EP 03 เพราะเป็นติมใช่หรือเปล่า?

เตชนา เมื่อแยกกับหลานสาว เขากลับมาคอนโดที่ซื้อมาด้วยเงินเก็บอันแสนภาคภูมิใจของตัวเอง สมองคิดแต่เรื่องที่ไอติมถามออกมา เขาไม่ได้ปักใจเชื่อว่าเป็นตัวเอง สมองคิดเพียงแค่ว่าเด็กอย่างเธอไม่มาหลงรักคนรุ่นราวคราวพ่ออย่างเขาแน่ แต่พอคิดว่าเธอจะไปรักคนอื่น หัวใจของเขามันว้าวุ่นแปลก ๆ

"คิดบ้าอะไรของมึงวะไอ้กันต์ แม่ง!" ชายหนุ่มสบถกับตัวเองด้วยความหงุดหงิด เพราะไม่ว่าเขาจะพยายามสะบัดเรื่องนี้ออกจากหัวแค่ไหน มันก็วนลูปกลับมาที่จุดเริ่มต้นอยู่ดี

"มาหาผมที่โรงแรมเดิมหน่อย" กันต์ยกสายโทรหาเลขาของตัวเองเพื่อหวังว่าในขณะมีเซ็กส์ เขาอาจจะสุขสมอารมณ์จนลืมเรื่องไร้สาระแบบนี้ออกไป

"ได้ค่ะ" เธอตอบด้วยความเต็มใจ แม้อายุของเจ้านายเธอจะเข้าไปเลขสี่แล้ว แต่ความหล่อเหลายังเอาเรื่องอยู่ดี

เมื่อตกลงกันเสร็จ กันต์ก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนเพื่อเตรียมชำระล้างร่างกาย เขาไม่ชอบความสกปรก เพราะแบบนี้ทุกครั้งก่อนมีเซ็กส์หรือหลังเสร็จกิจจะต้องอาบน้ำ ไม่งั้นเขาจะไม่ยอมทำ แต่แล้วเมื่อทำทุกอย่างเสร็จเตรียมจะออกประตูไปกลับพบว่าหลานสาวที่ทำให้เขาว้าวุ่นยืนอยู่ด้านหน้าของตน

"น้องติม?"

"น้องติมอยากมานอนกับคุณอา สะดวกมั้ยคะ?" ไอติมช้อนตามอง เรื่องที่เธอคุยกับเขาก็ติดอยู่ในหัวใจของเธอ มันทำให้เธอต้องขับรถมาที่นี่ดึก ๆ ดื่น ๆ

"เอ่อ..." ในตอนที่เขากำลังลังเลกลับมีสายเรียกเขา ชื่อเบอร์ที่โทรเข้ามาทำให้ไอติมเข้าใจอาการของกันต์

"มีนัดใช่มั้ยคะ งั้นหนูกลับก่อนค่ะ" เธอหมุนตัวจะเดินออกไป แต่ถูกคว้าแขนเอาไว้ด้วยความรวดเร็ว

"คะ?"

"นัดไม่สำคัญ อาไม่ต้องไปก็ได้ค่ะ หนูเข้ามาสิคะ" กันต์ด่าตัวเองในใจ ซ้ำ ๆ ว่าทำบ้าอะไรอยู่ เขาเทนัดที่จะสนองตัณหาของตัวเองเพื่ออยู่กับหลานสาวที่ไม่ได้มีแม้แต่สายเลือดเดียวกัน

"ไว้วันหลังก็ได้นะคะ ติมเห็นคุณอาเตรียมตัวแล้ว ไม่อยากทำให้คะ.."

"สำหรับอา อะไรก็มาที่หลังหนู เข้ามาเถอะ ไม่ดื้อนะคะ" สุดท้ายไอติมก็ยอมเดินเข้ามาโดยดี เธอนอยด์เหมือนกันที่รู้ว่ากันต์มีสัมพันธ์กับเลขาหน้าห้องตัวเอง แต่เธอจะไปทำอะไรได้ ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขา อีกอย่างเขาเองเห็นเธอเป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้น

"ยังคิดเรื่องเมื่อกลางวันที่คุยกันอยู่เหรอคะ หน้าหนูไม่สดใสเลย"

"อากันต์คะ"

"หื้ม ว่าไงคะ?" กันต์ขานรับพลางยกมือมาลูบบนผมของไอติมด้วยความเอ็นดู

"หนู..." เธอพูดไม่ออกเมื่อเห็นเขามองด้วยแววตาแบบนั้น

"มีอะไรคะ พูดมาเถอะถ้าเก็บไว้แล้วมันทำให้หนูต้องเป็นแบบนี้ อาไม่สบายใจเลย"

"หนูรักอากันต์ รักแบบผู้หญิงคนหนึ่งไม่ใช่ฐานะหลานสาว" ประโยคถัดมาของไอติมมันทำให้ความไม่สบายใจมาอยู่ที่เขาเอง ถ้าย้อนเวลาได้จะขอให้ไอติมเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ไม่ต้องบอกให้เขารับรู้

"อาว่าเราไว้ค่อยคุยเรื่องนี้กันวันหลังนะคะ" กันต์เตรียมจะเดินออกจากจุดนี้เพื่อเข้าไปตั้งสติในห้อง แต่ร่างบางไม่ยอมปล่อยเขาให้เป็นอิสระ

"อย่าเดินหนีหนูแบบนี้ได้มั้ย เราคุยกันเลยไม่ได้เหรอ"

"น้องติม บางทีหนูอาจจะสับสน" กันต์พยายามจะใจเย็น อยากให้เธอทบทวนตัวเองใหม่ มันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันไม่ใช่อย่างที่หลานสาวของเขากำลังเข้าใจตอนนี้

"หนูแยกแยะได้แล้ว หนูโตแล้วนะคะไม่ใช่เด็กตัวเล็ก ๆ"

"แต่อาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับหนู" ไอติมมองแววตาของกันต์ที่มันเรียบนิ่ง ทำเอาใจเธอหายเหมือนกัน แต่เลือกแล้วว่าจะเดินหน้าเธอก็ต้องทำมันให้เต็มที่

"หนูทำให้อารู้สึกได้ค่ะ"

"น้องติมคะ อารู้ว่าหนูเก่ง หนูน่ารักและการทำให้ใครสักคนรักหนูมันไม่ได้ยาก แต่อาคิดว่าหนูเอาความพยายามนั้นไปทำกับคนอื่นเถอะค่ะ ยังไงอาก็เห็นหนูเป็นแค่หลานสาวคนหนึ่ง เราสองคนไม่มีวันเป็นมากกว่านี้ได้"

"เพราะมันเป็นติมใช่มั้ย ต้องแบบเลขาคนนั้นหรือเปล่าคุณอาถึงจะรักในเชิงชู้สาวได้"

"อาว่าหนูกำลังพาล กลับบ้านก่อนดีมั้ย อาจะไปส่ง" เตชนาไม่อยากทะเลาะกับเธอ ยิ่งไอติมอารมณ์ร้อนแบบนี้อาจจะทำให้เรื่องบานปลาย

"เพราะหนูพาลหรืออาจะออกไปหาเขา"

"มันเป็นเรื่องส่วนตัวของอา ความจริงน้องติมไม่มีสิทธิ์จะยุ่งด้วยซ้ำ" ความปากไวทำให้กันต์พูดไปโดยไม่ตั้งใจ หารู้ไม่ว่ามันเหมือนค้อนที่ทุบลงไปที่หัวใจของเธออย่างแรง

"เข้าใจแล้วค่ะ" ไอติมพูดพลางกลั้นน้ำตาเอาไว้ เธอช้อนมองตากันต์ด้วยน้ำตา คลุมเสียงตัวเองให้สะอื้นน้อยที่สุด

"งั้นติมจะทำยังไงต่อไปมันกะ..ก็เรื่องของติมเหมือนกัน เมื่อไหร่ทะ..ที่ติมตัดใจจากอาได้ แม้แต่หน้าอา ติมจะไม่อยู่มอง" พูดจบคนตัวเล็กก็วิ่งออกไปจากห้องทันที กันต์พยายามเรียกเธอเพื่อจะรั้งไว้มันก็ไม่ทันแล้ว