7วัน7คืน

สองชั่วโมงต่อมา

“คุณวายุครับ ชุดแต่งงานที่สั่งได้แล้วนะครับ จะให้ผมส่งไปให้คุณน้ำที่บ้านเลยไหมครับ" วายุเอียงคอมองชุดลูกไม้สีขาวนวลแขนยาวประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กเป็นรูปดอกไม้กลีบเล็กๆเพิ่มความระยิบระยับหรูหราให้กับชุดเข้าไปอีก

“อืม..เดี๋ยวๆไม่ต้องส่ง เดี๋ยวฉันเอาไปให้เธอเอง"

“ครับ"ลูกน้องคนสนิทยื่นชุดแต่งงานให้กับผู้เป็นนายแล้วยื่นมือตบบาวายุเบาๆ

“ยินดีด้วยนะครับ รอคอยตั้งสองปีแอบตามสอดส่องเขาจนเสียงานเสียการวันๆไม่ทำอะไรเอาแต่ถ้ำมองเขาทุกเช้าเย็น ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง"

“หึ!เตรียมตัวอุ้มหลานได้เลยไอ้ทิว "

“รีบเหรอครับ ถามคุณน้ำหรือว่าเขาอยากมีลูก?"

“มีผัวก็ต้องมีลูก ไม่มีลูกจะมีผัวไว้ทำสากตำหอยอย่างเดียวเหรอครับทิว"

ทิวแค่นหัวเราะออกมาเบาๆพลางส่ายหน้าไปมาให้กับคำพูดตรงไปตรงของวายุ

“แล้วเรื่องแขกที่จะมาในงานแต่งงานล่ะครับเราจะเอายังไงดี ตั้งพันคนไม่ใช่น้อยๆเลยนะครับคุณวายุ อีกอย่างตอนนี้เหลือเวลาแค่ชั่วโมงเดียวเองเราจะไปประเคนคนที่ไหนทัน ลำพังงานที่จัดอยู่ตอนนี้ก็วุ่นวายกันไปหมด ลูกน้องเราก็ไม่มีใครว่างที่จะไปหาคนมางานเลยครับ "

ทิวเอ่ยออกมาอย่างสิ้นหวังและปรายตามองทุกคนกำลังวุ่นวายกับการจัดงานแต่งงานแบบกะทันหันและอลเวงจนต่างคนต่างหัวหมุนกันไม่ใช่น้อย

"ยากตรงไหน ฉันให้ไอ้ธัญวามันทำใบปลิวนั่งคอปเตอร์โปรยแจกให้ชาวบ้านมากินเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ไม่อั้นฟรีไม่ต้องใส่ซองใครเหล่าจะไม่มางานนี้" ลงทุนหนักเพื่อเมียคนเดียวแล้วค่อยคิดเอากำไรที่หลัง

“จักหนักจัดเต็มเลยนะครับคุณวายุ แล้วแบบนี้คุณจะคิดกำไรจากคุณน้ำยังไงล่ะครับ"

ทิวพูดแล้วมองหน้าผู้เป็นนายที่ยืนยิ้มกัดปากพลางเอามือลูบคางตัวเองอยู่ข้างๆก่อนมุมปากทิวจะกระตุกยิ้มขึ้นเหมือนรู้วายุกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าไม่ใช่เรื่องอย่างว่า

“นั่นสิ ฉันจะคิดคืนเท่าไหร่ดี..หึ"

_______________________________________END

(น้ำ)

“น้ำหยิบแป้งสาลีให้ชบาหน่อยสิ ถุงเดียวมันไม่พอ"

“ทำเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ทำเผื่อๆไว้น่ะ เหลือเราก็ยังเก็บไว้ท่านต่อได้อีกหลายวัน"

วันนี้เป็นวันเกิดเฮียเเม็กชบานางเขาอยากเซอร์ไพรส์สามี ชบาก็เลยแอบมาทำเค้กอยู่บ้านฉันกับคุกกี้เอาไปเลี้ยงเด็กๆเพราะนางจะพาเฮียแม็กซ์ไปแจกของทำบุญเลี้ยงข้าวกลางวันที่บ้านเด็กกำพร้าวันพรุ่งนี้

“นึกยังไงจะพามาเฟียไปทำบุญ ”

“แกจะให้เฮียแกทำแต่บาปหรือไง ทำบุญบ้างก็ดีอายุจะได้ยืนยาวอยู่หาเงินให้ลูกให้เมียใช้ไปนานๆฮ่าๆ" พอฟังแบบนี้ก็ขำสิ เริ่มต้นมาอย่างสวยตอนจบแหกโค้งซะงั้น เมียแสนดีเกิ๊น!!ฮ่าๆ

“เธอก็นะ คอยดูนะฉันจะฟ้องเฮีย"

“ฟ้องไปก็เท่านั้น เพราะเฮียกำลังโดนฉันงอนอยู่..ถ้าแกจะถามว่าเรื่องอะไร บอกคำเดียวก็เรื่องเดิมๆเพิ่มคืออยากมีลูกเพิ่มอีกคน ฉันล่ะเบื่อที่จะเถียงกับเขาอ่ะยัยน้ำ เฮ้อ!พูดแล้วก็หงุดหงิด"

“สามคนแล้วนะ ยังไม่พออีกเหรอ'จะเอาถึงหกคนเหมือนเฮียสิงห์เลยหรือไง "

นั่นก็ขยันทำขยันผลิตลูกกันเก่งจริงๆเฮียเวย์ก็อีกคน หญิงสองชายสองแล้วจ้า!ส่วนเฮียแม็กหญิงหนึ่งชายสองสมใจอีกเฮียมัน ไม่รู้ขยันผลิตลูกกันทั้งแก๊ง สงสัยแข่งผลิตลูกเอาโล่ทองคำกันมั้ง

“แค่สามร่างฉันก็พังแล้วน้ำ ได้ยินข่าวว่าเฮียสิงห์ของอิงฟ้าเพิ่มอีกคนมั้ง " ชบาเบะปากพูดแล้วยังไหล่ขึ้น ก่อนจะหยิบขนมเข้าปาก

“เขาจะเอาให้ครบเจ็ดคนเลยเหรอ..ฉันล่ะอยากเอียงคอเอาไมค์ยื่นสัมภาษณ์อิงฟ้าจริงๆ ว่าเป็นแม่คนหรือแม่พันธุ์วัวกันแน่!"

“เหนื่อยแทนบอกเลย"

แค่เรียกชื่อหลานแต่ละคนฉันก็เหนื่อยล่ะ เหนื่อยไม่เท่าไหร่แต่ลืมชื่อหลานนี่สิ อย่าหาทำฮ่าๆ เยอะเกิ๊น!!...เฮ้อ ฉันถอนหายใจออกมาพร้อมหยิบคุกกี้เข้าปาก ก่อนจะหันหน้าไปดูเวลาที่นาฬิกาติดอยู่ผนังบ้านอีกทีก็ห้าโมงเย็นซะแล้ว

“อืม..ชบา เธอว่านายวายุจะทำตามที่ฉันบอกได้ป่ะ! " ตั้งแต่ฉันกับนายวายุแยกกันตั้งแต่อยู่ที่ร้านกาแฟจนป่านนี้นายนั่นก็เงียบหายไปเลย

“แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ"

“ฉันว่าไม่อ่ะ งานใหญ่โตขนาดนั้นใครจะไปจัดทันภายในสามชั่วโมงว่าไหมล่ะ " พูดไปแล้วก็นึกขำ 3 ชั่วโมงจัดงานแต่งใหญ่โตแถมแขกพันคน นายนั่นจะไปหาคนที่ไหนมาได้ตั้งเป็นพันๆ คิกๆอยากจะขำเป็นภาษาฮิ้วตี้

”ถ้าเขาทำได้ล่ะ เธอจะทำยังไงน้ำ"ชบาหันมาถามพลางเลิกคิ้วขึ้นสูงค้างไว้

“ชบาจ้ะ งานแต่งนะคะไม่ใช่งานแห่เทียนที่ซื้อมาแล้วใส่พานถวายพระเลย ถ้าเขาเก่งเกินยอดมนุษย์ที่สามารถไปเรียนเชิญแขกมางานแต่งได้เป็นพันๆคนกับจัดงานทุกอย่างตามที่ฉันบอกภายในสามชั่วโมง ฉันจะสลัดเสื้อผ้าถวายตัวให้เขา7วัน7คืนเลยชบา"

พูดแล้วก็เบะปากคว่ำนิดและยักไหล่ขึ้นสองข้างให้ชบา เพราะยังไงเขาก็ทำไม่ได้หรอก

“แกจำคำพูดของแกไว้ดีๆ ถ้าเขาทำได้ขึ้นมานะฉันจะขำให้ฟันร่วง ” ชบาพูดแล้วก็ขำออกมาเบาๆพลางส่ายหน้าให้ซ้ำๆไปมา

“7วัน7คืน จริงเหรอครับมีรัก "

"___"

ฉันกับชบาขมวดคิ้วมองหน้ากันก่อนใบหน้าเราทั้งคู่จะหันไปมองตามเสียงทางประตูครัว

“คุณวายุ/วายุ"

“สวัสดีครับคุณชบา "

“สวัสดีค่ะคุณวายุ...ไม่เจอกันตั้งนานคุณหล่อขึ้นเยอะเลยนะคะ" ชบาเอ่ยชมพร้อมรอยยิ้ม ถ้าเฮียเห็นนางคงโดนเฮียฟาดปากหนักๆ

“นายมาทำไม?"

“ไม่น่าถาม ผมก็มารับตัวเจ้าสาวไปแต่งงานสิครับยังไม่ทันแก่ความจำเสื่อมซะละ ยังจัง"

“มารับฉัน? " ฉันถามเขาออกไปก่อนเขาจะพยักหน้าตอบฉันกลับมาแทนคำพูด คิ้วฉันเริ่มขมวดเข้าหากันพลางหันหน้าไปมองชบานิ่งๆ ชบาเองก็มองหน้าแบบงงไม่ต่างจากฉันตอนนี้

“งานพร้อมแขกก็พร้อมทุกอย่างที่คุณสั่งผมจัดการเสร็จหมดทุกอย่างพร้อมเข้าห่อ เฮ้ย!เข้าพิธีแต่งงานได้เลยครับ อ๋อ แล้วนี่ก็ชุดเจ้าสาวที่สวยหรูมีระดับแบบสุดๆเพราะมันประดับด้วยเพชรแท้ "

"____" ฉันกับชบาถึงอ้าปากค้างและช้อนที่อยู่ในมือก็หลุดจากมือหล่นลงพื้นแบบอัตโนมัติ

“อย่าลืมคำสัญญาที่พูดกับผมนะครับคุณน้ำ แล้วก็ที่คุยพุดเมื่อกี้ด้วยนะครับ 7วัน7คืนหนักๆผมจะได้เตรียมผ้าอ้อมไว้เลย..ปิ๊ง✨" พูดแล้วก็ขยิบตาให้ฉันข้างนึง

"____"