บทที่ 2

"ผู้ชายในผับเป็นนักล่าเหมือนพี่สหรัฐทุกคนรึเปล่าคะ เจอกันไม่ถึงสิบนาทีก็ชวนไปนอนเล่นที่ห้องแล้ว" ญาณินถามอย่างรู้ทัน รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นบนใบหน้าแดงก่ำที่กำลังถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เล่นงาน เป็นการบอกให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอไม่ใช่กวางน้อยไร้เดียงสาที่จะยอมให้ราชสีห์หนุ่มอย่างเขาล่าได้ง่ายๆ

"ถามเหมือนโดนล่าบ่อยนะ"

"ถ้าหมายถึงโดนผู้ชายในผับล่าก็ไม่บ่อยหรอกค่ะ พี่ชายนิลหวง ไม่ชอบให้นิลมาเที่ยวในสถานที่สุ่มเสี่ยงแบบนี้ นิลเลยอยากรู้ว่าผู้ชายในผับเป็นนักล่าเหมือนกันหมดรึเปล่า" สหรัฐยกยิ้มมุมปากเมื่อเด็กสาวเอ่ยถึงพี่ชายของเธอ

"เธอไม่ควรไว้ใจผู้ชายทุกคนในสถานที่แบบนี้"

"รวมถึงพี่สหรัฐด้วยรึเปล่าคะ"

"ใช่" เขาหลุบตามองเธอเพียงนิด แล้ววางแก้วเหล้าในมือลง "เธอไม่ควรไว้ใจฉันด้วย"

เด็กสาวเพียงแค่ยิ้มน้อยๆให้กับคำพูดของชายหนุ่ม ก่อนจะยกศีรษะออกจากท่อนแขนแกร่ง หยิบแก้วเหล้าที่สหรัฐรินไว้ให้ขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่ แม้รสชาติของมันจะไม่ค่อยถูกปากนักแต่ก็ฝืนกลืนลงคอจนหมด

"ไปเต้นกัน" ไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธอีกรอบ ญาณินก็ดึงแขนของสหรัฐให้ลุกขึ้นเดินตามมาทันที ทำเอาคนโดนมัดมือชกถอนหายใจหนักๆอย่างนึกรำคาญที่ต้องฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่ชอบ ถึงอย่างนั้นก็ยอมเดินตามเด็กสาวไป

เสียงเพลงภายในผับยังคงดังอย่างต่อเนื่อง กลบทุกเสียงโห่ร้องและเสียงพูดคุยกันของผู้คนนับร้อย ชวนให้เหล่าผีเสื้อราตรีทั้งชายและหญิงวาดลวดลายการเต้นแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หนึ่งในนั้นคือเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่ยืนโยกตัวไปมาตามจังหวะเพลงอยู่ตรงหน้าของสหรัฐ

บั้นท้ายงอนงามภายใต้เดรสสายเดี่ยวสีดำตัวจิ๋วสะบัดส่ายไปมาเข้ากับจังหวะเพลง อวดความอรชรของเรือนร่างให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ได้จ้องมอง ทว่าบั้นท้ายของเธอที่กำลังสะบัดส่ายไปมา กลับบดเบียดเข้าหาพื้นที่หวงห้ามของสหรัฐที่ยืนอยู่ข้างหลัง

เมื่อแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์ ร่างกายของสหรัฐก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับกับท่าทางยั่วยวนของเด็กสาว บางอย่างที่เคยหลับใหลค่อยๆผงาดแข็งชันอยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ตัวเก่ง เขาหอบหายใจหนักๆ พยายามควบคุมแขนทั้งสองข้างไม่ให้เผลอเกี่ยวรั้งเด็กสาวเข้ามาแนบชิด

"เพลงไม่สนุกเหรอคะ ไม่เห็นเต้นเลย" ศีรษะทุยเล็กค่อยๆซบลงแนบชิดกับแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้ออย่างถือวิสาสะ ญาณินแหงนคอถามเจ้าของแผงอกแกร่งจนดูเหมือนเธอกำลังออดอ้อนเขาอยู่

"ฉันไม่ชอบเต้น" สหรัฐโน้มใบหน้าลงไปตอบข้างกกหูเพื่อให้อีกฝ่ายได้ยิน

"ไม่ชอบเต้นแล้วชอบอะไรคะ"

"บอกแล้วไงว่าฉันชอบดื่มอย่างเดียว"

"เดี๋ยวนิลจะทำให้พี่สหรัฐเต้นเอง" เธอผละตัวออกห่างทันทีหลังพูดจบประโยค แล้วเดินฝ่าผู้คนเนืองแน่นเข้าไปหน้าเวที ในขณะที่สหรัฐขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นเด็กสาวปีนขึ้นไปบนเวทีโดยมีดีเจหนุ่มประจำของผับช่วยดึงมือเธอขึ้นไป

เสียงโห่แซวจากผู้ชายนับร้อยในผับดังขึ้นทันทีที่ญาณินก้าวเข้าไปยืนตำแหน่งดีเจ เพียงแค่รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เสียงโห่ร้องระเบ็งเซ็งแซ่จากผู้คนในผับก็ดังขึ้นอีกครั้ง แม้แต่สหรัฐเองก็ไม่ได้ละสายตาไปจากเธอ

"ขอเสียงคนโสดหน่อยได้ไหมค่า!!" เสียงใสๆของญาณินดังแทรกขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงที่ถูกเปิดด้วยมือของเธอ เรียกเสียงโห่ร้องจากเหล่าผีเสื้อราตรีนับร้อยชีวิตอีกครั้ง

สหรัฐมองเด็กสาวด้วยสายตาที่แตกต่างไปจากเวลามองผู้หญิงคนอื่นๆ ญาณินทำให้เขารู้สึกว่าตัวตนของเธอยังมีอะไรอีกมากมายให้เขาค้นหา แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นน้องสาวของคู่อริ คงเป็นไปได้ยากที่เขาจะสานสัมพันธ์กับเธอ

@ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"อื้อ~ ปวดหัว" สหรัฐกลอกตาไปมาพลางถอนหายใจพรืดใหญ่ขณะยืนประคองญาณินอยู่หน้าเวที หลังจากที่เธอเดินโอนเอนลงมา

"ขึ้นไปอย่างนางพญา เสือกกลับลงมาเหมือนหมา" เขาส่ายหน้าเอือมระอา เพราะมองเห็นตลอดว่าเธอรับเครื่องดื่มจากผู้ชายแทบทุกคนที่เดินเข้าไปทักทายเธอหน้าเวที

สหรัฐช้อนตัวเด็กสาวขึ้นในท่าเจ้าสาว แล้วเดินฝ่าผู้คนออกมาทันทีหลังจากจัดการค่าเครื่องดื่มเสร็จเรียบร้อยแล้ว โดยที่ญาณินเองก็ยกแขนขึ้นมาโอบรัดลำคอหนาไว้อย่างรู้งาน ใบหน้าแดงก่ำซบลงบนแผงอกกำยำ

"ปวดหัว~"

"รู้ว่าคออ่อนยังจะดื่มอีก ซื่อบื้อสมกับเป็นน้องไอ้ภาคินจริงๆ" เขาพึมพำกับตัวเองในประโยคท้าย

"อกพี่สหรัฐอุ่นจัง~"

"..."

"ขอยืมมานอนเล่นสักคืนได้ไหมคะ~"