เด็กฝึกงาน 2

“คะ…ใครอยู่ในนั้น!?” ทอฝันเอ่ยถามก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปยังต้นตอของเสียงนั้น

แกร้ก! บานประตูห้องน้ำถูกเปิดออก พร้อมกับเด็กสาวฝึกงานที่เดินออกมา ฟางเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นทอฝันที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“คุณฝัน!”

“เข้ามาทำอะไรที่นี่?” ทอฝันเอ่ยถามพลางปรายสายตามองฟางที่อยู่ในสภาพผมเผ้ารุงรัง กระดุมเสื้อนักศึกษารัดรูปถูกปลดออกสองเม็ด

“เอ่อ…”

หมับ! ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะได้ตอบอะไร ชายหนุ่มก็เดินเข้ามาสวมกอดทอฝันเอาไว้จากทางด้านหลัง พร้อมกับหอมแก้มเธออย่างแรงหลายๆทีคล้ายกับมันเขี้ยว หลังจากที่เดินออกไปสูบบุหรี่อยู่ที่นอกระเบียง

“มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่เห็นโทรบอกผมเลย”

“ฝันโทรหาเปรมตั้งหลายสายแล้วนะคะ แต่คุณไม่ยอมรับสาย” ทอฝันตอบกลับแฟนหนุ่ม

“ขอโทษนะครับ สงสัยว่าตอนนั้นผมคงติดประชุมอยู่”

“ขอตัวก่อนนะคะ” ฟางที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ย ก่อนจะเดินออกไป แต่กลับถูกทอฝันเรียกเอาไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวก่อนฟาง อย่าเพิ่งไป”

“????” ฟางหันหลังกลับมามองด้วยสายตาเรียบเฉย

“เข้ามาทำอะไรในห้องคุณเปรม?”

“คุณเปรมใช้ให้ฟางเข้ามาล้างห้องน้ำ”

“ล้างห้องน้ำ?” ทอฝันทวนคำถามอีกครั้งด้วยความงุนงง ผมเผ้ารุงรัง เสื้อผ้าหลุดลุ่ยของเด็กฝึกงานมาจากสาเหตุของการล้างห้องน้ำงั้นหรือ

“ใช่ครับ พอดีว่าแม่บ้านลางานไปคลอดลูก ผมเลยให้ฟางเข้ามาทำแทน” เปรมที่ยืนเงียบอยู่นานโพล่งขึ้นแทนเด็กสาว ท่าทางและสีหน้าของเขามันยังคงนิ่งเฉยไม่แสดงอะไรออกมา

“แม่บ้านบริษัทก็มีตั้งหลายคนไม่ใช่หรอคะ ทำไมต้องเป็นฟาง?”

“ก็เห็นว่าฟางกำลังว่างๆ แล้วก็อยู่ใกล้ด้วย ผมเลยเรียกเข้ามาใช้งานนิดหน่อย”

“…..” ทอฝันมองเด็กสาวกับแฟนหนุ่มสลับกันอย่างพิจารณา หรือบางทีเธออาจจะคิดระแวงเขามากไป เพราะตอนนี้มันเป็นกลางวันแสกๆแถมยังอยู่ในบริษัท คงไม่มีใครกล้าทำเรื่องแบบที่เธอคิดแน่นอน

“เสร็จงานแล้วก็ออกไปได้แล้วไป!” ชายหนุ่มเอ่ยบอกเด็กสาว

“ค่ะคุณเปรม”

“…..” ทอฝันได้แต่มองตามแผ่นหลังของฟางที่เดินออกจากห้องไป ตอนนี้เธอแค่รู้สึกแปลกๆกับเด็กสาว

“เป็นอะไรไปครับ ยังไม่เลิกคิดมากอีกหรอ?” ชายหนุ่มสวมกอดแฟนสาวไว้แน่น ก่อนจะดึงตัวเธอให้ลงมานั่งบนตักแกร่งของเขา

“ฝันแค่รู้สึกแปลกๆน่ะค่ะ”

“แปลก?” เปรมถามกลับพร้อมกับเอียงคอดูปฏิกิริยาของเธอ

“เดี๋ยวนี้ฟางดูไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อน”

“ยังไงครับ?”

“เดี๋ยวนี้เธอไม่ทักทายฝัน ไม่มีสัมมาคารวะเหมือนเมื่อก่อน” ทอฝันพูดตามความคิด หลายครั้งมานี่สายตาที่ฟางมองเธอก็เปลี่ยนไปด้วย ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้เด็กสาวไม่พอใจหรือเปล่า

“มันทำให้คุณไม่พอใจหรอครับ เดี๋ยวผมจะไล่มันออก”

“ห้ามทำแบบนั้นเลยนะเปรม เดี๋ยวพนักงานคนอื่นจะว่าคุณได้” ร่างบางรีบร้องปรามในทันที เพราะเปรมเป็นถึงประธานบริษัท แล้วถ้าเกิดว่าเขาไล่คนงานออกเพียงเพราะเธอไม่ชอบ คงได้เป็นที่เลื่องลือกันไปทั้งหมดแน่นอน แล้วถ้าเป็นแบบบนั้น ภาพลักษณ์ของบริษัทก็จะไม่น่าเชื่อถืออีกต่อไป

“ผมไม่สนหรอก ถ้าคุณไม่พอใจใคร ผมพร้อมจะเขี่ยมันทิ้งทันที”

“ช่างเขาเถอะค่ะ ฟางยังเด็กอยู่มาก บางทีฝันอาจจะคิดมากไป” ทอฝันรีบตัดประโยคปัญหา เพราะรู้ว่าเขาต้องทำมันจริงแน่ๆถ้าเกิดว่าเธอยังไม่เลิกสงสัยและคลางแคลงใจอยู่แบบนี้

“คุณนี่ยังเป็นแม่พระเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ”

“เปรมจะบอกว่าฝันน่าเบื่อใช่ไหมคะ?”

“ผมเปล่าคิดแบบนั้นสักหน่อย ฝันก็รู้อยู่แล้ว ว่าผมไม่มีวันเบื่อคุณ” ใบหน้าคมคายโน้มลงมาคลอเคลียลำคอของแฟนสาว เพื่อสูดดมกลิ่นกายจางๆที่เขาปรารถนา

“…..” เล็กคมจิกลงบนแขนแกร่งเมื่อถูกมือหนาสอดล้วงเข้ามาในเสื้อที่สวมใส่แล้วลูบไล้ตามแผ่นหลัง ลามมาที่เนินอกอวบอิ่มทั้งสองข้าง เขามักจะรู้จุดอ่อนของเธอเสมอ

“วันนี้เป็นวันเกิดไอ้เธนส์ เรามีนัดกันฉลองที่คลับ ผมอยากให้คุณไปด้วย” ริมฝีปากหนากระซิบข้างหูบอกแฟนสาวแต่มือสากก็ยังบีบเคล้นที่เต้าอวบของเธอไม่หยุด ถึงเขาจะอยากมีอะไรกับเธอในห้องทำงานของบริษัทอีกสักรอบ แต่ก็ต้องหักห้ามใจเอาไว้เพราะรู้ว่าทอฝันไม่มีวันยอม

“ไม่ไปหรอกค่ะ เปรมก็รู้ว่าฝันไม่ชอบสถานที่แบบนั้น”

“แต่พวกเพื่อนๆผมอย่างเจอคุณนะ พวกมันไม่ได้เจอคุณนานแล้วด้วย”

“…..” ทอฝันเริ่มใช้ความคิดพิจารณา เพราะเธอกับเพื่อนสนิทของชายหนุ่มนั้นค่อนข้างจะสนิทกัน

“ไปเถอะนะครับ คนดีของผม” เปรมเริ่มใช้น้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้เธอใจอ่อนยอมไปกับเขา

“ไปก็ได้ค่ะ แต่ฝันไม่ขอดื่มนะคะ”

“แน่นอนครับ ผมไม่ยอมให้คุณดื่มอยู่แล้ว” ชายหนุ่มตอบกลับถึงแม้ว่าเขาจะชอบมีคู่นอนเป็นสาวเซ็กซี่สายปาร์ตี้แต่พอเอาเข้าจริง ผู้หญิงที่เขาต้องการจะอยู่และใช้ชีวิตด้วยคือผู้หญิงอย่างทอฝัน

“…..”

.

.

.

หลังเลิกงาน

“คุณเปรมคะ คุณเปรม” เสียงเจื้อยแจ้วร้องดังมาแต่ไกลในขณะที่เขาและเธอกำลังจะเตรียมขึ้นรถเพื่อที่จะกลับบ้าน เปรมและทอฝันต่างพากันหันไปมองตามเสียงนั้นก่อนจะเห็นว่าเป็นฟางที่วิ่งเข้ามาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ

“อะไร?” เปรมเอ่ยถาม

“หนูขอติดรถกลับบ้านด้วยได้ไหมคะ พอดีว่ารถมันเสีย หนูเพิ่งเอาเข้าอู่ไป” พูดจบ เธอก็ปรายหางตาไปมองทอฝันที่ยืนอยู่ข้างๆชายหนุ่ม

“…..”

“บ้านหนูอยู่ทางผ่านพอดี ให้หนูกลับด้วยนะคะ”

“ก็ไปนั่งรถเมล์สิ หรือจะนั่งแท็กซี่กลับก็เรื่องของเธอ”

“มันค่ำแล้วอันตรายหนูไม่กล้านั่งหรอกค่ะ”

“เรื่องของเธอ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน”

“ให้ฟางกลับด้วยเถอะค่ะ ตอนนี้มันค่ำแล้วด้วย ให้กลับคนเดียวมันอันตรายนะคะ” ทอฝันที่ยืนเงียบอยู่นานพูดขึ้น เมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของเด็กสาวที่ส่งมาให้เธอเมื่อเจรากับชายหนุ่มไม่สำเร็จ


“คุณก็เป็นซะแบบนี้ ใจอ่อนกับคนอื่นไปหมด” เปรมถึงกับถอนหายใจให้กับแฟนสาวที่ดูเหมือนจะใจดีไปกับทุกคน

“จะเป็นอะไรไปคะ ฟางก็เป็นเด็กฝึกงานในบริษัทคุณ คุณอย่าใจร้ายไปหน่อยเลยค่ะ”

“โอเค ผมแล้วแต่คุณเลยแล้วกัน!” เปรมบอกอย่างปลงๆ

“ไปขึ้นรถเลยจ้ะ คุณเปรมอนุญาตแล้ว” ทอฝันบอกอย่างเอ็นดู เพราะสำหรับเธอ ฟางก็เปรียบเสมือนน้องสาวคนสนิทคนนึง

“ขอบคุณค่ะคุณฝัน” ฟางพูดด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถของชายหนุ่มที่จอดอยู่