14 | ยากจะถอนตัว

รามสูรโอบอุ้มเจ้าหล่อนจากทางด้านหลังก่อนจะวางร่างบอบบางดิ้นน้อยๆ ขัดขืนการกระทำอันจาบจ้วงของเขา สายตาประดุจมัจจุราชจดจ้องเมียตัวน้อยที่กำลังกระถดกายหนี

“เซ็กซี่เป็นบ้าเลยยาหยี”

“อื้อ!! เฮียรามขา~ อย่ามองหนูคนดีแบบนั้นสิคะ”เสียงหวานเอ่ยก่อนจะเสสายตามองไปทางอื่น เธอไม่กล้าสบนัยน์ตาคมที่มากไปด้วยเสน่ห์อันเปี่ยมล้นของเขา

“อยากเกิดมาสวยและหอมหวานไปทั้งตัวทำไมล่ะจ๊ะ”ว่าพลางลูบไล้ผิวเนียนนุ่มของเธออย่างนุ่มนวล สายตาโลมเลียร่างบางจนกายขาวโพลนในคราแรก แปรเปลี่ยนเป็นอมชมพูท้าทายแสงแดดในยามสาย

“นะ...หนูอาย~”

“ไหนขอเฮียดูหน่อยสิจ๊ะหนูคนดี โอ้ว!! มันไม่น่าอายเลยสักนิด”ชนารดีถึงกับอ่อนระทวยเพียงแค่ถ้อยคำหวานหู ก็ปล่อยตัวให้เขาได้เห็นเรือนร่างอันซุกซนของตนอีกครั้ง

รามสูรจับปลายขาเรียวเสลาแยกออกจากกัน ชายหนุ่มรับรู้ได้เลยว่าคนตัวเล็กกำลังศิโรราบให้กับเล่ห์กลของเขา อ่า~ หนูคนดีจ๋าเธอเป็นของฉันแม่สาวน้อย คนตัวโตคำรามดังกึกก้องในขณะที่สายตาคมยังจดจ้องดอกไม้งามอันบวมเป่งด้วยหัวใจที่สั่นไหวระรัว

“เฮียรามขา~ หนูคนดีอะ...อายค่ะ”ใบหน้างามร้อนผ่าวเมื่อกายสาวถูกจ้องมองด้วยสายตาอ่านกินของเขา มือน้อยสอดเข้ามาหว่างขาปกปิดกลีบผกาอันน่าสังเวชที่ถูกกระทำอย่างหนักหน่วง

“สวยเหลือเกินคนดีจ๋า~”ริมฝีปากหนาพึมพำก่อนจะโน้มหน้าหล่อเหลา เข้าใกล้ดงกุหลาบงามฉ่ำหวานที่ยังคงคราบเลือดของความบริสุทธิ์ผุดพร่องที่รามสูรได้ทำลายมันทิ้งจากโลกนี้ไปแล้ว

ไม่เคยมีหญิงใดที่ทำให้เขาต้องการเจ้าหล่อนมากมายขนาดนี้ ไม่เคยมีใครปลุกกำหนัดและปลุกเจ้าลูกชายในตัวของเขาให้ผงาดงันมองมองดวงหน้าใสๆ ของเธอเท่านั้น

“อื้อ...อย่าทำแบบนี้สิคะ อู้ย~”เสียงหวานสั่นกระเส่าเมื่อปลายลิ้นร้ายกาจปาดป่ายตามรอยแยกของดอกไม้งาม สร้างความเสียวซ่านให้แก่ร่างบางไม่น้อย สองขาเรียวเสลาดีดดิ้นด้วยความทรมานจนแทบขาดใจไม่ว่าชายหนุ่มจะกระทำอะไรกับร่างกายของเธอก็ชั่งอ่อนไหวผ่อนพลันตามเขาอย่างง่ายดาย

“อืม...มันหวานเหลือเกินหนูคนดีจ๋า”รามสูงชมเปรอะจากใจจริงยิ่งเขาใช้ปลายลิ้นสัมผัสจุดอ่อนไหวมากเท่าไหร่ ชนารดีชั่งน่าทะนุถนอมถึงแม้จะคิดเช่นนั้นแต่เมื่อได้สอดใส่ความยิ่งใหญ่เข้าไปในร่องสวาทคับแน่นเขาก็ขาดความเป็นตัวเองไปเสียหมด

ไม่มีครั้งไหนที่เขาอยากจะผละห่างจากร่างบอบบางที่กรีดร้องครวญครางแทบขาดใจใต้ร่างหนาของเขา หากเมื่อคืนเจ้าหล่อนหลับคาอกในตอนที่เขากำลังสอนเธอควบขี่บนตัวของเขาเหมือนจ๊อกกี้สาวผู้เชี่ยวชาญรับรองว่ายังไงเสียเจ้าพ่อแห่งความโลภคงไม่หยุดร่วมรับกับเธอเป็นแน่

“พะ...พอได้แล้ว โอ้ว~ เฮียรามขานะ...หนูใจจะขาด”ปากบางพร่ำบอกห้ามทว่าร่างกายของเธอกลับตอบสนองเขาอย่างเต็มอกเต็มใจ มิหนำซ้ำหญิงสาวยังรู้สึกขัดใจเล็กน้อย เมื่อบางคราที่ชายหนุ่มผละห่างจากกลางกายเพื่อจ้องมองสีหน้าและแววตาของเธอ จนมือน้อยต้องกดหัวของเขาลงมาชิดความหวานที่เขาพึงพอใจนักหนา

“จะว่าเฮียรามไหมจ๊ะคนดี ถ้าเฮียจะกระแทกเข้าไปในตัวอีก หืม...จะงอแงหรือเปล่า”ลมหายใจฟืดฟาดกระทบแผ่นท้องเนียนกระชับไร้ไขมัน ก่อนที่ใช้นิ้วบีบขยี้เกสรเม็ดงามที่ประดับตรงกึ่งกลางร่างงดงาม

“แต่หนูคนดีระบมไปหมดแล้วนะคะเฮียราม”ดวงตาหวานบอกด้วยเสียงเบาหวิวเหมือนคำที่เปล่งออกไปไม่ได้ออกมาจากใจเธอจริงๆ ฝ่ามือบอบบางช้อนกรอบหน้าสี่เหลี่ยมของเขาขึ้นมาสบตานัยน์ตาอย่างมีความหมาย

“มันจะเจ็บเหมือนเมื่อคืนเฮียสัญญา”

“งื้อ...ไม่เอาค่ะ หนูคนดีจะไม่ทำเรื่องน่าอายอีกแล้ว”ตลอดค่ำคืนที่ผ่านมาเธอทำผิดจารีตประเพณีที่ปู่ย่าตายายและพ่อแม่ที่เสี้ยมสอนว่าเกิดเป็นหญิงต้องรักนวลสงวนตัวไม่ให้ใครดูถูกเอาได้ เพราะญาติผู้ใหญ่ของเธอเคยเป็นพวกชนเผ่าแม้วที่อาศัยอยู่บนดอยมาก่อน ต่อมาปู่และย่าจึงลงมาเชียงรายเพื่อปลูกไร่ชาในพื้นที่ที่มีอยู่ถึง 300 ไร่

“มีผัวชื่อรามสูรมันน่ารังเกียจหรือไงกัน...”

“ไม่ใช่นะคะ! แต่หนูคนดีคิดว่าตัวเองไม่ได้ขายตัว แต่เมื่อคืนเราคุยกันว่าถ้ายอมเป็นของเฮียหนี้สองแสนจะหมดไป”

“นั่นหมายถึงหนูต้องบำเรอเฮียตลอดไป!!”ชนารดีแทบจะร้องไห้เมื่อได้ยินในสิ่งที่ชายหนุ่มโพล่งออกมาเมื่อครู่ ตลอดไปหมายถึงตลอดชีวิตงั้นหรือ แต่เธอกับเขาเจอกันไม่กี่ครั้งถึงแม้ทุกครั้งมันจะมีความวาบหวามปะปนความกระสัน จวบจนมีวันนี้วันที่เธอยอมเอาตัวเข้าเลือกเพื่อความต้องการของตัวเองไม่ใช่เพื่อปลดหนี้ให้พี่ชาย

“ตะ...แต่เราไม่ได้รักกันนะคะ”รามสูรชะงักการกระทำอันระยำและน่าสันกระสันซ่านลงทุกอย่าง ก่อนจะเลื่อนตัวให้อยู่ในระยะที่ทั้งสองสายตาสอดประสานถึงกันและกัน แต่ทว่าบ่วงล่างอันแข็งกร้าวที่มีผ้าขนหนูรอบเอวสอบที่พันไว้อย่างหมิ่นเหม่เสียดสีไปมากับกายสาวอย่างน่าหวาดเสียวว่าเขาจะท้วงแทงเข้ามาในตัวของเธอ

“สำคัญด้วยเหรอแค่เฮียอยากได้ อยากเอาก็ไม่มีความรู้สึกอื่นเข้าเกี่ยวข้อง...”

“...”

“โดยเฉพาะความรักที่ไร้สาระ!!”น้ำเสียงเข้มที่กระซิบบอกเธอตรงข้างกกหูทำให้ชนารดีแทบน้ำตาอาบแก้ม ทว่าเธอกลับกลั้นทุกอย่างเอาไว้ได้ เธอเองก็ไม่ได้รักเขาทำไมต้องเสียใจด้วย สักวันรามสูรต้องเบื่อและเขี่ยเธอทิ้งอยู่แล้ว ผู้ชายที่เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบไม่มีทางมองเด็กกะโปโลอย่างเธอเด็ดขาด

“งั้นก็ปล่อยหนูคนดีไปสิคะ หนี้ของเฮียรายกับเฮียมาดแมนหมดกันแล้ว...”

“...”

“หนูไม่ให้อะไรให้เฮียรามแล้วค่ะ”มือเล็กดันร่างหนาที่ทาบทับเธอทั้งตัวให้ผละออก เพราะยิ่งเขาโน้มตัวแนบชิดมากเท่าไหร่ของสงวนต่างๆ ก็เสียดสีไปมามากขึ้น

“ต้องการสิ...เฮียต้องการหนูคนดีมาเป็นเมีย!!”

--------------------------------------

ยอมแล้วเฮียนักอ่านทั้งหลายยอมแล้ว555555555

1 คอมเม้นท์ = 1 กำลังใจ

แฟนเพจ>>>เอ็มแอล