหรือยังไง ถึงได้ทำบรรยากาศโรแมนติกซะขนาดนี้

เธอนั่งลงบนเก้าอี้ที่พนักงานเลื่อนให้ ไม่นานอาหารนานาชนิดก็เต็มโต๊ะ พร้อมกับร่างสูงๆ ของคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า