เด็กฝึกงาน

หลายวันต่อมา…

HUGO COFFEE

“นี่แกไปทำอะไรมาย่ะ ดูสวยขึ้นเยอะเลย” บีน่าเอ่ยถามเพื่อนสาว หลังจากที่เธอนัดให้ทอฝันเป็นฝ่ายมาเจอ หลังจากที่เธอเพิ่งบินกลับจากอเมริกา

บีน่าคือเพื่อนสาวคนสนิทของทอฝัน ที่คบกันมาตั้งแต่อนุบาล บีน่าเป็นสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกา พ่อของเธอเป็นท่านทูตส่วนแม่เป็นเจ้าของร้านเพชรที่มีฐานะร่ำรวยไม่แพ้กับทอฝันที่เป็นถึงลูกสาวคนเดียวขององคมนตรีชั้นผู้ใหญ่ ส่วนแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่ตอนที่เธอเป็นเด็ก ทำให้ทอฝันอาศัยอยู่กับพ่อตามลำพัง

“เปล่านิ ไม่ได้ทำอะไร”

“อย่ามาหมก บอกมาซะดีๆว่าไปทำอะไรมา?” เธอจ้องหน้าเพื่อนสาวอย่างไม่เชื่อ ไม่เจอกันแค่สองเดือน แต่ทอฝันกลับดูสวยมากขึ้นกว่าเดิมจนแปลกหูแปลกตา

“บอกก็ได้ เปรมพาฉันไปเข้าคอร์สมา” ทอฝันยิ้มเย้าแหย่คนตรงหน้า

“เข้าคอร์สอะไร?”

“คอร์สดูแลเจ้าสาว”

“นี่แกยอมใจอ่อน ตกลงแต่งงานกับเขาแล้วหรอ?”

“ยังหรอก เปรมแค่ให้ฉันทดลองคอร์สดูเฉยๆ นี่ก็เพิ่งไปขัดผิวมา”

“ไม่น่าล่ะ ผิวแกถึงได้ดูมีน้ำมีนวลขนาดนี้” บีน่าพูดพลางใช้มือลูบไล้ผิวของทอฝันไปมา เพราะปกติเพื่อนเป็นคนที่มีผิวพรรณดีอยู่แล้ว มาตอนนี้กลับยิ่งดูดีกว่าเดิม

“แกก็รู้ว่าเปรมเขาชอบให้ฉันดูแลตัวเอง”

“แหวะ! เหม็นกลิ่นความรัก” สิ้นประโยค บีน่าถึงกับกลอกตามองบน ก่อนจะเบ้ปากมองหน้าเพื่อนสาวด้วยความหมั่นไส้ “เอ๊ะ! นั่นมันนาฬิกาเรือนใหม่คอลเลคชั่นล่าสุด กะ…แกไปซื้อมาจากไหน!?” เธอถามด้วยความตื่นเต้นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาแบรนด์หรูที่อยู่บนข้อมือของทอฝัน

“ไม่รู้เหมือนกัน เปรมเขาซื้อมาให้”

“ฉันคิดไว้ไม่มีผิด เพราะเรือนนี้ไม่มีขายในไทยแล้วนะ แล้วตอนนี้ราคาก็ขึ้นไปไกลหลายล้านแล้วด้วย” บีน่าพูดด้วยความตื่นเต้น พลางมองไปที่เพื่อนสาวที่ทั้งตัวประดับไปด้วยของแบรนด์เนมราคาแพงหูฉี่

“เรื่องอะไรพวกนี้ ฉันไม่รู้หรอก แต่เขาซื้อมาให้แล้วก็ต้องใส่ ถ้าไม่ใส่เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก”

“โอมายก้อดดด แกนี่ช่างโชคดีจริงๆ”

“งั้นแกก็หาแฟนสักคนสิ จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่าน”

“ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ถ้าฉันไม่ได้แฟนอย่างคุณเปรม ชาตินี้ทั้งชาติฉันขอเป็นโสดดีกว่า”

“แกก็พูดเกินไป”

“มีที่ไหน ผู้ชายที่เปย์ทั้งรถทั้งคอนโด ไหนจะเสื้อผ้ากระเป๋า นาฬิกาอีก โอ้ยยยย ฉันละอิจฉาแกไม่ไหวแล้ว”

“…..” ทอฝันถึงกลับยิ้มกว้างออกมาแบบไม่รู้ตัวเมื่อเห็นท่าทางโอเวอร์แอคติ้งของเพื่อนสาว

“เขาทุ่มให้แกขนาดนี้แล้ว รีบๆตอบตกลงแต่งงานสักทีสิ ฉันนี่อยากใส่ชุดเพื่อนเจ้าสาวแล้วนะ”

“ยังก่อน”

“แฟนแกทั้งหล่อทั้งรวย รีบๆตัดสินใจซะล่ะระวังจะมีชะนีนางอื่นคาบคุณเปรมของแกไปกิน พอถึงวันนั้น แกอย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งให้ฉันเห็นก็แล้วกัน”

“…..” ทอฝันถึงกลับหยุดชะงักไป เธอนั่งเงียบแล้วคิดตามในสิ่งที่เพื่อนสาวนั้นบอก ความจริงเธอก็อยากตอบตกลงแต่งงานกับเขา แต่ติดตรงที่พ่อของเธอดูเหมือนจะไม่อยากให้เธอแต่งงานกับเปรมสักเท่าไหร่

PK COMPANY

มือทั้งสองข้างวางลงบนบ่าเเกร่งของชายหนุ่มเพื่อทรงตัวก่อนที่หญิงสาวจะค่อย ๆ กดสะโพกมนลงไปทับท่อนเอ็นลำใหญ่ของชายหนุ่ม

กึด!! ร่องแคบของเธอค่อยๆกลืนกินท่อนเอ็นของเขาไปอย่างช้าๆ

“จุกจังเลยค่ะ แน่นไปหมดแล้ว อื้อออ” ร่างบางหอบหายใจถี่พร้อมกับยกสะโพกมนขึ้นลงตามจังหวะที่ชายหนุ่มต้องการ ตอนนี้เขาและเธอกำลังเล่นบทรักเร่าร้อนอยู่ในห้องน้ำของบริษัท

“หุบปาก แล้วกระแทกลงมา!”

“อ๊ะ! ซี๊ดดดดด” สิ้นประโยคคำสั่ง เธอจึงเร่งจังหวะด้วยความเร็วและแรงกว่าเดิม ทำเอาคนที่อยู่ใต้ร่างถึงกลับเบ้หน้าออกมาด้วยความเสียว

“แรงมีแค่นี้หรือไง!”

ปัก! ปัก! ปัก

ปึก! ปึก! ปึก! ชายหนุ่มเหลืองมองแก่นกายไซต์เกินมาตราฐานของเขาที่กำลังสอดใส่เข้าออกในร่องแคบของพนักงานสาวโดยที่เธอเป็นฝ่ายคุมเกมอยู่ทางด้านบน สองเต้าอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงสั่นคลอน ก่อนที่เขาจะใช้มือหนาฟาดไปที่ก้นงอนของเธออย่างแรงหลายทีจนเกิดรอย

เพียะ! เพียะ!

ทุกการเคลื่อนไหวสร้างความเจ็บปวดจนเธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ออกมาได้ การมีเซ็กส์กับเจ้านายที่หมายตามานานมันช่างเร้าร้อนกว่าที่เคยคิดไว้

“ฟางเสียวจังเลยค่ะบอส อูยยยย อ่า”

.

.

.

ตึกตัก! ตึกตัก! เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นลายหินอ่อนดังขึ้นตามจังหวะ เมื่อทอฝันก้าวขาเข้ามาในบริษัทของแฟนหนุ่ม

หลังจากที่ดื่มกาแฟกับเพื่อนเสร็จ เธอก็ตัดสินใจมาหาแฟนหนุ่มที่บริษัท วันนี้เธอตั้งใจจะเอาขนมของโปรดที่เขาชอบกินมาให้ ซึ่งเธอก็พยายามโทรหาเขาตั้งหลายสายแต่เขาก็ไม่ยอมรับ

“สวัสดีค่ะคุณทอฝัน วันนี้สวยเป็นพิเศษเลยนะคะ” เลขาของชายหนุ่มเอ่ยทักทายหญิงสาวด้วยความสนิท เพราะทอฝันมาที่บริษัทนี้ค่อนข้างบ่อยแล้วพนักงานเกือบทุกคนก็รู้จักเธอดี

“ขอบคุณมากจ้ะจิ๊บ ตอนนี้คุณปกรณ์ว่างหรือยัง?”

“น่าจะว่างแล้วนะคะ เพิ่งจะประชุมเสร็จไป”

“แล้วตอนนี้คุณปกรณ์อยู่ไหนจ้ะ?”

“อยู่ในห้องค่ะ”

“ขอบใจมาก วันนี้พี่ซื้อขนมมาฝาก เอาไปแบ่งกันกินนะ” พูดจบเธอก็ยื่นถุงขนมห่อใหญ่ให้กับเลขา

“ขอบคุณมากค่ะคุณฝัน ลาภปากนังจิ๊บอีกแล้ว”

“แล้วฟางหายไปไหน ทำไมไม่เห็น” ดวงตาคู่สวยปรายตามองหานักศึกษาฝึกงานที่เปรมเพิ่งรับเข้ามาทำงานเมื่อสองเดือนก่อน เพราะปกติเธอจะนั่งคู่กับเลขา แต่วันนี้ทอฝันไม่เห็น เธอเลยสอบถามด้วยความเป็นห่วง

“หายไปสักพักใหญ่ๆแล้วค่ะ สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ”

“งั้นพี่ฝากขนมไว้ให้ฟางด้วยนะ” ร่างบางคลี่ยิ้มอย่างใจดี ด้วยความมีน้ำใจและไม่ถือตัวของทอฝัน ทำให้พนักงานทุกคนต่างชื่นชอบเธอ

“ได้ค่ะ”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ร่างบางเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้องทำงานของชายหนุ่มเพื่อขออนุญาต ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป วันนี้เธอรู้สึกแปลกใจเมื่อไม่เห็นชายฉกรรจ์ชุดดำที่ยืนเฝ้าหน้าห้องเหมือนทุกครั้ง

แกร้ก~

“เปรมคะ อยู่ไหมคะ?” เสียงหวานร้องเรียกเมื่อไม่เห็นใครอยู่ในห้องนี้

“…..” ไม่มีสัญญาณใดๆตอบกลับมา ทุกอย่างมันเงียบสงัดราวกับไม่มีคนอยู่

“ไหนจิ๊บบอกว่าอยู่ในห้องนี้ แล้วหายไปไหนของเขานะ?” ร่างบางบ่นกับตัวเองด้วยความงุนงง ก่อนจะหยุดชักงักเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำ

“คะ…ใครอยู่ในนั้น!?” ทอฝันเอ่ยถามก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปยังต้นตอของเสียงนั้น