10

“ของนายค่ะ...คุณข้าวลองไปขอดูสิคะ” นางจันทร์เห็นเจ้านายดูแลหญิงสาวเมื่อวาน นี้ก็คิดว่ายังพอมีหวัง อย่างน้อยก็ดูเป็นห่วงเป็นใยกันอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ดีกว่าค่ะ.......เดินไปน่าจะปลอดภัยกว่าค่ะ” หญิงสาวสั่นหน้ารัว ๆ ถ้าจะต้องให้ ไปขอร้องคนที่ทำตัวอย่างกับเป็นกองเพลิงแบบนั้น หล่อนใช้สองขาของตัวเองยังจะง่ายกว่า

“ว่างมากนักหรือไง”

เสียงห้าวของนายกองเพลิงดังขึ้นสั่นคลอนหลอนประสาท คนหรือผีวะแค่พูดถึงปุ๊บ ก็ปรากฏตัวปั๊บ.....ข้าวหอมคิดอย่างเซ็ง ๆ

“นายจะไปแล้วหรือคะ อาหารเช้าใกล้จะเสร็จแล้วล่ะค่ะ” แม่บ้านอดแปลกใจไม่ได้ ปกติเจ้านายจะลงมาตรงเวลาทุกวันแล้วก็ไม่เคยจะเดินเข้ามาในครัวสักครั้ง แต่วันนี้ดันมาประจวบเหมาะกันเสียได้

“ไม่เป็นไร....ส่วนเธอตามฉันมานี่”

ข้าวหอมเบ้ปาก กลอกตามองตามแผ่นหลังตั้งตรงทุกย่างก้าวแลดูมั่นคงนักเขานำไปที่รถหน้าตาบอกบุญไม่รับราวกับไม่ได้หลับไม่ได้นอน........หมดกันยามเช้าอันสดใสของข้าวหอม......เมื่อคืนก่อนนอนหล่อนคิดทบทวนเป็นอย่างดีต่อไปนี้หล่อนจะไม่ให้ความสำคัญกับวาจาเราะร้ายปล่อยผ่านไม่ถือสา......จะเป็นอะไรไปแค่ให้คนบ้าด่าระบายอารมณ์วันละนิดวันละหน่อยถ้าไม่เก็บเอามาคิดข้อความอันเป็นพิษเหล่านั้นก็ทำอะไรหล่อนไม่ได้ วันเวลาคงทำให้เขาเหนื่อยล้าและรามือไปเอง.....

พี่หมียักษ์หยุดยืนรออยู่ข้างรถกอดอกมองคนที่เดินชักช้าตามมาไม่ทันด้วยสายตาที่บ่งบอกอารมณ์อันขุ่นคลั่กพร้อมระเบิดใส่ใครสักคน

“ชักช้าแบบนี้จะทำมาหากินอะไรได้”

นั่นไง....เริ่มเปิดฉากแล้วไง มาเลยจ้า...วันนี้พร้อมมากขอบอก…ข้าวหอมปลุกปลอบกำลังใจตัวเองมาตั้งแต่เช้าเจ้าหล่อนจึงรู้สึกฮึกเหิมเป็นพิเศษ

“อ๊าว !.....ข้าวต้องทำมาหากินด้วยหรือคะ....นึกว่าสามีมีปัญญาหาเลี้ยงสะอีก” หญิงสาวไม่ยอมถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียวอีกต่อไป รู้ว่าเขาไม่พอใจช่วยไม่ได้อยากเกรี้ยวกราดนัก ก็ยั่วโมโหให้เส้น เลือดแตกตายไปเลยยิ่งดี...ฮึ..คนใจร้าย....อายุมากกว่าหล่อนตั้งสิบปียังคิดไม่ได้ ปล่อยวางบ้างไม่ได้หรือไง.... ..

“คิดว่าจะได้นั่ง ๆ นอน ๆ ให้ผัวหาเลี้ยงไปตลอดชีวิตสินะ....มันง่ายเกินไปหรือเปล่า” เพลิงจ้องมองคนตัวเล็กที่ทำเป็นปากเก่งเถียงคำไม่ตกฟากไม่รู้ไปกินดีหมีมาจากไหนหรือนี่คือตัวตนที่แท้จริงของหล่อน..ชายหนุ่มเห็นแล้วอยากจะจับมาฟาดก้นให้หายพยศนัก

“ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ...ไหน ๆ ก็กระโดดเกาะผัวรวยได้ทั้งที จะทำงานให้เหนื่อย ทำไมล่ะคะ”ข้าวหอมลอยหน้าลอยตายั่วประสาทคนตรงหน้า......อย่ากลัวข้าวหอม....หญิงสาวให้กำลังใจตัวเองเมื่อคิดสู้แล้วก็อย่าได้ถอย

“คิดผิดแล้ว........ฉันยังต้องทำงานแล้วเมียที่ไม่ค่อยได้เรื่องอย่างเธอจะมานั่งว่าง ๆ เป็นคุณนายอยู่ได้ ยังไง” อะไรที่หล่อนชอบเขาจะทำตรงข้ามเสมอ

“ห๊า...อะไรคือไม่ได้เรื่อง” ข้าวหอมลืมตัวว่าจะไม่สนใจแล้วเชียวแต่ก็อดอยากรู้ไม่ได้ว่าเขาตัดสินจากอะไร

“นอนแข็งเป็นท่อนไม้...น่าเบื่อ”

ข้าวหอมตาโตอ้าปากค้าง.......ก่อนจะแสร้งทำเป็นหน้างอทั้งที่แอบพอใจอยู่ลึก ๆ .....ดีจ้าเบื่อมาก ๆ เลยจ้าอย่าเข้ามาหาอีกนะ.....ทุกอย่างเข้าทางพอดีนี่หล่อนจะได้ออกไปทำงานนอกบ้านแล้วยังไม่ต้องคอยรองรับอารมณ์ของสามีโรคจิตอีกด้วยอะไรจะโชคช่วยเบอร์นี้นะ จู่ ๆ ทุกอย่างก็ง่ายดายกว่าที่คิดแฮะ