Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
ครืดดด ครืดดด มือหนาเลื่อนไปควานหาสมาร์ตโฟนที่สั่นอยู่บนหัวเตียง ก่อนจะรีบกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นทอฝันที่โทรเข้ามาในขณะที่เขากำลังทำกิจกรรมบนเตียงกับหญิงสาวที่เจออยู่ในคลับอย่างเร้าร้อน เปรมรีบยกมือปิดปากคนตัวเล็กที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่บนตักแกร่ง เพราะกลัวว่าเธอจะเผลอหลุดเสียงร้องครางออกมา “ครับฝัน” (ตอนนี้เปรมอยู่ที่ไหนคะ?) “ผมออกมาดื่มกับเพื่อนน่ะครับ” (งั้นฝันไม่กวนดีกว่า คุณสนุกกับเพื่อนต่อเถอะค่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันก็ได้ค่ะ) “ครับที่รัก เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะรีบโทรหาคุณแต่เช้า” (ฝันดีค่ะ) “เช่นกันครับ” ติ๊ด! ทันทีที่ทอฝันวางสายตา เกมเร้าร้อนบนเตียงก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง โดยมีหญิงสาวเป็นฝ่ายคุมเกม มือสากเลื่อนไปบีบเคล้นที่เต้าอวบทั้งสองข้างด้วยความพอใจ ก่อนจะกระแทกเอวสอบสวนกลับคืน ทำเอาคนตัวเล็กถึงกลับเบ้หน้าออกมาด้วยความจุก “เมียโทรมาหรอคะ?” “อืม” “แล้วเขารู้หรือเปล่าว่าเรากำลังเอากันอยู่” “…..” ตึกตัก! เสียงฝีเท้าของทอฝันกับบีน่าดังขึ้นอยู่เป็นระยะ หลังจากที่วางสายจากชายหนุ่มเสร็จ เมื่อเธอตัดสินใจมาเขาที่คอนโด ทอฝันไม่ได้ขึ้นเครื่องบินไปแม่ฮ่องสอนแต่อย่างใด เธอแค่โกหกทุกคนเพื่ออยากพิสูจน์ในเรื่องที่คลางแคลงใจมาโดยตลอด “ใจเย็นก่อนนะฝัน” บีน่าดึงชายเสื้อของเพื่อนสาวที่เดินนำหน้า เมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของทอฝัน “ฉันใจเย็นที่สุดแล้วบีน่า” ทอฝันตอบกลับ “แกคิดดีแล้วใช่ไหมที่ทำแบบนี้?” “…..” “ถ้าเปรมเขาไม่ได้ทำแบบที่แกคิด แล้วแกจะทำยังไง?” บีน่าตัดสินใจถามทอฝันอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนสาว บีน่ารู้ดีว่าทอฝันคงรับไม่ได้ถ้าเกิดรู้ว่าชายหนุ่มที่รักและไว้ใจมานานเกือบสิบปีหักหลังอย่างเลือดเย็น “ฉันก็จะตอบตกลงแต่งงานกับเขา” “แล้วถ้าเขานอกใจแกล่ะ?” ทอฝันเงียบไป พร้อมกับความรู้สึกที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตอนนี้เธอยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าชายหนุ่มคงไม่มีวันที่จะทำกับเธอแบบนั้น “ไม่มีใครรับได้หรอกนะ แต่ฉันก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ถ้าเกิดว่าเปรมเขานอกใจฉันจริงๆ” “แล้วแกจะทำยังไง ถ้าเกิดว่าเปรมเขาทำแบบนั้นจริงๆ?” “ฉันมะ…ไม่รู้ ตอนนี้ฉันได้แต่ภาวนาขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้น” เพียงแค่คิด น้ำตามันก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง ทำเอาบีน่าถึงกลับจะร้องตามด้วยความสงสารจับใจ “โถ่! ฝัน” หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเมื่อได้มาหยุดยืนที่หน้าประตูห้องของชายหนุ่ม ทอฝันก้มลงมองกุญแจห้องที่อยู่ในมือ ด้วยแววตาสั่นระริก เพียงแค่เธอไขเข้าไป ความจริงที่สงสัยก็จะปรากฏ… แกร้ก! ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบๆห้องของชายหนุ่มทันทีที่เปิดประตูเข้ามา มันจะมีก็แต่ความมืดมิดและความเงียบสงัด ร่างบางพยายามปรับสายตาเพื่อให้เกิดความคุ้นเคยกับความมืดดำ ก่อนจะเห็นว่าทุกอย่างที่อยู่ในห้องยังคงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง “…..” “ไม่มีใครอยู่ ฉะ…ฉันว่าเรากลับกันเถอะ” บีน่าสะกิดเเขนเพื่อนสาวด้วยความกังวล แต่ดูเหมือนว่าทอฝันจะมีความมุ่งมั่นมากกว่าที่เธอคิด “กลับเถอะนะฝัน คุณเปรมเขาคงไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก” “เดี๋ยวฉันขอเข้าไปดูในห้องเพื่อความแน่ใจก่อนนะ” “งั้นฉันจะรอแกอยู่ตรงนี้” “…..” แกร้ก! ทอฝันเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนที่คุ้นเคย ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ทันทีที่ลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องเข้ามาปะทะที่หน้า ร่างกายของเธอก็รู้สึกชาวาบไปในทันที ร่างกายมันแข็งทื่อไปชั่วขณะ ถึงแม้ว่าภายในห้องจะมืดมิดจนมองไม่เห็นอะไร แต่เธอกลับรู้สึกว่าภาพที่อยู่ตรงหน้ามันชัดเหลือเกิน ภาพที่คนทั้งสองกำลังเริงรักกันอย่างเร้าร้อนอยู่บนเตียงที่เธอเคยนอน แล้วคนที่ทำเรื่องแบบนั้นก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นคนที่เธอเรียกว่าแฟน! “ปะ…เปรม!”
ว่าที่เจ้าสาว
ปัก! ปัก! ปัก!
“อื้อออ อ่า”
“อ๊ะ อืมมม”
เสียงร้องครางด้วยความเสียวซ่าน ดังระงมไปทั่วบริเวณห้อง ชายหนุ่มถาเอวสอบสอดใส่แก่นกายเข้าออกในร่องหญิงสาวด้วยความหนักหน่วงตามอารมณ์พลุ่งพล่านในตอนนี้
“อึก! เปรม เบาๆ หน่อย” ริมฝีปากบางสั่นระริกเมื่อถูกคนตัวโตที่อยู่ด้านบนโหมแรงกระแทกใส่เธออย่างบ้าคลั่ง แต่ถึงอย่างนั้น เธอกลับติดใจในลีลารักร้อนบนเตียงที่เขามอบให้
“…..” ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่ฟังในสิ่งที่เธอร้องขอ ตรงกันข้ามเขากลับยิ่งทำมันแรงกว่าเดิม
ร่างกายของหญิงสาวสั่นคลอนตามแรงกระแทกที่เขามอบให้ สำหรับเธอแล้วก็เป็นแค่เครื่องระบายความใคร่ที่เขาใช้แก้ขัดก็เท่านั้น
‘เปรม ปกรณ์ จิรวนนท์’ นักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรงอายุยี่สิบแปดปี ซึ่งพ่วงด้วยตำแหน่งทายาทหมื่นล้านของตระกูล ทางครอบครัวของเขามีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ระดับต้นๆของประเทศและมีธุรกิจอื่นๆอีกมากมาย
“จะกลับแล้วหรอคะ ไม่อยู่ทานข้าวเย็นกับเพลงก่อนหรอ?” เสียงหวานเอ่ยถามพร้อมกับก้าวขาลงจากเตียงไปสวมกอดในขณะที่ชายหนุ่มกำลังสวมใส่เสื้อผ้าอยู่หน้ากระจก ดวงตากลมโตไล่สายตามองสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า เพียงได้เห็นแค่แผ่นหลังก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขานั้นดูดีจนเธอไม่อยากละสายตา
“…..”
“เมียคุณไม่รู้หรอกค่ะ นังทอฝันมันโง่จะตาย อยู่ทานข้าวกับเพลงก่อนนะคะ”
“อย่ามาเซ้าซี้ เรื่องของเรามันจบตั้งแต่ที่น้ำฉันแตกแล้ว!” พูดจบเขาก็แกะมือของเธอออกจากการเกาะกุมด้วยความรำคาญ
“แล้วเมื่อไหร่คุณจะมาหาเพลงอีกล่ะคะ?”
“ฉันไม่ชอบกินอะไรเดิมๆ”
“แค่เอากันเฉยๆ ก็ได้นิคะ เพลงสัญญาว่าจะเก็บเรื่องของเราให้เป็นความลับไม่บอกใคร โดยเฉพาะยัยทอฝัน” เพลงขวัญมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความออดอ้อน เขาจะแวะมาหาเธอก็ต่อเมื่ออยากหลับนอนด้วยแค่นั้น แล้วมันก็ค่อนข้างคุ้มสำหรับค่าตอบแทนที่เขาจ่ายให้มา
“ก็ลองบอกสิ รับรองว่าเธอไม่ได้มายืนเสนอหน้าอยู่ตรงนี้แน่ๆ”
“…..”
“ปิดปากของเธอให้สนิท ถ้าฝันรู้เรื่องนี้ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”
ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ทั้งสองละสายตาหันไปมองยังบุคคลที่เข้ามาใหม่
“ได้เวลาแล้วครับนาย” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยบอกผู้เป็นนาย
“พวกมึงไปเตรียมรถเลย เดี๋ยวคุณฝันจะรอนาน” เปรมตอบกลับก่อนจะรีบแต่งตัวด้วยความรีบร้อนแล้วเดินตามลูกน้องออกมา
ร้านอาหาร…
ดวงตาคู่คมกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณร้านอาหารอิตาลีทันทีที่มาถึง ก่อนจะเห็นร่างบางที่เขามองหา นั่งรออยู่ในชุดเดรสสีชมพูดูน่าทะนุถนอม เมื่อเห็นดังนั้น เขาจึงรีบเดินตรงเข้าไปหาเธอในทันที
“เปรมมาช้าอีกแล้วนะ ปล่อยให้ฝันรอมาเป็นชั่วโมงแล้ว” ทอฝันบ่นงุบงิบในลำคอเมื่อเห็นแฟนหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามา เขาและเธอคบกันแบบเปิดเผยมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย ถ้าจะนับก็เกือบสิบปีแล้ว
“พอดีเอกสารงานมีปัญหาน่ะ เลยต้องแก้อีกนิดหน่อย” เปรมตอบกลับก่อนจะโน้มริมฝีปากไปจุมพิตที่หน้าผากของเธอเพื่อเป็นการทักทาย
“แบบนี้ก็แย่เลยสิคะ ฝันรบกวนเวลาทำงานคุณหรือเปล่า?” เมื่อได้รู้ถึงเหตุผลหญิงสาวจึงถามด้วยความรู้สึกผิด
“สำหรับฝันผมมีเวลาให้เสมอแหละ”
“ปากหวานแบบนี้ สาวๆ ไม่ติดแย่หรอคะ?”
“ผมรักฝันคนเดียว ฝันก็น่าจะรู้”
“ฝันก็รักเปรมค่ะ รักมากด้วย” ทอฝันตอบกลับ พร้อมกับดึงมือหนาของชายหนุ่มเข้ามาจูบเบาๆ โดยที่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างใด จะมีก็แต่สายตาหวงแหนที่เขาใช้มองเธอ ทอฝันคือผู้หญิงหัวอ่อนบอบบางน่าทะนุถนอมมากที่สุด
“งั้นก็แต่งงานกับผมสักทีสิ ผมนี่อยากแต่งงานกับคุณจะแย่อยู่แล้ว”
“ฝันขอเวลาอีกนิดนะคะ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกัน”
“แล้วผมจะรอวันนั้นนะ” สำหรับเขาแล้วทอฝันคือผู้หญิงคนเดียวที่เขารักและอยากจะแต่งงานด้วย ส่วนผู้หญิงคนอื่นมันก็เป็นเหมือนของเล่นสำหรับเขา
“…..”
“เดี๋ยวฝันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม?”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณทานต่อเถอะ เดี๋ยวฝันรีบไปรีบมา”
“ถ้างั้นก็ได้ครับ”
ห้องน้ำหญิง…
พลั่ก! ตุบ! ร่างบางถึงกับเซถลาออกไปเมื่อบังเอิญเดินไปชนกับใครคนนึงที่หน้าห้องน้ำ ความจริงคือเธอคนนั้นต่างหากที่เป็นฝ่ายเดินมาชนเธอ
“ขะ…ขอโทษค่ะ” ทอฝันรีบก้มหัวขอโทษอย่างรู้สึกผิด ไม่ว่าจะถูกหรือผิดเธอมักจะเป็นฝ่ายขอโทษก่อนเสมอ
“เดินประสาอะไร ไม่ดูตาม้าตาเรือ!” หญิงสาวที่อยู่ในเดรสสีดำตัวจิ๋วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะถอดแว่นดำกรอบหนาออกจากใบหน้าเพื่อจ้องมองใบหน้าของทอฝันให้ชัดเจน
“ขอโทษอีกครั้งนะคะ”
“นึกว่าใคร ที่แท้ก็เธอนี่เอง”
“คุณรู้จักฉันด้วยหรอคะ?” ทอฝันจ้องมองเธอกลับด้วยความสงสัย เพราะรู้สึกไม่คุ้นหน้าเธอเอาเสียเลย
“ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ ก็เรามีผัวคนเดียวกัน!”
“…..”