22

“โธ่ ! คุณน่ะ ตามน้ำไปก่อนไม่ได้หรือ ไม่โรแมนติกเอาซะเลย” ชายหนุ่มส่ายหัว

“คุณคิม เป็นเพื่อนกับคุณราพณ์มานานแล้วหรือคะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง บางทีอาจจะได้เรื่องกว่าที่จะให้เขาแทะโลมอยู่ฝ่ายเดียว

“ฮะ..ก็ประมาณ...เป็นสิบปีมั้งฮะ...พอไปเรียนอังกฤษก็พักที่เดียวกัน คือพี่ราพณ์ต่อโท ส่วนผมตรี ครับ” ชายหนุ่มบอกตามตรง

“อ๋อ..ที่เขาลือกันว่าคุณราพณ์มีคู่ขาตั้งแต่อยู่อังกฤษ สงสัยจะเป็นคุณนั่นเอง”

“ไม่จริ๊ง...ไม่จริง ฮ่ะ..เอาอะไรมาพูด” คิม กรีดนิ้วโบกมือ ปฏิเสธเสียงสูง ทำท่าราวกับชายสวมหัวใจหญิง

ดุจดาวอดขำไม่ได้กับท่าทางขี้เล่นของเขา

“คุณดาวเชื่อข่าวที่ลือกันหรือเปล่าล่ะครับ” คราวนี้ชายหนุ่มถามเป็นงานเป็นการ

“เห็นอย่างนี้ก็ไม่น่าจะใช่มั้งคะ” หญิงสาวยังกั๊ก

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องพิสูจน์” ชายหนุ่มส่งสายตาหวานฉ่ำ เอื้อมมือมาแตะหลังมือของหญิงสาว

“......เพ๊ยะ.......” ดุจดาวตีมือหนา ที่บังอาจรุกล้ำข้ามเขตมา

“...อย่าทะลึ่ง !” หญิงสาวชี้นิ้วคาดโทษ

“ขอโทษ..ฮะ..” ชายหนุ่มตาปรอย

“รู้จักกันไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง คุณพูดว่าขอโทษ กี่ครั้งแล้วคุณคิม” ดุจดาวดุเสียงเข้ม ทำเอาชายหนุ่มหงอ

“1...2....3....แฮร่...จำไม่ได้” คิมเกาหัว แก้เขิน

“นี่คุณ รู้มั้ยว่าคุณราพณ์กับน้องพิชเขาไปรักกันตอนไหน” ดุจดาวเสี่ยงโยนคำถามไป เผื่อจะได้ข้อมูล ดี ๆ บ้าง

“ไม่ทราบสิฮะ...แต่ถ้าถามว่าผมรักคุณตอนไหน ผมตอบได้น๊า....” ชายหนุ่มพูดยานคาง พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ยั่วยิ้มดวงตาเป็นประกาย

"........บ้า......" หญิงสาวเขิน หน้าแดงพูดอะไรไม่ถูก

“อืม...ขอบใจนะ” ราพณ์วางสายจากคิม เป็นอย่างที่เขาคิดจริง ๆ

บทที่ 9

ราพณ์สงสัยว่า ครั้งนี้บรรดาแม่ ๆ ของเขาอาจจะส่งคนมาสืบหาความจริงเกี่ยวกับตัวเขาและความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพิชญาก็เป็นได้ เพราะท่าทีของดุจดาวเธอไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจที่รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว แต่กลับทำราวกับนักสืบ สร้างความสนิทสนมกับพิชญา และพนักงานคนอื่น ๆ เพื่อลวง ล้วงความลับ อะไรประมาณนั้น โชคยังเข้าข้างเขาที่ส่งเจ้าคิม มาช่วยได้ทัน

“พิช..เมื่อวานคุณดุจดาวถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเราหรือเปล่า” ราพณ์ถามพิชญาขณะนั่งรถมาทำงานด้วยกัน

“เปล่านี่คะ....อ้อ...มีค่ะพี่ดาวถามว่า รู้จักคุณราพณ์มานานหรือยัง เป็นรักแรกพบเหรอ” หญิงสาวทบทวนเรื่องเมื่อวาน มั่นใจว่ามีแค่นี้

“แล้วคุณตอบว่ายังไง” ชายหนุ่มซักต่อ

“ก็ว่า..เจอกันไม่นาน เป็นรักแรกพบ ประมาณเนี้ยแหละค่ะ” แค่พูดถึงยังเขิน

“ลองนึกซิ มีอย่างอื่นอีกมั้ย”

“ไม่นี่คะ ส่วนมากก็คุยกันเรื่องทั่ว ๆ ไปมากกว่าค่ะ” พิชญาไม่ได้คิดระแวง ดุจดาวเลยสักนิด

“ลองคิดดูสิ ถ้าคุณเป็น คุณดุจดาว แล้วต้องสืบเรื่องของเรา คุณจะทำยังไง” ชายหนุ่มชวนให้คิด

“อืม....ก็น่าคิดนะคะ หรือว่าพี่ดาวเป็นสายลับที่คุณแม่ของคุณส่งมา” พิชญาเริ่มคล้อยตาม เมื่อลองลำดับเหตุการณ์ดูก็ชักจะเข้าเค้า

“คิดว่าใช่นะ ได้ข่าวว่าพยายามล้วงความรับกับนายคิมอีก” ชายหนุ่มเล่าในสิ่งที่รู้มา ไม่ได้คิดว่าจะทำให้อีกฝ่ายคิดไปไกล

“แล้วเราจะทำยังไงดีคะ ให้พิช ขอร้องกับพี่ดาวตรง ๆ ดีมั้ยคะ” หญิงสาวร้อนใจ ถึงแม้จะรับเงินก้อนโตมาแล้วทำนองอ้อยเข้าปากช้างแล้ว แต่ก็ต้องรับผิดชอบปฏิบัติภารกิจให้เสร็จสิ้นตามเป้าหมาย ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าชายหนุ่มทั้งสอง ห่วงใยกันแค่ไหน

“ไม่ได้เด็ดขาด ต่อไปนี้เราต้องแสดงเป็นแฟนกันให้แนบเนียนกว่านี้” ราพณ์เอ่ยอย่างหนักแน่น

“ยังไงคะ ทุกวันนี้ทุกคนในบริษัทก็รู้หมดแล้วนี่คะ ว่าเราเป็นแฟนกัน” พิชญาสงสัย

“ยกเลิกกฎ !” ชายหนุ่มโพล่งออกมา

“ได้ยังไง อย่างนี้พิชก็เสียเปรียบสิคะ” หญิงสาวเพิ่งจะสร้างกฏได้ไม่ถึงสี่สิบแปดชั่วโมง

“เราต้องหวานกว่านี้ คุณดุจดาวยังสงสัยเลยเห็นมั้ย เป็นแฟนกันแต่ไม่เคยสวีทให้ใครเห็นเลย โชว์บ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่เสียหายหรอกน่า” ชายหนุ่มเห็นเป็นเรื่องง่าย ๆ คว้ามือข้างหนึ่งของหญิงสาวขึ้นมาจูบอย่างรวดเร็ว

“อร้าย ! คุณราพณ์” หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว ร้องเสียงหลง ดึงมือกลับอย่างแรง แต่ความอุ่นวาบที่แล่นเข้าจู่โจมหัวใจไปแล้ว คงยากจะผลักไสให้กลับไป

“ซ้อมไว้ก่อนไง ถึงเวลาจะได้แสดงได้ลื่นไหลไม่ติดขัด” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง

“แต่.......” หญิงสาวลำบากใจ ขืนเขาขยันทำอะไรแบบนี้ หัวใจอ่อน ๆ ของหล่อนจะทนไหวไหมเนี่ย

“ไม่มีแต่ มันเป็นแค่การแสดง ถ้าคุณไม่คิดอะไรกับผม ก็ไม่เห็นต้องแคร์อะไรเลย” ชายหนุ่มหันมามองแวบเดียว ก็ต้องหันกลับมามองถนนข้างหน้า

"เอ๊ะ ! หรือว่าคุณหลงเสน่ห์ผมเข้าแล้ว" ชายหนุ่มหลงตัวเองเต็มที่

"ไม่มีทาง !" หญิงสาวรีบสวนกลับ

"งั้นก็ตามนี้นะ" ราพณ์สรุป

“คุณก็พูดได้น่ะสิ”หญิงสาวบ่นอุบอิบ ใครไม่มาเป็นหล่อนตอนนี้ไม่รู้หรอก ว่ามันกระอักกระอ่วนใจ แค่ไหน

เช้านี้หลายคนต้องแปลกใจ ที่เจ้านายเดินเอามือแตะหลังของเลขาสาว จนแทบจะเป็นโอบกอด ในขณะที่ฝ่ายหญิงก็หน้าแดงระเรื่อ ก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตาใคร พนักงานต่างอมยิ้ม ในความน่าเอ็นดูของสาวน้อย ก็เพราะตั้งแต่พิชญาก้าวเข้ามาในออฟฟิศนี้ เจ้านายหนุ่มเปลี่ยนไปเยอะ ความกราดเกรี้ยว เคร่งเครียด ดูเหมือนจะเลือนหายไป เห็นแต่รอยยิ้มจนเริ่มชินตา

“เดี๋ยวเอารายงานกระประชุมเข้าไปให้ดูหน่อยนะ” ชายหนุ่มสั่ง

ราพณ์ไม่พูดเปล่า ก้มหน้าลงมาหา จมูกเฉียดแก้มสาวไปนิดเดียว เนื่องจากพิชญาระวังตัวอยู่แล้ว ชิ !...ได้คืบจะเอาศอก