บทที่ 10 ตัดใจ

ไทเกอร์นั่งมองอลิซไม่วางตา ปกติแล้วอลิซชอบกินไอศกรีมมาก แต่ตอนนี้เธอกลับไม่แตะมันเลยสักคำ ปล่อยให้มันละลายจนไม่เหลือเค้าความเป็นไอศกรีมเลยแม้แต่น้อย เด็กหนุ่มชอบมองเวลาที่ผู้หญิงตรงหน้ามีความสุขกับการกินของอร่อย เขาชอบรอยยิ้มของเธอ…แต่วันนี้เธอเอาแต่ร้องไห้ และก็ยังไม่ยิ้มเลยสักครั้ง

“ตกลงจะบอกได้หรือยังว่าเธอเป็นอะไร”

“นายเคยรักใครไหมไทเกอร์?” แทนที่จะตอบคำถาม อลิซกลับตั้งคำถามแทน

“ก็ต้องเคยสิ ฉันไม่ได้เกิดมาตัวคนเดียวบนโลกนี้สักหน่อย”

“ฉันหมายถึง…รักแบบผู้ชายรักผู้หญิง”

“ไม่แน่ใจนะ…แต่ถึงไม่ใช่ความรักมันก็คงใกล้เคียงมากๆ” ไทเกอร์เท้าคางมองอลิซไม่วางตา เขาไม่แน่ใจว่าเธอไม่เคยรับรู้ความรู้สึกของเขา หรือว่ารู้แต่ทำเป็นไม่รู้กันแน่

“ใคร? ฉันรู้จักไหม? หรือว่านายมีแฟนแต่ฉันไม่รู้?” และคำตอบคือเธอไม่เคยรับรู้

“ก็แค่ยัยโง่ที่ไม่เคยรู้อะไรเลย”

“เขาไม่รู้เหรอว่านายรัก?”

“ก็เพิ่งบอกไปว่ายัยนั่นโง่…”

“แล้วนายไม่คิดจะบอกหรือไง? รักใครก็ต้องบอกเขาสิ…ถ้าเอาแต่เก็บไว้ เขาจะรู้ได้ไง”

“จะแน่ใจได้ยังไงว่าเขาอยากจะฟังคำสารภาพรัก? อลิซ…ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่อยากจะฟังคำนั้น” นี่คือสิ่งที่ไทเกอร์ต้องการจะบอกอลิซมาตลอด เพราะที่ผ่านมา…เธอเอาแต่วิ่งตามคิรินจนไม่เคยหันมองอะไรเลย เขาเห็นเธอบอกรักคิรินไม่เว้นวัน…ตามตอแยแต่คิริน แต่ก็โดนปฏิเสธอยู่ทุกครั้ง ทำไมเธอถึงไม่เอะใจอะไรบ้างเลย

“หมายความว่าไง? การบอกรักเป็นเรื่องที่ดี…”

“ถ้าฉันบอกว่ารักเธอ…แบบนั้นยังดีอยู่ไหม?”

“หะ?” อลิซทำหน้าเหวอเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ไม่ดีใช่ไหมล่ะ? เธอคงทำตัวไม่ถูกถ้าฉันบอกรัก…แล้วก็คงมองฉันเปลี่ยนไป ถึงได้บอกไงว่าไม่ใช่ทุกคนที่อยากฟังคำสารภาพรัก”

“นะ…นายแค่ยกตัวอย่างใช่ไหม? ไม่ได้รักฉันจริงๆใช่ไหม?”

“อืม…” และนี่คือตัวอย่างที่ดีที่สุด ไทเกอร์รู้ดีว่าถ้าบอกรักอลิซ บางอย่างจะต้องเปลี่ยนไปแน่

“หรือว่า…ฉันไม่ควรบอกรักพี่คิริน? ไม่สิ…ฉันไม่ควรรักเขาต่างหาก” เกิดน้ำตาคลอหน่วยขึ้นที่ดวงตาคู่สวยเมื่อเธอพูดถึงคนใจร้าย

“เคยได้ยินไหมว่าความรักจะมีค่า…ก็ต่อเมื่อเรารักถูกคน ไอ้คิริน…มันไม่คู่ควรกับความรักของเธอหรอก” แล้วไทเกอร์ก็ได้รู้เหตุผลที่ทำให้อลิซร้องไห้

“ทำไม?”

“เพราะมันไม่เห็นค่าความรักของเธอไง แล้วก็เพราะมันทำให้เธอเสียใจ ที่ร้องไห้นี่ก็เพราะมันด้วยใช่ไหม?”

“ฮึก!”

“ตัดใจเถอะ…เธอจะเสียเวลาวิ่งตามคนที่ไม่เห็นค่าไปทำไม?”

“มันตัดใจกันง่ายแบบนั้นเลยเหรอ? ฮึก! ฉันรักพี่คิรินมาเป็นปีๆ อยู่ๆให้ตัดใจ…กันง่ายๆได้เหรอไทเกอร์?”

“ถ้ารักเขาแล้วจะต้องมานั่งเสียน้ำตาแบบนี้…ฉันว่าเธอหันมารักตัวเองดีกว่า”

“ที่จริง…ฉันก็คิดเรื่องนี้ บางทีฉันคงต้องตัดใจแล้วจริงๆ เพราะฉันรู้แล้วว่า…พี่คิรินไม่เห็นค่าความรักของฉันเลยสักนิด นายมีวิธีตัดใจไหมไทเกอร์?”

“แน่ใจนะว่าเธออยากตัดใจจริงๆ”

“อืม”

“เรียนจบแล้วไปต่ออังกฤษกัน…ฉันจะไปกับเธอ” นี่แหละคือวิธีตัดใจ ไปอยู่ในที่ที่ไกลแสนไกล ที่ที่จะไม่ได้เจอหน้าเขา และเริ่มต้นใหม่…รักใครสักคนที่เขาจะรักเธอกลับ…

อาเธอร์ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าตักแถวแห่งหนึ่งในย่านดัง โดยมีคิรินนั่งมาด้วย ทั้งสองกำลังเตรียมตัวที่จะเปิดคลับด้วยกัน และเวลานี้เขาก็กำลังหาทำเลดีๆอยู่ อาเธอร์สนใจที่ตรงนี้เป็นพิเศษ เพราะมันคือจุดศูนย์กลางของนักท่องราตรี

“กูชอบที่นี่นะ” อาเธอร์มองตึกแถวตรงหน้า หากจะทำคลับที่นี่ ก็คงต้องทุบตึกทิ้งแล้วสร้างคลับขึ้นมาใหม่ ต้องใช้เวลานานทีเดียว

“ตรงนี้มีมาเฟียคุม…มึงรู้ใช่ไหม?” คิรินว่า

“พ่อมึงก็เป็นมาเฟีย…ต้องกลัวเหรอ?”

“ตรงโน้นมีคลับดังชื่อ H.O.T เป็นคลับของเพลิง มาเฟียที่คุมย่านนี้ ถ้าเราเปิดคลับที่นี่…อาจโดนเรื่องค่าคุ้มครอง”

“ไม่จ่ายให้มาเฟีย ก็ต้องจ่ายให้ตำรวจอยู่ดี” อาเธอร์เข้าใจเรื่องเทาๆเป็นอย่างดี แล้วในตอนที่พวกเขากำลังคุยเรื่องงาน สายจากวิอัณณาผู้เป็นแม่ก็ดังขึ้นมาพอดี

“ครับแม่…”

[อาเธอร์…เกิดอะไรขึ้นกับน้องหรือเปล่า?]

“มีอะไรครับ?”

[อลิซจะไปเรียนต่ออังกฤษ…น้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง แม่งงมากเลย…ก่อนหน้านี้หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม แล้วทำไมอยู่ๆถึงจัดการทุกอย่างเองแบบนี้]

“ผมไม่รู้เลยครับ เอาไว้เย็นนี้ผมจะลองคุยกับเขาดู”

[คุยให้ได้เรื่องนะลูก…แม่เป็นห่วงน้องมากเลย ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า]

“ครับ”

“มีอะไรวะ?” คิรินถามในทันทีที่อาเธอร์วางสาย

“แม่กูเป็นห่วง กลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับอลิซ…อยู่ๆอลิซจะทำเรื่องไปเรียนต่ออังกฤษ”

“…”

“อลิซได้พูดอะไรกับมึงบ้างไหม?” อาเธอร์รู้ดีว่าอลิซติดคิริน บางทีเธออาจจะพูดอะไรออกมาบ้าง

“…” ทว่าคำตอบที่ได้จากคิรินกลับเป็นเพียงการส่ายหน้า

“อลิซติดมึงมาก ปกติมีเรื่องอะไรจะบอกมึงก่อนกู อยู่ๆทำไมครั้งนี้จะไปเรียนต่อแบบกะทันหันวะ? หรือว่า…” อาเธอร์พยายามวิเคราะห์สถานการณ์

“หรือว่า?”

“อลิซมีแฟนไหม?” อาเธอร์ถามคิรินด้วยความสงสัย เขาไม่เคยรู้อะไรเลย ไม่เคยรู้ว่าน้องสาวของเขารักคิริน รักในแบบผู้หญิงรักผู้ชาย ไม่ใช่น้องสาวรักพี่ชายแบบที่เขาเข้าใจ

“กูไม่รู้” คิรินตอบเสียงเรียบขณะที่หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ “มึงไม่รู้เรื่องน้องสาวตัวเองเลยหรือไง?”

“เอาเข้าจริงๆก็ไม่รู้หรอก อลิซอาจเหมือนเด็กสดใสร่าเริงทั่วไป บางครั้งอาจเหมือนคนที่ไม่มีความลับ แต่ถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่อยากบอกใคร อลิซจะไม่มีทางพูดเด็ดขาด”

“…” อย่างเช่นเรื่องที่เขามีอะไรกับเธอ และเรื่องที่เธอรักเขา นี่คือสิ่งที่คิรินคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป

“เย็นนี้ก็ต้องกลับบ้าน คงต้องคุยกับอลิซสักหน่อย”

“อืม” และคิรินก็พอจะมองออกว่าที่อยู่ๆอลิซต้องการจะไปเรียนต่อ เหตุผลก็เพราะว่าเธออยากจะตัดใจแล้วจากเขาแล้ว เพราะเขาเองก็ต้องการสิ่งนี้มาตลอด เขาไม่เคยอยากให้เธอมารักเลยสักนิด