33

ชายหนุ่มเจ้าของไร่แสงจันทร์รีบบึ่งรถกลับไร่ กว่าจะถึงก็เย็นมากแล้ว งานคืบหน้าไปมากอีกไม่เกินสองวันก็น่าจะเสร็จเรียบร้อยคนงานพากันแยกย้ายกลับไปหมดแล้ว.... ยังคงเหลือเจ้าเปียกกับบัวตองที่ยืนคุยกับข้าวหอมอยู่ส่วนเปี๊ยกต้องกลับไปหุงหาอาหารเย็นแทนน้องสาว เพราะบัวตองยืนยันจะรอกลับพร้อมพี่เปียกให้ได้.......ทั้งสามยืนคุยกัน ท่าทางหัวร่อต่อกระซิกอย่างมีความสุขซึ่งคงไม่พ้นเจ้าเปียกที่ขยันสร้างความบันเทิงให้แก่สาว ๆ จนบางครั้งบางคราวคนเป็นเจ้านายยังแอบสงสัยว่ามันติงต๊องจริง ๆ หรือว่าแกล้งตีสนิทกับสาว ๆ กันแน่วะ....

“นางอิจฉาล่ะนาย...นายเททิ้งลงข้างทางแล้วใช่ไหมจ๊ะ” เปียกรีบเสนอหน้าถลาเข้าไปหาเจ้านายทันทีที่เขาลงจากรถ.....พร้อมกับรอยยิ้มสมใจที่คิดว่าพระเอกไม่ยอมโดนหลอกง่าย ๆ แน่นอนเหมือนที่กำลังถกเถียงกับน้องบัวตองอยู่เมื่อกี้นี้เอง....

“ไอ้เปียกมึงพูดถึงคุณพิมเขาดี ๆ ไม่งั้นถูกเตะ” เพลิงทำเป็นตีหน้าขรึม ปรามลูกน้องไม้ให้ลามปามถึงแม้เขาอยากจะหัวเราะขำมันก็ต้องทำเป็นนิ่ง...

“คุณพิมเขา.....โห......นึกว่าพระเอกจะฉลาด” ผู้ชายตัวโตเลียนเสียงอ่อนเสียงหวานพลางส่งค้อนปะหลับปะเหลือกให้ผู้เป็นนายอย่างขัดใจไม่น่าเชื่อว่านายเพลิงจะโง้....โง่....เชอะ...ไม่สมกับเป็นลูกพี่ของเปียกเลยจริง ๆ

“ไอ้นี่...วอนจริง ๆ เลิกเพ้อเจ้อแล้วก็กลับบ้านไปได้แล้ว” เจ้านายหนุ่มรีบไล่ไอ้ตัวป่วนกลับไปก่อนจะปวดหัวหนักกว่านี้

“เปียกไปก็ได้.....น้องบัวตอง คืนนี้เราดูละครด้วยกันอีกนะจ๊ะ” ชายหนุ่มหาพวกพูดอย่างแสนงอนก่อนจะสะบัดตูดพร้อมกับจับแขนของน้องบัวตองคล้องเข้ากับแขนของตัวเองแล้วเดินจากไปด้วยท่าทีสะบัดสะบิ้ง

“เดี๋ยวบัวตอง พรุ่งนี้นายหญิงจะเข้าไปทำงานแทนคุณพิมสักระยะช่วยดูแลด้วยล่ะ....มึงด้วยไอ้เปียก ไปถอนหญ้ารอบ ๆ สำนักงานด้วย” เพลิงสั่งลูกน้องเสียงเข้ม

“ครับผม” เปียกอารมณ์ดีขึ้นเมื่อได้ยินว่าทำท่าตะเบ๊ะเลียนแบบทหารแต่มันดันกลับทิศกลับทางจนดูน่าขำ

“พี่เปียกผิดข้างแล้ว” บัวตองสะกิดบอกชายหนุ่มเบา ๆ

“ไม่ผิด...พี่จำได้” ชายหนุ่มหันกลับมาบอกอย่างมั่นใจ

“บัวตองไปก่อนนะจ๊ะนาย...นายหญิง” หญิงสาวรีบจูงมือเพื่อนพี่ชายออกไปด้วย ท่าทางอ่อนใจแต่สักพักก็มีรอยยิ้ม เมื่อเปียกเดินมาส่งที่จักรยานพร้อมทั้งบอกให้ หล่อนมั่นใจว่าจะไม่มีอันตรายใด ๆ มาแพ้วพานเพราะพี่เปียกจะขี่จักรยานของตัวเอง ตามหลังเป็นผู้คุ้มกันให้ตลอดทาง.......

“ไอ้เปียกมันร้าย....น้องข้าวก็อย่าไว้ใจมันนักนะ” เพลิงยืนมองอย่างหมั่นไส้กับท่าทีอ้อนสาวของมัน....ขนาดสมองได้รับความกระทบกระเทือนนะเนี่ย ถ้าดี ๆ ป่านนี้มันคงมีเมียรอบเอวไปแล้ว

แต่ข้าวหอมยืนยิ้มมองตามเปียกกับบัวตองด้วยความรู้สึกแตกต่างจากสามี....ทั้งคู่ดูจะเต็มไปด้วยความรักอันบริสุทธิ์อย่างหาได้ยากมากในยุคปัจจุบัน.....ครั้นพอหันมามองคน ข้างกายก็ให้รู้สึกหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูกไม่รู้อะไรจริงอะไรเท็จ.....เขากลายเป็นผู้ชายหลายหน้าสำหรับหล่อนไปแล้ว

“เดี๋ยวสิจะรีบไปไหน...โกรธพี่เหรอ” เพลิงคว้าร่างเล็กเข้ามากอดก่อนที่เมียสาวจะ เดินหนีเข้าบ้านพลางถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เมื่อจู่ ๆ สาวเจ้าก็หันมาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่ทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย

“พี่เพลิงทำอะไรให้น่าโกรธหรือคะ” หญิงสาวถามเสียงขุ่นดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของคนที่ทำเป็นร้อนตัว.....อาการกระฟัดกระเฟียด

“ไม่รู้สิ......หรือว่าน้องข้าวไม่พอใจที่พี่ออกไปกับพิม” ถามพร้อมกับปัดป่ายปลายจมูกหยอกล้อเฉียดแก้มสาวไปมาส่งผลให้แก้มนิ่มแดงปลั่งขึ้นมาทันตา

“อื้อ.......ไม่เห็นเกี่ยว” ใครจะยอมรับ.....ถึงแม้ว่าความจริงมันก็เกี่ยวพันกันหมดนั่นแหละ

“ไม่อยากรู้จริงเหรอว่าพี่ไปทำอะไรกับพิม.....”

“ถ้าอยากจะบอกก็บอกมาเถอะค่ะ” ข้าวหอมตวัดสายตาค้อนคมคนที่ชอบแกล้งอย่างไม่พอใจ…ทั้งน้ำเสียงและคำพูดนี่คิดดีไม่ได้เลย

“หมายความไม่อยากรู้.......งั้นพี่ไม่บอกก็ได้ขึ้นห้องทำอะไรสนุก ๆ กันดีกว่านะคิดถึงจะแย่....” ร่างสูงกดจมูกหอมแก้มฟอดใหญ่ ก่อนจะหัวเราะชอบใจที่โดนขึงตาใส่...โอ๊ยยย...น่ากลัวจังเลยแม่คุณ....

“พี่เพลิง !” ข้าวหอมชักจะเหลือทนมันน่าข่วนหน้านัก......เป็นบ้าอะไรถึงได้ชอบเห็นความทุกข์ทรมานของคนอื่น......

ชายหนุ่มหัวเราะขำเมียสาวหนักมาก ตัวเองอยากรู้ยังทำฟอร์มเยอะมันน่าแกล้งให้เข็ดแต่ก็กลัวจะเสียบรรยากาศการทำคะแนนเพื่อขึ้นแท่นเป็นสามีสุดที่รักให้ได้ และหล่อนจะต้องรักเขามาก ๆ ด้วย รักเหมือนที่แม่ของเขารักพ่อ.........

ชายหนุ่มมองใบหน้างอง้ำของคนเป็นเมียแล้วให้นึกขำ....ข้าวหอมวันนี้ช่างไม่ต่างจากเด็กหญิงข้าวหอมในวันวานเลยอยากได้อะไรก็ไม่บอกตรง ๆ แต่พอพี่เพลิงทำเหมือนไม่รู้ความต้องการก็จะออกอาการแสนงอนแบบนี้ไม่มีผิด

“ลูกชายของพิมป่วย.......เมื่อเช้าเขาก็เลยมาลางาน พี่เห็นว่าช่วยกันได้ก็อาสาพาพิมไปส่งแล้วก็อยู่ช่วยดูแลจนกระทั่งน้องพีชเข้าห้องผ่าตัดแล้วก็รีบกลับมารายงานตัวกับเมียจ๋านี่แหละจ้ะ.....” เพลิงชี้แจงเสียงอ่อนเสียงหวานชอบใจที่เขาเดาไม่ผิดว่าข้าวหอมไม่พอใจเรื่องนี้

“อ้าว !...เหรอคะ.....แล้วน้องพีชเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” หญิงสาวตกใจ รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนงี่เง่าไร้สาระไปในทันที คิดระแวงน้อยใจสามีไปต่าง ๆ นา ๆ ทั้งที่อีกฝ่ายกำลังทำในสิ่งที่ควรทำอยู่แท้ ๆ ........