Chapter 4 ฉันมันร้าย

 -เหนือ-

ปึ้ก~

"มึงยังไง ไม่ต้องมาแกล้งหลับ"

ผมถอนหายใจเมื่อถูกรุ่นพี่ที่สนิทกันชกไหล่เบาๆเพราะผมแกล้งหลับจริงๆและมันดันรู้ทัน

"ร้ายนะมึงเนี่ย"

"อะไร"

"แหม ไปแอบคุยกับน้องเขาไม่เห็นบอกกูเลย"

เพราะแบบนี้ไงผมถึงอยากจะหลับ ผมขี้เกียจฟังคำแซว ไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วย

"บอกแล้วว่าไม่มีอะไร ออกรถได้แล้ว ง่วง"

ผมบอก เพราะตอนนี้ผมลากไอ้พี่โจออกมาจากผับ ก่อนหน้านี้มันนัดผมมาเลี้ยงตามคำสัญญาและเพราะผมคิดว่าช่วงนี้ผมนอยด์ๆอยู่ก็เลยตกลงมาด้วย

แต่พอมาเจอเธอคนนั้น ผมก็ลากพี่โจกลับแทบไม่ทัน

"มึงอย่า นี่มันเพิ่งห้าทุ่มปกติมึงนอนตีอะไร บอกกูมาก่อนว่ามึงคุยอะไรกับน้องเขา"

"ก็อย่างที่เค้าเล่าไปไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอวะ"

"อ้าว ไอ้น้องเวร"

เรื่องมันก็ไม่ได้มีอะไรจริงๆ ก็แค่วันนั้นลิฟต์เสีย เราบังเอิญเจอกันแล้วเดินลงบันไดมาพร้อมกัน และเธอก็ดันข้อเท้าพลิกผมก็แค่ช่วยพยุง ส่วนเรื่องที่คุยกันมันก็ธรรมดาป่ะวะ เธอก็ดูเฟรนด์ลี่ดี ผมก็ไม่ได้อะไร เธอคุยมาผมก็คุยตอบ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น

"แต่กูว่านะ น้องเขาก็น่ารักดีนะเว้ย"

พี่โจพูดพลางขับรถออกจากลานจอดรถของผับซักที ผมเอนหลังพิงเบาะแล้วมองออกไปนอกกระจกรถ

"มึงจีบเลยดิ"

อยู่ดีๆมายุให้จีบเฉย

"ไร้สาระ"

"ไร้สาระห่าอะไร ก็กูเห็นมึงเป็นโสดมานานแล้วเนี่ย"

"พี่ก็จีบเองดิ"

"มึงจะบ้าเรอะ กูรักเมียคนเดียวนะ"

"ได้ข่าวว่าเพิ่งโดนเมียตีมาเพราะมีกิ๊ก ไม่ใช่?"

"อ้าวๆ กูไม่ได้มีกิ๊ก แค่คุยแชทเฉยๆกูไม่ได้อะไรเลยนะ น้องเค้าทักมากูก็แค่คุยตอบ ยังคุยไม่ถึงสามวันเลย เมียกูเซ้นท์ไวชิบหาย"

"ถ้าเมียยังจับไม่ได้ก็จะแอบกิ๊กกันอยู่ดีนั่นแหละ"

"แหม ทำมาเป็นรู้ทันกูนะ ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เนี่ย ตั้งแต่กูรู้จักมึงมากูยังไม่เคยเห็นมึงควงสาวเลยนะ หรือมึงว่าน้องเขาไม่สวย?"

"อืม ก็สวยดี"

"หุ่นดีด้วยนะมึง"

"อืม"

"นิสัยก็น่าจะดี..."

"ดูแค่นี้ไม่รู้หรอก ขนาดบางทีรู้จักกันตั้งหลายปี...ยังเปลี่ยนไปได้เลย"

"คือ นี่มึงไม่ได้ว่ากูใช่ม่ะ?"

"เปล่า..."

ผมส่ายหน้าพลางหลับตาลง

"เอ้า อย่าเพิ่งหลับดิวะ"

"ปวดหัวว่ะพี่ ขอพักแป่บ"

ผมบอกพลางพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะผลอยหลับไปจริงๆ ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่มาถึงคอนโดแล้ว

ผมแยกกับพี่โจที่ด้านล่างแล้วขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นห้าซึ่งเป็นชั้นที่มีห้องของผมอยู่ด้วย ห้องที่ผมอยู่มีสองห้อง ตอนแรกผมใช้เป็นห้องส่วนตัวห้องนึงส่วนอีกห้องเป็นห้องเอาไว้รับแขก แต่ตอนหลังลูกพี่ลูกน้องของผมก็มาอยู่ด้วยผมเลยยกอีกห้องให้ เราสนิทกันมากเหมือนพี่น้องท้องเดียวกันเพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล็กๆจนผมย้ายมาเรียนที่นี่ พอมันจบมอปลายปุ๊บมันก็ย้ายตามมา

แอด~

ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง กวาดสายตามองหาหมอกแต่พบว่าในโถงของห้องว่างเปล่า ผมคิดว่ามันน่าจะหลับไปแล้ว ผมเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเงียบๆ

ฟลุ่บ~

"..."

ตั้งแต่วันนั้น ผมยังคิดถึงเธอตลอด...

Rrrr~

ผมสะดุ้งเพราะกำลังคิดถึงใครบางคนอยู่และโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งจะเอาออกมาวางไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้าขึ้นมามองที่หน้าจอ เบอร์แปลก?

"ฮัลโหล ครับ"

ผมกรอกเสียงลงไปหลังจากกดรับ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ

"ฮัลโหล"

(...)

อะไรวะ?

"ได้ยินมั้ยครับ โทรผิดหรือเปล่า..."

(เหนือ...)

สะ เสียงนี้!

(ดีใจจัง ที่นายยังใช้เบอร์เดิมอยู่)

"..."

กลายเป็นผมเองที่เงียบ

(เรา...มาเจอกันหน่อยได้มั้ย)

วันต่อมา...

วันนี้ผมมีนัด ผมกำลังเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่อยู่

แอด~

"เฮีย จะไปไหนอ่ะ?"

หมอกที่เปิดประตูเข้ามาถามผม ผมหันไปยิ้มให้ก่อนจะตอบ

"มีนัด"

"นัดเหรอ? แหนะ สงสัยจะสำคัญมากล่ะสิท่า"

มันยิ้มแซวผมพลางมองเสื้อผ้าที่ผมเลือกออกมาจากตู้แบบล้อเลียน จนผมต้องปาไม้แขวนใส่มัน

"ไม่ต้องแซวเลยไอ้นี่ ไม่มีอะไรทำหรือไง"

"ว่าจะออกไปซื้อจิ๊กซอว์อ่ะ เมื่อวานต่อหมดแล้ว"

"อะไรจะจริงจังขนาดนั้น"

"ก็มันเบื่อๆอ่ะ ว่าแต่เฮียเหอะนัดสาวใช่มั้ยล่ะ"

"รู้ดี"

"เห้ย จริงเหรอ นี่ผมไม่เห็นเฮียควงสาวมาตั้งนานแล้วนะ ตั้งแต่ที่พี่แจน..."

เสียงของมันถูกกลืนลงคอเมื่อผมชะงักและเงยหน้าไปมองมัน มันตบปากตัวเองพลางหัวเราะกลบเกลื่อน

ก็อย่างที่บอก ไอ้หมอกกับผมเหมือนพี่น้องคลานตามกันมา มันเป็นคนเดียวที่รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับผมเหมือนที่ผมก็รู้ทุกเรื่องของมัน...เรื่องนี้ก็ด้วย

"ผะ ผมว่า ผมน่าจะรีบไปดีกว่า อยู่ไปก็พูดจาไปเข้าหูเฮียอ่ะเนอะ"

"..."

"ไปนะ ขอโทษคร้าบบบ"

มันโบกมือลาผมพลางก้มหัวขอโทษที่มันดันพลั้งปากพูดชื่อคนๆหนึ่งออกมาแล้วรีบวิ่งออกไปทันที ผมถอนหายใจพลางหลุบตาลงมองเสื้อเชิ้ตในมือ

"แจน..."

ผู้หญิงคนนี้เธอทำเหมือนไม่รู้จักผมเมื่อเราบังเอิญเจอกันครั้งแรกในรอบห้าปี แต่เมื่อคืนนี้เธอโทรมาหาผม เธอบอกว่าอยากเจอและมีเรื่องจะขอคุยกับผม ทั้งๆที่ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่ผมก็ยังตอบตกลงไปด้วยความดีใจที่สุด ดีใจจนลืมไปหมดทุกอย่าง...ว่าเธอเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนแม้กระทั่งชื่อตัวเอง

12.05 น.

วันนี้ฉันนัดมาเดินห้างกับยาหยี ตอนแรกเรานัดกันตอนบ่ายเพราะฉันติดเรียนช่วงเช้าแต่อาจารย์ดันมายกคลาสกระทันหัน ฉันก็เลยว่างและฉันเลือกที่จะมาตากแอร์รอยาหยีที่ห้างก่อน

ฉันชอบเดินเล่นตากแอร์เย็นๆ เดินดูนู่น นี่ นั่นไปเรื่อยๆ คนโสดก็เงี้ยแหละ ทำอะไรก็ได้ ตัวคนเดียวชิลๆ

กึก~

ฉันหยุดชะงักขาที่กำลังเดินอยู่เมื่อสายตาดันไปเห็นอะไรดีๆเข้า

"กะอยู่แล้วเชียว หึ"

ก็บอกแล้วว่าสองคนนี้มันต้องมีซัมติงกัน ฉันเห็นใครรู้มั้ย?

จีน่ากับเหนือไง...

ฉันเห็นสองคนนั้นลงบันไดเลื่อนไปที่ชั้นจอดรถใต้ดินของห้าง ภาพที่เห็นกระตุกต่อมความอยากรู้อยากเห็นของฉันขึ้นมาทันทีเลยล่ะ

สวบ~

และบอกแล้วไงว่าอยากรู้ ฉันก็เลยตามสองคนนั้นไป มีหลายคนหันมองจีน่าเพราะคุ้นหูคุ้นตา พวกเขาเดินโดยเว้นระยะห่างกัน ระหว่างทางเดินไม่ได้พูดอะไรกันทำเหมือนกับไม่ได้มาด้วยกัน ซึ่งฉันคิดว่าเป็นปกติของยัยจีน่าเพราะยัยนั่นค่อนข้างมีชื่อเสียงแล้ว คนเดียวที่เธอจะใกล้ชิดแบบเปิดเผยคือพี่เชน ซึ่งเขาก็มีชื่อเสียงมาก่อนเธอ เป็นนายแบบ เป็นเน็ตไอดอล เริ่มชิมลางงานนักแสดงวัยรุ่นและดูเหมือนจะไปได้ดีเชียวล่ะ

"ชักสนุกแล้วสิ"

แต่พอลับตาคน พอคิดว่าไม่มีใคร สองคนนั้นกลับเข้าไปในรถคันเดียวกัน รถคันนั้นที่ฉันจำได้ว่าเป็นของเจ๊พลิ้วผู้จัดการยัยจีน่า ติดฟิล์มซะด้วย

บรื้น~

ไม่นานรถคันนั้นก็ขับเคลื่อนออกไป ฉันมองตามจนลับสายตาก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเหมือนนางมารร้าย

ฉันมันร้าย ใครก็บอกแบบนั้นแหละ!

"ไหนดูซิ"

หลังจากที่รถของจีน่าไปแล้ว ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเข้าชื่อเฟซบุ๊กของพี่โจ ฉันเพิ่งได้เฟซเขามาโดยบังเอิญและแอดเฟรนด์กันเรียบร้อยแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรกับเฟซเขาแต่จะส่องเฟซคนอื่นต่างหาก

แล้วฉันก็ไม่ต้องสืบเสาะหาอะไรนานเลย พี่โจดูเป็นคนติดโซเชียลพอสมควร เฟซเขาก็เล่นทุกวัน เลื่อนหน้าเฟซเขาลงมานิดหน่อยฉันก็เจอรูปถ่ายของพี่โจกับรุ่นน้องของเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน

'วันนี้กูยกให้มึงคือฮีโร่เลยไอ้น้องรัก #น้องผมโสดโปรดจีบครับ แอดไปชื่อนี้เลย Neua Nonthakorn'

-เหนือ-

ครืด~

วันนี้ผมอยู่ที่ห้องเหมือนเดิม กำลังนั่งคุยกับไอ้พี่โจแล้วก็เพื่อนสนิทผมอีกสองคน ถัดไปหน้าทีวีก็มีไอ้หมอกยกโต๊ะญี่ปุ่นขนาดเล็กมานั่งต่อจิ๊กซอว์อยู่เหมือนเคย เมื่อกี้โทรศัพท์ผมที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกตรงหน้าสั่นขึ้น

หมับ~

"เห้ยพี่..."

และหน้าจอก็ปรากฏแจ้งเตือนอะไรบางอย่างขึ้นมา ผมที่กำลังสนใจคุยอยู่กับเพื่อนก็หันมามองที่หน้าจอแต่ช้ากว่าไอ้พี่โจที่คว้าโทรศัพท์ผมไปแล้ว

"ว้าวๆๆ ดูสิ มีสาวแอดเฟรนด์มึงมาว่ะ"

"ใครวะพี่?"

"ไหนๆ สวยเปล่า?"

เมื่อพี่โจโพล่งออกมาเพื่อนสองคนของผมก็หันไปสนใจผู้หญิงที่แอดเฟรนด์ผมมาทันที

พวกมันกรูกันเข้าไปแย่งมือถือผมจากพี่โจ

"เห้ย ใจเย็นดิพวกมึง เดี๋ยวกูให้ดู"

พี่โจพูดพลางกดโทรศัพท์ผมยิกๆ ผมกรอกตาไปมาพลางยื่นมือไปตรงหน้าเขา

"เอามา"

"ไรวะ"

"..."

ผมไม่พูดอีกครั้งแต่หลุบตาลงมองมือถือของตัวเองเป็นเชิงยืนยันว่าให้เขาคืนมา พี่โจยักไหล่ก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนมาให้ผม

"มารยาท?"

เมื่อผมได้โทรศัพท์คืนก็หลุบตาลงมองที่หน้าจอทันที เห็นว่าที่หน้าจอปรากฏหน้าโปรไฟล์ของผู้หญิงคนนั้นและที่สำคัญมันระบุว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้ว

ไอ้เชี่ยพี่โจแม่ง...

"โอ๊ะ สงสัยมือลั่น"

เขายกมือขึ้นพลางพูดจากวนประสาททำหน้าใสซื่อออกมา ผมมองหน้าอย่างเคืองๆก่อนจะหลุบตาลงมองที่หน้าจออีกครั้ง

::Khawhom Kanyapat::

ผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว...

"เห้ย สวยว่ะ"

ผมเหลือบมอง'เอ็ม'กับ'ทอย'เพื่อนสนิทที่ชะโงกมาดูชื่อเฟซของเธอก่อนจะใช้เฟซของไอ้เอ็มค้นหาเฟซเธอแล้วสุมหัวกันส่อง

"เป็นนางแบบเหรอพี่ หุ่นดีชิบ"

เอ็มดูสนใจเธอมาก แน่สิ สเป็คมันไง

"..."

ส่วนทอยมันดูนิ่งไปเลย มันเงียบ ซึ่งถ้าปกติมันจะไม่เป็นแบบนี้ ผมรู้สึกว่ามันแปลกไปนิดหน่อย

"อืม แต่ไม่ใช่มืออาชีพหรอก"

พี่โจตอบ

"โอ้ย ขาว สวย หุ่นเอ็กซ์ เสป็คผม"

"ไม่ได้เว้ยไอ้เอ็ม คนนี้ของไอ้เหนือมัน"

"จริงเหรอ?"

ทั้งไอ้ทอยไอ้เอ็มครางถามทันทีกระทั่งไอ้หมอกยังหันมามองด้วยความสนใจเลย

ฟลุ่บ~

"พูดจาไร้สาระว่ะ"

ผมด่าไอ้รุ่นพี่จอมกวนประสาทก่อนจะลุกเดินเข้าห้องปิดประตูเสียงดัง

"กูว่าน้องเค้าชอบมึงนะ จีบเหอะจะได้ไม่เป็นภาระของกูที่เชียร์อยู่..."

ก่อนประตูจะปิดลงผมได้ยินเสียงพี่โจตะโกนตามมา

ปึ้ง~

ก็ไม่ได้ขอให้มาเชียร์นี่หว่า...

08.20 น.

::Neua Nonthakorn::

ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนรถแท็กซี่ กำลังเลื่อนดูหน้าเฟซของผู้ชายที่ชื่อเหนืออยู่ เมื่อวานฉันลองแอดเฟรนด์ไปหาเขาและไม่น่าเชื่อนะว่าเขาจะกดรับฉันด้วย พอได้เป็นเฟรนด์กันแล้วฉันก็เห็นว่าเขาชอบอัพรูปถ่ายอยู่บ่อยๆ ส่วนมากน่าจะเป็นรูปที่เขาถ่ายเอง เขามีคนชื่นชมเยอะพอสมควรนะ รูปของเขาดูแล้วก็รู้สึกหลากหลายดีเหมือนกัน

เอี้ยด~

จู่ๆรถแท็กซี่ก็เบรก ฉันกวาดสายมองไปรอบๆซึ่งมันยังไม่ถึงมหาวิทยาลัยฉันเลยนี่

"จอดรถทำไมคะพี่?"

"ขอโทษครับน้อง"

พี่คนขับหันมามองฉัน

"ว่าแต่...รถเป็นอะไรคะ?"

"เหมือนยางแตกนะครับ แตกได้ยังไงไม่รู้ไปเหยียบอะไรมา"

"อ้าว ทำไงล่ะ หนูมีเรียนเก้าโมงนะคะ"

ฉันบอกพลางหลุบตาลงมองนาฬิกา นี่อุตส่าห์เผื่อเวลารถติดแล้วนะ ดันมาเจอรถยางแตกอีกเหรอ เปลี่ยนนานหรือเปล่าก็ไม่รู้

"เดี๋ยวพี่ลงไปดูแป่บนึงนะครับ"

พี่แท็กซี่หันมาบอกฉันพร้อมกับรีบเปิดประตูลงไปดูรถของตัวเอง วนดูรอบรถไม่นานก็เดินส่ายหัวกลับมา

"เป็นสองล้อเลย น่าจะต้องเรียกช่าง คงไปต่อไม่ได้แล้วครับ"

ไม่ได้สิ จะมาทิ้งฉันไว้กลางทางแบบนี้ไม่ได้!

ฉันถอนหายใจแบบเซ็งๆพลางลงจากรถของเขาโดยไม่ลืมมองมิเตอร์แท็กซี่ที่ขึ้นค้างไว้ด้วย

"เดี๋ยวพี่โบกรถให้ใหม่นะ"

พี่แท็กซี่หันมาบอกฉัน ฉันก็หันซ้ายหันขวามองหารถไปด้วย ไม่รู้ว่าโชคเข้าข้างหรือว่าอะไร ฉันเห็นรถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งที่ดูคุ้นตา ฉันจำได้ว่าเพิ่งดูรูปรถคันนี้ในเฟซของเขาเมื่อกี้นี้เอง

ฉันว่าต้องใช่เขา...

เอี๊ยด~

ฉันเดินไปยืนมองรถของเขา เมื่อขับเข้ามาใกล้เขาก็เหมือนจะมองเห็นฉัน เราสบตากันผ่านหน้ากากกระจกหมวกกันน็อกและในที่สุดเขาก็ต้องจอดรถตรงหน้าฉัน

"ใช่พี่เหนือจริงๆด้วย"

ฉันยิ้มเมื่อเขาจำใจต้องเปิดหมวกกันน็อกออกมา เขาขมวดคิ้วเป็นเชิงสงสัย

"โชคดีจังเลยค่ะ"

"..."

เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ยกยิ้มน้อยๆ ฉันจะถือว่าเขาทักทายฉันกลับแล้วกัน ฉันมองเขาก่อนจะหันไปมองรถแท็กซี่ที่จอดอยู่

"เจอคนรู้จักเหรอครับน้อง"

พี่แท็กซี่เดินมาพูดกับฉัน ฉันทำท่าอ้ำอึ้งนิดหน่อย

"มี...อะไรหรือเปล่าครับ?"

ในที่สุดเขาก็ถามออกมา ฉันหันไปตอบเขา

"คือ พอดีว่ารถแท็กซี่ที่ข้าวนั่งมายางมันแตกค่ะ"

"อ่า..."

หมอนี่ก็อ้ำอึ้งใส่ฉันอีก ฉันก็เลยถามเขาต่อ

"เอ่อ พี่เหนือจะไปไหนเหรอคะ?"

"ไป...หาเพื่อนครับ"

"อ่า เหรอคะ"

ฉันทำหน้าเสียพลางกระวนกระวายและบ่นพึมพำ

"ทำไงดี จะไปเรียนทันมั้ยเนี่ย"

และฉันรู้ว่าเขามองการแสดงออกของฉันอยู่ เขาถึงได้ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาในที่สุด

"อ่า ถ้ารีบ...ผมไปส่งก็ได้นะ"

นี่แหละที่ฉันต้องการ

"แต่ว่า พี่จะไปหาเพื่อน..."

"อ๋อ ไม่เป็นไร ไม่ได้รีบเท่าไหร่"

เมื่อเขาพูดแบบนั้นฉันก็ยิ้มให้เขา

"จริงนะคะ"

"อื้ม..."

"ถ้างั้น ข้าวรบกวนหน่อยนะคะ"

ฉันยิ้มแบบเกรงใจไปให้เขา ก่อนจะไม่ลืมหันไปหาพี่คนขับแท็กซี่

"พี่คะ นี่ค่ารถค่ะ"

"เอ้ย ไม่เป็นไร ยังส่งไม่ถึงที่เลยพี่ไม่คิดก็ได้ครับ"

พี่แท็กซี่โบกมือปฏิเสธเงินที่ฉันส่งไปให้

"ไม่ได้หรอกค่ะ รับไปเถอะ"

ฉันบอก เขามองหน้าฉันก่อนจะหลุบตาลงมองเงินในมือฉัน

"ยังไงพี่ก็ต้องจ่ายค่าเปลี่ยนยางรถนะ"

"แต่..."

"หนูรู้ว่าเงินหายากนะคะ กว่าพี่จะหาได้แต่ล่ะบาทมันไม่ง่ายเลยนะ อีกอย่างหนูก็จ่ายตามมิเตอร์นะคะ ถือว่าพี่ส่งหนูตรงนี้ไง รับไปเถอะค่ะ"

"อ่า ขอบคุณมากๆนะครับ"

พี่แท็กซี่ก้มหัวของคุณฉันแล้วก็รับเงินไปในที่สุด ฉันเดินกลับมาหาพี่เหนือที่คล่อมรถมองอยู่

"ไปกันเถอะค่ะ"

ฉันยิ้มให้เขา พี่เหนือพยักหน้าเบาๆพลางสตาร์ทรถอีกครั้ง

พรึ่บ~

ฉันกระโดดขึ้นนั่งไพล่ขาบนเบาะรถของเขา กระโปรงที่เลิกขึ้นมาสั้นทำให้ลำบากนิดหน่อย

ฟลุ่บ~

ฉันเกาะเอวเขาผ่านเสื้อคลุมสียีนส์สีเข้มที่เขาสวมใส่อยู่ก่อนจะเอียงหน้าไปพูดกับเขา

"ข้าวขอเกาะหน่อยนะคะ กลัวตกอ่ะ แหะๆ"

ฉันยิ้มพลางหัวเราะแหะ เขาหันมามองฉันก่อนจะพยักหน้าหงึกหงักแล้วขับรถออกไปโดยไม่ได้พูดอะไร

บรื้นนน~