บทที่ 5 แอบหลงรัก

เหวินเจิ้นก้าวเดินออกจากท้องพระโรงพร้อมกับตงฟางและฉู่เจี้ยนเช่นทุกครั้งที่เขาออกจากจวน และยังมีทหารเกาะดำคอยติดตามอีกประมาณสิบคน ทุกคนล้วนฝึกฝนเป็นอย่างดี ยังไม่รวมที่ยังอยู่ในจวนนับสิบ ทหารเหล่านี้ต้าหวางเห็นชอบให้อยู่ดูแลเขา ถึงอย่างไรเขาก็เป็นถึงต้าซื่อหม่าศัตรูนั้นมีรอบด้าน อีกทั้งเหวินเจิ้นเป็นคนตงฉิน นำคนของตัวเองแฝงในหน่วยงานต่างๆ เพื่อดูว่าเหล่าขุนนางเหล่านั้นทุจริตหรือไม่ ถ้ามีการทุจริต เขาจะตรวจสอบตาต่อตาฟันต่อฟัน บางทีขุนนางเหล่านั้นอาจจะศพไม่สวยเลยก็ได้ ทำให้เป็นที่ไม่พอใจของขุนนางฉ้อฉล และหาทุกวิถีทางเพื่อทำลายเขา

“เรื่องเหมืองทองไปถึงไหนแล้ว” เหวินเจิ้นเอ่ยถามขึ้นมา ขณะที่ก้าวเดินนำหน้าตงฟางและฉู่เจี้ยน

“นายท่าน ข้าไปที่บ้านของนายช่างทองหูที่อยู่ในเหมืองทองเมื่อสามปีก่อน ช่างทองผู้นั้นถูกสังหารก่อนที่เราจะไปถึง” ตงฟางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ส่วนเว่ยจ้าน หัวหน้าเหมืองทองก็ถูกฆ่าตายในบ้านก่อนที่พวกเราจะไปถึงเช่นกันขอรับ” ฉู่เจี้ยนเอ่ยบอก

“มันเริ่มไหวตัว แต่มันเดินก่อนเราก้าวหนึ่งไปแล้ว ต้องหาสายของพวกมันให้เจอ อาฉู่ข้าฝากเรื่องนี้ให้เจ้าดูแล” เหวินเจิ้นเอ่ยบอกฉู่เจี้ยนเช่นนี้

“ขอรับ” ฉู่เจี้ยนเอ่ยบอกเช่นนี้

“อาฟาง ข้าจะให้เจ้าไปหาหานซินหัว เขาเป็นหัวหน้าเหมืองทองอีกคนหนึ่งที่ลาออกไปเมื่อสามปีก่อน ข้าต้องการรู้ว่าทองเป็นร้อยช่างมันหายไปจากเหมืองทองได้อย่างไร” เหวินเจิ้นเอ่ยบอก

“ขอรับ” ตงฟางเอ่ยบอกเช่นนี้

ทันใดนั้นหญิงสาวใบหน้างดงามสวมใส่ชุดสีชมพูสดใส พร้อมด้วยข้าหลวงสี่คนที่ก้าวเดินมา ทำให้ผู้คนร่วงรู้ว่าหญิงผู้นี้คือกงจู่ ฉู่เจี้ยนและตงฟางถวายบังคมโดยทันที

“เหวินเจิ้น” หญิงสาวผู้นี้เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานยิ่งนัก

“จิ้นเล่อกงจู่” เหวินเจิ้นเอ่ยบอกน้ำเสียงเรียบ คำพูดของเขาเหมือนตัดเยื่อใย นางมีสีหน้าที่ดูถอดสีอย่างเห็นได้ชัด แต่ทว่าอยากจะพูดคุยกับเขาจึงเปลี่ยนเรื่อง (กงจู่ แปลว่า องค์หญิง)

“ได้ข่าวว่าท่านแต่งฟูเหรินเข้าจวนสกุลเหวิน” จิ้นเล่อเอ่ยถามเช่นนี้

“ใช่ ส่วนข้าก็ยินดีกับกงจู่ด้วยที่ท่านกำลังหมั่นหมายกับบุตรเจ้าเมืองฉางซี” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้

“เหวินเจิ้น” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ข้าคงต้องขอตัวก่อน ป่านนี้เหนียงเหนียงคงรอข้าทานข้าวแล้ว” เขาเอ่ยบอก ก้าวเดินจากไปจากตรงนี้พร้อมกับองครักษ์ ขณะที่จิ้นเล่อกำลังจะเอื้อนเอ่ยพูดคุยกับเขาอีกครั้ง แต่เขากลับไม่สายตามองนางแม้แต่น้อย

จิ้นเล่อแอบหลงรักเหวินเจิ้นมาเนิ่นนาน นางเห็นเหวินเจิ้นตั้งแต่ยังเล็ก เพราะเตี่ยของเขาเป็นสหายกับต้าหวางสำนักเดียวกันร่วมกันสร้างแคว้น อีกทั้งเตี่ยของเขาพาเหวินเจิ้นมาในวังหลวงในงานพิธีต่างๆ ทำให้นางได้เจอเหวินเจิ้นตั้งแต่ยังเล็ก นางเห็นเขาที่โดดเด่นกว่าใคร อาจเป็นเพราะเหวินเจิ้นเป็นบุรุษรูปงามตั้งแต่เยาว์วัย

เหวินเจิ้นชอบอยู่กับตำราการสงคราม และชอบกระบี่เป็นที่สุด เขายังได้ติดตามเตี่ยของเขาตั้งแต่อายุได้แปดขวบ ไปทำศึกหัวเมือง จนเป็นนักรบที่เก่งกล้าผู้คนยอมรับ ด้วยพิชิตชนเผ่า และเมืองน้อยใหญ่ รวมไปถึงแคว้นต่างๆ ต้องยอมสยบให้แก่เขา ทำให้นางหลงใหลในตัวเขาอยากครอบครอง ไม่ใช่นางอยากครอบครองเขาเท่านั้น หญิงสาวในเมืองหลวงก็อยากได้เขามาครอบครองเช่นกัน

แต่เมื่อเดือนก่อนมีการประกาศว่า ต้าหวางประทานสมรสให้กับเหวินเจิ้นกับบุตรสาวเจ้าเมืองเฟยลี่ นามว่าเฉินเม่ยเหนียง นางแทบใจสลายกลายเป็นผงธุลี กินไม่ได้นอนไม่หลับไปหลายราตรีเลยทีเดียว