จุดจบของคนดื้อรันnc20

ปัง!!

“เฮือก!" เสียงประตูถูกปิดอย่างแรงทำให้ฉันที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องถึงกับสะดุ้งจนไหล่ยกขึ้นทั้งสองข้าง และหันหน้าไปมองคนข้างหลังที่เดินตามหลังเข้ามาติดๆพอฉันมองผ่านเข้าไปประตูห้องมันก็ถูกล็อกเป็นที่เรียบร้อย และนั่นมันก็ทำให้ฉันต้องกลืนน้ำลายลงคออีกครั้งอึกใหญ่ๆ

“คุณน้ำว่าวิวตรงนี้สวยไหมครับ "วายุเอ่ยถามฉันแล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินผ่านฉันไปทางหน้าต่างกระจกบานใหญ่ พอมองผ่านมันออกไปจะเห็นแสงไฟสีส้มและสีต่างๆ อยู่ตามท้องถนนและตามตึกสูงใหญ่อยู่ตึกที่อยู่ข้างโรงแรม มันก็สวยอยู่นะถ้าในตอนกลาง แต่ตอนกลางวันนี่ไม่ต้องพูดถึง แดดเมืองไทยร้อนยิ่งกว่าเตาอบซะอีก ขนาดโบกครีมกันแดดหมดหลอดยังเอาไม่อยู่เลย ทั้งวอกทั้งเทา

พอเห็นว่านายวายุมัวแต่ยืนมองชมวิวอยู่ตรงหน้าต่าง แล้วเป็นจังหวะที่เขายืนหันหลังให้ฉันอยู่ตอนนี้ ฉันจึงใช้โอกาสตรงนี้เพื่อจะหนีออกจากห้อง ก็เลยค่อยๆย่องเท้าเบาๆแต่เร็วกลับไปทางประตู ทั้งสองมือก็ค่อยจับกระโปรงขึ้น และก็คอยหันหน้าไปมองนายนั่นตลอดเวลาระหว่างที่เดิน พอมาถึงที่ประตูฉันก็ไม่รอช้าที่จะเปิดประตูออกไป...แต่ทว่า

แกร๊ก! แกร๊ก!

ฉันขมวดคิ้วยุ่งพยามเปิดประตูอยู่หลายครั้งแต่ก็เปิดไม่ออก

“ทำไมประตูถึงเปิดไม่ได้ง่ะ! "

แกร๊ก!

“เปิดไม่ได้หรอกครับ เพราะมันล็อกจากด้านนอก"

ควับ!

"!!!"ฉันสะดุ้งตกใจพร้อมหันหน้าไปมองข้างหลัง และด้วยความบังเอิญ เลยทำให้ปลายจมูกฉันชนเข้าที่แก้มของนายวายุแบบไม่ได้ตั้งใจ..ถ้าหากเขาไม่ยื่นหน้ามากระซิบหูฉัน

“เป็นเด็กดื้อตั้งแต่วันเเรกเลยนะครับ คุณน้ำ"

พึ่บ!

“ว วายุ นายจะทำอะไร" ตัวฉันถูกนายวายุอุ้มขึ้นเป็นท่าเจ้าสาวแล้วพาฉันมาที่เตียงนอนขนาดใหญ่

“สงสัยคืนนี้ผมต้องลงโทษเด็กดื้อทั้งคืน" พูดแล้วเขาก็โยนฉันลงเตียงทันที ย้ำอีกครั้งว่านายนั่นโยนฉันลงเตียงจริงๆเหมือนโยนของทิ้งใส่ถังขยะเลยล่ะ

“ว วายุ ฉันว่าคืนนี้เราต่างคนต่างนอนดีกว่าเนาะหรือไม่ก็นอนกอดกันเฉยๆก็ได้ " ฉันพยายามพูดบ่ายเบี่ยงให้เขาเลิกสนใจเรื่องอย่างว่า

“นอนกอดกันเฉยๆแล้วเราจะมีหลานให้พ่อแม่คุณอุ้มล่ะครับ "พูดแล้วก็ถอดชุดเจ้าบ่าวโยนไปด้านหลัง พร้อมเรียวขายาวที่ถูกก้าวขึ้นมาบนเตียง และเป็นฉันที่คอยขยับตัวถอยหลังหนีจากเขาเรื่อยๆจนหัวฉันมันชนเข้ากับหัวเตียง

“มันคงสุดแล้วล่ะ อย่าพยายามหนีความจริงที่มันกำลังจะเกิดขึ้นเลยนะครับคุณน้ำ"

“ฉันว่าเรานอนกันดีกว่านะวายุ มันดึกมากแล้วฉันเองก็ง่วงแล้วด้วย"

“คุณยังคิดว่าคืนนี้จะได้นอนอีกเหรอ คิดจะผิดคำสัญญากับผม มีโทษถึงตายสถานเดียวนะครับตายแบบศพสีชมพู"

"___"

“พูดกันง่ายๆจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวนะครับคุณน้ำ"วายุคลี่ยิ้มบางๆพลางยื่นมือมาลูบแก้มฉันเบาๆและตัวเขาก็เริ่มเขยิบเข้ามาหาอีกครั้ง แล้วฉันเองก็หนีไม่ได้ เพราะตอนนี้ตัวฉันมันติดกับหัวเตียงไปแล้ว

“วายุฉันว่า...อุ๊ปส์"คำพูดฉันเงียบไปพร้อมกับริมฝีปากที่ถูกประกบด้วยริมฝีปากของนายวายุ

วายุพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในปาก แต่ฉันเม้มปากไว้เพื่อไม่ให้เขาดันลิ้นเข้ามา

พึ่บ

“อื้อ!!!"ฉันร้องท้วงอยู่ในคอ เมื่ออยู่ๆร่างฉันก็ถูกมือหนาดึงลงไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขาและปากที่ยังถูกประกบจูบอยู่เหมือนเดิมเพิ่มคือมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับลิ้นร้อนที่พยายามจะดันเข้ามาในปากอยู่ตลอด

“ยิ่งคุณต่อต้านผมยิ่งอยากเอาชนะคุณ รู้ไหม" เสียงแหบพร่าพูดกระซิบผ่านหูฉันอย่างแผ่วเบา แล้วเลื่อนริมฝีปากมาจูบฉันเหมือนเดิม และคราวนี้เขาใช้มือบีบที่แก้มฉันแรงๆจนฉันต้องยอมอ้าปากให้เขาเพื่อได้ดันลิ้นร้อนเข้ามาสัมผัสกับลิ้นที่อยู่ในปาก

________________________________ENDน้ำ

จวบ~จวบ

“อื้มส์" วายุส่งครางอยู่ลำคออย่างมีอารมณ์พร้อม

มือหนาค่อยไปรูดซิปชุดแต่งงานที่น้ำสวมใส่อยู่ลงจนสุดและดึงชุดออกให้พ้นจากตัวเธอก่อนกางเกงของที่เหลืออยู่ติดตัวจะถูกถอดออกตาม

“สองปี คุณทำผมค้างตั้งสองปี คืนนี้คุณต้องชดใช้มัน"

“เชื่อนายก็ควายล่ะ..ถึงนายจะได้ตัวฉัน แต่จำไว้อย่างนึง นายจะไม่วันได้ก็หัวใจฉันไป! วายุ"

"____"

วายุนิ่งและรอยยิ้มก็ค่อยๆหุบลงในคำพูดนั้น ก่อนมุมปากเขาจะกระตุกยิ้มขึ้นกับสายตาที่เปลี่ยนไป

“งั้นก็ลองดู ว่าใครจะเป็นฝ่ายดิ้นตาย!!"วายุใช้มือสาวแก่นกายรูดขึ้นลงสองสามครั้งแล้วมันดันเข้าไปในร่องแคบของน้ำทีเดียวแบบสุดลำยาว

กึก!!

“เฮือก!!" น้ำสะดุ้งแรงพร้อมน้ำตาไหลและตัวกับปากอ้าค้างที่สั่นเทากับความรู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองทุกสันส่วนมันแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ชี้ดด ครั้งแรกของคุณมันแน่นเป็นบ้า..อ่าา" วายุที่ก้มหน้าลงดูส่วนที่เชื่อม มีเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาจากร่องเยอะพอสมควร แต่เขากลับยิ้มมุมปากและใช้นิ้วชี้แตะเลือดบริสุทธิ์ขึ้นมาชิม พอน้ำเห็นแบบนั้นเธอก็เบื่อนหน้าหนีไปทางอื่นและร้องไห้ออกมา

“เลือดของสาวพรหมจรรย์ มันหวานแบบนี้นี่เอง หึ" วายุแค่นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆพลางกระตุกยิ้มขึ้นและมองคนอยู่ใต้ร่างเขา

“นายมันโรคจิต!"

“กว่าจะรู้ มันก็สายไปแล้วครับ คุณน้ำ"

“ฮึกก~ฉันเกลียดนาย! " น้ำพูดพร้อมเสียงอื้นและรู้สึกเจ็บช่วงล่างเป็นอย่างมาก

“จุจุ พูดอะไรอย่างนั้น คุณเป็นคนพูดเองหนิครับว่สจะถวายตัวให้ผมไง "

"อึก~" ร่างบางเม้มปากเข้าหากันและมองหน้าวายุผ่านม่านน้ำตาที่ลงผ่านห่างตา...สักพักสะโพกสอบก็เริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ ไม่แค่น้ำที่เจ็บส่วนตรงนั้นคนเดียวเพราะเขาเองก็เจ็บเหมือนกัน ร่องฟิตของเธอมันแน่นจนรัดแก่นกายของเขาเจ็บไปหมด

“อ๊าา ถ้าจะแน่นขนาดนี้ ชี้ดด 7วัน7คืนของคุณก็ช่วยไม่ได้ ต้องเพิ่มแล้วล่ะคุณน้ำ..อ๊า~" เสียงครางอย่างมีอารมณ์ถูกเปล่งออกจากปากชายหนุ่มพร้อมเอวสอบกระทั้นกระแทกส่วนนั้นเข้าในร่องแคบอย่างดุดัน

พั่บพั่บพั่บ

“อ๊าาอ๊าาชี้ดด อ๊าา เสียวทั้งปลายแน่นทั้งร่อง "

"อึก!" น้ำกัดปากไว้แน่นไม่ส่งเสียงอะไรให้เล็ดลอดออกมาจากปากนอกจากความเงียบและเสียงสะอื้นเบาๆ