บทที่ 3

"อกฉันไม่ใช่สนามเด็กเล่นที่เด็กน้อยอย่างเธอจะมานั่งเล่นนอนเล่นเมื่อไหร่ก็ได้" สหรัฐบอกเสียงหงุดหงิด เมื่อฝ่ามือเล็กของเด็กสาวเริ่มวุ่นวายกับกระดุมเสื้อเชิ้ตตรงแผงอกของเขามากเกินไป แต่เธอกลับหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจที่โดนเอ็ดเบาๆ ไม่ได้สลดกับคำพูดของเขาเลย มิหนำซ้ำยังซุกใบหน้าเข้าหาซอกคออุ่นอย่างถือวิสาสะ

@คอนโดของสหรัฐ

ตุ้บ!

"อื้อ!" ญาณินเบ้หน้า ทำเสียงแข็งในลำคอเมื่อโดนทิ้งตัวลงมาบนโซฟาอย่างแรง ถึงแม้โซฟาที่รองรับน้ำหนักจะหนานุ่มจนเธอไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่เธอก็อยากให้สหรัฐทะนุถนอมเธอในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง

เด็กสาวปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าของ ห้องที่ยืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้าเพียงนิด ก่อนจะพยุงร่างกายที่โอนเอนราวกับคนไร้เรี่ยวแรงลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เธอลูบหน้าตัวเองเบาๆหวังเรียกสติกลับมา เพราะโดนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เล่นงานเธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะสำรวจรอบๆห้องพักที่ไม่คุ้นเคย

"อยากนอนก็นอนมันตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันเอาหมอนกับผ้าห่มมาให้" สหรัฐเสยผมลวกๆขณะยืนมองท่าทางเมามายไม่ได้สติของเด็กสาว

"อื้อ~ บนโซฟาเนี่ยเหรอ~"

"ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้นอนบนเตียงของฉัน แต่ถ้าเธออยากเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้นอนเราต้องตกลงกันก่อน" มุมปากหนาบิดยิ้มร้ายกาจอยากยากจะคาดเดาเมื่อเอ่ยจบประโยค สหรัฐหย่อนตัวนั่งลงข้างๆเด็กสาว หยิบมือถือเครื่องหรูในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมาควงเล่นต่อหน้าเธอ

"ห้ามดื้อกับฉัน ฉันไม่ชอบเด็กดื้อ"

"ไม่ดื้อ~"

"ห้ามอ่อย ห้ามยั่ว เดี๋ยวให้นอนบนอกหนึ่งคืน แลกกันการเป็นเด็กดี"

"..." เด็กสาวกะพริบตามองอย่างไม่เข้าใจนัก ก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของชายหนุ่มที่เป่ารดลงมาบนริมฝีปากถี่ๆ

"ไม่อยากเป็นเด็กดี ขอเป็นเด็กพี่รัฐแทนได้ไหมคะ~"

"..." ถ้อยคำยั่วยวนที่เอื้อนเอ่ยออกมาจากปากของญาณินด้วนน้ำเสียงออดอ้อนทำให้สหรัฐเป็นฝ่ายเงียบไป เขามองเงาสะท้อนของตัวเองผ่านดวงตากลมโตของเธอ

"จูบได้ไหม~ หนูอยากรู้ว่าเวลาโดนจูบมันรู้สึกยังไง~"

"พูดกับฉันไม่ต้องแทนตัวเองว่าหนู"

"จูบเป็นไหม~ สอนหนูหน่อยได้ไหมคะ"

"..."

"หนูอยากลอง~" สหรัฐถอนหายใจหนักๆเป่ารดพวงแก้มแดงระเรื่อ ก่อนจะเบือนหน้าหนี ในขณะที่เด็กสาวค่อยๆเอนศีรษะลงบนบ่าแกร่งอย่างถือวิสาสะ

"เด็กอย่างเธออยากรู้อยากลองก็ไม่แปลก แต่อย่าคึกคะนองจนกลายเป็นความผิดพลาด"

"..."

"ทุกคนเคยผิดพลาดมันจริงอยู่ แต่เราทุกคนเป็นคนเลือกจุดผิดพลาดของตัวเองทั้งนั้น เหมือนเธอที่กำลังอยากรู้อยากลองจนขาดสติ"

"..."

"แต่ความผิดพลาดมันไม่น่ากลัวหรอก ไอ้ที่น่ากลัวมันคือการโดนความผิดพลาดของตัวเองตามหลอกหลอนต่างหาก จะทำอะไรก็คิดดีๆ เพราะเธอลบความผิดพลาดของตัวเองไม่ได้"

"..."

"ฉันพูดแบบนี้แล้วยังอยากลองอยู่ไหม"

"ถ้าการจูบกับพี่สหรัฐคือความผิดพลาด ผู้หญิงเกือบทั้งประเทศคงอยากผิดพลาดกันหมด~" เด็กสาวซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอหนา ไม่ได้สนใจคำพูดเตือนสติของสหรัฐเลย

"ฉันเชื่อแล้วว่าเธอดื้อ โคตรดื้อเลย" สหรัฐนวดขมับเบาๆพลางถอนหายใจ โยนมือถือเครื่องหรูไว้ข้างต้นขา แล้วดันใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาออกห่าง

"ฉันแค่ให้เธอมานอนเล่นที่ห้องเฉยๆ ไม่ต้องอ่อย"

"นอนบนนี้~" นิ้วชี้เรียวยาวจิ้มลงบนแผงอกแกร่งเบาๆ ก่อนจะถือวิสาสะคลานขึ้นไปนั่งคร่อมบนหน้าตักแกร่งทั้งที่ร่างกายยังโอนเอน พวงแก้มแดงระเรื่อค่อยๆแนบลงบนบ่าแกร่งอย่างออดอ้อน

สหรัฐพยายามพ่นลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ เขาเบือนหน้าหนีเมื่อมองเห็นบั้นท้ายงอนงามโผล่พ้นออกมาจากชายชุดของเด็กสาวที่ร่นขึ้นมา เลือดลมในกายสูบฉีดเมื่อสัมผัสได้ถึงความยืดหยุ่นของหน้าอกใหญ่เกินขนาดที่แนบลงมาติดกับแผงอกกำยำ

"บอกแล้วไงว่าถ้าจะนอนด้วยกันก็อย่ายั่ว" เมื่อร่างกายเริ่มพ่ายแพ้ต่อการยั่วยวนของเธอ สหรัฐจึงรีบอุ้มเด็กสาวลงจากหน้าตัก มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองขนาดนี้

"อื้อ!" ญาณินตีสีหน้าบึ้งตึงเมื่อโดนขัดใจ แต่สหรัฐก็ไม่ได้สนใจท่าทางเอาแต่ใจของเธอนัก เขาลูบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อประคองสติให้อยู่กับเนื้อกับตัว ก่อนจะผลุนผลันลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องครัว

แชะ!

เสียงกดชัตเตอร์ถ่ายรูปดังขึ้นในตอนที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปเปิดตู้เย็น ทำให้เท้าทั้งสองข้างหยุดชะงักกะทันหัน สหรัฐเหลียวหลังกลับไปมองยังต้นทางของเสียง เขาขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นมือถือเครื่องหรูของตัวเองอยู่ในมือของญาณิน ในขณะที่เธอกำลังส่งยิ้มไร้เดียงสาใส่กล้อง

"ดื้อแบบนี้ตีตายได้ไหมวะ" เขาพึมพำเบาๆ

"พี่รัฐมาถ่ายรูปสวยๆกัน~" ญาณินเบนสายตาไปหาเจ้าของโทรศัพท์ ทำเอาสหรัฐถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างระอา ถึงอย่างนั้นก็รีบหยิบเบียร์กระป๋องในตู้เย็นออกมา แล้วเดินกลับไปหาเธอ

"ถ่ายรูปเสร็จแล้วไปนอน โอเคไหม"

ศีรษะทุยเล็กค่อยๆซบลงบนบ่าแกร่งแทนคำตอบ พร้อมกับยื่นมือถือเครื่องหรูออกไปตรงหน้า ทว่าในจังหวะที่กำลังจะกดถ่ายรูป สหรัฐกลับโน้มใบหน้าลงมาจูบเบาๆกลางหน้าผากมนอย่างจงใจ สร้างรอยยิ้มเขินอายให้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าจิ้มลิ้มของญาณิน

สหรัฐบิดยิ้มร้ายเมื่อเห็นรูปถ่ายบนหน้าจอโทรศัพท์ เขารีบดันศีรษะทุยเล็กออกห่างทันทีหลังถ่ายรูปเสร็จ แล้วเปิดกระป๋องเบียร์กระดกเข้าปากอึกใหญ่

"อยากกินด้วย~" น้ำเสียงใสๆดังขึ้นข้างๆ

"ไปนอน"

"แบ่งให้หนูกินบ้างสิ"

"เลิกแทนตัวเองว่าหนูได้แล้ว ฉันไม่ชอบ"

"หนูกินไม่เยอะหรอก" ว่าจบก็เลื่อนใบหน้าเข้าไปตวัดเลียริมฝีปากหนาอย่างอุกอาจ การกระทำของเธอทำให้สหรัฐชะงักไป หัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"หนูกินแค่นี้เอง"

"..."

"ปากนุ่มจัง ขอดูดเล่นเป็นกับแกล้มได้ไหม~"