Chapter 3 ชอบไหมคะ

"ข้าวหอมครับ"

"คะ?"

"คิดอะไรอยู่เหรอ?"

ฉันช้อนสายตาขึ้นมองร่างสูงหุ่นนายแบบตรงหน้าที่กำลังเรียกฉันให้หลุดจากภวังค์ความคิด เราสองคนกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารกึ่งบาร์แห่งหนึ่ง

"แค่คิดว่า เรามาทานอาหารกันแบบนี้ มันจะเป็นไรหรือเปล่า..."

หมับ~

ฝ่ามือหนาเลื่อนมาจับมือฉันที่วางอยู่บนโต๊ะ ฉันหลุบตาลงมอง

"ไม่หรอกครับ ที่นี่เป็นส่วนตัวนะ อีกอย่างก็เป็นร้านเพื่อนพี่ด้วย น้องข้าวไม่ต้องห่วงนะ"

หมับ~

ฉันเลื่อนฝ่ามืออีกข้างมาวางไว้บนมือเขาบ้างพลางยิ้มให้

"ข้าวไม่ห่วงอะไรหรอกค่ะ ห่วงแต่ชื่อเสียงของพี่เชน"

"ฮ่ะๆ พี่ก็ไม่ได้ดังอะไรขนาดนั้น"

"ไม่หรอกค่ะ พี่เป็นนายแบบที่ฮอตที่สุดในตอนนี้ แถมยังกำลังจะเป็นพระเอกซีรี่ย์เลยน๊า"

ฉันพูดพลางค่อยๆดึงมือออกจากมือเขาเมื่อพนักงานมาเสิร์ฟอาหาร

"ก็แค่ในหมู่วัยรุ่นเองครับ พี่ไม่ได้เป็นดาราดังซักหน่อย"

เขาพูดถ่อมตัวพลางยิ้มกรุ้มกริ่มให้ฉัน

หลังจากนั้นเราก็ทานข้าวกันและต่อด้วยดื่มเบียร์เย็นๆ เชื่อมั้ยว่าระหว่างนั้นเขาไม่ได้พูดถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่งเลย เขาดูไม่สนใจด้วยซ้ำว่าถ้าผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าแฟนตัวเองมานั่งจู๋จี๋อี๋อ๋อกับผู้หญิงคนอื่นเธอจะรู้สึกยังไง

และนั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ!

23.25 น.

"ดึกขนาดนี้แล้ว ข้าวคงต้องกลับแล้วล่ะค่ะ"

ฉันพูดบอกเมื่อหลุบตาลงมองนาฬิกาข้อมือ จะว่าไปก็เพลินเหมือนกันนะ ดื่มกันไปคุยกันไปเผลอแป่บเดียวห้าทุ่มกว่าแล้ว

"โอเคครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ"

"จะดีเหรอคะ"

"ดีครับ ข้าวดื่มไปด้วยนะ กลับกับพี่ปลอดภัยกว่า"

แน่ใจเหรอที่พูด?

"ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

หลังจากที่ฉันตกลงให้เขาไปส่ง เขาก็เรียกเช็คบิลและเราพากันเดินมาที่ลานจอดรถ

ฟลุ่บ~

เขาเปิดประตูให้ฉันและฉันส่งยิ้มให้เขาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะรถหรู จากนั้นพี่เชนก็ขับรถออกไป

บรื้น~

ระหว่างขับรถเขาก็ชวนฉันคุยไปด้วยเปิดเพลงคลอไปเบาๆด้วย ฉันก็เออออไปกับเขาแต่ไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอก

"จอดด้านหน้าเลยค่ะ"

ฉันพูดพลางชี้มือไปที่คอนโดแห่งหนึ่งซึ่งพี่เชนกำลังจะขับรถไปถึง เขาพยักหน้าก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าคอนโด

"อยู่ที่นี่เหรอคะ?"

เขาถามฉันและฉันพยักหน้า

"ขอบคุณพี่เชนนะคะที่มาส่ง"

ฉันยิ้มให้เขาพร้อมเปิดประตูลงจากรถ

หมับ~

แต่พี่เชนมือไวคว้าแขนฉันไว้ก่อน ฉันหันมามองหน้าเขาแต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

Rrrr~

"รับโทรศัพท์ก่อนเถอะค่ะ"

ฉันบอกเมื่อเห็นว่าเขาทำเป็นไม่สนใจเสียงนั่น พี่เชนยิ้มบางๆก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ฉันแอบเห็นด้วยล่ะว่าเป็นใคร

"แป่บนะครับ"

ปึ้ง~

เขาบอกฉันก่อนจะออกจากรถไปเพื่อคุยโทรศัพท์ ฉันกระตุกยิ้มก่อนจะลงจากรถ

ฉันยืนหันหลังพิงประตูรถอยู่แบบนั้น จนพี่เชนเดินกลับมาหา

"ตอนแรกข้าวกะว่าจะชวนพี่ขึ้นไปดื่มน้ำสักแก้ว"

ฉันพูด

"แต่ข้าวว่าพี่คงมีธุระ...สำคัญ"

ดูจากสีหน้าก็รู้แล้วว่าเขารู้สึกยังไงกับปลายสายที่โทรเข้ามาเมื่อกี้

"จริงๆมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอกครับ"

"ข้าวว่าพี่ไปเถอะค่ะ ข้าวไม่อยากเป็นตัวการที่ทำให้พี่กับแฟนต้องทะเลาะกัน"

"ไม่ใช่แฟนนะครับ พี่บอกข้าวแล้วไงว่าเราไม่ได้คบกันเลย"

"อ่า โอเคค่ะ ข้าวเข้าใจแล้ว"

"ถ้างั้นพี่..."

"กลับเถอะค่ะ"

ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเลื่อนมือไปจับมือเขาเบาๆ

"ดึกแล้ว ข้าวเป็นห่วงนะคะ"

พี่เชนเงยหน้ามามองหน้าฉัน เขากระตุกยิ้มก่อนจะพยักหน้า

"โอเคครับ...งั้นพี่กลับเลยนะ"

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่งข้าว"

"พี่เต็มใจครับ"

เขายิ้ม ฉันปล่อยมือเขาและยกขึ้นโบกเบาๆ เขาถึงได้ยอมกลับขึ้นรถและขับออกไป

ฉันมองจนรถของเขาขับออกไปสู่ถนนหลักพลางยักไหล่

ตึก ตึก ตึก~

ก่อนจะเดินออกมาจากหน้าคอนโดและวิ่งข้ามฝั่งถนนไปยังอพาร์ทเม้นต์ที่อยู่เยื้องกับคอนโดแห่งนี้ในฝั่งตรงข้าม

"อ้าว สวัสดีครับคุณข้าวหอม"

"สวัสดีค่ะลุง"

ฉันยิ้มทักทายกับลุงยามที่เฝ้ายามอยู่ใต้อพาร์ทเม้นต์ มันเป็นประจำอยู่แล้วล่ะที่ฉันทำแบบนี้

"นี่ค่ะลุง"

ฉันวางกล่องขนมเค้กที่ถือมาด้วยบนโต๊ะของเขา พี่เชนเขาซื้อมาให้ฉันน่ะ

"โอ้ คุณข้าวไม่เก็บไว้กินเหรอครับ ดูน่าอร่อยนะครับเนี่ย"

"ไม่หรอกค่ะ ข้าวทานไปเยอะแล้ว กลัวอ้วนน่ะ แหะๆ"

"ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ยังอุตส่าห์นึกถึงลุงแก่ๆ ฮ่าๆ"

ลุงยามดีอกดีใจพลางเอ่ยขอบคุณฉันยกใหญ่

"ค่ะ ถ้างั้นข้าวขึ้นห้องก่อนนะคะ"

ฉันบอกลาเขาก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อขึ้นไปที่ห้องพักของตัวเอง

ใช่แล้วล่ะ ฉันอยู่ที่นี่ ไม่ได้อยู่ที่คอนโดหรูหราอะไรนั่นหรอก ส่วนที่บอกพี่เชนไปแบบนั้น...

ก็ไม่ได้อยากจะให้รู้นิว่าฉันอยู่ที่ไหน เขาไม่จำเป็นต้องรู้หรอก

*Paradise Pub

วันนี้ฉันมาทำงาน ตอนนี้ฉันเปลี่ยนมาใส่ชุดยูนิฟอร์มของผับแล้ว หน้าที่ของฉันคือบาร์เทนดี้อยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ ชุดที่ฉันใส่จะเป็นเสื้อกล้ามรัดรูปสีขาวด้านในและใส่เสื้อกั๊กครึ่งตัวสีดำกับกระโปรงหนังสีดำ ซึ่งถ้าเป็นบาเทนเดอร์ผู้ชายก็จะเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับเสื้อกั๊กเต็มตัวสีดำแล้วก็กางเกงแสลกซ์สีดำ

เมื่อกี้ยาหยีเพื่อนร่วมแก๊งของฉันมาคุยด้วยแต่ก็แยกตัวไปทำงานแล้วล่ะ ฉันมีแก๊งด้วยนะรู้ยัง แก๊งของฉันชื่อว่าแก๊งแบดเกิร์ลไม่รู้ว่าใครเป็นคนริเริ่มก่อตั้งมันขึ้นมา รู้ตัวอีกทีคือชื่อของฉันก็ถูกดึงไปร่วมแก๊งกับเพื่อนๆอีกสามคนในเพจเฟซบุ๊กว่าเป็นสมาชิกของแก๊งนี้ไปเรียบร้อย สมาชิกอีกสามคนก็คือยาหยี ปลายฟ้าและลูกโซ่ ในที่สุดพวกเราก็ได้เจอกันและได้เริ่มคุยกัน ไม่นานก็สนิทกันจนกลายมาเป็นเพื่อนรักกันในที่สุดแหละ

"น้องครับๆ"

"ค่ะ รับอะไรดีคะ"

ฉันที่หันหลังไปหยิบแก้วหันกลับมาที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์เพราะว่ามีเสียงลูกค้าเรียก พอหันไปฉันก็ชะงักนิดหน่อยเพราะลูกค้าคือผู้ชายสองคนนี้

คนนึงคือพี่โจ ส่วนอีกคน...ตากล้องที่ชื่อเหนือ

"นั่นไง กูบอกแล้วว่าใช่"

พี่โจหันไปตบไหล่เขาเบาๆ

"แล้วใครเถียงพี่ล่ะ"

นายเหนือนั่นหันมาพูดกับเขา สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก

"เฮ้ย กูพามึงมาเลี้ยงไม่อั้นมึงน่าจะดีใจดิ เลิกทำหน้าซังกะตายได้แล้ว เป็นห่าอะไรวะ"

ฟลุ่บ~

พี่โจพูดพลางดึงเขาให้นั่งลงบนเก้าอี้ทรงสูงหน้าเคาน์เตอร์ที่ฉันยืนอยู่ ฉันยกยิ้มให้เขาทั้งสองคน

"รับอะไรดีคะคุณลูกค้า"

"เดี๋ยว พี่ขอถามก่อน นี่ใช่น้องข้าวหอมหรือเปล่าครับ?"

พี่โจคงสงสัยมากเลยสินะ --*

"ค่ะ ข้าวหอมเองพี่โจ"

"ว้าว จำพี่ได้ด้วย"

"ข้าวความจำดีนะคะ คนนี้ข้าวก็จำได้...พี่เหนือ"

ฉันหันไปยิ้มให้เขา นายนั่นเงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วยกยิ้มฝืนๆ

"ฮ่ะๆ อย่าไปสนใจมันเลย ไอ้นี่ไม่รู้ไปโดนตัวไหนมา ตั้งแต่กลับมาจากถ่ายแบบวันนั้นมันก็ซึมกะทือแบบนี้"

พี่โจผลักไหล่เขา ส่วนนายนั่นก็ทำแค่ยกแขนมาวางพาดกับเคาน์เตอร์บาร์ ฉันยิ้มก่อนจะเริ่มผสมเครื่องดื่ม

"นี่ค่ะ ค่อนข้างแรงนะคะ อารมณ์โหมดนี้ข้าวว่าพี่เหนือน่าจะชอบ^^"

"..."

เขาช้อนสายตามองฉันอีกครั้งเมื่อฉันวางแก้วเครื่องดื่มตรงหน้าเขา

"เอ้า ไอ้เหนือ น้องเขาอุตส่าห์ผสมให้มึงโดยเฉพาะนะ"

อึก~

เหนือไม่ได้พูดอะไร เขาทำเพียงยกแก้วขึ้นกระดกดื่มรวดเดียวหมด ทำท่าทางอย่างกับคนอกหัก!

"ชอบมั้ยคะ?"

"..."

ฉันถามแต่กลับไม่ได้คำตอบ วันนี้เขาดูเงียบและอึมครึมกว่าวันนั้นมากเลยล่ะ

"น้องข้าวทำงานที่นี่ด้วยเหรอครับ ขยันจังเลยนะ"

แล้วพี่โจก็แก้เก้อให้ฉันโดยการชวนคุย

"ค่ะ ข้าวทำที่นี่ประจำและรับถ่ายแบบเสริมน่ะค่ะ"

"เหนื่อยหน่อยนะครับ"

"ข้าวถึกกว่าที่พี่เห็นน๊า"

"แหม คำว่าถึกไม่เหมาะกับผู้หญิงหุ่นบางๆแบบนี้หรอกครับ ฮ่ะๆ"

พี่โจหัวเราะ และเพราะพวกเขายังไม่ได้สั่งเครื่องดื่มฉันก็เลยจัดการชงตามใจฉันส่งให้พวกเขาแทน

อึก~

นี่ก็รับไปดื่มอย่างเงียบๆเลย

"น้องข้าวนี่เฟรนด์ลี่กว่าที่พี่คิดไว้ซะอีกนะครับเนี่ย"

"พี่โจคิดว่าข้าวหยิ่งเหรอคะ"

"ไม่ใช่แบบนั้นครับ พี่แค่วันนั้นเห็นน้องข้าวนิ่งๆก็เลยไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุยด้วยเท่าไหร่น่ะ แหะๆ"

"วันนั้นเหรอคะ อืม...วันนั้นข้าวแค่ง่วงน่ะค่ะ มันนอนน้อยก็เลยยังเออเร่ออยู่นิดหน่อยน่ะ ฮ่ะๆ"

"ฮ่าๆๆ จริงเหรอครับเนี่ย"

"ค่ะ พอเริ่มตั้งสติได้ ได้เริ่มทำงาน มันก็ตื่นแล้วค่ะ ตอนนั้นน่ะถ้ามีคนเข้ามาคุยด้วย ข้าวคงเมาท์น่าดูเลยล่ะค่ะ ใช่สิ ขนาดกับพี่เหนือ ข้าวยังคุยด้วยเลยนะคะ"

ควับ~

"..."

อ่า ได้ผลแหะ เขาหันควับมามองหน้าฉันเลยล่ะ

"จริงเหรอครับ...ตอนไหนวะไอ้เหนือ กูไม่เห็นมึงห่างจากกูเลยนะ ไปแอบคุยกันตอนไหนวะ"

พี่โจทำตาโตก่อนจะหันไปถามเขาเสียงดัง พี่โจคงเริ่มกรึ่มๆแล้วล่ะ เพราะเครื่องดื่มที่ฉันผสมให้ค่อนข้างแรงและเขาก็ดื่มไปคุยกับฉันไป จนเพลินไปหลายแก้วแล้ว

"ก็...ตอนกลับบ้านน่ะค่ะ เราเดินลงบันไดมาพร้อมกัน พี่เหนือยังส่งข้าวขึ้นรถแท็กซี่ด้วยเลยนะคะ"

"..."