บทที่ 1 วุ่นวาย (3)

หากเป็นความสิเน่หาในตัวนางเพียงอย่างเดียว คามินบอกตนเองเลยว่าเขาคงใช้ความพยายามตัดใจจากนางไปเรียบร้อยแล้ว แต่เพราะทำไม่ได้ไงเล่า เขาจึงต้องปวดหัวกับเรื่องนี้มาเกือบปี

ก่อนอดีตผู้ปกครองจามอลนครผู้เป็นบิดาจักเสียชีวิตลง ชีคฮาดาลได้มอบสนมเอกเชเรญ่าให้ดูแลปรนนิบัติรับใช้คามิน เพราะปฏิเสธอันใดมิได้ และไม่คิดว่าตนเองจักอยู่บนบัลลังก์ของจามอลไปตลอดชีวิต คามินจึงรับเชเรญ่ามาเป็นสนมของตน ‘แบบขอไปที’

ซึ่งชีคหนุ่มมารู้ในภายหลังเกี่ยวกับเชเรญ่าเมื่อไม่นานมานี้เอง ว่าเชเรญ่าคือหลานสาวของมหาเสนาวาฮิดผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งนางเคยจ่ายค่าจ้างให้อย่างงาม เพื่อให้เขาพาตัวนางหนีจากห้องเก็บสมบัติ

ทว่ากาลนั้นเขาเลือกที่จักปฏิเสธ ซ้ำยังลวนลามนางเข้าอีก จึงไม่แปลกใจเลย ว่าเหตุใดเชเรญ่าจึงมิอยากเฉียดใกล้ คงพอ ๆ กับเขานั่นล่ะ ที่สนใจในตัวนาง แต่ก็ไม่แสดงออก นอกจากทำเป็นเพิกเฉยมิใยดีในตัวนาง

ตลอดเวลาที่คามินขึ้นปกครองนครจามอล เขามิเคยแตะต้องเชเรญ่าด้วยซ้ำ จักเฉียดใกล้ผ่านเงาของนางก็ยังไม่เคย แม้นแต่ปลายเส้นผมก็ยังมิได้แตะต้องสัมผัสถือสิทธิ์พึงมี นอกจากชื่นชมความงามของนางราวดอกไม้ประดับสวนเท่านั้น

คงเพราะความเยือกเย็นของนาง รวมถึงการวางตัวเป็นผู้ใหญ่เกินวัยด้วยกระมัง จึงเป็นปราการด่านสำคัญกลางกั้นมิให้ใครเข้าถึงตัวตนแท้จริงของนางง่าย ๆ

จนกระทั่งคามินเบื่อหน่ายกับการครองบัลลังก์ทองคำ และพร้อมหวนคืนสู่วิถีแห่งการเป็นจอมโจรจิ้งจอกทะเลทรายนั่นล่ะ เรื่องเหนือการคาดหมายจึงเกิดขึ้น

อยู่ ๆ อดีตสนมเอกเชเรญ่าได้ขอเข้าพบและร้องขออิสรภาพจากเขา มิรู้ว่าสิ่งใดดลใจ ในกาลนั้นเขาถึงปฏิเสธนาง ทั้ง ๆ ที่มิเคยคิดครอบครองให้นางเป็นสมบัติถาวรของเขา

เหตุนี้ล่ะ สตรีแสนงามผู้เย็นชาจึงโกรธเขาหนักหนา ซ้ำยังทำตัวเป็น ‘นางโจร’ หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกริชฮาละซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าของชาวจามอล เหตุวุ่น ๆ สืบเนื่องจากเรื่องนี้เอง จึงทำให้เขายกบัลลังก์ให้กับผู้เหมาะสมคนใหม่ปกครองจามอลมิได้

จะโทษใครไม่ได้เลยนอกจากความสะเพร่าของตนเองที่เก็บกริชฮาละเอาไว้ไม่ดี และเขาในตอนนี้ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ชาวเมืองยึดถือปฏิบัติมาช้านานได้

ด้วยจารีตตามความเชื่ออย่างหนึ่งของชาวจามอลที่ถือปฏิบัติมาช้านานมีอยู่ว่า ผู้ครองบัลลังก์จามอลทุกคนต้องใช้อำนาจแห่งกริชฮาละปกครองบ้านเมือง เพราะชาวเมืองต่างเชื่อมั่นศรัทธาว่ากริชทองคำศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้ จักนำความอุดมสมบูรณ์มาสู่นคร อีกทั้งปกป้องการคุกคามของอำนาจชั่วร้าย

และจารีตที่ถือปฏิบัติมาช้านานนี้เอง จึงทำให้ชีคแห่งจามอลทุกรุ่น ต้องส่งมอบกริชทองคำเล่มนี้ให้แก่ชีคคนใหม่ต่อหน้าประชาชนชาวเมือง เพื่อประกาศให้ชาวเมืองได้รับรู้ และยอมรับผู้ปกครองคนใหม่ก่อนที่เขาจะโบกมืออำลาจาบัลลังก์ทองคำนั่นเอง

แต่นั่นล่ะเขามิสามารถกระทำสิ่งนั้นได้เลย และการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของเชเรญ่านี่ล่ะจึงนำปัญหามากมายมาให้เขาต้องปวดหัว

ผู้ที่มีอิสระกับการใช้ชีวิตในแบบจอมโจรธรรมดาตั้งแต่เล็กจนโต ซ้ำยังถูกฝึกฝนให้มีความชำนาญกับศาสตราวุธและเล่ห์อุบายการปล้นต่าง ๆ แต่ต้องมาเปลี่ยนบทบาทหน้าที่ของตนเป็นผู้ปกครองนครอย่างกะทันหันเพียงเพราะโชคชะตาเล่นตลก

คิดแล้วช่างน่าขันสิ้นดี!

เขาเป็นเพียง ‘อดีตหัวหน้าจอมโจรจิ้งจอก’ ผู้ไร้ความรู้พื้นฐานการปกครอง มิเคยอ่านตำราการปกครองด้วยซ้ำ วัน ๆ ขลุกตัวอยู่กับแผนการปล้น หมั่นฝึกซ้อมฝีมือ และคิดหาเล่ห์อุบายในการปล้นเหยื่อเท่านั้น

ความรู้ทางการทูตเพื่อเจรจาค้าขายกับนครอื่นยิ่งไม่มีเข้าไปใหญ่ ด้วยคุณสมบัติที่บกพร่องแบบขาด ๆ เกิน ๆ นี้เอง เขาจึงไม่รู้ว่าจักเอาความรู้แขนงไหนมาปกครองจามอลนครให้ร่มเย็นเป็นสุข

อย่าว่าจักปกครองดินแดนแห่งนี้เลย แม้นแต่สถานที่สำคัญของจามอลนครมีกี่แห่ง และมีความสำคัญอย่างไรบ้างคามินยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ เต็มที่วัน ๆ ก็ได้แต่นั่งบนบัลลังก์ทองคำ ทนกัดฟันกรอด ๆ ฟังบรรดาขุนนางแก่บ่นนั่นบ่นนี่ให้ฟังเท่านั้น

ว่าพื้นที่ตรงนั้นแห้งแล้ง พื้นที่ตรงนี้ขาดแคลนน้ำ พื้นที่ตรงนั้นถูกโจรทะเลทรายบุกปล้น พื้นที่นี้มีชนเผ่าเร่ร่อนบุกรุก แล้วเขาก็แก้ไขสถานการณ์ตามความรู้ที่ประชาชนคนหนึ่งคิดได้เท่านั้น