ขู่

ตัดมาที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง

“ว่ายังไงล่ะยัยน้ำ!!"

”มันเป็นไปได้ไง..ให้ตายเถอะชบา ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะทำมันได้"

“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะตรงหน้ามันคืองานแต่งของแก..ยัยน้ำ! "

ชบายืนชะเง้อชะแง้หันมองซ้ายขวารอบๆงาน แล้วทุกอย่างมันก็มาตามที่ฉันสั่งทั้งหมด ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่คิดหนีนะ ก็เพราะคิดหนีนี่แหละฉันถึงได้โดนอีตานั่นเอากำไรติดตามนักโทษมันใส่ข้อเท้าฉัน แล้วที่ฉันหนีไม่ได้ก็คือมันช็อตได้ เพราะก่อนฉันจะโดนลากมาที่นี่ โดนไปแล้วสามรอบ

ฉันว่ามันน่าจะสำหรับของพวกนักโทษอาชญากรรมข้ามชาติที่แน่ๆว่าแต่นายนั่นมีของพวกนี้ได้ยังไงกัน หรือว่าในวายุเป็นตำรวจงั้นหรอหรือเป็นนักสืบ?

”ชบา!"

“เฮียแม็ก" เฮียแม็กเดินขมวดคิ้วเข้ามาในงาน พร้อมปลายตามองพวกการ์ดยืนเฝ้าตรงประตูหลังและกลุ่มที่เดินตรวจความเรียบร้อยของงาน แต่ฉันแปลกใจอยู่อย่างนึงคือเขาไปหาแขกที่ไหนมาในงานได้เป็นพันๆคน

”ไง'ได้ยินข่าวเมื่อเช้ายังบอกว่าไม่เอาผัว พอเริ่มเย็นพระอาทิตย์ตกเพิ่งจะมาคึกเสี้ยนอยากมีผัวขึ้นมาซะงั้น "

“เฮีย! "ฉันทำหน้าบึ้งพร้อมกระทืบเท้ากับพื้นซ้ำๆเหมือนเด็กที่โดนขัดใจ

“ยังไงน้ำก็อย่าลืม7วัน7คืนอย่างพูดนะ ชบาจะได้อุ้มหลานเร็วๆ ใช่ไหมคะเฮียแม็กซ์"

“7 วัน 7 คืน?" เฮียแม็กเลิกคิ้วมองหน้าฉันสลับหน้าเมียตัวเอง เหมือนเฮียมันจะงงแต่ก็ยิ้มมุมปากพอจะรู้ว่ามันคืออะไร แล้วชบานางก็ดึงเฮียไปกระซิบพูดอะไรบางอย่างที่ฉันไม่ได้ยิน ก่อนเฮียจะหันมามองหน้าฉันแล้วก็ขำออกมาเบาๆกับเมียสุดทีรักของเขา

“อยู่ที่นี่'นี่เอง ผมตามหาตั้งนานคิดว่าแหกคอกหนีไปซะละ" ปากไม่พูดเปล่ายังเอามือมาโอบกอดที่ไหล่ฉัน แล้วเอามือดันไหล่เหมือนจะให้ฉันเขยิบไปชิดกับตัวเขา

“สวัสดีครับคุณแม็กเวย์"

“แม็กเฉยๆเวย์อ่ะเพื่อนกู! "

“อ๋อ!ขอโทษครับเมื่อกี้ผมเรียกผิดผมจะเรียกแม็คเวรน่ะครับ"

“กูยิงผัวมึงตอนนี้ได้ไหมวะ น้ำ กวนตีนฉิบหาย" เฮียเท้าเอวทำหน้าไม่พอใจใส่วายุ ถ้าเป็นฉัน ฉันเหนี่ยวไกใส่กลางกบาลอีตานี่เลยล่ะ ไม่ต้องขอให้เปลืองน้ำลาย

“คืนนี้อย่าลืมนะครับ คุณน้ำ คืนแรกของเราผมขอยันหว่างนะครับ" วายุเอียงหน้ามากระซิบข้างหูฉันเบาๆ พอฉันได้ยินแบบนั้นตัวฉันมันก็แข็งทื่อไปทั้งตัว เหลือเพียงแต่ลูกตาที่กรอกซ้ายขวาไปมามองหน้าชบาทีเฮียแม็กที พอหันมามองคนยืนโอบไหล่อยู่ข้างๆน้ำใสๆที่อยู่ในปากก็ถูกกลืนลงคออย่างลำบาก

สักพักป๊ากับม๊าก็เดินมาหาพวกฉัน

“หึหึ แกนี่มันหลายอารมณ์จริงๆตอนแรกก็ว่าไม่แต่ง พอจะแต่งก็จะแต่งเดี๋ยวนี้ เฮ้ออ! ไอ้ลูกคนนี้มันเอาใจยากจริงๆ..ยังไงลุงก็ฝากดูแลน้องมันหน่อยนะวายุ ยัยน้ำเป็นคนเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็ก เอาใจยากนิดนึง ยังไงก็ค่อยๆบอกค่อยๆสอนน้องมันเอานะวายุ"

“ครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดี อาจจะมีดุบ้างถ้าน้องเขาดื้อกับผม" ยี๋!เรียกฉันว่าน้องซะเต็มปาก ไม่กระด้างปากบ้างหรือไง ไอ้หน้าตี๋!

“หึ!"

"__"

ฉันขมวดคิ้วมองหน้าเขาแบบสงสัย เพราะอยู่ๆอีตานี่ก็ทำเสียงหึ!อยู่ในคอแล้วหันมายกยิ้มมุมปากกับขยิบตาข้างหนึ่งใส่ฉัน

“น้ำลูก "

“คะ ม๊า"

“ไปอยู่บ้านเขาก็อย่าเอาแต่ใจตัวเองนะลูก เวลาพี่เขาสอนอะไรก็ฟังเขาไว้บ้าง อย่าดื้อกับพี่เขาให้มากล่ะรู้ไหม..แล้วอย่าลืมมีหลานให้ม๊าอุ้มเร็วๆนะ " อยู่บ้านเขา?หมายความว่าไง นี่ฉันต้องไปอยู่บ้านนายวายุงั้นเหรอ

“ไม่ต้องหว่งนะครับ ผมจะรีบปั๊มหลานให้คุณป้ากับคุณลุงได้อุ้มสมใจแน่นอน"

“ฮ่าฮ่าดีๆ สักสามสี่คนก็ว่ากันไป ฮ่าๆ"

"____"

“7 วัน 7 คืนคุณอย่าลืมนะครับที่รัก ผมเตรียมผ้าอ้อมลูกไว้แล้ว" เสียงแผ่วเบาของนายวายุกระซิบที่ข้างหูฉันอีกครั้ง แล้วคำพูดนั้นมันก็ยิ่งทำให้ฉันยืนนิ่งแข็งทื่อยิ่งกว่าหินซะอีก

"___" 7 วัน 7 คืนกับผีล่ะสิ!ถ้าย้อนเวลากลับไปได้สบานว่าฉันจะไม่ปากเผาะแบบนี้ อยากจะหนีก็ไม่ได้ แล้วคืนนี้ฉันจะรอดไหมเนี่ย!

“ถ้าคุณคิดจะหนี..ผมจะตัดขาคุณทิ้ง!"

"____"