28

เพลิงเดินลงมานั่งบนที่นอนข้าง ๆ ยัยตัวแสบที่ตอนนี้ทำหน้าตาตื่นขยุ้มจับผ้าห่มเอาไว้แน่น จนเขาต้องระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น.....ยัยตัวดีคิดว่าเขาจะเข้ามาทำอะไรกับหล่อนตอนนี้เนี่ยนะ.....แค่นี้ก็ฟ้าเหลืองแล้วแม่คุณ เพิ่งจะได้นอนเมื่อสามชั่วโมงก่อนหน้านี้นี่เอง.....

“ทำยังไงถึงจะเลิกกลัวพี่สักที”

“เปล๊า.....ข้าวไม่ได้กลัว”

“อืม....ถ้าไม่กลัวก็แสดงว่าหมกมุ่น...ลามกนะเราน่ะ”

“ห๊ะ....ใครกันแน่ที่หมกมุ่น...ลามก”

“ไม่รู้สิ...ไปทำงานก่อนนะ” ชายหนุ่มก้มลงไปจูบหน้าผากก่อนจะถอยฉากออกมาและออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

“บ้า.......” ข้าวหอมคิดไม่ถึงว่าพี่เพลิงจะทำอะไรแบบนี้ได้.....เอ..ตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่หว่า.....หญิงสาวได้แต่ยิ้มเขินอยู่คนเดียว

กว่าข้าวหอมจะลงมาจากห้องนอนก็เลยเวลาอาหารเที่ยงไปแล้ว หล่อนรู้สึกเขินอายเมื่อเจอกับป้าจันทร์ที่วันนี้แลดูหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสกว่าปกติ…เพราะเพียงแค่หล่อนย้ายมานอนห้องเดียวกับพี่เพลิงวันแรกก็ลุกไม่ไหวเสียแล้วคิดแล้วน่าอายชะมัด

“ตื่นแล้วเหรอ... เดี๋ยวป้าตั้งโต๊ะให้นะคะ เพิ่งจะอุ่นเสร็จเดี๋ยวนี้เองค่ะ” นางจันทร์ดีใจที่เจ้านายทั้งคู่ปรองดองกันได้เกินคาด ถึงขนาดที่นายเพลิงสั่งห้ามรบกวนคุณข้าวหอมคงจะนอนตื่นสายหน่อย....คนมากประสบการณ์อย่างนางจันทร์ไม่ต้องถามให้เสียเวลาว่าเกิดอะไรขึ้น หล่อนได้แต่รับคำแล้วก็เตรียมอาหารบำรุงไว้ให้อย่างรู้งาน

“อืม...อร่อยทั้งนั้นเลยค่ะป้า” หญิงสาวเคี้ยวเสร็จก็เอ่ยชมเพราะถูกใจรสมือของป้าจันทร์ที่ดีเสมอต้นเสมอปลาย

“ป้าก็ทำเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ.....สงสัยคุณข้าวจะหิว ตั้งแต่เมื่อวานเย็นยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่คะ” นางจันทร์ยิ้มอย่างเอ็นดู เมื่อเห็นนายสาวกินอย่างเอร็ดอร่อย

“นั่นสิคะ...ไม่น่าอดข้าวเย็นเลย” หญิงสาวส่ายหัวอย่างเพลียใจ

“นายเพลิงสั่งไว้ว่าเดี๋ยวจะเข้ามารับคุณข้าวนะคะ....แต่งตัวสวย ๆ นะคะ” นางจันทร์บอกยิ้ม ๆ แต่ประโยคสุดท้ายนางเติมเข้าไปเองอยากให้เจ้านายทั้งสองรักกันมาก ๆ ดีกว่าเอาแต่มึนตึงต่อกัน

“มารับไปไหนเหรอคะ”

“ป้าก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ดูท่าทางเธออารมณ์ดีนะคะ สงสัยจะพาไปเที่ยว”

“ว่าได้ที่ไหนคะ บางทีอาจจะพาไปเชือดก็ได้ค่ะไว้ใจได้ที่ไหนกันคะเจ้านายของป้าน่ะ ผีเข้าผีออกจะตาย” หญิงสาวพูดพลางส่งค้อนไปกับลม

“ว่าใครผีเข้าผีออก” เสียงทุ้มดังแทรกขึ้นมา

“พี่เพลิง” ข้าวหอมอยากดีดปากตัวเองที่หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว

“มัวแต่นินทาผัวอยู่นั่นแหละ พร้อมหรือยัง” ชายหนุ่มเดินยิ้มกว้างเข้ามาวางมือบนศีรษะก่อนจะขยี้ผมเบา ๆ ราวกับเอ็นดูเมียสาวเสียเหลือเกิน

ข้าวหอมหันหน้าไปมองป้าจันทร์และก็เจอสายตาประหลาดใจของผู้สูงวัยไม่ต่างกัน...หรือว่าเจ้านายถูกผีเข้าจริง ๆ

“เอ้า...ยังไม่ไปเตรียมตัวอีก.....อืม...ความจริงชุดนี้ก็สวยแล้วงั้นไปกันเลยก็แล้วกัน” ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มทำเป็นไม่รับรู้บรรยากาศรอบข้าง .....ก่อนจะโอบเอวเมียสาวออกไปขึ้นรถด้วยกัน…ในขณะที่คนในอ้อมแขนเดินแบบเกร็ง ๆ ปรับอารมณ์ตามไม่ทัน

“พี่เพลิงแน่ใจนะคะว่าไม่ได้เป็นอะไร....ไม่ใช่จะพาข้าวมาฆ่าหมกป่าข้างทางใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามเมื่อขึ้นมานั่งบนรถก่อนที่เขาจะขับออกไป ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายร้ายกาจจะกลับตาลปัตรไปชั่วข้ามคืน หรือว่าเขามีแผนอะไรอีก....ข้าวหอมรู้ซึ้งกับบทบาทการแสดงของเขามาครั้งหนึ่ง เมื่อตอนที่เขาทำให้ทุกคนเชื่อว่าต้องการแต่งงานกับหล่อนด้วยมีจิตคิดรักใคร่ พอแต่งแล้วเป็นยังไงล่ะ.......อยู่รอดถึงวันนี้ก็นับว่าบุญของหล่อนแล้ว

“แหม...ขี้ระแวงจริง...พี่บอกตรง ๆ นะว่าเหนื่อยไม่อยากฝืนใจตัวเองอีกต่อไป...พี่ไม่เคยเกลียดน้องข้าวของพี่เลยสักครั้ง แค่อยากแก้แค้นทุกคนที่ทิ้งพี่ไปก็เท่านั้น” ชายหนุ่มพูดเนิบ ๆ

“หมายความว่าพี่เพลิงแกล้งทำเป็นร้ายใส่ข้าวหรือคะ” หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อ บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

“ใช่....แต่น้องข้าวยังไม่ต้องเชื่อพี่ก็ได้ครับ.......พี่ขอโอกาสเริ่มต้นกันใหม่ได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าเขายังเอื้อมมือไปกุมมือบางเอามาวางแปะที่หน้าอกของตัวเอง

“แล้วจู่ ๆ ทำไมพี่เพลิงถึงได้เปลี่ยนใจไม่แก้แค้นแล้วล่ะคะ” หญิงสาวถามเขาอย่างตรงไปตรงมา

เพลิงยังไม่ตอบในทันทีแต่หลุบเปลือกตามองริมฝีปากอิ่มพร้อมกับเอื้อมมือเข้าไปใช้นิ้วหัวแม่มือไล้เบา ๆ

“น้องข้าวคิดว่าเพราะอะไรล่ะครับ.....หืม” ชายหนุ่มถามเสียงนุ่มพลางเลื่อนสายตาหวานเชื่อมมองหญิงสาวอย่างเว้าวอน

“ข้าวไม่กล้าคิดหรอกค่ะ” หญิงสาวหลบสายตาก่อนจะปัดมือเขาออกเบา ๆ ไม่ให้ดูเป็นสะบัดสะบิ้งจนเกินงาม......ของแบบนี้คงต้องใช้เวลาเพราะไม่อยากโง่ซ้ำซากเพราะมันทำใจให้เชื่อยากจริง ๆ

“โอเค...พี่เข้าใจปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ก็แล้วกัน” เพลิงโน้มตัวลงมาหอมแก้มสาวฟอดใหญ่ ก่อนจะขับรถออกไปยังจุดหมายที่ต้องการ.....