ลำนำรักเคียงใจ

จวนหลังใหญ่ตบแต่งโคมไฟสีแดงงดงามโดยตลอดสามวันมานี้ เพราะเป็นวันที่แม่ทัพใหญ่ของใต้หล้า มีตำแหน่งเป็นต้าซื่อหม่าได้เพียงสามเดือน หลังจากเขาเสร็จศึกแคว้วเว่ย ต้าหวางนามว่าจิ้นเหอแคว้นหยางเป่ย ต้าหวางนามว่า 'จิ้นเหอ' เรียกตัวเขากลับเพื่อประทานสมรสให้เขากับบุตรสาวเจ้าเมืองเฟยลี่ ซึ่งเป็นสหายของเตี่ยของเขา ด้วยมีการหมั่นหมายตั้งแต่เขายังยังไม่ได้เกิด ข้าจึงจำต้องแต่งงานกับนางผู้นี้ (ต้าซื่อหม่า แปลว่า เสนาบดี)

เขาก้าวเดินไปในห้องกว้างทอดสายตามองหญิงสาวผู้หนึ่งมีพัดนกยูงปิดใบหน้างดงามที่ซ้อนหลังพัดนกยูงเล่มนี้ บนหัวของนางประดับด้วยเครื่องหัวมากชิ้นทำมาจากทองคำ พลอย หยกขาว อีกทั้งนางยังสวมชุดสีแดงชาดปักด้วยไหมทองคำลายดอกเหมย ล้วนเป็นของพระราชทานจากหวางโฮ่วเฉินเสี้ยว เพราะนางมีศักดิ์เป็นหลานของหวางโฮ่ว และเป็นหลานที่ใกล้ชิดที่สุด อีกทั้งเตี่ยของนางและเตี่ยของเขาก็มีการหมั่นหมายตั้งแต่พวกเขาทั้งสองคนยังไม่เกิด เนื่องด้วยพวกเขาเป็นสหายร่วมสาบานและร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่มาหลายสิบปี

เหวินเจิ้นนั่งข้างๆ นาง นางรู้สึกตื่นกลัวภายในใจ ตั้งแต่หกธรรมเนียมที่เหนียงชินของเขาปฏิบัติกับสกุลเฉินโดยไม่ขาดตกบกพร่องสกุลเฉินก็ทำตามหกธรรมเนียมด้วยเช่นกัน แต่นางไม่เคยมีโอกาสได้พบเจอเขาเลย เป็นเพราะเขาต้องอยู่ในค่ายทหารตลอดเพลา บ้านเมืองเป็นกลียุคเช่นนี้ แม่ทัพเช่นเขาไม่อาจนอนอยู่บ้านเสวยสุขได้ นางได้เจอเขาก็คือช่วงบ่ายที่เข้าจวนแต่งงาน

เหวินเจิ้นลดพัดของนางลงมา ทำให้เขามองใบหน้างดงามกว่าสตรีนางใดที่เขาเคยพบพาน เขาเองก็เจอผู้หญิงมากมายตั้งแต่หวางโฮ่วจนถึงหญิงชาวบ้านก็ไม่เคยเห็นใครงดงามและอ่อนหวานได้เท่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า นางมองต่ำไม่สบสายตาของเขาด้วยความเอียงอาย

“เฉินเม่ยเหนียงเจ้าสวยมากเลยนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม นางกลับไม่พูดสิ่งใดเลยได้แต่นิ่งเงียบ เขาเองก็ไม่ค่อยได้พูดจาอ่อนหวานกับหญิงคนใดนอกเสียจากเหนียงชินของเขา

“ทำไมเจ้าไม่พูดกับข้าเลยเล่า” เขาเอ่ยถามอีกครั้ง นางก็ยังคงเงียบนิ่งไม่มองใบหน้าของเขา เขาจึงเปลี่ยนเรื่องพูด

“จริงสิ เจ้าเป็นฟูเหรินของข้าแล้ว ข้าขอเรียกเจ้าว่าเหนียงเหนียงได้หรือไม่” เขาเอ่ยถามนางเช่นนี้ นางเริ่มมีอาการเกรงกลัวเขาอยู่บ้าง เพราะเขาเป็นถึงต้าซื่อหม่า ควบคุมทหารนับแสนคน เป็นใหญ่รองจากต้าหวางและหวางโฮ่วเพียงเท่านั้น อีกทั้งนางจากบ้านจากเมืองมาโดยลำพังกับสาวใช้เพียงสองคน เพราะทหารที่ตามมาส่งนางพวกเขาต้องกลับเมืองเฟยลี่อีกสองวัน อาจทำให้นางรู้สึกโดดเดี่ยวและรู้สึกหวาดกลัวอยู่มาก เขาทอดสายตามองปฏิกิริยาของนางที่กำลังขยำชุดเจ้าสาวอยู่

“เหนียงเหนียง เจ้าอย่ากลัวข้าได้ไหม ข้าเพียงแค่อยากคุยกับเจ้า”

“คะ” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ข้าขอเรียกเจ้าว่าเหนียงเอ๋อร์จะได้หรือไม่” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ได้ค่ะ”

“เหนียงเหนียง เจ้าแต่งงานมาอยู่กับข้า เจ้าคิดถึงบ้านหรือไม่”

“ก็คิดถึงบ้าง” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขาจับมือเรียวของนาง มองนางด้วยรอยยิ้ม

“ข้าจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดี” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง นางมองเขาที่เผยรอยยิ้มให้นาง นางยังมีท่าทีเอียงอายอยู่บ้าง เขาพอจะทราบว่าครั้งนี้คือครั้งแรกที่นางออกจากบ้านมาจากแดนไกล

“ไม่ต้องเจ้าคะ เดี๋ยวข้าแกะเอง” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ยกหัวให้ห่างเขาเล็กน้อย ขณะที่เขาใช้มือหนาแกะเครื่องหัวออกจากหัวของนาง นางใช้มือเรียวของตัวเองแกะเครื่องหัวอย่างสะเปะสะปะ เพราะเครื่องหัวที่นางใส่มากชิ้นยิ่งนัก

“อย่าดื้อ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จับมือเรียวนางลงจากหัวแกะเครื่องหัวออกทีละชิ้น

“เจ้าอย่ากลัวข้า ข้าเองก็เหมือนผู้คนทั่วไป ถ้าเจ้าอยากได้สิ่งใดก็ขอให้บอกข้า ข้าจะนำสิ่งที่เจ้าต้องการมาให้เจ้า” เขาเอ่ยบอกเหมือนชวนคุย นางยังคงนิ่งเงียบอีกครั้ง จนกระทั่งแกะเครื่องหัวออกทั้งหมด เขาจึงเลื่อนเสื้อที่นางสวมใส่ นางใช้มือเรียวแตะมือหนาของเขาเอาไว้

“เรียกหว่านเอ๋อร์มาช่วยข้าก็ได้เจ้าค่ะ” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขาเผยรอยยิ้มกว้างมองใบหน้างดงามที่ยังไม่สบสายตาของเขา

“ไม่มีใครกล้าเข้าห้องหอหรอกนะ นอกจากเช้าแล้วพวกเขาจึงมารับใช้เรา” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ นางจึงเงียบไม่พูดสิ่งใด จนเขาเลื่อนชุดตัวกลางสีแดงพื้นเรียบพร้อมกับเสื้อตัวใน ทำให้เขาเห็นอกอวบอิ่มเกินตัว เขาเผยรอยยิ้มมองใบหน้ามองนาง นางหันมามองใบหน้าของเขา และเผยรอยยิ้มเช่นกัน แต่เป็นรอยยิ้มที่เจ็บปวดหัวใจ นางไม่เคยพบเจอเขามาก่อน เช่นเดียวกับเขาที่ไม่เคยพบเจอนาง แต่นางรู้ว่าเขาเป็นนักรบที่เก่งกล้าพิชิตหลายเมืองหลายแคว้น ล่าหัวเจ้าแคว้นเป็นว่าเล่น ถึงเขาจะเป็นวีรบุรุษของแคว้นหยางเป่ยก็ตามที แต่นางไม่รู้ว่าเส้นทางชีวิตคู่ของนางจะเป็นเช่นไร

“เจ้าคิดสิ่งใดอยู่หรือ หรือเจ้าอยากนอน ข้าจะไม่ฝืนใจเจ้า เจ้าไม่ต้องกลัว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เห็นว่านางนิ่งเงียบไปเนิ่นนาน

.........................................

ตอนแรกมาแล้ว!!! สนุกไหมคะ

ทุกคนนิยายเรื่องนี้มีตัวละครหลักๆ มีประมาณสองตัวละคร คือ เฉินเม่ยเหนียง และเหวินเจิ้น อาจมีตัวละครออกมาเรื่อยๆ และเนื้อหาเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน ไปตามบริบทของตัวละคร ความแซ่บจะปะทุทุกบทแน่นอน

ขอย้ำอีกที เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหา เน้นกระแทกนะสาว 555

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ

เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะ