ตอนที่ 3 คำเตือน

ตอนที่ 3

------------------

ภายในรถยังคงมีแต่ความเงียบโดยพิมพ์มาดาไม่เอ่ยสิ่งใดออกมา

"ตกลงจะเล่าเธอร์ได้ยัง" ถึงอาร์เธอร์จะเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ท่าทางของเพื่อนมันอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้

"เอ่อ...คือเมื่อกี้เจอ..." พิมพ์มาดาพยายามนึกคำแก้ตัว

"เจออะไร" อาร์เธอร์ละสายตาจากถนนมองไปยังคนข้างๆ อย่างตั้งใจ

"เจองูอ่ะดิ...ใช่เจองู..."

"...พิมพ์ก็เลยตกใจวิ่งออกมาจนเจอรถเธอร์ผ่านมาพอดี" ร่างบางได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ออกมา ล่วงใจที่นึกทางออกได้ ถึงแม้จะไม่น่าเชื่อก็ตาม

"งูเนี่ยนะ โรงแรมหรูขนาดนั้นไม่อยากเชื่อว่ามีงู"

"เธอร์จะจับผิดพิมพ์เหรอ" เสียงหวานกลับกลายเป็นเสียงเข้มเมื่อเพื่อนหนุ่มทำท่าจับผิด

"เปล่า แค่ความเป็นไปได้มันน้อย"

"พูดมาก ขับรถไปส่งพิมพ์เลย" ร่างบางตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องขืนเถียงกันต่อมีหวังหลุดพูดออกมาแน่

"..." อาร์เธอร์มองพิมพ์มาดานิ่งๆ เพราะเขาไม่เคยเห็นเพื่อนมีท่าทีแบบนี้มาก่อน ถึงเธอจะแสบแค่ไหนก็ไม่เคยจะมีท่าทีลุกลี้ลุกลน

"มองอะไร เดี๋ยวก็ไม่ช่วยเรื่องนางแบบคนนั่นหรอก" คำพูดของร่างบางทำให้คนฝ่ายชะงักไปทันที ยอมขับรถไปส่งโดยระหว่างทางไม่มีบทสนทนาใดๆอีกเลย

.

.

.

ปัง!!

ทันทีที่ร่างบางเข้ามาในห้องนอนตัวเอง เธอนึกย้อนกลับไปกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

"ส่งปืนมา..."

"...กูจะเป็นคนเอาเลือดออกจากหัวมันเอง!!"

"นี่มันไรกัน หมอโรงพยาบาลเราเป็นฆาตรกรเหรอ" เธอเอ่ยออกมามือบางพยายามลูบแขนตัวเองด้วยความหวาดกลัว ยิ่งนึกก็ยิ่งจดจำภาพผู้ชายคนนั่นได้เป็นอย่างดี

ร่างสูงใหญ่ นัยน์ตาสีฟ้าอ่อน ใบหน้าคมรับกับจมูกโด่งแถมยังมีหนวดเคราบางๆ บุคคลนิ่งเงียบยากที่จะเดาว่าเขากำลังนึกคิดอะไรอยู่ และยิ่งเห็นเขาฆ่าคนอื่นด้วยความเลือดเย็นมันยิ่งตอกย้ำว่าเขาเป็นตัวอันตราย

"ว่าแล้ว หมอนี่ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจสักนิด" แค่พิมพ์มาดาคิดว่าต้องร่วมงานกับเขามันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขนลุกขึ้นมา

"พรุ่งนี้ฉันจะต้องจัดการกับนาย นายไม่มีทางได้เป็นหมอที่โรงพยาบาลฉันอีกแน่"

@โรงพยาบาลพิมพ์มาดา

"แอนนี่ วันนี้มีข่าวเกี่ยวกับโรงแรมเอ็มทีไหม"

"แหมมม~ ทำไมจะไม่มีละคะ คุณพิมพ์จัดงานใหญ่โตขนาดนั้น" เลขาแซวเจ้านายสาวทันทีด้วยความสนิทสนม

"ฉันหมายถึงข่าวอื่นต่างหาก"

"ข่าวอื่น!?" ทำให้แอนนี่งุนงงขึ้นมา

"เอ่อ...อย่างเช่นข่าวคนฆ่ากันไรงี้"

"ไม่มีนะคะ เอ่อ..คุณพิมพ์มีไรรึเปล่า"

"เปล่า" พิมพ์มาดาตอบกลับไปเสียงกังวล

"เหรอคะ" ทำให้แอนนี่ที่มองพิมพ์มาดาอยู่ถามอีกครั้ง

"อืม"

"แอนนี่"

"คะ!?"

"ส่งประวัติหมอหัวใจคนนั่นมาหน่อย" ร่างบางบอกเลขาสาวที่นั่งตรงข้ามกับเธอในห้องทำงานใหม่ ในเมื่อไม่มีข่าวที่เธอรอฟัง คงต้องหาทางอื่นกำจัดหมอนั่นออกไป

"คนไหนคะ โรงพยาบาลเรามีหมอทางด้านหัวใจหลายคนนะคะ" แต่แอนนี่กลับพูดจาหยอกล้อตามประสารุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกัน

"อย่ามากวน เธอก็รู้ฉันหมายถึงใคร" ร่างบางไม่ได้เล่นตอบเพราะภาพเหตุการณ์เมื่อวานมันฝังลึกจนยากที่จะลืม

"หึ แอนแค่ล้อเล่นเอง จริงจังไปได้"

"เร็วสิ"

"ได้ค่าา แปบนึงนะคะ" ว่าแล้วแอนนี่ก็ลุกขึ้นออกจากห้องเจ้านายสาวกลับไปหน้าห้องโต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนจะส่งไฟล์ประวัติเข้าอีเมล์พิมพ์มาดา

คลิ๊ก!!

ร่างบางกดเข้าไปอ่านประวัติหมอหนุ่มโดยความรวดเร็วเมื่อมีแจ้งเตือนเข้ามา

'ชาร์ล แอนด์วิน'

'อายุ 35 ปี' หมอนั่นสามสิบห้าแล้วเหรอ คิดว่าอายุจะเท่าๆ กันซะอีก

'ลูกครึ่งไทย/สเปน' โอ้ ลูกครึ่งซะด้วยนี่ถ้าไม่อ่านประวัติคงไม่รู้ว่านายมีเชื้อไทยด้วย

'สถานะ:โสด' โสด!! คงต้องโสดแหละเพราะฆาตกรแบบนาย ใครจะกล้ายุ่งด้วย พิมพ์มาดาอ่านประวิติไปเรื่อยๆพร้อมกับพึมพำออกมาเป็นระยะๆ

'ศัลยแพทย์ทางด้านหัวใจ'

'เก่งและเชี่ยวชาญทางด้านหัวใจเป็นอย่างดี'

"แค่เนี่ยย อะไรกันทำไมประวัติมีแค่นี้" ร่างบางพึมพำออกมาอย่างหัวเสียอีกครั้ง

"แล้วฉันจะเล่นงานนายได้ไง"

"โอ๊ยยยย คิดไม่ออกอ่ะ" ร่างบางก้มหน้าลงไปบนโต๊ะทำงานด้วยความหงุดหงิด

ทว่า...

"ใช่ กล้องวงจรปิดที่โรงแรม" เมื่อคิดได้ร่างบางรีบลุกขึ้นออกจากห้องทำงานทันที

ลิฟต์!!

พิมพ์มาดาเข้าไปในลิฟต์กดลงชั้นล่างสุด ทว่าลิฟต์เลื่อนลงได้ไม่นานก็ถูกเปิดออก ก่อนจะมีใครบางคนเข้ามาเมื่อประตูลิฟต์ปิดสนิททำให้ภายในนั้นมีเพียงแค่เธอกับใครอีกคน...คนที่เธอไม่อยากเจอเขาตอนนี้

"กลัวเหรอ" ประโยคแรกที่หลุดออกมาจากร่างสูงน้ำเสียงที่เย็นชาจนคนข้างๆ ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ

"หมายถึงใคร" ทว่าพิมพ์มาดากลับทำท่าทีใจดีสู้เสือหันกลับไปสบตากับร่างสูงทันที

"..." เขาไม่ตอบแต่กลับก้มมองหน้าหวาน แววตาไร้ความรู้สึก

"อึก!" แค่เห็นสายตาโหดเหี้ยมยิ่งทำให้ร่างบางอดที่จะหวาดกลัวไม่ได้

"ถ้าไม่อยากมีปัญหาหยุดสืบเรื่องฉัน!!" พูดจบร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าออกจากลิฟต์ทันที ปล่อยให้ร่างบางยืนกำหมัดแน่น ถึงจะหวาดกลัวแค่ไหนแต่เธอไม่มีวันยอมให้ผู้ชายที่ฆ่าคนอื่นอย่างเลือดยากมาเป็นหมอในโรงพยาบาลพ่อเธอเป็นอันขาด

.

.

.

@คอนโดชาร์ล

"ดูเธอไม่ยอมจบง่ายๆ..."

"...ให้ผมจัดการเธอไหมครับ!?" ออแกนลูกน้องชาร์ลเข้ามารายงานเจ้านายในห้องพักส่วนตัว

"ไม่ต้อง" ชาร์ลก้มหน้าอ่านหนังสือโดยไม่หันกลับไปมองออแกนสักนิด

"วันนี้เธอพยายามไปติดต่อเอาภาพจากกล้องวงจรปิดที่โรงแรม..." ไม่ทันที่ออแกนจะรายงานจบก็ถูกทันบทขึ้น

"ทำลายหลักฐานหมดแล้ว จะกังวลอะไร"

"แต่ถ้าพิมพ์มาดาหลุดเรื่องที่นายฆ่าคน มันไม่ดีต่ออาชีพนายแน่"

พึ่บ!!

"ฉันมีวิธีจัดการในแบบของฉัน" เสียงนิ่งเอ่ยออกมาก่อนจะที่ตั้งหนังสือที่อ่านบนโต๊ะแล้วมองไปยังระเบียง ท่าทางนิ่งเฉยทำให้ออแกนถอยหลังออกจากห้องพักเจ้านายทันที สายตาคมกริบทอดยาวไปมองบรรยากาศรอบๆคอนโดนึกหาวิธีปราบพยศผู้หญิงจุ้นจ้านคนนั่น