ร่ายรักรามสูร

Q BAR

ในสถานบันเทิงใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร ผู้คนมากหน้าหลายตากำลังดื่มสังสรรค์ บ้างก็วาดลวดลายส่ายสะโพกพลิ้วไหวท่ามกลางแสงไฟหลากสี คงเป็นอีกวันที่***‘ชนารดี สิริสิงห์’***ออกมาเที่ยวให้ผ่อนคลายสบายใจ เพราะคอนโดที่เธออยู่พี่ชายเพียงคนเดียวก็ไม่ได้มาดูดำดูดีอะไร

“นิคนดี! ออกมาเที่ยวแบบนี้ พี่ชายแกจะไม่ว่าเอาเหรอ…”เสียงของเพื่อนสาวกระซิบถามที่ข้างหูท่ามกลางเธคซาวด์อันกระหึ่ม

“ปล่อยไปเถอะรายนั้นน่ะ ฉันกลับมาจากโรงเรียนก็ไม่เห็นล่ะ!”ชนารดีตอบก่อนจะทำหน้ามุ่ยอย่างหงุดหงิด ก่อนจะกินยกแก้วเครื่องดื่มจนเกือบหมด

“นิๆ คนดีแกอย่าดื่มเยอะนะ เมาแล้วเดี๋ยวจะกลับคอนโดไม่ได้เอานะ”พระพายบอกด้วยความเป็นห่วงก่อนจะถอนหายใจด้วยความเห็นอกเห็นใจเพื่อนสาวของตน

“พายเดี๋ยวคนดีไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”บอกเพื่อนซี้ก่อนจะปลีกตัวออกไปทำธุระส่วนตัว เสียงเพลงดังกระหึ่มเริ่มฟังสบายหูขึ้นเมื่อเธอห่างไกลจากแสงสีและเสียง

ความสลัวระหว่างทางที่กำลังจะเดินไปจุดหมายคือห้องน้ำหญิง ทว่าร่างบางกลับโดยฉุดกระชากด้วยแรงมหาศาล ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกอกตกใจมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจการกระทำ

“อื้อ…”ไม่ทันที่ชนารดีจะได้เปล่งวาจาใดๆ ริมฝีปากหยักหนาของชายตรงหน้าก็กระแทกปิดปากบางจิ้มลิ้มของเธอไว้ ในหัวสมองสับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และชายหนุ่มร่างบึกบึนที่มีความสูงกว่าเธอสองเท่าเป็นใครกัน

“อืม...”เพียงแค่ลิ้นหนาของชายปริศนาก็ทำให้เด็กสาวผู้อ่อนต่อโลกอ่อนระทวย มือหนาสะเปะสะปะไปทั่วร่างกายอวบอิ่ม

“สาวน้อยเธอคือใคร ทำไมมันหวานเหลือเกิน…”เสียงแหบพร่าเพราะฤทธิ์แรงเสน่หาทำให้เขา ‘รามสูร  ทัศนภาคภูมิ’ กำลังหลงใหลกรุ่นกลิ่นสาวแรกแย้มที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าสาวน้อยคนนี้คือใคร เพียงตกตาต้องใจเขาเท่านั้น

“นิคุณ! ปล่อยหนูนะ อร๊าย~”ชนารดีมองชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังโอบอุ้มเธอไปยังห้องๆ หนึ่ง ซึ่งไม่แน่ใจว่าใช่ห้องเก็บเครื่องดื่มของผับหรือเปล่า

“ไม่ไหวแล้วจ้ะยาหยี เฮียปวดหนึบไปหมดแล้ว”

“ยะ…อย่านะ อย่าทำแบบนั้น!”เสื้อตัวสวยอันแสนวาบหวิวถูกถกขึ้นไปกองไว้บนเนินเนื้ออวบ รามสูรราวกับคนหูหนวกตาปอดชั่วขณะ

เสียงเล็กๆ ของเธอพยายามแผดใส่เขาเพื่อเรียกสติอันน้อย ชายหนุ่มสะบัดหัวตัวเองอย่างหักห้ามใจด่อนจะรู้สึกชาวาบไปทั่วซีกแก้มสาก

เพี๊ยะ!!

“คุณเมามากแล้วนะคะ มีสติหน่อยสิ!”ชนารดีตะโกนแสกหน้าคนกักขฬะ จัดการเสื้อผ้าให้เข้าที่ขยับตัวลุกเพียงเล็กน้อยก่อนจะจากไป ทว่าร่างทั้งร่างกลับถูกตรึงกระชากกลับมาที่เดิม

“เธอชื่ออะไรสาวน้อย?”

“ไม่บอก!”เด็กน้อยขี้โมโหหายใจฟืดฟาดด้วยความฉุนเฉียวระคนหวั่นไหวเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นกระทบพวงแก้มใสของตน กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้ง

“จะบอกหรือไม่บอก”

“ปล่อยเค้านะ คนบ้า! ช่วยด้วยคะใครอยู่ข้างนอกช่วยหนูคนดีด้วย”หญิงสาวแทบอยากจะร้องไห้เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิต ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยความหวาดระแวงแถมร่างยังถูกอุ้มแนบเอวสอบเอาไว้อีก

กายสาวแรกแย้มถูกของแหลมใต้สะดือของผู้ชายตัวโตทิ่มแทงจนน่าหวาดเสียว เขามีอาวุธติดตัว…

“หืม~ ชื่อคนดีเหรอจ้ะ”ความร้อนในดายพลุ่งพล่านอยากจะผลาญร่างบางให้นอนอ่อนแรงใต้ดรือนร่างของตน แต่เธอดูใสซื่อและบริสุทธิ์เกินไป

“อื้อ!! ปล่อยเค้านะคนบ้า จะกลับบ้าน”

ก๊อก!!

“ใครอยู่ข้างในน่ะ เอาเหล้ามาเติมที่แคชเชียร์หน่อย”เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นจนทำให้รามสูรหงุดหงิดใจ อยากจะฆ่าไอ้เวรที่มาเคาะประตูให้ตายไปซะ ชายหนุ่มปล่อยเธอให้เป็นอิสระและเปิดประตูออกกว้าง ทว่าเพียงไม่นานร่างเล็กก็วิ่งลอดแขนเขาไปอย่างว่องไว

“อ้าว! คุณรามเองเหรอครับ”

“เออ! ไหนจะมาเหล้าไม่ใช่เหรอเข้าไปเอาสิ”ชายหนุ่มถอดถอนหายใจยาวเหยียดก่อนจะเดินกระแทกไหล่พนักงานแระจำร้านออกไป

ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมชายคนดังกล่าวถึงรู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะนี่คือผับของเขาเอง และยังเปิดโต๊ะบอลสุดวีไอพีชั้นบนสุดของตัวตึกอีกต่างหาก

ชายหนุ่มเปลื้องเสื้อผ้าจนเปล่าเปลือยก่อนจะหย่อนกายแช่น้ำเย็นฉ่ำ สูดหายใจเข้าออกลึกๆ เขาไม่ควรเป็นทาสของยานรกนั่น ดีที่รู้ตัวทันไม่งั้นแม่สาวทรงโตคงจะจัดการรามสูรน้อยจวบจนฟ้าสางแน่

ถึงแม้ความต้องการของหนุ่มนักรักจะสุดแสนจะเร่าร้อนรามสูรก็ไม่คิดจะให้ผู้หญิงใช้ยาพวกนี้กับเขาเช่นกัน...

​

---------------------------

สวึสดีค่าาาาา เอ็มแอลมารายงานตัวแล้วค่ะ

1 คอมเม้นท์ = 1 กำลังใจ

แฟนเพจ>>>เอ็มแอล