13 | ความต้องการของ 'รามสูร'

​

ครืด~

ทุกอย่างเงียบลงแม้กระทั่งเสียงพูดคุยกันสองคนในห้องนอนของรามสูร เสียงสมาร์ตโฟนเครื่องหรูสั่นสะเทือนเมื่อมีเสียงเรียกเข้าก่อนที่ชนารดีจะมองหาเครื่องมือสื่อสาร

“นั่นมันโทรศัพท์หนูคนดีนะคะ!!”ทันทีที่ร่างสูงเดินลงจากเตียงโดยสภาพที่เปลือยเปล่า ดวงตากลมโตก็ลุกวาว ก่อนจะแผดเสียงหวานใส่เขา เมื่อชายหนุ่มหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูของเธอขึ้นมาโชว์หรากลางอากาศ

“พี่ชายหนูโทรมาน่ะ ให้เฮียรับสายไหมจ๊ะ”รามสูรลอยหน้าลอยตาถามก่อนที่หญิงสาวจะมีสีหน้าแตกตื่น ร่างบางพยายามขยับลุกขึ้นจากที่นอน ทว่าเขาเห็นเธอล้มไปบนเตียงนุ่มตั้งหลายรอบจึงเดินไปใกล้ๆ เจ้าหล่อนมากขึ้น

“ไม่ได้นะรับไม่ได้นะ เอามาให้หนูคนดีนะคะ”ชนารดีฝืนตัวยื้อแย่งเครื่องมือสื่อสารในมือของเขา แต่คนตัวสูงกว่ากลับชูขึ้นสุดแขนโดยที่ชายหนุ่มยังหย่อนสะโพกนั่งกับเตียงนอน

“เอ๊ะ!! ทำไมล่ะจ้ะ ว่าจะคุยกับพี่เขยสักหน่อย”

“ไม่ได้นะคะ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด!!”ชนารดีค้านเสียงแข็งมือบอบบางยังกำผ้าห่มที่ปกปิดเรือนร่างอวบอิ่ม ให้พ้นสายตาโลมเลียของเขา ใบหน้างามบูดบึ้งอย่างขัดใจในขณะที่เสียงเรียกเข้าของเครื่องมือสื่อสารยังดังอย่างไม่ขาดสาย

“ฮัลโล~ อะอ้าววางสายไปซะแล้ว”รอยยิ้มเหยียดประดับขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา ร่างบางใจแทบเสียเมื่อนิ้วเรียวยาวสไลด์รับสายคนที่ติดต่อเข้ามาก็วางสายไปเสียก่อน

“ใจร้าย! เฮียรามใจร้ายที่สุด”กำปั้นน้อยทุบอกแกร่งอย่างหนักเน้นย้ำหลายๆ ครั้ง ปากสวยก็พร่ำว่าเขาใจร้ายอย่างนั้นใจดำอย่างนี้จนร่างหนาที่ถูกกระทำยิ้มให้กับการกระทำอันน่าเอ็นดูของเธอ

ครืด~

“โทรมาอีกแล้ว”

“อย่ารับนะ นะคะหนูคนดีขอร้อง”สองมือน้อยพนมไหว้อย่างน่าสงสาร น้ำตาเม็ดเล็กไหลอาบคลอเคลียกับพวงแก้มใสจนคนมองใจไหวยวบ

“จูบเฮียสิแล้วจะให้โทรศัพท์...”ขอเสนอของเขาชั่งไม่น่าสนใจเท่าไหร่นัก ทว่าต่อมาชนารดีก็กล้ำกลืนฝืนทนเพราะหากมาดแมนพี่ชายของเธอรู้ ว่าน้องสาวของตัวเองทำตัวเหลวแหลกคงเสียใจและทุกข์ใจเป็นแน่

“...”

“ตามใจงั้นเฮียรับสายนะ”เมื่อเห็นเมียตัวน้อยนั่งนิ่งเม้มปากบางแน่น รามสูรจึงเร่งเร้าก่อนที่ทำทีกดรับสาย ทว่าต่อมาฝ่ามือน้อยก็วางทาบลงบนอกกำยำของเขา เพื่อยึดเป็นหลักพยุงร่างของเธอเอาไว้

จุ๊บ~

ริมฝีปากประทับลงบนปากหยักหนาแผ่วเบาโดยไม่มีลุกล้ำเข้าไปภายในอุ้งปากร้อนของเขา แต่รามสูรก็ไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้นเมื่อเจ้าหล่อนเคลื่อนตัวเข้ามา มือหนาก็ตะปบร่างบางเข้ามาแนบชิดจนผ้าห่มผืนหนาที่ปกปิดเรือนร่างงดงามร่วงลงบนเตียงนอนกองไว้ที่เอวคอดกิ่ว

“อ๊ะ! อืม...”ชนารดีค้านในลำคอฝ่ามือเล็กฟาดลงบนอกแกร่งเรียกสติของเขากลับคืนมา ทว่าตอนนี้เป็นเธอเสียเองที่กำลังพ่ายแพ้แก่เสน่หาอันมากล้นของคนใจร้ายที่เคยตราหน้าเอาไว้

รามสูรไม่สามารถยับยั้งชั่งใจในรสหวานของริมฝีปากบางกระจับที่ยังติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเขา ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างหลงใหลจนเผลอลืมบางอย่างไป

ชายหนุ่มทิ้งสมาร์ตโฟนเครื่องเล็กอย่างไม่สนใจใยดีมันอีกต่อไป เพราะตอนนี้ไม่มีสิ่งใดทำให้เขาผละออกจากแม่หนูคนดีนี้ได้เลย

“เฮือกๆ ยะ...หยุดนะคะ อื้อ!! หยุดนะ”หญิงสาวเอ่ยทัดทานการกระทำของเขา เมื่อร่างแน่งน้อยถูกโอบรัดแน่นขึ้นจนแทบหายใจหายคอไม่ออก ผิวเนื้อต้นคอถูกขบเม้มจนรู้สึกร้อนผ่าวจนเจ็บแสบไปหมด

“หนูคนดีจ๋า~ ทำไมเฮียถึงห่างจากหนูไม่ได้นะ หืม...หอมและหวานไปหมดทั้งตัวเลยรู้หรือเปล่า”เสียงแหบพร่าบอกก่อนที่จูบช่วงไหล่บางซ้ำไปซ้ำมา

“ฮื้อ!! อย่าเพิ่งแกล้งหนูคนดี ขอไปคุยกับเฮียมาดแมนก่อนนะคะ”มือน้อยดันร่างหนาให้ออกห่างเพียงเล็กน้อยถึงแม้มันจะยากเย็นแต่เธอก็ทำสำเร็จ

“ค่อยคุยได้ไหม”

“ไม่ได้ค่ะ หนูคนดีต้องคุยกับเฮียมาดแมนตอนนี้เลย”ถึงแม้ว่าปากของรามสูรจะพร่ำบอกทว่ามือหนากับป้วนเปี้ยนตรงบริเวณหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน ก่อนที่ไล่ต่ำเคลื่อนเข้าหาเนินสาวอวบอูมแต่ถูกคนตัวเล็กปรามไว้เสียก่อน

“สามนาที”

“ตะ...แต่!!”

“เฮียให้เวลาแค่สามที เริ่มจับเวลา!!”ชนารดีทำหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนที่ชายหนุ่มจะมองนาฬิกาดิจิตอลบนโต๊ะตั้งโคมไฟข้างหัวเตียงนอน ร่างบางละล่ำละลักแทบตวัดขาลงไปบนพื้นไม่ได้ หญิงสาวทนฝืนกัดฟันข่มความเจ็บปวดที่กลางกายสาวเพื่อทำตามข้อเสนอของเขา

รามสูรถอนหายใจฟืดฟาดเมื่อเขาต้องมองร่างขาวโพลนที่เต็มไปด้วยรอยรักตามส่วนต่างๆ ตามสรีระอันงดงามของเธอ เจ้าหล่อนเปลือยกายล่อนจ้อนก่อนจะคว้าชุดคลุมอาบน้ำของเขามาสวมทับความอวบอิ่มที่เขาสัมผัสมาแล้วเต่งตรึงเพียงใด

‘ฮัลโล! คนดีน้องอยู่ที่ไหน?’ทันทีที่เธอโทรกลับไปหาพี่ชายของตนที่ติดต่อเธอมาตั้งหลายสาย และหญิงสาวก็ดันหายมาทั้งคืนโดยไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าเธอจะเกิดอะไรขึ้นกับตนหรือเปล่า

“สะ...สวัสดีดีค่ะเฮีย ตอนนี้น้องออกมาทำงานแล้วค่ะ”

‘ทำงาน?’

“เอ่อคะ...คือหมายความว่า น้องออกมาทำรายงานที่บ้านพายตั้งแต่เช้าตรู่แล้วค่ะ”ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเหลียวมองด้านหลังเมื่อมีเงาตะคุมเข้ามาประชิดตัวเธอ

‘แล้วเมื่อคืน?’

“หมดเวลาของหนูแล้วแม่คนดีของเฮีย”เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบบอกเบาหวิวที่หูข้างที่เธอไม่ได้จ่อเครื่องสารเพื่อสนทนากับพี่ชาย ร่างทั้งร่างถึงกับสั่นเทาเมื่อท่อนแขนแข็งแรงรัดเอวคอดเธอเข้าหากายแข็งแกร่งที่ผงาดงันอย่างน่าหวาดกลัว

“คะ...คือ อุ๊ย! นะ...น้องต้องวางแล้วรักเฮียแมนนะคะ”เธอแทบรวบรวมคำพูดตัวไม่ถูกเมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวสอดเข้ามาในสาบเสื้อคลุมอาบน้ำ ปาดป่ายยอดอกอย่างหนักมือก่อนที่บีบขย้ำมันจนแทบแหลกคามือของเขา

“เฮียต้องการ เดี๋ยวนี้ที่รัก!!”

“ตะ...แต่หนูคนดี ไม่ไหวแล้ว...”เพียงแค่ชนารดีเอียงคอเพื่อบอกว่าแข้งขาของเธออ่อนล้า และกายสาวยังระบมจนแทบก้าวเดินออกมาหน้าระเบียงห้องเพื่อคุยโทรศัพท์ยังฝืนสังขารอันน่าสมเพชนี้เลย

“ใจไหวกายก็ไหว~”

------------------------------

1 คอมเม้นท์ = 1 กำลังใจ

แฟนเพจ>>>เอ็มแอล