22

“ถ้ายังไม่หยุดพูดว่าเกลียดผัวฉันจะกระแทกให้ปากแตกเลยคอยดู” ชายหนุ่มเค้นเสียงข่มขู่เพราะไม่อยากได้ยินคำพูดแสลงหูจึงใช้วิธีที่ถนัดที่สุดคือบังคับเอาแต่ใจ แทนที่เช้านี้สถานการณ์น่าจะคลี่คลายกลับกลายเป็นตึงเครียดขึ้นมาอีกจนได้

หญิงสาวอ้าปากจะเถียงแล้วก็ต้องหุบฉับเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงบีบที่ท้ายทอย จึงทำได้แค่เม้มปากแน่นแล้วเมินหน้าหนี

“จัดของให้เรียบร้อย และอย่าคิดหนีไม่อย่างนั้นแม่เธอได้เดือดร้อนแน่”

“พี่เพลิงจะทำอะไรคุณแม่”

“อยากรู้ก็ลองดู รับรองว่าหนักกว่าที่เธอได้รับหลายเท่าหรืออยากเป็นลูกอกตัญญูก็เชิญ”

เพลิงเลือกใช้วิธีที่ถนัดอีกครั้งก่อนจะละความสนใจ เตรียมตัวไปทำงาน ร่างสูงอุดมไปด้วยมัดกล้ามสลัดเสื้อถอดผ้าก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉยทำอย่างกับข้าวหอมเป็นแค่เสาเตียง ซึ่งตอนนี้ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเพราะหญิงสาวยืนแข็งทื่อมองสามีตาค้าง กระทั่งเขาหายเข้าห้องน้ำไปแล้วถึงได้ขยับได้...บ้าเอ้ย....ข้าวหอมใจเต้นไม่เป็นส่ำถึงแม้จะผ่านกิจกรรมแบบผัวเมียมาแล้วแต่ก็ไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าคาตาขนาดนี้....ฮึ...ไอ้พี่เพลิงโรคจิต.....ข้าวหอมอารมณ์พลุ่งพล่านทั้งโกรธทั้งอาย หล่อนสูดลมหายใจยาว ๆ อยู่หลายครั้งกว่าจะสงบลงได้

ข้าวหอมรื้อเสื้อผ้าที่ขยุ้มยัดเอาไว้ ออกมาจัดเรียงเข้าที่ ดีหน่อยที่เพิ่งยัดไปไม่นานเสื้อผ้าจึงยังไม่ทันยับเท่าไหร่.......หล่อนเปิดตู้ไม้สักบิวท์อินที่ยาวตลอดแนวผนังเชื่อมต่อกับโต๊ะเครื่องแป้งอย่างลงตัว ......เมื่อเปิดดูด้านในที่มีการใช้พื้นที่แค่ครึ่งเดียว เหมือนเขาจะเตรียมที่ว่างเอาไว้ให้หล่อนอย่างนั้นแหละ....เฮ้อ.....อย่าเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลยยัยข้าวหอม กี่ครั้งแล้วที่คิดไปเองต่อไปนี้จะไม่ยอมหลงกลจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อีกเด็ดขาด

หญิงสาวจัดของไปก็ระแวงไปด้วย เกรงว่าคนในห้องน้ำจะเดินแก้ผ้าโทง ๆ ออกมาให้อุจาดตาอีกจึงได้ดูลุกลี้ลุกลนรีบร้อนผิดปกติ.......กระทั่งจัดเสื้อผ้าข้าวของเรียบร้อยแล้วนั่นแหละถึงได้โล่งอกพอดีกับที่คนต้นเหตุออกมาจากห้องน้ำคราวนี้มีผ้าขนหนูพันเอวมาด้วยถึงแม้มันจะดูหมิ่นเหม่จนเผลอลุ้นกับไรขนตั้งแต่หน้าอกที่เปียกลู่แล้วค่อย ๆ หายไปทางด้านล่าง....ไปสิ้นสุดตรงไหนหว่า.......เฮ้ย ! คิดบ้าอะไรวะยัยข้าว...หญิงสาวต้องตกใจกับตัวเองอีกครั้งการมาอยู่ร่วมห้องกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีไม่ได้ง่ายเลย อยู่คนเดียวยังหายใจหายคอคล่องกว่าอีก...

“จัดเสื้อผ้าให้หน่อย”

เพลิงออกคำสั่ง ในขณะที่ตัวเองยืนเช็ดผมอวดสรีระสมส่วนอุดมไปด้วยมัดกล้ามที่ขึ้นชัดสวยงาม ไม่มากไม่น้อยอย่างผู้ชายที่ดูแลตัวเองอย่างดีไม่ใช่นักเล่นกล้ามที่เตรียมร่างกายเข้าประกวด.......นอกจากเขาจะทำงานในไร่ในสวนแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่เขาทำมันเป็นประจำก็คือการออกกำลังกายในห้องฟิตเนสส่วนตัวเพราะติดการทำแบบนี้ตั้งแต่ต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังชายหนุ่มเคยกอดคอกับไอ้ทัพพ์ออกเที่ยวเตร่ดื่มกินหนักเข้าก็มีเรื่องชกต่อยตามประสาวัยรุ่นเลือดร้อนที่เอาปมของตัวเองเรื่องความขุ่นข้องหมองใจกับบิดาขึ้นมาเป็นข้ออ้างในการประชดชีวิตโชคดีที่ลุงนทีพ่อของหมอทัพพ์จัดการดึงพวกเขาเข้ามาในเส้นทางที่ถูกที่ควรเสียก่อนไม่อย่างนั้นป่านนี้อาจไม่มีปัญญาทำมาหากิน คงต้องขายที่ขายไร่อันเป็นสมบัติของมารดาเพื่อปะทังชีวิตไปแล้วก็ได้

ชายหนุ่มแอบลอบมองภรรยาที่หน้าตาไม่ค่อยจะเต็มใจทำให้อย่างขำ ๆ เมื่อเห็นหล่อนเดินกระฟัดกระเฟียดไปที่ตู้เสื้อผ้า ถึงแม้จะทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายไม่ปริปากบ่นให้ได้ยินสักคำแต่ก็แอบกระแทกกระทั้นอย่างไม่พอใจ

“ดีแต่สั่ง ๆ ๆ ๆ...คนบ้าอำนาจ” ข้าวหอมบ่นงึมงำกับตัวเอง ก่อนจะปิ๊งไอเดียคิดแก้เผ็ดด้วยการเลือกชุดที่สีตัดกันอย่างแสบสันที่สุด…ฮึ..ตัวไหนสีเขียว....ตัวไหนสีแดง...มาเลย......หล่อนเริ่มมีรอยยิ้มอย่างมีความหวังนึกภาพคนตัวโตคงโก้และโดดเด่นน่าดูยามเคลื่อนไหวไปมาในไร่ราวกับถูกผูกด้วยผ้าสามสี เอ๊ะหรือจะหาพวงมาลัยเจ็ดสีเจ็ดศอกแถมให้อีกสักพวงคล้องคอไปให้ด้วย...ยิ่งคิดก็ยิ่งสนุกจนเผลอหัวเราะคิกคักออกมาเบา ๆ

“ห๊ะ...อะไรเนี่ย !...” ข้าวหอมถึงกับอึ้งกับสีเสื้อผ้า ที่แบบว่าหลับตาเลือกก็สามารถลงตัวกันได้พอดี.......อะไรคือสีน้ำเงิน ฟ้า ขาว ดำ มีอยู่แค่นี้จริง ๆ ส่วนกางเกงก็ยีนส์และยีนส์เป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นสูทก็จะอยู่ในถุงแขวนเรียงไว้ต่างหากอีกฝั่งหนึ่ง......โอ......แล้วอย่างนี้จะเลือกยังไง หญิงสาวยกมือขึ้นกุมขมับ

เรือนร่างสูงใหญ่เคลื่อนกายเข้ามายืนซ้อนหลังจนแทบจะเข้าไปสิงร่างเล็ก กลิ่นหอมสะอาดหลังอาบน้ำมาใหม่ ๆ รบกวนจิตใจของคนที่ยืนอยู่ข้างหน้านอกจากจะผิดแผนแล้วยังต้องหาทางออกจากสถานการณ์อันล่อแหลมนี้อย่างไว

“เลือกยากนักหรือไง หรือว่ากำลังหาทางกลั่นแกล้งฉันอยู่กันแน่” เพลิงเห็นอากัปกิริยาของยัยตัวแสบตั้งแต่ต้นดูก็รู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่

“มาแล้วก็เลือกเองสิคะ ข้าวเลือกให้ไม่ถูกหรอกค่ะ”

“งั้นเอาตัวนั้น”

ชายหนุ่มชี้ไปที่กางเกงทั้งที่ใกล้แค่นี้สามารถหยิบมันมาได้เองแต่เขาก็ไม่ทำ มิหนำซ้ำมืออีกข้างของเขาก็ชี้ไปที่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน เหมือนตั้งใจกลั่นแกล้งให้หล่อนอยู่ในอ้อมแขนอย่างนั้นแหละ บ้าไปแล้วข้าวหอมจะไม่ทนหล่อนย่อตัวลงลอดวงแขนของเขาออกมายืนห่างออกไปเป็นวา

“มีเมียก็เหมือนไม่มี ไม่คุ้มค่าเลยจริง ๆ ” เพลิงไม่ได้คิดจะตามไปจับยัยตัวเล็กในตอนนี้ ปล่อยแม่กระต่ายน้อยไปก่อน...เขาแค่บ่นลอย ๆ ถ้าหากมีตาหลังคงจะได้เห็นกระต่ายน้อยยู่หน้าใส่แล้วอาจจะเปลี่ยนใจจับมาฟาดก้นสักทีสองที

“นั่นสิ ไม่รู้จะมีทำไมอยากเลิกกันก็ได้นะคะ” พอออกมาอยู่ในระยะปลอดภัยก็เริ่มปากดี เรื่องอะไรจะยอมโดนว่าฟรี ๆ อยู่ฝ่ายเดียวทั้งที่หล่อนไม่ได้เต็มใจแต่งงานตั้งแต่ต้น

“อยากให้เลิกเหรอ...ตอนนี้ก็ได้นะ” เพลิงหันหลังกลับมือเปล่า เดินเข้ามาหาคนที่ท้าเลิกเหย็ง ๆ ทำเป็นปากเก่งแต่ดูตอนนี้สิ.......แม่ตัวดีทำหน้าซีดปากสั่นจนเขาต้องทำหน้านิ่งกลั้นขำเอาไว้อย่างสุดกำลัง

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ...แค่เลิกกันทำไมต้องเข้ามาใกล้ด้วยเล่า” นิ้วเล็ก ๆ ชี้ออกไปราวกับมันเป็นนิ้ววิเศษสามารถหยุดผู้ชายตัวใหญ่ได้......แต่ความเป็นจริงไม่ใช่เลยเพราะเขายังก้าวย่างเข้ามาอย่างมั่นคง

“ก็อยากให้เลิกไม่ใช่เหรอ ข้างบนหรือข้างล่างก่อนดีล่ะ” พูดพลางกวาดสายตาโลมเลียขึ้นลงพร้อมกับในหน้าหื่นกระหายแยกไม่ได้ว่ามันออกมาจากข้างในหรือว่าแกล้งทำกันแน่

“มะ...ไม่นะ....เลิกบ้าเลิกบออะไรกันถึงต้องมีข้างบนข้างล่าง” ข้าวหอมยกมือขึ้นบังหน้าอกเพียงแค่สายตาคู่นั้นหยุดนิ่งอยู่ตรงนี้...คนบ้าอะไรเนี่ย แค่มองก็เหมือนได้ลงมือทำไปแล้ว…