บทที่ 2 อย่าเกร็ง [NC25+]

“ทำเถิดเจ้าค่ะ” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา นอนลงบนหมอนยาวรองคอที่อยู่บนเตียงทรงกลมที่นางทอดกายนอนอยู่ เขาค่อยๆ ดึงผ้าคาดเอวขนาดใหญ่ลายกล้วยไม้ออกจากเอวของนาง ทำให้กระโปรงนางหลุดออกจากกัน เขาเลื่อนกระโปรงของนาง นางยกก้นขึ้นเล็กน้อย ทำให้เขาเลื่อนได้สะดวกยิ่งขึ้น

เหวินเจิ้นทอดสายตามองเรือนร่างขาวผ่องอวบอิ่ม ใบหน้างดงามราวกับดวงจันทร์วันเพ็ญ คิ้วโก่งดุจคันศร จมูกนิด ริมฝีปากบางเป็นกระจับได้รูป มองมายังอกของนางใหญ่โตเกินตัว หน้าท้องแบนราบ เรียวขาของนางเล็ก อีกทั้งกลีบร่องอวบอูมถึงจะมีขนดกดำปกคลุมก็ตามที แต่เรือนร่างของนางติดตราตรึงใจของเขายิ่งนัก

เขามองมายังใบหน้าของนางที่มีท่าทีเขินอายอย่างมาก เขาเผยรอยยิ้มก้มลงบรรจงจูบที่ริมฝีปากบางสีชาดที่แต่งเติม นางรู้สึกได้ว่าเขางับริมฝีปากของนาง นางรู้สึกตื่นกลัวจึงเผยริมฝีปากออก เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของนาง ทำให้นางรู้สึกตื่นตระหนก เพราะไม่เคยถูกใครจูบเช่นนี้มาก่อน

เขารู้สึกได้ว่านางกำลังหายใจไม่ทัน อาจเป็นเพราะครั้งแรกของนาง เขาจึงรีบถอนริมฝีปากออก มองใบหน้าของที่ที่กำลังหอบกระเส่าตามที่เขาคลาดนางหายใจไม่ทัน เขาจูบที่พวงแก้มของนางเหมือนเป็นการปลอบประโลม มือหนาของเขาเลื่อนมาลูบไล้เรือนร่างส่วนโค้งส่วนเว้าให้นางบรรเทาความตื่นกลัว อีกทั้งเขาเลื่อนริมฝีปากมาจูบที่ซอกคอระหงของนางแผ่วเบาเชื่องช้าและงับเบาๆ

“เจ้าพร้อมไหม” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาสุขุมนุ่มลึก

“ข้าพร้อมแล้ว ทำเถิดเจ้าค่ะ” นางเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขามองใบหน้าของนางที่ดูสับสนและลังเลในใจ อีกทั้งยังดูตื่นกลัวอยู่

“ถ้าไม่ไหวบอกข้านะ อย่าฝืน” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ ขณะที่มองใบหน้างดงามของนาง นางพยักหน้าเบาๆ ให้เขามั่นใจว่านางพร้อมให้เขาสอดใส่ในกายของนาง

เขาลุกขึ้นยืนข้างตั่งเตียง เลื่อนชุดสีแดงชาดที่สวมใส่เมื่อตอนกลางวันออกจากเรือนร่างอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้นางต้องรอคอยเขานาน เมื่อถอดเสื้อผ้าเสร็จสิ้น นางเผลอมองดุ้นของเขาที่ใหญ่โตและยาวจนน่าใจหาย นางเมินใบหน้าหนีโดยทันที

เหวินเจิ้นทอดสายตามองเรือนร่างเปลือยเปล่าอย่างพึงพอใจ นางขาวผ่องมีเลือดฝาด อกอวบอิ่มของนางชูชันขึ้นจากการเล้าโลมของเขาเมื่อครู่ เขาไม่อาจทนมองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่ท้าทายสายตาอีกต่อไป เขาจึงก้มลงจูบริมฝีปากของนางอีกครั้ง ครั้งนี้ดูดดื่มกว่าครั้งแรก เพราะนางเริ่มคุ้นชินกับการจูบของเขาแล้ว

เขาเลื่อนริมฝีปากจูบซอกคอระหงแผ่วเบาคนละข้างกับเมื่อครู่ ลากลิ้นสากลงมาที่อกอวบอิ่ม ไล่มายังหน้าท้องแบนราบ ผ่านสะดือโบ๋และหยุดอยู่ตรงนี้ เขาใช้มือหนาสัมผัสบนกลีบร่องอวบอูมทำให้เขาเอ่ยรอยยิ้ม เมื่อมีน้ำกามไหลออกมาบนนิ้วของเขา

“ข้าจะเข้าไปแล้วนะ อย่าเกร็งนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฝัน นางพยักหน้าเบาๆ เป็นสัญญาณว่านางพร้อมแล้ว

เขาจับดุ้นสอดเข้าไปในกลีบร่องช้าๆ อย่างยากเย็น รู้สึกถึงการบีบอัดรัดดุ้นของเขาอยู่ ก่อให้เกิดความเสียวสะท้านยิ่งนัก เขาไม่เคยพบเจอผู้หญิงคนไหนที่เข้าไปได้ยากเย็นเช่นนางมาก่อน หญิงสาวในหอคณิกาตามเมืองต่างๆ ที่เขาเคยได้เสพสังวาส ไม่เคยทำให้เขาอึดอัดเช่นนี้มาก่อน

เขาทอดสายตามองใบหน้าของนางที่มีน้ำบนขอบตาทั้งสองข้าง ทำให้เขารู้สึกตื่นตกใจยิ่งนัก เขาเองก็ไม่เคยเห็นว่าผู้หญิงคนไหนที่เขานอนด้วยหลั่งน้ำตาออกมาเช่นนาง หรือว่านางจะเจ็บที่เขาสอดดุ้นใส่นาง

“เหนียงเหนียง เจ้าเจ็บหรือไม่” เขาเอ่ยถามด้วยความตกใจ

“ไม่เจ้าค่ะ ทำต่อเถิด”

เขาขยับดุ้นเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ จนนางปรับตัวได้แล้ว เมื่ออารมณ์ดิบเข้าครอบงำ เขาขยับดุ้นสอดใส่เร็วขึ้น ทำให้นางสั่นสะท้านไปทั้งเรือนร่าง มือหนาทั้งสองข้างจับมือเรียวที่จิกผ้าปูตั่งเตียงนำมาสอดผสานกัน ขึ้นมาอยู่เหนือหัวของนาง

“อร๊าย...อืม...อา...”

เม่ยเหนียงร้องครางด้วยความหวาดเสียวเกินต้านทานไหว จนน้ำกามขาวขุ่นของนางแตกใส่ดุ้นของเขา เขาจึงกระแทกดุ้นหนักๆ เน้นๆ สอดใส่อย่างเร่งรีบ

“โอ้ว...โอ้ว...โอ้...อา...”

เขาปล่อยน้ำกามใส่นางทันที เขาลงมานอนหงายข้างนางด้วยความเหน็ดเหนื่อย เช่นเดียวกับนางที่กำลังหอบกระเส่าด้วยความเหนื่อยล้าด้วยเช่นกัน และนางเองก็หันหลังให้เขาโดยทันที ก่อนที่เขาจะหันมามองนาง เขามองเห็นว่าบนผ้าปูหนังหมีขาวมีเลือดติดอยู่บนนั้น ทำให้เขารู้ว่านางต้องเจ็บปวดมากอย่างแน่นอน และเขากลับดีใจที่นางไม่เคยต้องชายใดมาก่อน

“เจ้าเจ็บมากไหม” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ทว่าเขากลับไม่ได้ยินเสียงของนางตอบกลับมา เขาได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอเพียงเท่านั้น ทำให้เขาล่วงรู้ว่านางหลับไปแล้ว

เขาจึงนำผ้าห่มสีแดงชาดคลุมเรือนร่างของนางเพื่อให้คลายหนาว และนอนลงข้างนาง ด้วยความเหนื่อยล้ามาหลายวัน เพราะเขาเองพึ่งจะไปตีค่ายโจรภูเขาเมื่อสองวันก่อนจนราบคาบ

นางได้ยินลมหายใจสม่ำเสมอของเขา ล่วงรู้ว่าฟูจวินของนางได้หลับไปแล้ว นางได้หลั่งน้ำตาออกมาอย่างเงียบๆ

.........................................

มาแล้วน๊า!!! สนุกไหมคะ

เอ๊ะ! ทำไมน้องถึงร้องไห้ คุณพรี่ทำน้องแรงไปหรือเปล่า

หรือน้องมีความในใจที่ไม่อาจถามคุณพรี่ได้กันนะ

ขอย้ำอีกที เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหา เน้นกระแทกนะสาว 555

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ

เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะ