27

“ก็วันนี้พี่เพลิงไปกับใครมาล่ะคะ” ข้าวหอมโพล่งออกไปด้วยความหมั่นไส้ที่เห็นหน้าตาเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราว...แสดงเก่งจริง ๆ

ชายหนุ่มอึ้งไปหลายนาที ก่อนจะระเบิดหัวเราะเสียงดังลั่น ทำให้คนที่นอนอยู่ข้างล่างมองตาเขียว

“อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าฉันกับพิมไปทำอะไรกันมา”

“ไม่เห็นสนใจ ใครจะทำอะไรกับใครก็เชิญ”

“อืม....ที่งอนก็เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม” เพลิงพูดเสียงอ่อนลง สงสัยอารมณ์ดีเพราะเมียหึง

“ไม่ได้งอน ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น”

“งั้นเดี๋ยวฉันทำให้รู้สึกเอง....อยากได้แบบไหนล่ะ....เสียว....ซาบซ่าน...หรือว่าดุเด็ดเผ็ดถึงใจจะได้อารมณ์ดีคืนนี้ผัวเต็มใจบริการเมียจ๋าทั้งคืน.......” ชายหนุ่มถามเสียงกระเส่า...

“อร๊ายยยยย.........”

“หึหึ.....ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ...ว่าไงตัดสินใจได้หรือยัง” สายตาคมมองเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ไหววูบ

“ไม่ข้าวไม่เลือก ไม่อยากได้”

“ถ้าไม่เลือกก็เตรียมรับที่ฉันจะยัดเยียดให้ก็แล้วกัน”

ประโยคคุ้น ๆ เหมือนพวกตัวร้ายในละครทำให้ข้าวหอมคิดในทางดีไม่ได้เลย หล่อนหลับตาปี๋หมดหนทางดิ้นหนีเพราะโดนตรึงด้วยแขนขาหนาหนักจนแทบจะขยับไม่ได้ ประสบการณ์ครั้งแรกแวบเข้ามาหลอกหลอนหล่อนรู้ซึ้งว่ามันโหดร้ายแค่ไหนถึงแม้จะเจือด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ แต่หล่อนก็ยังกลัวมันอยู่ดี....

ข้าวหอมเกร็งตัวกลั้นใจรอรับความรุนแรงที่อีกฝ่ายบอกจะยัดเยียดให้รอด้วยหัวใจเต้นกระหน่ำหวาดกลัวจนตัวเริ่มสั่น แต่แล้ว....เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากเสียงหัวใจของตัวเอง หล่อนจึงหรี่ตาขึ้นมองข้างหนึ่งจึงได้เห็นผู้ชายที่ขู่จะทำร้ายกันกำลังทอดสายตามองมาอย่างอ่อนโยน

“กลัวพี่เหรอ”

เสียงสามีกระซิบถามเสียงนุ่มมิหนำซ้ำยังแทนตัวเองว่าพี่อีกต่างหาก ข้าวหอมถึงกับโล่งใจระคนหวั่นไหวพูดไม่ออกได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก...อีตาบ้านี่ทำไมต้องแกล้งหลอกหลอนกันด้วยหัวใจจะวายตาย...

เพลิงยิ้มอบอุ่นในแบบที่เวลาปกติจะไม่ได้เห็น เขาโน้มหน้าลงมาจูบหน้าผากมนอย่างแผ่วเบาจากนั้นจึงเลื่อนมาประทับจูบแสนหวานทั่วดวงหน้าราวกับต้องการจะลบกลบร่องรอยวันวานให้หมดไปก่อนจะวกกลับมาหากลีบปากนุ่มค่อย ๆ ขบเม้มจนอีกฝ่ายยอมแย้มเผยอต้อนรับลิ้นร้อนที่ซอกซอนรุกล้ำตามแต่โดนชักจูงไปทางไหนจิตใจล่องลอยไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่

“ต่อไหม”

หญิงสาวมึนงงดั่งถูกมอมเมาคิดตามคนมากประสบการณ์ไม่ทัน ได้แต่ปรือตามองใบหน้าคร้ามคมที่แสดงออกถึงความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ภายใน....หล่อนไม่รู้จะตอบอย่างไรได้แต่ไต่แขนขึ้นโอบรอบลำคอหนาหลับตาด้วยความเขินอาย

ประสบการณ์ใหม่ที่สามีตั้งใจมอบความอบอุ่นอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนทำให้ข้าวหอมหลงลืมความร้ายกาจของเขาไปชั่วขณะ....อารมณ์สาวเตลิดเพริดไปกับจังหวะท่วงทำนองรักละมุน

“อยากสัมผัสพี่บ้างหรือเปล่า”

เป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ เพราะทันทีที่ถามจบมือใหญ่ก็จับมือบางไปสัมผัสกับตัวตนที่แข็งขึงของเขาจนสาวเจ้าสะดุ้งโหยง

“หึหึ...มันไม่กัดเธอหรอกน่าข้าวหอม ลูบมันสิปลอบมันด้วย”

ฮึ.......ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้ ทีทำกับคนอื่นไม่เห็นปลอบเขาบ้าง....ข้าวหอมนึกเคือง ไอ้เจ้าแท่งอุ่น ๆ ในมือนี่แหละที่มันเคยแผลงฤทธิ์ใส่จนจุก จึงเผลอบีบมันอย่างแรง

“โอ้ย !.....บีบแรงแบบนั้นเดี๋ยวก็ไม่มีใช้หรอก” ชายหนุ่มเอ็ดไม่จริงจังนัก

“มันอยากร้ายกาจกับข้าวก่อนทำไม”

“จะแก้แค้นพี่เหรอ”

ข้าวหอมอึกอักเผลอพูดแบบนั้นเขาก็รู้หมดน่ะสิ...โอ้ย..ยัยข้าวเอ้ย.... มาคิดได้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเขาเปลี่ยนใจพามันมาจดจ่อช่อดอกไม้งามก่อนจะชำแรกเข้าไปแต่ก็น่าแปลกที่มันไม่ได้เจ็บปวดแทบขาดใจเหมือนครั้งก่อน แต่ก็ใช่ว่ามันจะผ่านเข้าไปโดยง่ายดีที่ครั้งนี้ทุกอย่างเป็นไปอย่างนุ่มนวลไม่เร่งร้อนเอาแต่ใจเพียงไม่นานหล่อนก็หลงโต้คลื่นลมไปกับเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยก่อนจะกระตุกเฮือกผวากอดร่างหนาพร้อมกับร้องครางออกมาไม่เป็นภาษา.....นึกว่าจะจบแค่นั้นแต่เปล่าเลย หลังจากนั้นเรือนร่างของหล่อนก็เหมือนไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป ถูกเขาจับพลิกคว่ำพลิกหงายจนแทบจะหายใจไม่ทัน......สุดท้ายหล่อนจำได้รางๆ ว่ากำลังนอนมองร่างกายกำยำผิวเป็นมันเลื่อมเคลือบด้วยเหงื่อจนชุ่มโชกเคลื่อนไหวอย่างเร่าร้อนอยู่เหนือร่างอรชรที่นอนอ่อนเปลี้ยเพลียหมดแรงหล่อนหลับพับไปทั้งที่ยังไม่จบเกมด้วยซ้ำ.....

เช้าวันนี้ ข้าวหอมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกุกกักในห้องนอน......เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหล่อนไม่ได้นอนคนเดียวเหมือนที่ผ่านมา........แผ่นหลังตั้งตรงที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งช่วยยืนยันได้ดีว่าหล่อนไม่ได้ฝันไป......อูย...หญิงสาวเผลอครางออกมาเมื่อพยายามจะลุกขึ้นนั่งจนต้องนอนกลับไปใหม่ รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวอย่างกับโดนสิบล้อทับ..เอิ่มไม่ใช่สิบล้อแต่โดนคนบ้ากามทับ...เฮ้อ....รอดมาได้ไงวุ้ย.....

“หึหึ....นอนต่อเถอะ เดี๋ยวผัวหาเลี้ยงเอง”

ข้าวหอมมองค้อน ไม่รู้ว่าเขาพูดเล่นหรือว่าประชดประชันกันแน่

“เช้ามาแทนที่จะได้มอร์นิ่งคิส กลับโดนขว้างค้อนใส่ซะอย่างนั้น....สงสัยเมื่อคืนพี่ทำไม่ดี เมียไม่ถูกใจเหรอ” ชายหนุ่มหยอกเย้าพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

ข้าวหอมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยหล่อนหันหลังให้ รอให้เขาออกไปก่อน เพราะถ้าหากลุกขึ้นตอนนี้ก็ไม่มีเสื้อผ้าใส่อยู่ดี