บทที่ 1

เสียงถอนหายใจอย่างหงุดหงิดของชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายดังแทรกขึ้นท่ามกลางเสียงดนตรีภายในผับหรูที่ดังกระหึ่มชวนให้รู้สึกรำคาญ เขาหมุนควงมือถือเครื่องหรูบนฝ่ามือใหญ่อย่างชำนาญหลังจากวางสายจาก ต้นน้ำ เพื่อนรักที่นัดกันไว้ว่าจะมาดื่มด้วยกัน แต่กลับโดนผิดนัดอย่างน่าหงุดหงิด

"จะมาอนามัยนอนห่าอะไรเอาตอนนี้วะ" สหรัฐกระดกน้ำสีอำพันลงคออึกใหญ่ ความหงุดหงิดทำให้เขาไม่ได้ลิ้มรสของมันอย่างละเมียดละไม

"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ" เสียงหนึ่งดังทักทายขึ้นในตอนที่สหรัฐกำลังจะกระดกน้ำสีอำพันลงคออีกครั้ง ทำให้เขาต้องเสียเวลาเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงบีบเล็กนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

"มาคนเดียวเหรอคะ ครีมขอนั่งดื่มด้วยได้ไหม"

"มาคนเดียวก็หมายความว่าอยากนั่งคนเดียว"

"งั้นครีมไม่กวนก็ได้ค่ะ" หญิงสาวเดินผ่านหน้าออกไปอย่างว่าง่ายเมื่อเห็นสีหน้าไม่ต้อนรับของอีกฝ่าย

สหรัฐแกว่งแก้วเหล้าในมือเล่น พลางกวาดตามองไปรอบๆโถงใหญ่ของผับที่มีผู้คนมากมายทั้งชายและหญิงกำลังโยกตัวไปมาตามจังหวะเพลงที่ดังกระหึ่ม ก่อนจะวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาหลังจากกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว ทว่าในจังหวะที่กำลังจะลุกขึ้นเดินออกไปสูบบุหรี่ ดวงตาคมกริบกลับปะทะกับใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียวพอดี

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคายเมื่อความคิดร้ายกาจผุดเข้ามาในสมอง สหรัฐเติมเหล้าใส่แก้วพอประมาณ เขาดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มอย่างนึกสนุกขณะมองใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบของเด็กสาวที่นั่งอยู่ห่างจากเขาพอสมควร

น้องสาวของคู่อริ

สหรัฐเดินฝ่าความมืดสลัวเข้าไปหาเป้าหมายทันทีโดยถือแก้วเหล้าติดมือไปด้วย มันเป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายเข้าหาผู้หญิงก่อน และเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอยากล่าดูบ้าง

"นั่งด้วยได้ไหม" เขาจงใจเดินอ้อมไปทางด้านหลังของเธอ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้กกหู จนเผลอสูดดมกลิ่นกายหอมละมุนของเธอ

"อ๊ะ!" การกระทำของสหรัฐสร้างความตกใจให้เด็กสาวที่กำลังเพลิดเพลินกับการนั่งดื่มคนเดียว เธอสะดุ้งเล็กน้อย แล้วรีบหันหน้ามาหาเขา แต่ก็ช้ากว่าเขาที่ถือวิสาสะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทรงสูงข้างๆเธอ

"มาคนเดียวเหรอ" สหรัฐถาม พร้อมกับแกว่งแก้วเหล้าในมือเล่นไปด้วย

"มากับเพื่อนค่ะ แต่เพื่อนกลับไปแล้ว" ญาณินมองใบหน้าคมคายของชายหนุ่มที่ถือวิสาสะนั่งลงข้างๆไม่วางตา ความหล่อเหลาราวกับนายแบบบนปกนิตยสารของเขาทำให้เธอไม่ตะขิดตะขวงใจที่จะพูดคุยด้วยแก้เบื่อ

"ชื่ออะไร" สหรัฐถามต่อ

"ญาณินค่ะ เรียกนิลเฉยๆก็ได้ แล้วพี่..."

"สหรัฐ"

"มาคนเดียวเหมือนกันเหรอคะ" สหรัฐพยักหน้าให้เป็นคำตอบ แล้วยื่นแก้วเครื่องดื่มของตัวเองให้เด็กสาว

"เอาหน่อยไหม ฉันเลี้ยงเอง"

"เลี้ยงไหวเหรอคะ"

"ก็ลองสั่งดู จะได้รู้ว่าไหวไหม"

"นิลดื้อนะ เลี้ยงไหวแน่เหรอ"

"..." สหรัฐนิ่งไปเมื่อโดนหยอกล้อ ก่อนที่ต่อมาจะยกยิ้มมุมปาก

"อยากรู้ว่าจะดื้อสักแค่ไหน" ญาณินอมยิ้มกับคำพูดของชายหนุ่ม เพราะรู้สึกถูกชะตากับเขาเธอจึงยอมดื่มเหล้าที่เขาส่งมาให้

เด็กสาววางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะกระจกพลางเสยผมยาวสลวยที่ตกลงมาปรกข้างแก้มลวกๆ ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆแทนการมองใบหน้าหล่อเหลาของคนข้างๆ แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้เริ่มทำปฏิกิริยากับร่างกาย เธอรู้สึกร้อนรุ่มทั้งที่เครื่องปรับอากาศภายในผับก็เย็นฉ่ำ

"ไปเต้นกันไหมคะ" เด็กสาวหันหน้ากลับมาหาสหรัฐอีกครั้ง ทว่าสิ่งที่เห็นกลับเป็นแก้วเครื่องดื่มที่เขาส่งมาให้

"ฉันชอบนั่งดื่มมากกว่า"

"แต่นิลเริ่มมึนๆแล้ว ไปเต้นเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมคะ" เธอรับเครื่องดื่มจากเขามาจิบเข้าปากเล็กน้อย แล้วค่อยๆซบหน้าลงบนโต๊ะกระจก ทำให้ศีรษะทุยเล็กหนุนลงบนท่อนแขนของของสหรัฐพอดี

"..." สหรัฐแสยะยิ้มอย่างยากจะคาดเดา พร้อมกับหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากรวดเดียว เขายอมให้เด็กสาวใช้ท่อนแขนหนุนนอนทั้งที่เป็นคนหวงตัวพอสมควร

"จะไปนอนเล่นที่ห้องฉันก่อนไหมล่ะ หายเมาแล้วค่อยกลับบ้าน"