บทที่ 3 มัดใจแม่ผัว

เม่ยเหนียง หว่านเอ๋อร์และสาวใช้อีกสองคนก้าวเดินมายังเรือนเหมยฮวา หว่านเอ๋อร์และสาวใช้ถาดที่ถ้วยน้ำชาดอกท้อร้อนๆ ที่ปิดฝาไว้ และขนมดอกพุดตานสีม่วงขาวที่นางได้ทำไว้ก่อนรุ่งสาง นางเห็นว่าเฉินเหลียงเตี่ยของนางและม่านเหยาแม่ของนางนั่งอยู่ด้วย ทำให้นางเผยรอยยิ้มที่เห็นพวกเขาอยู่กันพร้อมหน้าเช่นนี้

“ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะตื่นเช้าเช่นนี้” เยว่เหิงเหนียงชินของเหวินเจิ้นเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เม่ยเหนียงนั่งลงคุกเข่าต่อหน้าของเยว่เหิง ส่งถ้วยน้ำชาให้เยว่เหิง เยว่เหิงจึงรับเอาไว้ และค่อยๆ ดื่มช้าๆ เม่ยเหนียงส่งถ้วยน้ำชาให้เตี่ยและเหนียงชินของนางตามลำดับ

“ข้าเห็นว่าเหมิงฟูเหรินและเตี่ยและเหนียงชินตื่นแล้ว ข้าจึงนำชามาคารวะเจ้าค่ะ” เม่ยเหนียงเอ่ยบอกเยว่เหิงด้วยรอยยิ้ม เยว่เหิงเผยรอยยิ้มให้เม่ยเหนียงหลังจากที่กินขนมดอกพุดตานไปหนึ่งคำ

“ขนมดอกพุดตาน เจ้าทำได้ออกมาอร่อยยิ่งนัก ข้าไม่ได้กินขนมดอกพุดตานที่อร่อยเช่นนี้มานานมากแล้ว” เยว่เหิงเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชมทำให้เตี่ยและเหนียงชินของนางเผยรอยยิ้ม

“ถ้าเหมิงฟูเหรินชอบ ข้าจะทำมาให้ท่านทานบ่อยๆ” เม่ยเหนียงเอ่ยบอกเช่นนี้

“ต่อไปนี้ เจ้าก็เรียกข้าว่าเหนียงชินเช่นเดียวกับเจิ้นเอ๋อร์เถิด” เยว่เหิงเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม มองเม่ยเหนียงด้วยความเอ็นดู

“เจ้าค่ะ เหนียงชิน”