ตอนที่5 อย่าเสียใจทีหลัง

พรึ่บ! ร่างบางถูกยกขึ้นพาดบ่าสูง เขาพาเธอกลับขึ้นไปชั้นบนสุดของคลับอีกครั้ง ตรงไปยังห้องพักส่วนตัวที่มีไว้สำหรับพวกเขา

เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษ ไม่ใช่คนดีที่จะแยแสใครที่ไม่สำคัญ แต่กับเธอ...

ซ่า!!! น้ำในฝักบัวถูกเปิดใส่ร่างบางทันทีที่ปราชญ์อุ้มเธอมาวางในห้องน้ำ แม้จะรู้ว่าอาจจะไม่ได้ผลหรือต้องใช้เวลานานมากกว่าจะบรรเทาได้เล็กน้อย แต่เขาก็อยากช่วยเผื่อเธอจะดีขึ้น เผื่อเขาจะได้ไม่ต้องใช้วิธีนั้นกับเธอ

“นะ...หนาว” ความร้อนฉ่าจากภายใน แต่กลับถูกราดทับด้วยน้ำเย็นจากภายนอกในทันที ทำให้ร่างกายปรับตัวไม่ทัน รู้สึกหนาวขึ้นจนพยายามจะหลบหลีกออกจากสายน้ำเย็น แต่ฝ่ามือใหญ่ของปราชญ์ก็ยังคงดันเธอไว้ไม่ปล่อย

“.....” เขามองหญิงสาวที่ตัวเปียกปอนตรงหน้า

เสื้อเชิ๊ตสีขาวพอดีตัวแนบลงกับผิวกายของเธอเห็นทรวดทรงชัดเจน ผ้าสีขาวที่ถูกน้ำโปร่งขึ้นมาแทบจะมองเห็นสีผิวเต็มตา กระดุมสองเม็ดบนที่ถูกปลดออกเผยร่องอกอย่างล่อแหลม

ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่ทำแบบนี้

“อื้อ! หนาว” ลาทิชาร้องขึ้นอย่างรู้สึกไม่สบายตัว พยายามต่อต้านออกจากที่ตรงนี้ไม่หยุด

“.....” เมื่อเขาเห็นว่าเธอร้องหนาวไม่หยุดจึงยื่นมือไปปิดน้ำ แล้วหมุนตัวเพื่อหยิบผ้าขนหนูให้เธอ

หวังว่าความเย็นของน้ำคงจะช่วยให้เธอดีขึ้นได้บ้าง มีสติขึ้นมาควบคุมตัวเองได้บ้าง เพราะยาพวกนี้มีหลายฤทธิ์ บางตัวก็รุนแรงมาก บางตัวก็กลางๆ บางตัวก็อาจจะอ่อนให้มีอารมณ์แต่ก็ไม่ได้มัวเมาไร้สติไปเลย

หมับ! แต่นั่นคือคำตอบให้เขาแล้วว่าสายน้ำเย็นๆ ไม่ได้ช่วยอะไรเธออย่างที่คิด ความหนาวเป็นเพียงผิวหนังที่ได้รับความเย็นกะทันหันเท่านั้น แต่ความร้อนรุ่มภายในร่างกายไม่ได้ถูกดับไปด้วย

เรียวแขนบางโอบกอดรั้งเขาไว้จากด้านหลัง ก่อนเจ้าตัวจะนัวเนียพาตัวเองมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง ใบหน้าสวยแววตาปรือฉ่ำเย้ายวนมองขึ้นสบตากับเขาอย่างให้ท่า มือบางไม่ได้อยู่นิ่งเลยตั้งแต่แรก สอดลูบไปทั่วสะเปะสะปะ

“อึก!” เธอไม่ได้พูดสักคำ บดเบียดร่างกายตัวเองแนบชิดกับเขา สายตาจับจ้ององคาพยพบนใบหน้าของเขาทีละส่วน ไล่เรียงจากคิ้ว ตา จมูก และริมฝีปาก ก่อนจะได้ยินเสียงกลืนน้ำลายลงคอราวกับหิวกระหาย

“ตั้งสติหน่อย!” น้ำเสียงราบเรียบติดไปทางเข้มดุดังขึ้นบอกเธอ พยายามดันไหล่บางออกห่างตัวให้มากที่สุด

แต่ก็แย่หน่อยที่กลางกายของเขาก็เริ่มทำงาน สูบฉีดเลือดเข้ามาหล่อเลี้ยงจนมันเริ่มเติบโตขึ้นทั้งที่จิตใจไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้กับเธอที่ไร้สติเลยสักนิด

“.....” แต่คิดว่าสถานการณ์แบบนี้จะมีอะไรเข้าสู่โสตประสาทของเธออีกอย่างนั้นเหรอ เธอดึงดันขืนตัวเข้าหาเขาอีกครั้ง เขย่งเท้าตัวเองขึ้นไปฉกริมฝีปากบางนั้นได้อย่างที่หมายมั่น

แต่ทำได้เพียงภายนอกก็ถูกเขาผลักดันไปติดกับผนังห้องน้ำอย่างแรง กดเธอไว้กับผนังแบบนั้นด้วยลมหายใจหนักๆ มองเธออย่างพยายามระงับความต้องการของบุรุษเพศของตัวเองไว้ ผละออกจากตัวของเธอและก้าวออกจากห้องน้ำไปเพื่อขังเธอไว้ในห้องนี้

“อย่าไป” เสียงกระเส่าพร่าดังขึ้นหลังจากวิ่งมารั้งเขาไว้อย่างไม่ยอม

เธอร้อนรนในการปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาอย่างคนบ้าคนหนึ่ง ฝังใบหน้าลงกับอกแกร่งที่โชว์ออกมาระหว่างออกแรงกระชากสาปเสื้อส่วนที่เหลือจนกระดุมมันขาดออก

พละกำลังของชายหนุ่มอย่างเขาไม่ยากเลยหากจะผลักหญิงสาวบอบบางกระเด็นออกจากตัว แต่ไม่รู้เพราะอะไรตอนนี้เรี่ยวแรงของเขาทำงานได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ดึงดันกับเธออยู่แบบนั้นอย่างพ่ายแพ้จนสาปเสื้อแยกออกจากกันโดยกระดุมขาดออกทุกเม็ด

เธอออกแรงผลักเขาลงเตียงกว้างก่อนจะรีบกระชากเสื้อตัวเองออกไม่ต่างกัน สาปเสื้อที่แยกออกเผยให้เห็นก้อนเนื้อที่บดเบียดอยู่ภายใต้ชั้นในตัวเล็กจนมันล้นทะลักอวดร่องชัดของอก

เธอรีบสลัดเสื้อตัวเองทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ตามด้วยกระโปรงตัวสั้นที่ถอดออกอย่างง่ายดายเพียงรูดซิป พาตัวเองขึ้นไปคร่อมทับร่างสูงใหญ่ของคนบนเตียงไว้แล้วก้มลงไปจูบซับร่างกายของเขา ร่างกายที่ไม่ได้มีน้ำหลั่งออกมาให้เธอเลยสักนิด แต่มันกลับช่วยดับกระหายในลำคอของเธอให้ดีขึ้นได้

แต่ก็ยังคงย้อนแย้งที่มันเหมือนจะดีขึ้น แต่กลับยิ่งต้องการมากขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่

เป้าหมายของเธอไม่เพียงแค่การจูบซับเท่านั้น เธอไต่ตัวต่ำลงก่อนฝ่ามือบางจะหยุดที่ขอบกางเกง ไม่รอช้าปลดตะขอรูดซิปลงจนสุด ดึงขอบกางเกงตัวนอกและตัวออกจากตัวอย่างรีบร้อน

แต่เขาไม่ยอมขยับตัวช่วยตอนเธอดึงกางเกงลง มันไม่ง่ายเลยที่จะดึงพ้นได้

“.....” กรามแกร่งของปราชญ์ขบแน่นกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่ได้อยากทำแบบนี้กับเธอ แต่ความแข็งเขื่องก็เติบโตขึ้นเต็มตัวหลังถูกกระตุ้น

สุดท้ายก็ยกสะโพกขึ้นให้เธอดึงกางเกงออกจากตัวได้สำเร็จ

“อึก!” เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังขึ้นอีกครั้งหลังจากลาทิชาได้เห็นแกนเนื้อตรงหน้า เป็นสิ่งที่จิตใต้สำนึกรู้ดีว่าคืออะไร และรู้ว่าสิ่งนี้แหละที่เธอต้องการที่สุดในเวลานี้

เธอขยับตัวลงถอดกางเกงชั้นในตัวเล็กออกอย่างรวดเร็ว พาตัวเองขึ้นไปนั่งกลางกายแกร่งอย่างไม่รอช้า มือกำลังจะโอบประคองแกนเนื้อแข็งเขื่องนั่นเข้าไปยังความปวดหนึบฉ่ำแฉะของตัวเอง แต่ก็ถูกเขากระชากไปหาอีกครั้ง

ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นเพศชายผสมมากับแอลกอฮอล์ของเขายิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเธอได้อย่างดี

เธอมองเขาอย่างแทบจะทนไม่ไหว แขนเรียวกอดรัดเขาไว้กลัวจะหนี อยากสัมผัสให้เนื้อแนบเนื้อแบบที่โหยหา แต่กลับถูกเขาบีบบังคับไว้ให้มองสบตากันในความห่างเดิม ก่อนเสียงลุ่มลึกของเขาจะดังขึ้น

“อย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน”