บทที่ 9 คนไม่มีหัวใจ

คิรินยอมมาตามนัดของอลิซ เขาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างของคาเฟ่ประจำที่อลิซชอบมาในเวลาบ่ายโมงตรงพอดี รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของยัยตัวแสบ เธอเลื่อนอเมริกาโน่เย็นให้ชายหนุ่ม ก่อนจะดื่มโกโก้เย็นของตัวเอง เธอกำลังแสดงออกว่าตัวเองชนะและได้ในสิ่งที่ต้องการเสมอ รอยยิ้มของเธอบ่งบอกว่าไม่มีใครกล้าปฏิเสธเธอได้ลง ต่อให้เป็นคิรินที่จะเอาที่พูดว่าไม่มีวันรักเธอในตอนนี้…แต่ต่อไป เธอเชื่อว่าเขาจะต้องรักเธอได้อย่างแน่นอน

“มีอะไรก็พูดมา” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ไม่มีทางที่เขาจะยอมมาตามนัด ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาต้องจำใจยอมได้

“คบกันนะคะ” และนี่คือสิ่งที่อลิซต้องการ เธอไม่ติดเรื่องการขอผู้ชายคบก่อน ไม่สนเรื่องวิธีการ สนแค่ว่า…เธอจะต้องได้ความรักจากคิริน

“ไม่” และเช่นเคย เขาปฏิเสธ

“คบกันสามเดือน…ถ้าอลิซทำให้พี่คิรินรักไม่ได้ อลิซจะยอมเลิกให้”

“คบกันทั้งชีวิตฉันก็ไม่รักเธอ”

“ยังไม่ลองเลย จะรู้ได้ไงคะ?”

“เธอทำให้ฉันรักไม่ได้หรอก”

“ทำไมคะ? ทำไมพี่คิรินถึงคิดว่าตัวเองจะรักอลิซไม่ได้? อลิซไม่ดีตรงไหน? พี่คิรินไม่ชอบอลิซตรงไหนก็บอกมาเลย อลิซจะแก้ไขทุกอย่าง” ขอเพียงเขาบอกมาว่าต้องการอะไร เธอพร้อมที่จะทำให้เขา

“ฉันไม่ชอบอะไรสักอย่างในตัวเธอเลย”

“…” และคำตอบที่ได้จากคิรินก็ทำให้อลิซถึงกับพูดไม่ออก

“ฉันไม่ชอบที่เธอรักฉัน ไม่ชอบที่เธอเอาแต่พูดว่ารัก บอกไปตั้งหลายครั้งแล้วว่ามันน่ารำคาญ” ไม่บ่อยนักที่คิรินจะพูดออกมายาวๆแบบนี้ แต่ละคำที่เขาพูดออกมามันเป็นเหมือนใบมีดที่กรีดลงกลางหัวใจดวงน้อยของอลิซ

“เพราะอะไร? พี่คิรินมีคนที่รักแล้วเหรอ?” น้ำเสียงนั้นสั่นเครือ ราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ แต่พยายามกลั้นมันเอาไว้

“ไม่มี บอกแล้วไงว่าฉันไม่มีวันรักใคร! พูดไม่รู้เรื่องเหรอวะ?!”

“ฮึก! แล้วที่ผ่านมา…ที่มาทำดี ที่พาไปกินของอร่อยๆ ที่ซื้อของให้ตั้งหลายอย่าง พี่คิรินทำไปทำไม”

“เพื่อตัดความน่ารำคาญไง เธอเอาแต่วิ่งตามฉัน…”

“…” จุกและเจ็บ ความจริงจากปากเขาทำให้อลิซเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ

“และเพราะเธอคือน้องสาวของอาเธอร์”

“แต่เรามีอะไรกันแล้ว…พี่คิรินจะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?”

“ก็ถ้าอยากจะทำให้มี…ก็เอาเลย มันจะได้จบสักที เพราะฉันไม่อยากมาเจอเธออีกแล้ว”

“…” ก่อนหน้านี้คิรินไม่เคยใจร้ายขนาดนี้ แต่พอเขามีอะไรกับอลิซ…ดูเหมือนว่าเขาจะใจร้ายมากขึ้นกว่าเดิมเป็นล้านเท่า

“เธอรู้อะไรเกี่ยวกันฉันบ้าง? ถึงคิดว่าสิ่งที่เป็นอยู่นี่คือความรัก…”

“อลิซรู้จักพี่คิรินมาหลายปี…อลิซมั่นใจว่ามันคือความรัก”

“เธอไม่รู้จักฉันดีหรอก ไม่มีอะไรที่เธอรู้เกี่ยวกับฉัน แล้วความรักของเธอ…มันไม่จริง เธอแค่อยากได้ฉันไว้เพื่อเล่นสนุกเท่านั้นแหละ”

“อย่ามาดูถูกความรักของคนอื่น!”

“คิริน…ทำไมช้าจัง?” ในตอนนั้นเสียงหวานใสก็ดังขึ้น ก่อนที่ร่างบางของใครบางคนจะเดินเข้ามานั่งข้างๆคิรินพร้อมรอยยิ้ม แน่นอนว่าอลิซรู้จักเธอคนนี้เป็นอย่างดี เพราะเธอคือคาเวียร์ นางแบบชื่อดัง

“นี่มันอะไร?” อลิซปากสั่น…ถามคิรินเมื่อได้เห็นว่าคาเวียร์กำลังอิงแอบแนบชิดตัวเขา ที่เขามาตามนัดของเธอ…เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาด้วยอย่างนั้นหรือ?

“นี่น้องสาวของเพื่อนที่คิรินบอกคาเวียร์เหรอ? หน้าตาน่ารักจังเลย…” คาเวียร์มองอลิซพร้อมรอยยิ้ม

“คืนนี้ฉันจะทำแบบที่ทำกับเธอกับคาเวียร์…” คิรินเอ่ยเสียงเรียบ

“…” พลันน้ำตาไหลจากดวงตากลมโต

“คาเวียร์…บอกอลิซว่าเราตกลงอะไรกัน”

“จะดีเหรอคะ? น้องเขายังเด็กอยู่เลยนะ”

“พูดไป!”

“ค่ะ…” คาเวียร์ไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ แต่ก็ต้องยอมพูดตามคำสั่งของคิริน “อยากจะใกล้ชิดคิรินก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าห้ามคาดหวังอะไรทั้งนั้น อย่าเรียกร้องสถานะ อย่าคิดว่าจะได้ความรักหรือเป็นเจ้าของเขา เซ็กส์กับความรักมันคนละเรื่อง…”

“พี่คิรินทำแบบนี้ทำไม?” อลิซถามทั้งน้ำตา

“เพราะฉันอยากให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้พิเศษไปกว่าคนอื่น แล้วถ้าอยากจะจะบอกอาเธอร์หรือพ่อแม่เธอก็เอาเลย ถ้าคิดว่าการแต่งงานหรือความรับผิดชอบจากฉันจะทำให้เธอได้ความรัก รู้ไว้ซะว่าเธอคิดผิด”

“…”

“ต่อให้ต้องคบหรือแต่งงานกับเธอ…ยังไงฉันก็จะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นอยู่ดี” จบคำนั้นคิรินก็คว้าคาเวียร์เข้ามาประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม ต่อหน้าต่อตาอลิซ

“ฮึก! หยุดนะ! บอกให้หยุดไง!” และแม้ว่าเธอจะสั่งให้เขา แต่ก็กลับทำตรงกันข้าม จูบคาเวียร์หนักมากขึ้นกว่าเดิม และอลิซก็ทนมองไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

ซ่า!!!

เธอคว้าอเมริกาโน่มาสาดไปที่คนทั้งสอง

“อ๊ะ! ทำอะไรเนี่ย?!”

“อย่าคิดว่าอลิซไม่กล้าทำนะ! ถ้าพี่คิรินให้หัวใจอลิซไม่ได้…อลิซก็จะเป็นคุกที่ขังพี่คิรินทั้งเป็น!” แล้วอลิซก็ออกมาจากตรงนั้นทั้งน้ำตา ไม่คิดว่าคิรินจะทำให้เธอเจ็บได้มากถึงขั้นนี้ และที่พูดไป…ที่บอกว่าจะเป็นคุกที่ขังเขาทั้งเป็น เธออาจจะทำมันจริงๆ

อลิซเดินอย่างไร้จุดหมาย น้ำตายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง อยู่ๆเธอก็คิดว่าทำไมเธอจะต้องทำตัวไร้ค่าแบบนี้ ทำไมเธอจะต้องมาตามรักคนที่ไม่มีวันรักเธอได้ เธอจะอยากได้หัวใจของเขาไปทำไมกัน…เมื่อก่อน การได้รักคิรินเป็นหนึ่งในความสุขของเธอ เวลาที่อยู่กับเขาเธอมีความสุข แต่ตอนนี้…เธอกำลังเจ็บปวด เจ็บปวดมากจนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง หรือมันถึงเวลาแล้วที่เธอต้องยอมรับความพ่ายแพ้แล้วตัดใจซะ

“อลิซ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นในตอนที่อลิซกำลังเดินอยู่ริมถนน

“ฮึก! ไทเกอร์…”

“เธอเป็นอะไร? ร้องไห้ทำไม? แล้วทำไมมาเดินอยู่แถวนี้?”

“ฮือๆ ไทเกอร์…” แล้วอลิซก็โผเข้าสู่อ้อมกอดของไทเกอร์ เป็นเวลาเดียวกับที่รถของคิรินวิ่งมาติดไฟแดงตรงสี่แยกแล้วคาเวียร์ที่นั่งอยู่ในรถได้เห็นภาพนั้นพอดี

“นั่นมันน้องคนนั้นนี่…ก่อนหน้านี้ยังร้องไห้ให้คิรินอยู่เลย ตอนนี้มากอดกับผู้ชายคนอื่นแล้ว”

“…” คิรินหันมองตาม แล้วเขาก็ได้เห็นภาพนั้น

“เด็กสมัยนี้ก็ไวเหมือนกันนะ ใจแตกกันเร็ว”

“หุบปาก!”

“เสียดาย…หน้าตาก็น่ารัก แต่ดันมั่วผู้ชายหลายคน”

“ฉันบอกให้หุบปากไง!!!”

“คิริน? ตะคอกให้คาเวียร์ทำไม?”

“ลงไป!”

“คะ?”

“ลงไปจากรถเดี๋ยวนี้!!!”

“เหอะ!” คาเวียร์ไม่อยากจะเชื่อว่าคิรินจะไล่เธอลงจากรถ แล้วอยู่ๆเขาเดือดเรื่องอะไรขึ้นมา? เรื่องที่เธอว่าอลิซอย่างนั้นหรือ? ก็เขาเองไม่ใช่หรือไงที่ทำเด็กคนนั้นเสียใจ ไล่ไปอย่างกับว่าเธอไม่มีค่าด้วยซ้ำ…