ลบลายเสือแก่ • TECHANA

"คุณอาขา" เสียงหลานสาวอย่างไอติมเอ่ยเรียกเขาเสียงดังตั้งแต่หน้าประตูห้องทำงาน

"คุณออกไปก่อนคุณเลขา" เตชนาหันไปไล่เลขาสาวที่กำลังจะเข้ามาเพื่อบางอย่าง แต่แล้วก็ไม่ได้ทำเพราะถูกขัดจังหวะก่อน

"ทำไมไม่เคาะประตูคะน้องติม?"

"ทำไมคะ คุณอามีธุระเหรอ?" ไอติมไม่ได้ใสซื่อถึงขั้นไม่รู้ แต่เธอเลือกจะเบี่ยงประเด็นจากความผิดของตัวเอง

"เปล่าค่ะ แต่ทำแบบนี้ไม่ดี ถ้าอาติดลูกค้าอยู่จะเป็นเรื่องเอาได้ เข้าใจมั้ยคะ" กันต์ไม่ได้นึกโกรธอะไรแม้ว่าเขาจะอารมณ์ค้างจากที่ถูกปลุกเร้าเมื่อครู่ก็ตาม

"งั้นไปกินข้าวกันค่ะ น้องติมเหงา" เธอมานั่งลงที่โต๊ะตรงข้ามพร้อมกับทำแววตาออดอ้อนให้กันต์ตามใจ

"อาขอทำธุระก่อน หนูนั่งรอนิ่ง ๆ อย่าดื้ออย่าซนเข้าใจมั้ยคะ?" เด็กสาวพยักหน้ารับ เตชนารีบลุกออกจากเก้าอี้และเดินอย่างไวเข้าห้องนอนด้านหลังไปทันที

"น่าจะแกล้งให้ค้างตายไปเลย" ลับหลังคุณอาเธอก็เอ่ยขึ้นมาพร้อมทำหน้าดื้อ

ผ่านไปราว ๆ สิบนาที กันต์เดินออกมาจากห้องด้านหลังและหยิบสูทที่พาดเก้าอี้ขึ้นมาสวมใส่ให้เรียบร้อย

"ไปกันค่ะ เด็กดีของอาหิวแย่"

"มาก ๆ ค่ะ พร้อมจะกินคุณอาให้หมดตัวเลย" ไอติมพูดสองแง่สามง่าม แต่กันต์คิดเพียงแค่ว่าเธอคงใช้คำพูดไม่ถูกเท่านั้น ไม่ได้เอะใจอะไรเลย

"หมอมันเลี้ยงลูกไม่ดีใช่มั้ยคะ อาจะได้เอาหนูมาเลี้ยงเป็นลูกแทน"

"ใครอยากเป็นลูกกัน อยากเป็นเมียต่างหาก" ไอติมพูดเบา ๆ

"ว่าไงนะคะ"

"บอกว่าเป็นลูกอากันต์ไม่ได้หรอกค่ะ พ่อหมอคงไม่ยกให้" เธอยิ้มพลางตอบตาหยี เมื่อเดินมาถึงหน้าห้อง เลขาสาวสวยรีบลุกขึ้นและจะเดินเข้ามาถามทันที

"ผมพาไอติมไปกินข้าว บ่ายคงไม่เข้าแล้ว"

"แต่ว่า...."

"พี่เลขามีอะไรหรือเปล่าคะ?" ไอติมเอ่ยถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทำเอาเลขาเงียบกริบ ผู้หญิงด้วยกันมักมองกันออกเรื่องนี้ไม่เกินจริงเลย

"ไปกันเถอะค่ะน้องติม" กันต์ต้องรีบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทางของไอติมที่ดูจะไม่พอใจ เขาก็ว่าไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมเด็กสาวถึงดุขึ้นในเสียววินาทีกันนะ

"หนูเป็นอะไรรึเปล่าคะ?" กันต์เอ่ยถามเมื่อขึ้นมานั่งบนรถแล้ว

"เปล่าค่ะ แค่รู้สึกว่าคุณอากับพี่เลขาดูจะมีอะไร"

"ไม่มีหรอกค่ะ ไม่เห็นต้องเอาเรื่องอามาคิดมากเลย" กันต์ลูบบนผมนุ่มของไอติมเบา ๆ อย่างเอ็นดู

"เธอเป็นแฟนคุณอาหรือเปล่าคะ"

"อาไม่มีแฟนหรอกค่ะ อยู่คนเดียวแบบนี้สบายใจจะตาย" กันต์ตอบไปตามที่คิด เขาไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะเป็นคนรักที่ดีให้ใครได้ อีกอย่างใครจะกล้ามารักคนที่มีประวัติเสีย ๆ แบบเขา

"ถ้ามีคนที่รักคุณอามาก ๆ คุณอาจะรักเขาตอบมั้ยคะ?"

"ถ้าแค่เพราะเขารักอามากแล้วอาต้องรักตอบ มันไม่ใช่ความรักนะคะเด็กดี มันก็แค่ความสงสาร ถ้าอาจะรักใครสักคนต่อให้เขาไม่รักอา อาก็รักเขาอยู่ดี" ชายหนุ่มอธิบายยาวเหยียดให้เธอเข้าใจในความรักมากกว่านี้

"งั้นเหรอคะ"

"ค่ะ" กันต์เคยสงสัยในความรู้สึกของไอติม แต่เขาเองก็พยายามจะปัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป ยังไงเสียเรื่องของเธอกับเขาก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่มีพ่อคนไหนอยากให้ลูกสาวมาลงเอ่ยกับชายแก่อย่างเขา โดยเฉพาะพ่อที่หวงลูกสาวอย่างหมอภาค แถมเขายังมีปัญหาเดิมกับเพื่อนหมออีก เพราะงั้นสิทธิ์หมดตั้งแต่คิดเลย

"อากันต์คะ"

"ว่าไงคะ?"

"เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ" ไอติมอยากบอกให้กันต์รับรู้ว่าตัวเองรู้สึกกับเขามากกว่าความสัมพันธ์อาหลาน แต่ถ้าหากพูดไปแล้วต้องเสียกันต์ไป ไม่ได้ใกล้ชิดเหมือนที่อยู่ด้วยกันในทุกวันนี้ เธอเลือกที่จะไม่พูดไปเสียดีกว่า

"มีอะไรรึเปล่า หนูดูไม่สบายใจเลย"

"เปล่าหรอกค่ะ หนูแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"

"บางอย่างเราไม่ควรเก็บเอามันมาคิดมากนะคะ ถ้าคิดไปแล้วจะเครียด อาไม่รู้ว่าหนูเป็นอะไร แต่อาอยู่ตรงนี้เสมอ พูดกับอาได้ทุกเรื่อง เข้าใจมั้ยคะ?" ไอติมพยักหน้าตอบรับ

"ถ้าหนูไปรักคนที่ไม่ควรรัก มันจะเป็นไปได้มั้ยคะ?" เธอเลือกที่จะถามออกมาเพราะอยากรู้ว่าในมุมมองของคนที่เธอรู้สึกจะเป็นไปในทิศทางไหน

"หนูพูดอยู่ไงคะว่ารักคนที่ไม่ควรรัก หนูมีคำตอบอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลยค่ะ ของบางอย่างมันอยู่ในที่ของมันก็ดีอยู่แล้ว กับบางความสัมพันธ์ก็เหมือนกันค่ะ ถ้าที่เป็นอยู่มันดีอยู่แล้ว อย่าพยายามจะไปให้มากกว่านี้เลย เดี๋ยวมันจะพังเอา"