บทที่ 2

“ป่านโทรมา แกไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวฉันออกไปคุยกับป่านเขาสักหน่อย” ธเนศเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ที่ดังขึ้น เขาพูดก่อนจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์กับแฟนสาวที่ระเบียงห้องพร้อมรอยยิ้มที่แทบไม่มีให้ได้เห็นในงานแต่งแต่ตอนนี้กลับเผยออกมาอย่างง่ายดายเพียงแค่ได้ยินเสียงคนรัก หญิงสาวที่ทำให้เขามีความสุขคนที่เขารักยิ่งกว่าอะไร

ภาพนั้นทำให้คนในห้องจ้องมองด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นพาตัวเองเดินหนีหายเข้าไปในห้องน้ำ หวังว่าสายน้ำเย็นๆ จะช่วยทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างน้อยก็ช่วยทำให้สามารถยิ้มให้เขาได้อีกครั้ง

ยิ้มในฐานะเพื่อนเหมือนอย่างที่เคยเป็น และจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

“คุณป่านว่าไงมั้ง” เอื้องทรายถามเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพบธเนศนอนเล่นอยู่บนเตียง ใบหน้าของเขายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มแสดงให้เห็นว่ากำลังมีความสุขแค่ไหน มันมักเป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่ชายหนุ่มได้พูดคุยกับใครอีกคนคนที่เธอแทบไม่มีอะไรไปสู้ได้เลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาบอกว่าเข้าใจดี นี่ยังฝากขอบคุณแกด้วย” ธเนศตอบก่อนจะส่งยิ้มให้เพื่อนรักกลับไป รู้สึกดีที่เขามีคนรักที่เข้าใจอะไรง่ายๆ มันทำให้เขาไม่ต้องคอยกังวลว่าเธอจะรู้สึกแย่ที่เขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น แม้คนอื่นที่ว่าจะเป็นเพื่อนรัก แต่เอื้องทรายก็เป็นผู้หญิง

“ขอบคุณฉัน ขอบคุณเรื่องอะไร”

“ก็เรื่องที่แกตกลงจะหย่าให้ฉันไง ฉันว่าจะขอป่านเขาแต่งงานหลังจากเราหย่ากัน แกคิดว่าดีไหม” ชายหนุ่มบอกถึงความต้องการของตัวเอง เอื้องทรายเป็นคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องปิดบังเพราะถึงต่อให้พยายามปิดบังแค่ไหน ยังไงก็ปิดแม่ตัวดีตรงหน้าไม่มิดอยู่ดี

เธอรู้ใจเขาที่สุด เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจมากกว่าใครคนไหน

ส่วนป่านฤทัยคือคนที่เขารักและอยากใช้ชีวิตคู่ด้วย เธอยอมให้เขาแต่งงานกับเพื่อนตามคำสั่งเสียของคุณย่า เขายอมรับว่าทึ่งในความใจกว้างของเธออยู่ไม่น้อย ฉะนั้นถึงคิดได้ว่าเขาควรตอบแทนความรักที่แสนดีด้วยการทำบางสิ่งซึ่งนั่นก็คือการขอเธอแต่งงานทันทีที่หย่ากับเอื้องทราย

“ก็แล้วแต่แกสิ! ชีวิตแกนี่” เอื้องทรายตอบกลับไปเพียงสั้นๆ ก่อนจะเดินอ้อมมาอีกฟากของเตียง เธอทิ้งตัวลงนอนปล่อยให้อีกคนเดินผิวปากหายเข้าห้องน้ำแล้วไปถึงได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งพร้อมความรู้สึกบางอย่างที่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ตอนไหนก็ไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้ลงสักที

เธอรักเขา…

นั่นคือความจริงที่ปวดร้าวที่สุด! มันคือรักที่ไม่ใช่แบบเพื่อน แต่เป็นรักที่ผู้หญิงคนหนึ่งมีให้ผู้ชายอีกคน รัก…คนที่ไม่มีวันจะมารักกับเธอได้ เพราะหัวใจของเขา มีแค่ผู้หญิงชื่อป่านฤดีอยู่ในนั้นเพียงคนเดียวมาตลอด

คุณย่าคะ… ต้องทำยังไงหนูถึงจะเลิกรักผู้ชายบ้าๆ คนนี้ได้สักที!