ตอนที่ 4 คนเลว

ตอนที่ 4

------------------

@ห้องประชุมโรงพยาบาล

"แอนนี่!! ป่านนี้แล้วทำไมพิมพ์มาดายังไม่มาอีก" สมบูรณ์ที่ควบตำแหน่งทั้งผู้อำนวยการโรงพยาบาลและผู้ถือหุ้นรายใหญ่หันไปกระซิบถามเลขาลูกสาว

"เอ่อ...สักครู่นะคะผอ." แอนนี่รีบลุกขึ้นออกจากห้องประชุมเพื่อติดต่อพิมพ์มาดาทันที

ทว่า...

ไม่ว่าเธอจะติดต่อช่องทางไหนก็ไม่สามารถติดต่อเจ้านายสาวได้เลย

การประชุมได้เริ่มขึ้นโดยสมบูรณ์ไม่รอลูกสาวตัวดีอยู่ต่อไป จนกระทั่งการประชุมผู้บริหารใกล้จะเสร็จสิ้นจู่ๆประตูห้องก็ได้เปิดด้วยฝีมือใครบางคน

ตึกตึก...ร่างบางในชุดเดรสสีแดงสายเดี่ยวส่งให้เธอดูเซ็กซี่

"โทษทีนะคะ พิมพ์มาสายไปหน่อย"

"ทางนี้ค่ะ คุณพิมพ์" แอนนี่รีบไปลากเจ้านายสาวให้นั่งลงข้างๆ โดยมีสายตาทุกคนจับจ้องไปที่หญิงสาวรวมถึงร่างสูงที่ใช้หางตามองเพียงเล็กน้อย

พรึ่บ!!

"ยัยพิมพ์ แกทำฉันขายหน้าอีกแล้วนะ" ทันทีที่การประชุมเสร็จสิ้น สมบูรณ์หันไปตวาดใส่ลูกสาวที่นั่งไม่ทุกข์ร้อนใดๆ

"พิมพ์บอกพ่อแล้วว่าพิมพ์ไม่ชอบงานที่นี่ ยังจะบังคับให้ทำอยู่ได้..." พิมพ์มาดาพูดออกได้ไม่กี่คำก็หันไปพูดกับร่างสูงที่นั่งตรงกันข้าม

"...แล้วทำไมนายถึงได้มานั่งประชุมด้วย เป็นแค่หมอไม่ใช่รึไง"

"ยัยพิมพ์!! เรียกหมอชาร์ลแบบนั่นได้ไง เขาอายุเยอะกว่าเรานะ"

"..." ร่างบางไม่ได้สนใจคำพูดของสมบูรณ์สักนิด และเมื่อผู้ประชุมท่านอื่นออกไปจนหมด สมบูรณ์จึงแนะนำร่างสูงตรงหน้าให้ลูกสาวอีกครั้ง

"นอกจากหมอชาร์ลจะเป็นศัลยแพทย์หัวใจให้กับโรงพยาบาลเราแล้ว หมอชาร์ลยังเป็นผู้ถือหุ้นที่นี่ด้วย"

"หะ!?"

"ต่อไปพ่อจะให้หมอชาร์ลเป็นคนสอนงานเราทุกอย่าง"

"ไม่ พิมพ์ไม่ยอม"

"ทำไม!?"

"ก็หมอนี่เป็น..." ไม่ทันที่ร่างบางจะเอ่ยออกมา สายตาที่ไปปะทะกันทำให้พิมพ์มาดารีบหุบปากทันที ก็เพราะสายตาที่ไม่เป็นมิตรแถมยังดุดันจนเธอไม่กล้าที่จะต่อกร

"เป็นอะไร!?" สมบูรณ์ถามลูกสาวเมื่อเห็นอีกฝ่ายหยุดพูด

"ก็...ก็เป็นหมอหัวใจไงคะ"

"..." คำตอบของพิมพ์มาดาทำให้ผู้เป็นพ่อถึงกับส่ายหน้าออกมา

"ในเมื่อพ่อให้โอกาสเรียนรู้งานเองมานาน มันยังไม่เข้าท่า ถึงทีที่พ่อจะต้องจัดการขั้นเด็ดขาดสักที"

"โดยการเรียนรู้งานจากนาย..เอ่อ...คุณหมอชาร์ลเนี่ยนะคะ"

"อืม"

"แต่..." พิมพ์มาดาทำท่าจะเอ่ยต่อ

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น" แต่ก็โดยสมบูรณ์ขัดเอาไว้

"ชิ!!"

"ผมฝากลูกสาวด้วยนะครับ หมอชาร์ล" ก่อนที่สมบูรณ์จะหันไปเอ่ยกับชาร์ลแทน

"ด้วยความยินดีครับ"

"ปฎิเสธบ้างก็ได้"

"ยัยพิมพ์!!"

"เห้อ!!"

.

.

.

แอดดด~

ปัง!!

"เข้ามาทำไม"

"คุณต้องไปยกเลิกซะ" ทันทีที่เข้ามาในห้องทำงานของร่างสูง พิมพ์มาดารีบเอ่ยออกมาทันที

"..." ร่างสูงก้มหน้าอ่านหนังสือไม่สนใจร่างบางที่ยืนแวดใส่

ตึก!

ตึก!

"ได้ยินที่ฉันพูดไหม" ร่างบางเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานทันที เมื่อเห็นชาร์ลไม่สนใจ

"ทำไมฉันต้องทำแบบนั่น" ก่อนที่ชาร์ลจะเงยหน้าไปมองร่างบาง

"ถ้าคุณไม่ทำฉันจะบอกพ่อเรื่องที่ฉันเห็นคืนนั้น"

"..."

"ฉันไม่ได้ขู่แต่ฉันทำจริง" พิมพ์มาดาตะคอกใส่คนตรงหน้าทันที

พรึ่บ! ทว่าชาร์ลลุกขึ้นกระชากร่างบางเข้าหาตัวอยากจัง

"อยากโดนปิดปาก...เชิญไปฟ้องพ่อได้เลย" ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเข้ม

"คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ"

"ก็ลองดู" พูดจบร่างสูงเอื้อมมือไปประคองเอวบางก่อนจะยกพิมพ์มาดาขึ้นไปนั่งบนเตียงคนไข้ ชาร์ลเข้าไปประชิดแทรกตัวระหว่างเรียวขา พิมพ์มาดาที่ใส่ชุดเดรสสั้นทำให้กระโปรงถกขึ้นไปจนเกือบเห็นชั้นใน

"เอ่อ...คุณจะทำไร"

"ปิดปากเด็กอย่างเธอไง" ชาร์ลแสยะยิ้มออกมาก่อนจะใช้สายตามองริมฝีปากบางไล่ลงมาตามซอกคอขาวก่อนจะหยุดตรงหน้าอกใหญ่ที่ล้นออกจากชุดสายเดี่ยว

"ไอ้หมอโรคจิต" เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองทันที

"ฉันโรคจิตได้มากกว่านี้อีก..."

"...อยากพิสูจน์ไหมล่ะ" ว่าแล้วมือหนาเอื้อมไปลูบเรียวขาวไล่ขึ้นไปเรื่อยๆพร้อมแทรกมือเข้าไปในกระโปรง ทว่ามือหนาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อพิมพ์มาดาผลักเขาออกด้วยแรงทั้งหมดที่มี

พึ่บ!

"เลว!!" พิมพ์มาดากระโดดลงจากเตียงพร้อมด่าใส่ร่างสูงทันที แล้วรีบหมุนตัวออกจากห้องไป

หมับ!

"อื้อออ~" ร่างสูงกระชากพิมพ์มาดาให้หันกลับมาก่อนจะโน้มหน้าลงไปฉกริมฝีปากบางด้วยความเร็ว ลิ้นหนาพยายามแทรกเข้าไปตวัดลิ้นเล็ก ทว่าร่างบางไม่ยอมเปิดปากอย่างง่ายดาย ทำให้ชาร์ลใช้มือล็อคคอหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะถอดริมฝีปากออกแล้วซุกหน้าไปตามซอกคอขาวก่อนจะใช้ปากดูดเม้นและกัดเน้นๆ

"อื้ออ!! โอ๊ยย!! เจ็บ!!" พิมพ์มาดาหลุดปากร้องออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บแสบบริเวณซอกคอ

พึ่บ!

"หึ" ชาร์ลส่งยิ้มร้ายกาจออกมา แววตาที่โหดเหี้ยมทำให้ร่างบางถอยหลังห่างทันที

"ไอ้..."

"ฉันไม่เคยขู่ คนอย่างฉันเอาจริง" เสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมาอีกครั้ง ทำให้พิมพ์มาดายืนจ้องหน้ากำหมัดแน่นก่อนจะรวบผมมาไว้ด้านหน้าปิดบังรอยจากร่างสูงตรงหน้าแล้วรีบออกจากห้องทำงานชายหนุ่มทันที